“အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွ် တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္လာၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ္႔ကိုယ္ျပန္၍ ၾကည္႔လိုက္ေသာ အခါ ႀကိဳးတိုက္ထဲသို႔ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။”
အထက္ပါစာပိုဒ္မွာ ဗိုလ္မႈးခ်စ္ေကာင္းေရးခဲ႔သည္႕ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္စာအုပ္၏ အဖြင္႕စာပိုဒ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ လူထုအံုႁကြမႈႀကီးမွ စခဲ႕ေသာ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႕က်င္ေရးႏွင္႕ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး လႈပ္ရွားမႈ၏ ကာလသည္လည္း လာမည္႔ ဩဂုတ္လ (၈)ရက္ေန႕တြင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တင္းတင္း ျပည္႔ေတာ႔မည္ ျဖစ္ပါသည္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ တိုက္ပြဲ ခရီးရွည္ႀကီးထဲမွာ က်ဆံုးသူေတြလဲ က်ဆံုးကုန္ၾကရပါၿပီ။ ကိုဖုန္းေမာ္တို႕လို သမိုင္းဝင္ခဲ႔သူေတြ ရွိသလို၊ နအဖ မီးသၿဂိဳလ္စက္ေတြထဲမွာ လူမသိသူမသိ ျပာက်ခဲ႔ရသူေတြ၊ ေတာေတာင္ ေတြထဲမွာ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ရင္း ငွက္ဖ်ား ႏွိပ္စက္ရင္းျဖင္႕ ေခါင္းခ်ခဲ႔ရသူေတ၊ြ နအဖရဲ႔ စစ္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ႏိွပ္စက္ ညွင္းပန္းမႈေတြကို အံတု ၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း က်ဆံုးခဲ႔ရသူေတြ အခုတိုင္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ား ထဲတြင္ ဒူးေထာက္ အညံ႔မခံပဲ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္ ေနသူေတြ ရွိေနသလို အခ်ိ္ဳ႕လဲ လူသားခ်င္းစာနာတဲ႔ ကမာၻ႕ ႏိုင္ငံ အႏွံ႕ အျပားကို ေရာက္ရွိေနၾကၿပီး အခ်ိဳ႕ကလည္း နယ္စပ္ေဒသေတြမွာပဲ အားခဲလို႕ ရပ္တည္ ရုန္းကန္ေန ၾကဆဲ တိုက္ပြဲဝင္ ေနၾကဆဲပင္၊ ၿပည္တြင္းရွိ ရဲေဘာ္မ်ားကလည္း ဟိုပုန္းဒီခိုနဲ႔ အလံမလွဲ စတမ္း တိုက္ပြဲဝင္ ေနၾကဆဲပင္။ ထိုအင္အားစု မ်ားေၾကာင့္လဲ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ဟာ အဆက္မၿပတ္ ဆက္လက္ ၿဖစ္ေပၚေနတယ္လို႕လဲ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သည္ပင္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း ဘဝေပါင္းစံု က်င္လည္ရင္းမွ Migrant ေက်ာင္းေလး တခုမွာ အနာဂတ္ရဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြကို ပညာသင္ေပးရင္း ဘဝကို ရုန္းကန္ေနရဆဲပါ။ ေန႕စဥ္နံနက္ ေက်ာင္း တက္ခ်ိန္တိုင္း ေက်ာင္းေရွ႔အလံတိုင္မွာ ထိုင္းအလံကိုတင္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို သီဆို ေနၾကရတဲ႔ ခေလးငယ္ေတြကို ၾကည္႔ရင္းပင္ “ေဩာ္ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ငါတို႕ခေလးေတြ ကိုယ္႕အမိေျမေပၚမွာ ေျခခ် လို႕အမိႏိုင္ငံေတာ္ အလံကို အေလးျပဳခြင္႕ရၾကမွာလဲ”လို႕ ေတြးရင္း အၿမဲေၾကကြဲခဲ႔ရပါတယ္။ တကယ္ ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ ဒီကေလးေတြကမွ ေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ခြင့္ ရေနပါေသးတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းပါေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးေတြ၊ မတရားႀကီးၿမင့္ေနတဲ့ ကုန္ေစ်းႏွူန္းနဲ႕ အလွဴေငြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာင္ မတက္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ကေလးေတြက ၿပည္တြင္းမွာ အမ်ားႀကီးပါ္။ ဒီလို ဘဝေတြ မၿပီးွဆံုးႏိုင္ေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြနဲ႕အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႕ (၈၈)မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြ ဟာလည္းအသက္ ေလးဆယ္တန္းေတြ ေရာက္လာခဲ႔လို႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြက မၿပီးေသးတဲ႔ တာဝန္ေတြကို ဆက္လက္ ယူေနၾကရပါၿပီ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ဘယ္အထိ ခရီးေပါက္ခဲ႔ပါၿပီလဲ? တကယ္ေကာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အႏိုင္ရေနတယ္လို႕ယူဆႏိုင္ပါသလား ? အဆင္႕ဆင္႕ အေလ်ာ႕ေပးလာခဲ႔တယ္လို႕ ယူဆတယ္ဆိုရင္ နအဖရဲ႕ ရိုးေျဖာင္႕တဲ႔ လိုက္ေလ်ာမႈ တခုတ ေလမ်ုား ေတြ႕ၾကပါသလား၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ႕ အခ်ိန္က ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဖဲ႔ြခြင္႔ ေပးမယ္ ေရြးေကာက္ပဲြ လုပ္ေပးမယ္၊ အနိုင္ တကယ္တန္းက်ေတာ႔ ရွိသမွ် ႏိူင္ငံေရးပါတီေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးသပ္ရႈိၿဖိဳခြဲ၊ နိုင္ငံေရး ပါတီေတြရဲ႔႕ အေရးပါတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းၿပီးမွ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပေပးခဲ႔တာပါ။ ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီး အပိုင္တြက္ထားတဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးက NLDကို တခဲနက္ ေထာက္ခံလိုက္တဲ႔အခါ က်မွ ျပဴးတူး ၿပဲတဲျဖစ္ၿပီး ဦးေစာေမာင္ကို ျဖဳတ္ခ်လို႕ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ အစားထိုးတာပါ။ တနည္းဆိုရင္ ဦးေစာေမာင္ေျပာခ်င္တာ ေျပာခဲ႔တာေတြဟာ ေနာက္လူေတြ တာဝန္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ႔ သေဘာပါ။ ကိုယ္ေျပာတဲ႔စကားေတာင္ ကိုယ္တာဝန္မယူႏိူင္တဲ႔ လူေတြက သူတို႕ကိုယ္ သူတို႕အစိုးရလို႕ ဆိုခ်င္ၾကပါေသးတယ္။ ေနာက္တခါ ROAD MAP (၇)ခ်က္ဆိုတာကို ဦးခင္ၫြန္႕က ေရးဆြဲၿပီး အမ်ိဳးသား ညီလာခံကို က်င္းပလို႕ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲၾကျပန္ပါတယ္။ ရပ္လိုက္ သြားလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲ လုပ္လာတဲ႔ အဲဒီညီလာခံေတာင္ မၿပီးေသးဘူး အခ်င္းခ်င္း စားခြက္လုရင္း ဦးခင္ၫြန္႔ ျပဳတ္သြားျပန္ပါတယ္။ သူလုပ္ခဲ႔တာေတြ အားလံုးထဲက သူတို႔အက်ိဳးရွိႏိုင္တဲ႔ ဟာေတြကလြဲရင္ က်န္တာေတြ အားလံုး လွစ္လွ်ဴရႈလိုက္ ျပန္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို (၁၅) ႏွစ္ၾကာက်င္းပျပဳလုပ္ အားရေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲၿပီးမွ သူတုို႕ အလိုက် ေရးဆဲြ ထားတဲ႔ အေျခခံ ဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႕ ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ဖို႕ ဆိုၿပီး ေၾကျငာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္တဲ႔အခါ အဲဒါဟာ ေကာင္းတဲ႔ဘက္ကို ေရွ႔ရႈတဲ႔ အေျပာင္းအလဲလို႕ ဘယ္လိုမွ ယူဆစရာမရွိပါဘူး။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြၿပီးရင္ေရာ ဘာျဖစ္လာမွာပါလဲ ? အခုလူေတြထဲက အခ်ိဳ႕ကို ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္တက္ခိုင္း၊ ေနာက္က ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က လိုသလုိ ႀကိဳးဆဲြသြားမယ္႕ စစ္အာဏာရွင္ အလိုက် အစိုးရကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရၾကမွာပါ။ ကုလားႀကီးနဲ႔ အရာႀကီး အေခၚေဝၚသာေျပာင္းသြားမယ္ ဒါကဒါပါဘဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဖက္က လက္ရွိအေျခအေနကေရာဘယ္လိုပါလဲ ? ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးဝင္းတင္ ၊ အပါအဝင္ NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုေဌးႀကြယ္၊ ကိုမင္းေဇယ်ာစတဲ႔ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အရွင္ဂမၼီရ တို႕လို သံဃာေတာ္ေတြ ၊ လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွား တက္ႁကြသူေတြ အားလံုး ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရဆဲပါ။ ဥပေဒမရွိပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ တႏွစ္သက္တမ္း တိုးလိုက္ျပန္ပါၿပီ။ ဘာမ်ား တုံ႕ျပန္ႏိုင္ပါသလဲ? ဒီပဲယင္းမွာ အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္ခံရတဲ႔သူေတြ ၊ လူမိုက္ ေမြးၿပီး ရိုက္သတ္ခံရတဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြ ၊ ေထာင္ထဲမွာ မတရားႏိွပ္စက္ခံရရင္း လက္လြန္ ေသဆံုးသြားသူေတြ ၊ အခုၿပီးခဲ႔တဲ႔ စက္တင္ဘာမွာ ရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ ၊ ဖမ္း ဆီၤးခံရ သူေတြအတြက္၊ တရားမွ် နာဂစ္မုန္တိုင္းေမႊလို႕ သိန္းခ်ီေသၿပီး သန္းခ်ီဒုကၡေရာက္ေနရတဲ႔ ျပည္သူေတြကို ကူညီခ်င္ၾကသူေတြ အေပၚ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကန္႕သတ္မႈေတြ လုပ္လို႕ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီတဲ႔ ပစၥည္းေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး အျမတ္ထုတ္ ေနၾကတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘာမ်ား လုပ္ႏိုင္ၾက ပါသလဲ? ကန္႕ကြက္ရႈံ႔ခ်ရုံမွ တပါး အျခားဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ခဲ႔ပါ။ ထိုအေၿခအေန အားလံုးအတြက္ မည္သူ႕တြင္ တာ၀န္ရိွပါသနည္း? စီးပြားေရး နယ္ပယ္တြင္ေတာ႕ ရွင္းပါသည္။ ကုမၼဏီႀကီးတခုတြင္ စီးပြားေရး ေပၚလစီမွား၍ အရႈံးေပၚ လာခဲ႔ပါလွ်င္ စီမံခန္႕ခဲြၾကေသာ CEO ႏွင္႔တကြ ဘုတ္အဖဲ႔ြအားလံုး ႏႈတ္ထြက္ၾကရံုသာ ရွိပါသည္။ ဥပမာတခု ဆိုရလွ်င္ ယခုျပဳခဲ႔ေသာ REFERENDUM တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပည္သူလူထုကို မဲရံုကိုသြား၍ ကန္႕ကြက္မဲ ေပးၾကပါဟု ဦးေဆာင္မႈေပးခဲ႔သည္။ ထိုေပးခဲ႔ေသာ ကန္႕ကြက္မဲ အားလံုးကို နအဖတို႕က မဲလိမ္၍ ေထာက္ခံမဲ လုပ္လိုက္ပါသည္။ ၉၂ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ဆိုသည္မွာ မဲရံုသို႕ သြားေရာက္သူ အားလံုးနီးပါးျဖစ္ပါသည္။ ထိုျပည္သူလူထု မဲမ်ား အလိမ္ခံရမႈတြင္ မဲရံုသြားခိုင္းသူႏွင္႕ မဲလိမ္သူႏွစ္ဦးတြင္ မည္သူ ပိုတာဝန္ရွိပါသလဲ? သူခိုးကို ေခါင္းေပါင္းေပါင္း၍ တိုက္ပံုႏွင္႕ ခ်ိတ္ပုဆိုးဝတ္ရံု လူထုလွဳပ္ရွားမွူမ်ားႏွင့္ တာ၀န္ခံမွူ လူထုတိုက္ပြဲမ်ား အရွိန္ၿမွင္႕ တင္ၾကသည့္အခါ အထိအခိုက္ အရွအနာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ ဖမ္းဆီးခံ ရသူမ်ား အတြက္ တရားမွ်တမႈ ျဖစ္ေစရန္ ႀကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လႈံ႕ေဆာ ေပးဆပ္ခဲ႔ရေသာ အသက္မ်ား၊ ဘဝမ်ားစသည္႕ အရင္းအႏွီးမ်ား အတြက္ တိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ အရွိန္အဟုန္ၿမွင္႕ၿပီး ေအာင္ပြဲရသည္အထိ တိုက္ပဲြဝင္ရန္ မွာလည္း လႈံ႕ေဆာ္သူမ်ား၏ တာဝန္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕မွသာ ယံုၾကည္စြာ အသက္ေပး၊ ဘဝေပး တိုက္ပဲြဝင္ခဲ႔သူ တို႕အတြက္ တာဝန္ ေက်ပါလိမ္႕မည္။ ဤေနရာတြင္ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အေလးအနက္ တင္ၿပခ်င္ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္သျဖင္႕ ဆႏၵဝင္ျပခဲ႔သူဟူ၍ မရွိပါဟု ကၽြန္ေတာ္ရဲရဲႀကီး ဆိုရဲပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္ သျဖင္႔ ဒီေရာက္မွ ဆႏၵျပခဲ႕ဖူးသူလိုလို ေရာေယာင္ဟန္ေဆာင္သူတို႕ေတာ႕ရွိခ်င္ ရွိပါလိမ္႕မည္။ ျပည္တြင္း၌ ေနၾကသူမ်ားသည္ ထိုကိစၥမ်ားကို မသိၾကပါ။ လြတ္ရာ နယ္ေျမေရာက္မွ ဘာႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမွ လုပ္ခြင္႔မရၾကပဲ တတိယႏိုင္ငံ သြားသည္႕ တံခါး တေပါက္သာ ဖြင္႕ထားေပးသည့္ အေနထားမ်ိဳးသည္ မၿဖစ္သင့္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ သြားခ်င္သူေတြ သြားၾက သလို ႏိုင္ငံေရး ဆက္လုပ္ခ်င္သူေတြလည္း ရွိၾကပါသည္။ သို႕ေသာ္ ဒီေနရာတြင္ ဘာေရြးခ်ယ္ခြင့္မွ မရပါ။ လုူအမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြေထြကို စီစစ္ ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အတြက္ ႀကီးမားေသာ အခက္အခဲမ်ား ရွိခဲ့မည္ ဆိုသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းၿပခ်က္ တခုတည္းၿဖင့္ လက္ပိုက္ ၾကည့္မေနသင့္ပါ။ ေရွ႕ဆက္တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ထိုသို႕ေသာ အေၿခအေနမ်ား ဆက္လက္ ႀကံဳေတြ႕ရန္ ရွိပါဦးမည္။ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားရမည့္ အခ်က္ ၿဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဘာလုပ္ႏိုင္ပါသလဲ? တိုက္ပဲြကာလ ႏွစ္သက္တမ္း ရွည္လာတာႏွင္႔ အမွ် အထိအခိုက္ အရွအနာ အဆံုးအရံႈး ေတြက မ်ားလာ ပါသည္။ အေျခအေန ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ႕ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပဲြ၊ လူထုတိုက္ပဲြမ်ားကို ျပင္ဆင္တဲ႔အခါ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အမွား ေတြကို ျပန္သံုးသပ္ေ ရွာင္ရွားရင္း အဆံုးသတ္ တိုက္ပဲြကို ဘယ္လိုျပင္မလဲ ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကို ယူထားသူမ်ားမွာ ႀကီးေလးတဲ႔ တာဝန္ ရွိေနပါတယ္လို႕ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ရန္သူတြင္ လက္နက္အာဏာ ေငြေၾကး လူအင္အား စသည္ျဖင္႕ ျပည္႕စံုသည္မွာ မွန္ပါသည္။ ေနာက္တခါ နာဇီလို၊ ဖက္ဆစ္လို မိမိအမ်ိဳးသားေရးကို ေရွ႔တန္း တင္သူမိ်ဳးပင္ မဟုတ္ပဲ မိမိကိုယ္က်ိဳး စီးပြားမွလြဲ၍ ဘာမွမစဥ္းစားသည္႕ လိုအပ္လွ်င္ ဇတ္တူသားစားရန္ပင္ ဝန္မေလးသည္႕ အာဏာရႈး စစ္အာဏာရွင္ ျဖစ္ ပါသည္။ ထိုအာဏာရွင္မ်ိ်းကို ေခါင္းေလး ဝင္ပါရေစဦး ဆိုသည္႕ ကုလားအုတ္ပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးျဖင္႕ ခ်ဥ္းကပ္လွ်င္ ေခတ္သစ္ ကုလားအုတ္ပံုျပင္ ထဲကလို အသားေပၚခံရရံု သာရွိပါသည္။ ထိုလူ အမ်ိဳးအစားေတြကို ခဏ တျဖဳတ္ အသံုးက်ခ်ိန္တြင္ သံုး၍ မလိုခ်ိန္မွာ ခ်နင္းပစ္လိုက္မွာ အေသအခ်ာပါ။ ေရွ႕က ႀကိဳးစားခဲ့ဘူး သူမ်ားကို ၾကည့္ပါ။ ဇတ္တူသား စားသည္႕ သာဓကမ်ားကို ၾကည္႔ပါ။ လက္ရွိ ဝံသာႏုNLDလို လူမ်ိဳးေတြ၊ ေအး လြင္တို႕လို လူမ်ိဳးေတြ၊ ငါးမင္းေဆြတို႕လို လူမ်ိဳးေတြ စသည့္ ေဖာ္လံဖား လူတန္းစားမ်ားပင္ ဘယ္ေလာက္ ခံမည္လဲ ဆိုတာကို ေစာင္႕ၾကည္႔ပါဦး။ သို႕ေသာ္ အင္အားႀကီးမားသည္ ဆိုသည္ ဥပမာတခု တင္ၿပလိုပါေသးသည္။ ေတာထဲတြင္ အင္အားႀကီးမား လွပါသည္ ဆိုေသာ ေတာဆင္ရိုင္း အုပ္လိုက္ႀကီးပင္ ေတာေခြး က်င္ငယ္ရည္နံ႔ ရသည္ႏွင္႕ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကရွာပါသည္။ ဆင္ႏွင္႕ေတာေခြးမ်ား အေကာင္ခ်င္း ယွဥ္လွ်င္ ႏိႈင္းစရာပင္ မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ေတာေခြးမ်ား၏ ညီၫြတ္ျခင္းကို ေၾကာက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆင္ျဖစ္ေစ၊ က်ားျဖစ္ေစ ၊ မည္သည္႕ သတၱဝါျဖစ္ေစ သူတို႕ တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ရန္ ဝန္ေလးျခင္းမရွိပါ။ သူတို႕ သတ္ကြင္းအတြင္း ဝင္လာသည့္ အခါ က်င္ငယ္ရည္ ပန္းသည္႕ အေကာင္က ပန္း၊ ေရွ႔ကဝင္သည္႕ အေကာင္ကဝင္၊ ေနာက္ကဆြဲသည္႕ အေကာင္ကဆြဲ၊ အေပၚမွ ခုန္ခ်သည္႕ အေကာင္ကခ်၊ ေရဆီမေရာက္ေအာင္ လမ္းလႊဲသည္႔ အေကာင္က လႊဲျဖင္႕ေနာက္ဆံုး ဆင္ႀကီး ဘုန္းဘုန္းလဲက်မွ ေအာင္ေသေအာင္သား စားၾကပါသည္။ သူတို႕တြင္ မတိုက္ခိုက္ခင္မွာ ဆင္ေသရင္ ဘယ္အပိုင္းကိုမွ ငါကယူမယ္ ဆိုၿပီး ႀကိဳတင္ ေဝပံုခ်ထားျခင္းလဲ မရွိပါ။ ငါက အုပ္စု ေခါင္းေဆာင္မို႕ ဝမ္းတြင္းသားေတြကို ငါ႕သားသမီးေတြ အတြက္ ယူသြားမယ္ဆိုတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိဳးလဲ မရွိပါ။ ငါကေတာ႕အႏၱရယ္မ်ားတဲ႔ ႏွာေမာင္းေနရာမွာ ေနရလို႕ သူကေတာ႕ အေနာက္ ကပဲ ဝင္ဆဲြလို႕ စသည္ျဖင္႕ လဲမကဲြပါ။ ဆင္ေကာင္ႀကီးမွ မေသေသးခင္ စားအိုးစားခြက္ေတြ ႀကိဳျပင္ထားတဲ႔ အေကာင္ေတြလဲ မရွိပါ။ တိုက္ပြဲမွာ အေခ်ာင္ခိုေနၿပီး ဆင္ေသခ်ိန္ က်မွ ေခါင္းေပၚတက္ထိုင္တတ္တဲ႔ အေကာင္မိ်ဳးလဲ မရွိပါ။ ဒီတိုက္ပဲြမွာ ဆင္ႀကီးမေသလို႕ စိတ္ဆိုးသြားရင္ ငါေတာ႕မလြယ္ဘူး ဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးေအာင္ မလုပ္ပဲ ေနတဲ႔ အေကာင္လဲ မရွိပါ။သူတို႕သိသည္မွာ သူတို႕ သတ္ကြင္းျပင္ ထားသည္႔ ေနရာသို႕ ဝင္လာသည္႕ မည္သည္႕ သားေကာင္မဆို အၿပီးအျပတ္ ေခ်မႈန္း စားေသာက္ၿပီး မ်ိဳးဆက္ကို ထိန္းသိမ္းရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ေတာေခြးေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အသိဥာဏ္ ျမင္႕မားေသာ လူသားမ်ား ၿဖစ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မ်ားစြာေသာ ျပည္သူလူထုက နအဖကို လက္မခံဘူး ဆိုတာ ၁၉၉၀ျပည္႔ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ သက္ေသျပၿပီးပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵေဖၚထုတ္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ားစြာနဲ႕ သက္ေသၿပခဲ့ ၿပီးပါၿပီ။ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလက ၿဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႕ ေက်ာင္းသား ၿပည္သူမ်ားရဲ႕ ေရြဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာ ကမၻာသိပါ။ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္း ကလည္း ျမန္မာျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္းရွိတဲ့ အေၾကာင္းဆႏၵေတြ ထုတ္ေဖၚၿပခဲ့ၿပီး ၿဖစ္ပါတယ္။ မျဖစ္လာႏိုင္ေသးတဲ႔ ကုလသမဂၢတပ္ႀကီးေတြ၊ အေမရိကန္ တပ္ႀကီးေတြ ဝင္လာဖို႕ကို စိတ္ကူးမယဥ္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ တကယ္ ညီၫြတ္ဖို႕သာ လိုပါသည္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွသည္ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အေတြးအေခၚႀကီးမားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ပိုၿပီး ျမင္ႏိုင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မယ္ ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ၿမန္မာသိ ကမၻာသိ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ လူထု ေခါင္းေဆာင္ေတြ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မွူ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း သူတို႕ ဖမ္းဆီးခံေနရခ်ိန္မွာ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ ေဖၚေပးမယ့္၊ ဦးေဆာင္မွူ ေပးမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ လိုပါတယ္။ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းၿပီး ကာစမွာ အေမရိကန္ လူမ်ိဳး မိတ္ေဆြတဦးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမးဘူးပါတယ္။ စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ဘာလို႕ အေျခမႈန္းခံရလဲဆိုတာနဲ႔၊ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳး ဆိုရင္ အႏိုင္ရ ႏိုင္မလဲ ဆိုတာပါ။ သူေမးတဲ႔ စိတ္ဝင္စားစရာ ေမးခြန္းေတြကို ေေဖၚျပ ေပးခ်င္ပါတယ္။ ကာယကံရွင္ၿဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕တေတြဟာ ဒီထက္မက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ဖို႕ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဘဝေတြ အသက္ေတြနဲ႕ ရင္းရတဲ့ တိုက္ပြဲေတြအတြက္ အၿပန္ၿပန္ အလွန္လွန္ သံုးသပ္ဖို႕ လိုပါလိ္မ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္႕ အေနနဲ႔ အခ်ုဳပ္ ေျပာရရင္ေတာ႔ ပီျပင္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ လူထုအင္အား (ဆရာ လူထုဦးစိန္ဝင္း စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ PEOPLE POWER)နဲ႔ ညီၫြတ္မႈသာ အဆံုးသတ္ တိုက္ပဲြကို အဆံုး အျဖတ္ ေပးလိမ္႕မယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဘယ္လိုအသြင္မ်ိဳးနဲ႕ လူထုတိုက္ပြဲလဲ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ တိုက္ၾကမလဲ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ေဖၚေဆာင္ ၾကမလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္သူေတြ ဆံုးၿဖတ္ေပးရ မွာပါ။ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ ၿပည္သူေတြက သူတို႕အတြက္ ဒီမိုကေရစီ ေဖၚေဆာင္ေပးႏိုင္မယ္လို႕ ယူဆသူေတြကို သူတို႕ဆႏၵနဲ႕ ေရြးခ်ယ္ထားၿပီး သားပါ။ ၿပတ္သားတဲ့ မူ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွသည္ အင္ဖန္နတီ ဆီသို႔ ဦးတည္မလား? ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္ၾကဖို႕ အခ်ိန္က်ေရာက္ ပါၿပီလို႕ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ D-Wave
အျမင္မွာေတာ႕ တျပည္လံုးမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ကန္႕ကြက္ဆႏၵ ျပမႈေတြျဖစ္လို႕ တကမၻာလံုးက ဝိုင္းဝန္း ကန္႕ကြက္ ရံႈ႕ခ်ၾကလို႕ နအဖဟာ အက်ဥ္းအက်ပ္မ်ိ္ဳးစံုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ ေနရတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ အေျခစိုက္စခန္းေတြကို တခုၿပီးတခု လက္လြတ္ရၿပီး ေနာက္ဆံုး ခံကတုတ္ကေန မီးကုန္ယမ္းကုန္ ခုခံေနရတဲ႔ပံုပါပဲ။
(၁) ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ခဲ့တယ္ “၁၉၈၈ မွ ၁၉၉၀ အထိ ”
(၂) အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြ “ ၁၉၉၂ မွ ၂၀၀၇ အထိ” ၿပီးမွ
(၃) လူထုဆႏၵခံယူပြဲႏွင္႕ေရြးေကာက္ပဲြ “၂၀၀၇ မွ ၂၀၁၀ အထိ”ဆိုၿပီး
န အ ဖ ကေတာ႔ ၂၀၁၀ အထိ အခ်ိန္ဆဲြဖို႕ အဆင္သင္႕ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ ။
အရိုင္းဥပေဒမွာ ေတာေခြးေတြကို သူတို႕ရဲ႔ စုစည္း ညီၫြတ္မႈေၾကာင္႕ ေတာဘုရင္ဆိုတဲ႔ အေကာင္ႀကီး ေတြေတာင္ ဖိန္႕ဖိန္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကရပါသည္။
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ျပည္႔ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုအတြက္ အလိုအပ္ဆံုး အရာကို ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ အရည္အေသြး ျပည္႕ဝတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႕ ပီျပင္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈဟာ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေနာက္က ဒီမိုကေရစီအေရး လွူပ္ရွားသူအားလံုးရဲ႕ ညီၫြတ္မႈနဲ႕ လူထုအင္အား ေပါင္းစပ္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ မေအာင္ျမင္စရာ မရွိဘူးလို႕ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
(၁) သံဃာ႔ နာယကအဖဲြ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပူးေပါင္းလာရင္ အႏိုင္ရ ႏိူင္မလား?
(၂) အျခား ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ပူးေပါင္းပါဝင္လာရင္ အႏိုင္ရႏိုင္မလား?
(၃)စစ္တပ္က ပူးေပါင္းလာမယ္ ဆိုရင္ အႏိုင္ရႏိုင္မလား? အႏိုင္ရႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္အဆင့္ ေလာက္ထိ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ လိုမလဲ၊ ဥပမာ ေအာက္ေျခ အဆင္႔အထိလား၊ စစ္ဗိုလ္ အဆင္႕လား၊ ဒုဗိုလ္မႈးႀကီး အဆင္႕လား၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပိုင္းထဲက တေယာက္ေယာက္ ပါဝင္ပူးေပါင္းဖို႕ လိုလားစတဲ႔ ေမးခြန္းေတြပါ။
21st 8888 Anniversary Statement
Golbal action for Burma ၏ Declaration
၈ ေလးလုံးေန႔ ႏုိင္ငံတကာမွ ျမန္မာျပည္သားတုိ႔၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ား
ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္သည့္ ၈ ေလးလုံး ၂၁ ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္၊ လူငယ္မ်ားႏွင့္ စကား၀ုိင္း အစီအစဥ္တြင္ ေတြ႔ရေသာ ကုိခြန္ျမင့္ထြန္း။ လြန္ခ့ဲသည့္ ၂၁ ႏွစ္က စတင္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး ေလာကထဲသုိ႔ ၀င္ခ့ဲေသာ ကုိခြန္ျမင့္ထြန္းက ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕ေရာက္ ျမန္မာ လူငယ္တုိ႔၏ ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကုိ ျပန္လည္ ေျဖၾကား ရွင္းလင္းခ့ဲသည္။ (photo: Aye Aye)
၈ ေလးလုံး လူထုလႈပ္ရွားမႈ ၂၁ ႏွစ္ေျမာက္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ ကာလတြင္ လုံၿခဳံေရး တင္းက်ပ္ထားသည့္ ရန္ကုန္မွ ျမင္ကြင္းတခု (photo: AP) 
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ တုိက်ဳိၿမိဳ႕လယ္ ႏွင့္ တုိက်ဳိရိွ ျမန္မာသံရုံးေရွ႕မွ ဆႏၵျပပဲြ (photo: Reuters)
တုိက်ဳိၿမိဳ႕(photo: Reuters)
တုိက်ဳိၿမိဳ႕(photo: Reuters)
တုိက်ဳိၿမိဳ႕ ျမန္မာသံရုံးေရွ႕ ႏွင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ျမန္မာသံရံုးေရွ႕(photo: Reuters) 
ဘဂၤလားေဒ့ရွၤႏုိင္ငံ ဒါကာၿမိဳ႕(photo: Reuters)
