မဆံုးေသးသည့္ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္(၅)

ကၽြန္ေတာ္ ေရးေနေသာ ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္ အပိုင္း(၅)ကို ဆက္ရန္ အားထုတ္ခဲ့ ေသာ္လည္း အခ်ိန္ မလံုေလာက္သျဖင့္ ဆက္ေရးရန္ စိတ္ရွိေသာ္လည္း မေရးႏိုင္ခ့ဲ။ ရသည့္ အခ်ိန္ေလးတြင္ၾကိဳးစား ၾကည့္မိေသာ္လည္း ခံစားခ်က္တို႔က ထိုအခ်ိန္ကႏွင့္ ထပ္တူမျဖစ္ေပ။ ေရးလိုလွ်က္ ေရးခ်င္သည့္ အေၾကာင္းက ေပၚမလာပဲ။ တကယ္ ေရးလိုစိတ္မရွိသည့္ အေၾကာင္းရပ္မ်ားကသာ ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္လာေနသည္။

စိတ္ခံစားမႈ ေနာက္သို႔ ကိုယ္က လိုက္တတ္သည္။ အခုေတာ့ အေတြးေနာက္သို႔ အေရးက လိုက္မိေလၿပီ။ ရွိေစေတာ့ ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္ အပိုင္းငါးအျဖစ္ အေတြးတြင္ ရွိသည္ကိုသာ ေရးေတာ့မည္။ အိမ္မက္တို႔ သေဘာကိုက အစီအစဥ္ မက်တတ္ေလသည္ပဲ။ ေနာက္ဆံုး အိမ္မက္၏ အပိုင္းအစ တခုအျဖစ္သာ မွတ္ယူဖတ္ရႈေပးရန္သာ ေမတၱာရပ္လို ပါေတာ့သည္။

ညီညြတ္ေရးသည္ေတးခ်င္းမဟုတ္

ဤကား ေခါင္းစဥ္ငယ္ တခုဟုသာ မွတ္ယူေပးေစလိုသည္။ ညီညြတ္ေရးသည္ ေတးမဟုတ္ဟု ဆိုပါသည္။ အားလံုးလဲသိၿပီးသားပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔စင္လွ်က္ ကၽြန္ေတာ္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုစကားကို အပိုလုပ္၍ ဆိုေနရပါသနည္း။ ညီညြတ္ေရးကို ေတးပမာလုပ္၍ ဆိုပင္ဆိုေန ေသာ္လည္း ကိုယ္ဆိုေနသည္မွာ ေတးခ်င္းလား၊ ေဆးစာလား မကြဲျပားသည့္ သူမ်ားေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္ေျပာရပါမည္။ ညီညြတ္ေရးသည္ ေတးခ်င္းပမာ ထပ္ကာထပ္ကာ ဆိုေနရမည္ မဟုတ္ပဲ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေဖၚရမည့္ အရာပင္ျဖစ္သည္။ အၾကြင္းမဲ့ ညီညြတ္ေရးဆိုသည္မွာ မရွိႏိုင္ပါ။ လူတိုင္းလူတိုင္း အႀကိဳက္တူညီမႈသည္ မရွိႏိုင္ပါ။ ထို႔သို႔ဆိုလွ်င္ ဘယ္အတြက္ ကိုယ့္အႀကိဳက္ႏွင့္ မကိုက္ညီတိုင္း ကိုယ္ႏွင့္မတူညီတိုင္း ရန္သူပမာ တိုက္ခိုက္ေနၾက ပါသနည္း။

တခါတရံ ထိုအျဖစ္တို႔က လက္ေဝွ႔ပြဲတခုႏွင့္ ပမာတူသည္။ ထိုးေနရသူမွာ သူ႔အခက္အခဲ၊ သူ႔သက္လံု၊ သူႀကံဳေနရသည့္ ဒုကၡကို သူသာသိသည္။ ေဘးမွၾကည့္ေနသူသည္ (ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္သည္) မသိႏိုင္ မျမင္ႏိုင္ မခံစားႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အားမလိုအားမရ ျဖစ္သည့္အခါ ထိုးလိုက္ပါလား၊ ခ်လိုက္ပါလား၊ အသံုးမက်သည့္ေကာင္ စသည္ျဖင့္ ဝိေသသျပဳၾကသည္။ တကယ့္လက္ေတြ႔တြင္ ကိုယ္တိုင္ထိုးၾကည့္မွ ထိုအခက္အခဲကို သိေပမည္။ သို႔မွသာ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မည္။ ပညာရွင္မ်ားသာ ပကတိ အေျခေနမွန္ကို သိႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ထိုပြဲသည္ တကယ္ကစားေနေသာ ပြဲလား လုပ္ပြဲလား ဆိုသည္ကို နားလည္လိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္တကယ္မသိ၊ တကယ္နားမလည္ေသာ အေျခအေနတြင္ အတင္းဝင္၍ စြက္ဖက္ေနျခင္းသည္ ဇတ္ထဲမွ လူပ်က္မ်ားေျပာၾကသလို ဟိုလိုလုပ္ပါလား၊ ဒီလိုလုပ္ပါလား၊ ငါလဲမလုပ္တတ္ဘူး ဆိုသည့္ ပ်က္လံုးလို ျဖစ္ေနသည္။ ထပ္၍ ေျပာခ်င္ပါသည္။ ညီညြတ္ေရးသည္ အမွန္ပင္ ေတးမဟုတ္ပါ။ ပါးစပ္မွ ေတးဆိုသလို အထပ္ထပ္ ဆိုေနေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္ ဘာမွ အေကာင္အထည္ မေပၚလာလွ်င္ အလကားပင္။ ပို၍ဆိုးသည္မွာ ညီညြတ္ၾက၊ ညီညြတ္ၾကဟု ေျပာေနရင္း ကိုယ့္လုပ္ရပ္က အကြဲအၿပဲ လမ္းစေပၚ ေျခခ်ေနသည္ ဆိုလွ်င္ မေလွ်ာ္ကန္ပါဟုပင္ ေျပာရေပေတာ့မည္။

ယခုတေလာတြင္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းေရး (Reformed)ဆိုသည့္ အသံမ်ား နားႏွင့္မဆန္႔ေအာင္ ၾကားေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ ေျပာစရာ တခုပဲရွိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ ငါးႏွစ္ကတည္းက ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ပါသနည္း ဟုျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ၿပီးစ အခ်ိန္ကလုပ္သင့္သည္။ ရွိေစေတာ ့အခုမွပင္ မျဖစ္မေန လုပ္မွျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့တြင္ ေမးခြန္း အခ်ိဳ႕ရွိပါသည္။

ထိုသို႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ ဘယ္ေတာ့ ၿပီးေျမာက္၍ ဘယ္ေတာ့ အေကာင္အထည္ ေပၚပါမည္နည္း။ ၂၀၀၉တြင္လား? ၂၀၁၀တြင္လား? ထိုသို႔ၿပီးလွ်င္ေကာ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားက ဘာပါလဲ။ ထိုေရွ႕လုပ္ငန္း စဥ္မ်ားက ၂၀၁၀မတိုင္ခင္ မည္သို႕ေသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစ ပါမည္လဲ?။

နအဖကေတာ့ ျပတ္သည္။ ဖမ္းစရာရွိသည္မ်ား ဆက္ဖမ္းသည္။ ေထာင္ခ်စရာရွိသည္မ်ား ဆက္ခ်သည္။ ဟိုရက္ပိုင္းက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား၏ ေရွ႕ေနမ်ားကို ေထာင္ခ်သည္။ တေန႕က ဘေလာ့ကာ ေနဘုန္းလတ္ကို ေထာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခ်သည္။ ဒီေန႕၈၈ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေထာင္၆၅ႏွစ္ခ်သည္။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး အေၾကာင္းကို ေလသံပင္မဟ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ ဆက္တိုက္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟု ယူဆပါသလဲ?။

ကၽြန္ေတာ္သာ အေျဖေပးရမည္ဆိုလွ်င္ မမႈ၍ လုပ္သည္ဟုသာ ေျဖပါမည္။ အတိုက္ခံမ်ား၏ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားသည္၄င္း၊ လက္ရွိ ႏိုင္ငံတကာမွ ေဝဖန္ ဖိအားေပးေနမႈ မ်ားသည္၄င္း သူတို႔အတြက္ မႈေလာက္စရာ မရွိ၍ျဖစ္သည္။ ေနာက္တခုမွာ သူတို႔ အပိုင္တြက္ထားသည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ လမ္းေၾကာင္းရွင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အေနႏွင့္ ေျပာလိုသည္မွာ (Reformed) လုပ္လိုလွ်င္လည္း လုပ္ပါ။ ျဖစ္လာမည့္ အက်ိဳးအျပစ္ကိုေတာ့ ေသခ်ာစြာ တြက္ခ်က္သင့္ပါသည္။ အေလးအနက္ စဥ္းစား သင့္သည္မွာ ယခုအခ်ိန္အထိ နအဖတို႔အတြက္ မႈေလာက္စရာ မရွိေသး ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။

Reviewသည္ မည္သည့္ အခ်ိန္တြင္မဆို လုပ္ႏိုင္ၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္ပါသည္။ Reformed ကေတာ့ တခါတရံ ျပန္လည္ တည္ၿငိ္မ္မႈရရန္ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီၿပီး ၾကာတတ္ပါသည္။

အႀကံေပးလိုသည္မွာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ၂၀၁၀ကို ေခါင္းထဲ ထည့္ထားရန္သာ ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၀ေက်ာ္မွ အလုပ္စႏိုင္မည့္ Reformedမ်ိဳးေတာ့ လုပ္ရန္သင့္မသင့္ကို ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားရမည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ညီညြတ္ေရးသည္ လက္ေတြ႕လုပ္ရမည့္ အလုပ္သာျဖစ္ၿပီး ႏုတ္တက္ရြရြ ေတးဆိုရမည့္ အရာမဟုတ္ပါ။

အလံုးစံု တူညီညီညြတ္ျခင္းသည္ ျဖစ္ရန္လြယ္မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ားသေဘာတူညီ လုပ္ႏိုင္ေသာ အလုပ္တခုေတာ့ ရွိႏိုင္ပါသည္။ တူညီရာမ်ားမွ တခုခ်င္း တြဲလုပ္သြားလွ်င္ အကြဲအၿပဲ ဇာတ္လမ္းတို႔ ျဖစ္ေပၚေလမည္မဟုတ္။ ပင္လယ္သမုဒၵရာတို႕သည္ပင္ ေခ်ာင္းေျမာင္း ငယ္ေလးမ်ားက စတင္ျဖစ္တည္ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။

ရြက္စိမ္း