ေဒၚႏုႏုေအးအတြက္ဝမ္းနည္းမွတ္တမ္း

ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ေလ)တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးအျဖစ္မွ၁၉၈၈ခုႏွစ္လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီး
တြင္မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္သားတဦးအျဖစ္ပူးေပါင္းပါဝင္ခဲ့ေသာေဒၚႏုႏုေအးသည္ယေန႔
ႏိုဝင္ဘာ၉ရက္ညေန၅နာရီ၅၀မိနစ္တြင္မဲေေဆာက္ၿမိဳ႕မယ္ေတာ္ေဆးခန္း၌ကြယ္လြန္
သြားခဲ့ပါသည္။

ေဒၚႏုႏုေအးသည္၁၉၈၈ခုႏွစ္စစ္တပ္မွအာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္
အတူလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီးABSDFတပ္ဖြဲ႕ဝင္တဦးအျဖစ္မာနာ
ပေလာနယ္ေျမရွိေက်ာင္းသားတပ္ရင္းတခုျဖစ္ေသာသံလြင္စခန္းတြင္တြင္ခက္ခဲ
ၾကမ္းတမ္းမႈမ်ားၾကားမွႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုက္ပြဲဝင္ရပ္တည္ခဲ့သည္။

ေျပာင္းေရႊ႕ေနရာခ်ထားမႈအစီအစဥ္မ်ားအရအေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႕ေရက္ရွိသြား
ခဲ့ေသာ္လည္းၿပီးခဲ့ေသာ၂၀၀၇ခုႏွစ္ကမဲေဆာက္ၿမိဳ႕သို႕ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာကာ
ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္မ်ားကိုဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။က်မ္းမာေရးမေကာင္း
သည့္ၾကားမွပင္ေဆာင္းပါးမ်ားေရး၍အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားကိုမွ်ေဝ
ခဲ့သည္။

သူေနာက္ဆံုးေရးခဲ့ေသာေဆာင္းပါးတြင္ေရးခဲ့သလို
“ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္အသက္ရွင္ေနပါတယ္”
ဟုဆိုခဲ့ေသာေဒၚႏုႏုေအးသည္သူမအလြန္ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္ခဲ့သည့္အနာဂါတ္
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုမေစာင့္ဆိုင္းႏိုင္ေတာ့ပဲက်ဆံုးခဲ့ရၿပီးျဖစ္ရာ
Saffron toward ဘေလာ့မွဝမ္းနည္းေၾကကြဲရပါေၾကာင္း
အေလးအနက္မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။
ေဒၚႏုနဳေအး၏ရုပ္ကလပ္ကိုမဲေဆာက္ေတာရေက်ာင္းတြင္ထားရွိမည္ဟုသိရပါသည္။
ေဒၚႏုနေအးေနာက္ဆံုးေရးခဲ့ေသာ“စနစ္ဆိုး၏သားေကာင္မ်ား”အမည္ရွိေဆာင္းပါးကို
ေဖၚျပေပးလိုက္ပါသည္။

D-Wave
Saffron toward Group

October 18, 2008

စနစ္ဆုိးရဲ ႔ သားေကာင္မ်ား

ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမ အမွတ္တရ ပံုရိပ္စာ

ေပးပို႔သူ - အေမေဒၚႏုႏုေအး

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထု အံုၾကြမႈ အေရးအခင္းႀကီးမွာ အေမတို႔က ေလတပ္အေနနဲ႔ ေရွ ႔ဆံုးက တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီးေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းေတာ့လည္း အည့ံမခံဘဲ အေမအပါအ၀င္တပ္မေတာ္သား တခ်ိဳ ႔ ဟာ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အတူ နယ္စပ္ကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ေရာက္ရွိဖုိ႔ အေမတုိ႔ေတြဟာ (၂) ရက္နဲ႔ (၃) ည လံုးလံုး မေနမနား ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ ဒုကၡကို ႀကံ႔ႀကံ႔ခံကာ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ ကို ေရာက္ရွိၿပီးတဲ့ေနာက္ လက္နက္ဆုိလုိ႔ အပ္တစ္ေခ်ာင္း ေတာင္ မရွိတဲ့ ႏုနယ္တဲ့ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့လို႔ စစ္အာဏာရွင္ ေတြကို လက္နက္ကိုင္ၿပီး ျပန္လည္တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႔ သမုိင္းေပးခဲ့တဲ့ အေျခအေနအရ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦးကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ရာမွာ အေမတို႔ တပ္မေတာ္သားေတြ အေနနဲ႔လည္း က်ရာေနရာ တတ္ႏုိင္တဲ့ တာ၀န္ကို ယူခဲ့ပါတယ္။ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘ၀ကို အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ျမႇပ္ႏွံခဲ့ရလို႔ အဲဒီ အခ်ိန္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေနာင္ဘ၀အထိေတာင္ မေမ့ႏုိင္ေအာင္ လြမ္းေမာ တမ္းတခဲ့ရ ပါတယ္။ ေနာင္တဆုိတာလည္း အေမတို႔မွာ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ရႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္တဲ့အထိ ယေန႔ထက္တုိင္ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ စိတ္အားျပင္းထန္လ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္လာေနာင္သားေတြအေနနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ခ်ဴပ္ျငိမ္းေအာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကဖို႔ လက္ဆင့္ကမ္း သမိုင္းေပးတာ၀န္ကို ယူၾကဖို႔ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါတယ္။ေနာက္တခု ေျပာခ်င္တာက အခုအခ်ိန္ဟာ အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနလို႔ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြအားလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္ တိုင္တိုင္ပင္ပင္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ ၾကပါလို႔ ေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။

အေမတုိ႔ရဲ ႔ သံလြင္စခန္းဆုိတာကေတာ့ ေသာင္းရင္းျမစ္နဲ႔ သံလြင္ျမစ္ဆံုတဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို ခ်စ္တဲ့သူေတြရဲ ႔ ဆံုစည္းရာ ေနရာေလး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၂၀) နီးပါးက အဲဒီေနရာမွာ ဘုရားတစ္ဆူ ကို အေမတုိ႔ ေတာ္လွန္ေရး ဘက္ေတာ္သားေတြက အမွတ္တရအျဖစ္ တည္ထားပူေဇာ္ခဲ့ပါတယ္။ အေမတုိ႔ရဲ ႔ တပ္ရင္းတစ္ခုထဲမွာေတာင္ လူအင္အားဟာ (၁၇၀၀) အထိ ရွိခဲ့ပါတယ္။ လြမ္းေမာဖြယ္၊ နာက်ည္းဖြယ္၊ ေၾကကြဲဖြယ္ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမမွာ စစ္အာဏာရွင္ကို ပုန္ကန္ေနတဲ့ အေမ့ရဲ ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေလးေတြ သိေအာင္ အေမ အသက္ရွင္စဥ္မွာ ေျပာျပသြားခ်င္တယ္။ အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမမွာ အေမဟာ ငွက္ဖ်ားဒဏ္ကို အျပင္းအထန္ (၂၂) ႀကိမ္ တိတိ ခံစားခဲ့ရၿပီး ၀ိဥာဥ္ေတာင္ လြင့္ေမ်ာခဲ့ရတဲ့အထိ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါတယ္။ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျပင္းထန္လွတဲ့ အေမတို႔ရဲ ႔ အဲဒီတုန္းက ဘ၀ဟာ လူျဖစ္ရတာ ပီသ တယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတဲ့အထိ အားအင္ေတြ အျပည့္နဲ႔ေပ့ါ။ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေအးျမင့္ ေျပာခဲ့သလိုဘဲ သားေတြ သမီးေတြကို ထားခဲ့ရတဲ့ အေမတို႔ဟာ မိဘေတြကို ခြဲခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတာထဲမွာ ေနၾကေတာ့ သားသမီး ငတ္ေနတဲ့ အေမနဲ႔ မိဘကို တမ္းတ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ သားသမီးေတြရဲ ႔ ဘ၀ စဥ္းစားတာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ခိုင္ၿမဲတဲ့ သံေယာဇဥ္ နဲ႔ ႏုနယ္ျဖဴစင္လွတဲ့ လူမမယ္ ေက်ာင္းသားေလးေတြ အားလံုးရဲ ႔ “အေမ ဘ၀” ဟာ အင္မတန္ကို ကဗ်ာဆန္လွတာေပ့ါ။ ဒီမိုကေရစီ ရမွ အမွ်ေ၀ပါ အေမလို႔ မွာၾကားရင္း က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူ႔ ရင္ေသြးေတြရဲ ႔ အသံေတြဟာ အေမ့ရဲ ႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ယေန႔တုိင္ သိမ္းထားရဆဲပါ။

ဗမာစစ္တပ္က KNU ေတြကို “ငေပြး” လုိ႔ ေခၚၾကတဲ့အတုိင္း ေတာထဲက ကရင္ေတြရဲ ႔ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ေပြးေတြ ေပါက္ေနတာကုိ ျမင္ရတယ္။ အေမတို႔လည္း ၀ဲ ေတြ ေပါက္ၾကတယ္ေလ။ အေမတို႔ဟာ သံလြင္ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ ေရဆင္းခ်ိဳးရတဲ့အခါ သဲေတြနဲ႔ ယားလွတဲ့ ၀ဲ ေတြကို ပြတ္ၾကရတယ္။ ေက်ာင္းသားကေလးေတြ ရိကၡာအတြက္ ေလွကေလးနဲ႔ ေစ်း၀ယ္ထြက္သြားရင္ အေမက ကမ္းနဖူးမွာ ထုိင္ၾကည့္ရင္း ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ရတယ္။ အခ်ိန္တန္လို႔ ျပန္မေရာက္တဲ့ ေန႔ေတြလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ ႔လည္း နအဖတပ္နဲ႔ ေတြ႔ၿပီး တုိက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ့သလို တခ်ိဳ ႔လည္း အခ်ိန္တန္လို႔ အေမ စိတ္ပူရတဲ့အခါ ျပန္လာေတာ့ အေမ့မွာ ဖက္ၿပီး ငို ရတယ္။ ျဖစ္စဥ္တခုမွာ ေက်ာင္းသားေလး တခ်ိဳ့ဟာ ေရွ႔တန္းမွ ျပန္လာလာခ်င္း အေမ့ရင္ခြင္ထံ ေမာႀကီးပန္းႀကီး ၀င္လာကာ သူ႔ရဲ ႔ သူငယ္ခ်င္း က်ဆံုးသြားလို႔ မ်က္ရည္ စက္လက္ ႏွပ္ေခ်းသုပ္ရင္း သူ႔မ်က္ႏွာကို ပြတ္ပြတ္ၿပီး “အေမ... ဒီေကာင္ေတြကို သားျပန္ခ်မယ္၊ မခံႏိုင္ဘူး” လုိ႔ ေျပာဆုိလိုက္တဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ အေမ့ရဲ ႔ ႏွလံုးသားကို တုိက္ရိုက္ ထိမွန္ေစပါတယ္။ တခါတေလ ေစ်း၀ယ္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အၾကာၾကီးေနမွ ျပန္လာေတာ့ အေမက စိတ္ပူလို႔ေမးတဲ့အခါ “၀ယ္လာတဲ့ ၾကက္ လြတ္သြားလို႔ လိုက္ဖမ္းေန ရတာေၾကာင့္ ၾကာ သြားတယ္ အေမလို႔” ေျပာေတာ့ အေမ့မွာ ငိုရခက္၊ ရယ္ ရခက္ စိတ္တုိရေသးတယ္။ တိုက္ပြဲနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာ ေသရတာ မေၾကာက္လို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေတာထဲမွာ ေနခဲ့ေပမဲ့ ႏုငယ္တဲ့ ကေလးေတြ ဖ်ားနာျပီး ေသေတာ့ အေမ့မွာ နာက်ည္း ခံစားရတယ္။

အေမႏုနဲ႔ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္မွ သားသမီးမ်ား

မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္ကို ေခြးအိပ္ေတာင္ဆုိတဲ့ ေတာင္ႀကီးက စီး ၿပီး မုိးထားတယ္။ ေခြးအိပ္ေတာင္လုိ႔ ေခၚဆုိတဲ့အတုိင္း အဲဒီ ေတာင္ကို အေ၀းကေန ၾကည့္ရင္ ေခြးတစ္ေကာင္ အိပ္ေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ေအာက္ က တက္ၿပီး တုိက္ရင္လည္း မရ၊ ေတာင္ႀကီး မိုးေနလို႔ အေပၚကေန ဗံုး ႀကဲ တုိက္ရင္လည္း မရတဲ့ အဲဒီ ဌာနခ်ဳပ္ကို တခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းရွိတာ သိေနတဲ့ DKBA ေတြက နအဖကို လမ္းျပ လုိက္ရာမွာ အေမတို႔ အတုိက္အခံေတြ မွီခို အားထားရာ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္ႀကီးလည္း ရန္သူ႔လက္ထဲ က်ဆံုးသြားရတယ္။ အေမ့ အေနနဲ႔ အဲဒီ ျဖစ္ရပ္ကို သား ကို္ဖုိးတရုတ္ ေျပာသလို သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ယေန႔ နအဖကို တုိက္မယ္ဆုိရင္ စစ္တပ္ ေအာက္ေျခကို စည္းရံုးၿပီးမွ သူ႔လူ ကိုယ့္ဘက္သား ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ကာ တုိက္ယူဖုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္တယ္။ အခုဆုိရင္ တပ္မေတာ္ အတြင္းမွာ ေအာက္ေျခ အရာရွိနဲ႔ အၾကပ္တပ္သားေတြဟာ တပ္မွဴးေတြကို ပုန္ကန္တုိက္ခိုက္ေနၾကတာ မၾကာခဏ ၾကားသိေနရပါတယ္။ ျပည္သူေတြနဲ႔ ထပ္တူ တပ္မေတာ္သား ေတြဟာလည္း စစ္ကြ်န္အျဖစ္ ႏြံနစ္ေနၾကတယ္။ စစ္ေျပးေတြလည္း မ်ားေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ကို ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြက လက္မခံမွာ စိုးလို႔ သူတုိ႔မွာ ေျပးစရာ ေျမမရွိလို႔ရယ္ အာဏာရွင္ေတြကို တုိက္ခိုက္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးလို႔သာ ေမွးေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ မေကာင္းမႈဆိုတာ ဆိတ္ကြယ္ရာ မရွိလို႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ တေန႔မွာ မုခ်က်ဆံုးရမယ္လို႔ အေမယံုၾကည္တယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုအေမ ေျပာရရင္ “ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနပါတယ္”....။