11.01.2008

ၾကားသမွ်ျမင္သမွ်အခ်ိဳးမက်တာေလးေတြ

အတိတ္ေမ့တတ္သူမ်ားအေၾကာင္း

ယေန႕ေခတ္လူငယ္ေတြသံုးေလ့ရွိတဲ့ဘမ္းစကားေတြထဲမွာ“စားၿပီးနား

မလည္လိုက္ပြဲခါးၾကားထိုး”ဆိုၿပီးေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။ဆိုလိုတာကနဂို

သေဘာတူထားတဲ့ကိစၥေတြကိုရစရာရွိတာေတာ့ယူၿပီးျပန္လုပ္ေပးရမယ့္

အခါမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာကိုေျပာတာပါ။ဒါထက္ဆိုးတာက

ေနာက္ထပ္ရႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးေတြကိုပါထပ္ယူသြားျပန္တာပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့လအနည္းငယ္ကမိတ္ေဆြတေယာက္အီးေမးကေနေဖၚဝပ္

လုပ္ေပးတာေလးတခုထဲမွာျမန္မာရုပ္ရွင္ကားေတြအေၾကာင္းသံုး

သပ္ခ်က္ထဲကျမန္မာရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ားဟာခဏခဏအတိတ္

ေမ့ေလ့ရွိၾကတယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ျပင္ပမွာအင္မတန္ျဖစ္ခဲေတ႔ြခဲ

တဲ့ေရာဂါဟာရုပ္ရွင္ထဲမွာမၾကာခဏဆိုသလိုအလြယ္တကူျဖစ္ေလ႔

ရိွတယ္လို႔ေျပာတာပါ.....

......................ၿပိဳင္ဘက္မရွိေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ဒါေပမယ့္အခုအခါမွာေတာ့ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ေလာကအတြက္ၿပိဳင္ဘက္

ႀကီးေပၚလာပါၿပီ။

လူတခ်ိဳ႔လို႔ပဲညႊန္းပါရေစေတာ့။ခိုင္းလို႕ရတဲ့အခ်ိန္မွာအစြမ္းကုန္ခိုင္း

ၿပီးျပန္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္အခ်ိန္က်ရင္ေရွာင္တခင္အတိတ္

ေမ့သြားတာပါ။ချမာမ်ားမွာ...အားကိုးတႀကီးနဲ႔ေျပးလာၿပီးမွသူတို႔က…

“ဘာဘာ….ဘာမွသိဝူး”..ဆို…..ဆီးလုပ္ေတာ့ဒီမွာပလပ္စတစ္ပဲ

ေကာက္ရမလိုလို၊ျပန္ေျပးၿပီးအဖမ္းခံရမလိုလိုျဖစ္ၾကဆိုပဲဗ်ိဳ႕။

ကာယကံရွင္ေတြကအတိတ္ေမ့ေနခ်ိန္မွာေဘးတီးတဲ့လူေတြကဒီမွာ

အဆင္မေျပအလုပ္မရွိတဲ့အေၾကာင္း….တတိယႏိုင္ငံဆိုတာသိပ္

ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း….ေတြကိုအာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႕

မ်က္ရည္တဂါလံေလာက္ထြက္ေအာင္ငိုျပလိုက္………မစားရဝခမန္း

ေတြေျပာလိုက္လုပ္တဲ့အခါဘယ္သူ႕အေဖေခၚရမွန္းမသိတဲ့

ချမာမ်ားလဲ..ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႔ေခါင္းညိတ္မိတာေပါ့………

ဟုတ္တာေပါ့..ခင္ဗ်ာ…တခ်ိုဳ႕ဆိုေနာက္ဆံုးေပၚကားေလးေတာင္

မွန္မွန္လဲမစီးႏိုင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ……..ကၽြတ္….ကၽြတ္…ကၽြတ္….

အဲဒီမွာေယာင္မွားေခါင္းညိတ္မိတဲ့..တခ်ိဳ႕ချမာမ်ားမွာ..တတိယႏိုင္ငံ

သြားမယ့္သူကိုကူညီမယ့္ေပၚလစီမရွိလို႕ဆင္းပါေတာ့လို႕ေမာင္းခ်တဲ့

အခါေသာင္ျပင္လႊတ္တဲ့ေရြဟသၤာေလးေတြပမာေပါ့။တကယ္ဆိုအလုပ္

ရၿပီးမွ...အိမ္သြားဝယ္စာရင္းေပးရင္ရရဲ႕သားနဲ႔ဗ်ာ။အဲဒီလိုအလုပ္ရ၊ရာထူး

ႀကီးမ်ားယူထားၿပီးမွကမ့္ထဲ့မွာစာရင္းေပးထားသူမ်ားကတပံုႀကီးပါ။

ဟိုတေန႔ကအဲဒီလိုထြက္လာသူအမ်ိဳးသမီးႀကီးတေယာက္..ကိုေတာသားနား

မွာဖုန္းဆက္ေနတာၾကားရတယ္။သူ႕သမီးကို...သမီးရယ္အေမ့ကိုပိုက္ဆံ

တသိန္းေလာက္မျဖစ္မေနပို႕ေပးပါအေမဒီမွာအရမ္းကိုဒုကၡေရာက္ေနလို႕ပါတဲ့။

သူ႔ချမာ...ဗ်ာ......အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးေပးဆပ္လာရတာ။အခုလို

အတိတ္ေမ့ေနၾကေတာ့…..ခက္သားေပါ့….

ကိုေတာသားလဲစိတ္မေကာင္းေပမယ့္…

ကိုေတာသားတို႕ဘဝကေတာင္ျပင္သူေဌးက....ေျမာက္ျပင္သူေဌး

ကိုမကူႏိုင္တဲ့ဘဝမို႔…..အင္း…ဒုကၡ…ဒုကၡ………………..

ရုပ္ရွင္ထဲမွာေတာင္ဒီေရာဂါျဖစ္တဲ့အခါဇာတ္သိမ္းခန္းမွာျပန္သတိရ

လ့ရိွၾကပါတယ္။အဲဒီပုဂိၢဳလ္မ်ားကေတာ့ေရာဂါေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္လို႔

ဆိုရမယ္ခင္ဗ်။လံုးဝျပန္သတိရေလ့မရွိၾကဘူးလို႕ေျပာၾကပါတယ္။

ကိုေတာသားဖတ္ဘူးတဲ့ဆရာမင္းလူရဲ႕ဟာသဝတၳဳတိုေလးတပုဒ္ကို

ေျပးသတိရမိပါတယ္။ဗီဒီယိုကားလဲရွိပါတယ္..သေဘာကေတာ့တူတူပါပဲ...

အဲဒီထဲမွာဇာတ္လိုက္ကခရီးတခုအသြားမွာAsscidentတခုျဖစ္ကာ

ေခါင္းထိၿပီးအတိတ္ေမ့……….ရြာေလးတရြာမွာေသာင္တင္ေနတယ္။အဲဒီမွာ

ခ်စ္သူအသစ္ေတြဘာေတြရသေပါ့ဗ်ာ……ရည္းစားေဟာင္းကလိုက္ရွာရင္း

ျပန္ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေခါင္းထပ္ထိၿပီးအတိတ္ျပန္

သတိရ…….ခ်စ္သူသစ္ကိုေမ့သြားျပန္ေရာတဲ့။ဒီေတာ့…..မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့

ခ်စ္သူအသစ္ကတုတ္နဲ႔ေဆာ္ေတာ့တခါအတိတ္ျပန္ေမ့….ခ်စ္သူသစ္ကို

ျပန္သတိရ...အဲဒီလိုနဲ႔…………..ခ်စ္သူအသစ္နဲ႔အေဟာင္းကတလွည့္စီ

ေဆာ္လိုက္တာေနာက္ဆံုးေဂါက္သြားတဲ့အခန္းနဲ႔ဇာတ္သိမ္းထားတယ္။

အထဲကလာမယ့္လူမ်ားအတြက္ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ေလးေတြပါ….ငိုျပတိုင္း

မယံုၾကဖို႕နဲ႕…….အတိတ္ေမ့သူမ်ားကိုကုေပးရေအာင္……..ႏွစ္တလက္မ

တုတ္ေကာင္းေကာင္းတေခ်ာင္းလဲအပါယူလာဖို႕ေဆးေကာင္းေလးညႊန္း

လိုက္ပါရေစခင္ဗ်ာ။


ကိုေတာသား(မဲေဆာက္)

No comments:

Post a Comment