မဆံုးေသးသည့္ ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္(၄)

ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္ အမွတ္ေလးကို ဆက္ေရးဖို႔ ေတာ္ေတာ္ အားေမြးခဲ့ရပါသည္။ အေဟာင္းေတြ အသစ္ျပန္ျဖစ္တဲ့ အခါ အဲဒီအခ်ိန္တံုးကလိုပဲ ရင္မွာနာက်င္စြာ ျပန္ခံစားရပါသည္္။ အေတြးေတြ တဆက္ တစပ္တည္း ရွိေနတုန္းမွာ (အရွိန္ေလးရွိေနတုန္းမွာ) မျဖစ္မေန ဆက္ေရးရဦးမည္။ အျဖစ္ေတြက အေတာ္ပင္ ဆင္တူရိုးမွား ႏိုင္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေဆာင္းပါး တတိယပိုင္းမွာ ေရးသလို သံသရာက လည္လြန္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တုန္းက ၁၉၈၈ကုန္ခါနီး။ ၁၉၉၀မွာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေတာ့မည္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင္းပါးေရးေနတဲ့ အခ်ိန္က ၂၀၀၈ကုန္ခါနီး၊ ၂၀၁၀မွာ ျပည္သူေတြ သေဘာတူတူ မတူတူ သူတို႕စိတ္တိုင္းက် ေရးထားတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို အေျချပဳလို႕ သူတို႔စိတ္တိုင္းက် ေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ေတာ့မွာပါ။

၁၉၈၈တုန္းက လူ႕ေဘာင္သစ္ပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ပါလို႕ တရားဝင္ ေၾကညာခဲ့သည္။ အခု ၂၀၀၈မွာေတာ့  NLDပါတီက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ဟု တရားဝင္ျငင္းဆန္ခဲ့ၿပီ။ ဒါဆိုလွ်င္ ၁၉၈၈ တုန္းက လူေဘာင္သစ္ပါတီ ႀကံဳခဲ့သည့္ အျဖစ္မ်ားသည္ တပတ္ျပန္ မလည္လာႏိုင္ပါဟု မည္သူ ေျပာႏိုင္ပါ မည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႀကံဳခဲ့ရသည့္ အျဖစ္မ်ားက လက္ရွိ တိုက္ပြဲဝင္ေနသူမ်ားအတြက္ သတိျပဳစရာ တစံုတရာမ်ား ေပးႏိုင္ပါမည္လား။

စစ္အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရမႈမ်ား အႀကိမ္ေျမာက္မ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္ အျပင္းထန္ဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ပါတီ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသာမက ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား၏ လႈပ္ရွားလႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ားသည္ အရွိန္အျမင့္ဆံုး ျဖစ္လာသည္။

တဖက္မွ မဟာမိတ္ပါတီျဖစ္ေသာ NLDပါတီမွလည္း မတရားသည့္ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာဝန္အရ ဖီဆန္ၾကဟူသည့္ ေဆာင္ပုဒ္ျဖင့္ တိုက္ပဲြေရခ်ိန္ အျမင့္ဆံုးျဖစ္ေနသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လာမည့္ဇူလိုင္လ (၁၉)ရက္ အာဇာနည္ေန႔ကို မိမိတို႔ NLDပါတီ၏ အစီအစဥ္ ျဖင့္သာ တက္ေရာက္အေလးျပဳ ပန္းေခြခ်မည္ဟု ေၾကညာခဲ့သည္။ ဇူလိုင္လ(၁၆)ရက္ေန႔တြင္ အာဇာနည္ေန႔အႀကိဳ ေဟာေျပာပဲြအျဖစ္ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ NLDရံုးတြင္ NLDႏွင့္ လူ႕ေဘာင္သစ္ပါတီတို႔ ပူးတဲြ
က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

ေထာင္ႏွင့္ေသာင္းႏွင့္ခ်ီေသာ လူထုႀကီးက သူတို႔၏ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဟာေျပာျခင္းကို တခဲနက္ လာေရာက္ အားေပးခဲ့ၾကသည္။ လူ႕ေဘာင္သစ္ပါတီႏွင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္အခ်ိဳ႕လည္း ထိုေန႕တြင္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည္။

ေဟာေျပာပဲြအၿပီးတြင္ စိတ္ဓါတ္တက္ႂကြေနေသာ လူထုႀကီးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ကားေနာက္မွ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ေႂကြးေၾကာ္ကာ လိုက္လံ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ထိုပဲြသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးျခင္း မခံရခင္ ေနာက္ဆံုးတရားပဲြပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ လူထုၾကီးလဲမသိ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မသိခဲ့ပါ။

ဇူလိုင္လ(၁၉)ရက္ အာဇာနည္ေန႕တြင္ စုရပ္ျဖစ္ေသာ ေရႊဂံုတိုင္လမ္းဆံုသို႔ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ျပည္သူလူထုမ်ား၊ လူ႕ေဘာင္သစ္ပါတီဝင္မ်ားသည္ ပန္းျခင္းပန္းေခြမ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ စုရံုးေရာက္ရွိေနခဲ့ၾကသည္။ ဦးေဆာင္ ခ်ီတက္မည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကေတာ့ ထြက္မလာႏိုင္ရွာေတာ့။

"က်မတို႕ဟာ က်မတို႕ တိုင္းျပည္မွာေနၿပီး အက်ဥ္းသားေတြ ျဖစ္ေနရတာ ကမာၻက သိပါေစ"ဟူသည့္ ေၾကျငာခ်က္ အတိုေလးတေစာင္သာ ထြက္လာႏိုင္ခဲ့ေတာ့သည္။ (ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ၿခင္း၊ ေတာထဲမွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ အႀကိမ္ၾကိမ္ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရျခင္းႏွင့္ ငတ္မြတ္ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းစြာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တခါတရံ စကားလံုးအနည္းငယ္ လဲြေခ်ာ္မႈမ်ားရွိခဲ့ပါလွ်င္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ ေပးပါရန္။) ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ စုရံုးေရာက္ရွိ ေနသူမ်ားအားလံုး ယူႀကံဳးမရ ေဒါသျဖစ္ၾကရသည္။

ေသြးဆူေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္ကို ခ်ီတက္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျ ပန္လုရန္ စိုင္းျပင္းလာၾကသည္။ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခ်ာ့ေမာ့ ေျဖာင္းဖ် ထိန္းသိမ္းရင္းမွ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဦးမေဆာင္ႏိုင္ ေတာ့ေသာ္လည္း သူဆံုးျဖတ္ခဲ့သည့္ အတိုင္း အာဇာနည္ကုန္းသို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ခ်ီတက္ပန္းေခြခ် အေလးျပဳရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျမတ္ႏိုးေသာ အၾကမ္းမဖက္ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တေလွ်ာက္လံုး ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တုန္႔ျပန္ဂုဏ္ျပဳရန္ ထိုတလမ္းတည္းသာ ရွိသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ယံုၾကည္ခဲ့ၾကသည္။

ထိုေၾကာင့္ အားလံုးကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာခ်ီတက္ရန္၊ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေဒါသႏွင့္ မတုန္႔ျပန္ရန္ အားလံုးကို ေမတၱာရပ္ခံ၍ အာဇာနည္ဗိမာန္သို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုအာဇာနည္ကုန္းသို႔ ေရာက္လွ်င္လည္း သူတို႔ခြင့္ျပဳသည့္ အစီအစဥ္အတိုင္းသာ အစဥ္အလိုက္ ပန္းေခြခ်မည္၊ အေလးျပဳၾကမည္ဟု ရည္စူးထား ခဲ့ၾကပါသည္။

သို႕ရာတြင္ ေရခဲဆိုင္မွတ္တိုင္ မေရာက္ခင္ ဘက္ႏွစ္ဘက္လံုး အုတ္တံတိုင္းမ်ား ကာရံထားေသာ တေနရာတြင္ကၽြန္ေတာ္တို႕အား ပိတ္ဆို႕တားဆီးျခင္း ခံရပါေတာ့သည္။ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ရန္ ဆႏၵမရွိ ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အေနျဖင့္ ေအးေဆးေျပလည္စြာ ညွိႏိုင္းရန္ႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးသည္။ သို႕ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ သားစားက်ဴးေသာ ဘီလူးတို႕ကို လူဟု ထင္မွတ္မွားခဲ့ပါၿပီ။ ေရွ႔မွ ပန္းေခြ၊ ပန္းျခင္းကိုင္ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားကို ထိုင္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားေရာက္ညွိႏိုင္း ေဆြးေႏြးေနစဥ္မွာပင္ ႏွစ္ဘက္ညွပ္၍ ရုိက္ႏွက္ျခင္း ခံရပါေတာ့သည္။

ေဘးဘက္သို႔ ေျပးရန္ေနရာမရွိျခင္း ေရွ႔ႏွင့္ေနာက္ႏွစ္ဘက္ ေျပးေပါက္မရွိေအာင္ ေရွ႔ေနာက္ပိတ္ၿပီး ဘက္ႏွက္မ်ားျဖင့္ ထိုးျခင္း၊ ရာဘာတုတ္မ်ားျဖင့္ ရိုက္ႏွက္ျခင္းေၾကာင့္ အထိနာၾကရပါသည္။

အထူးသျဖင့္ အုတ္တံတိုင္းႏွင့္ ၿခံစည္းရိုးမ်ားကို ေက်ာ္မေျပးႏိုင္ရွာသျဖင့္ အမ်ိုးသမီးမ်ား ပို အထိနာၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသမွ် သံုးေယာက္ေသၿပီး၊ ၁၈ေယာက္ဒဏ္ရာရကာ ၈၂ေယာက္အဖမ္းခံရပါသည္။ အမ်ားစုမွာ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ထိုႏွိမ္နင္းခံရမႈ၏ အရွိန္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔တြင္းအထိ ျပန္႔ႏွံ႕သြားခဲ့ၿပီး ေနရာ အမ်ားအျပားတြင္ ဆႏၵျပမႈမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ပြါးခဲ့ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ ဌာနခ်ဳပ္အနီး တဝိုက္ျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္တြင္ ပိုမိုမ်ားျပားခဲ့ပါသည္။ ဇူလိုင္လ၂၁ရက္ေန႔တြင္ ထိုျဖစ္ရပ္အတြက္ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး မတရားမႈမ်ားကို ဖြင့္ခ်ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

ထို႕အတြက္ သူတို႕၏တုန္႔ျပန္မႈက လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တဦးၿပီးတဦး ဖမ္းဆီးခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဥကၠဌကိုေအာင္ေဇယ်၊ ကိုဂ်င္မီ၊ ကိုယဥ္ေထြး ေနာက္ ရန္ကုန္တိုင္းဥကၠ ကိုတင္သန္းဦး အပါအဝင္ၿမိဳ႕နယ္ အဆင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ အဖမ္းခံၾကရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘက္ တျခမ္းသည္ ရပ္တည္မရေတာ့ေအာင္ ျဖိဳခြဲခံခဲ့ရသည္။ အခ်ိဳ႕ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတာထဲသို႕ ထြက္ေျပးခဲ့ရပါသည္။

ယခုျဖစ္စဥ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရးေနျခင္းမွာ ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကသူမ်ား ႏိႈင္းယွဥ္သခၤန္းစာ ယူႏိုင္ပါရန္ျဖစ္သည္။ ယခုNLDပါတီတြင္ လူငယ္အဖြဲ႔ဝင္အခ်ိဳ႔သည္ ထိုစဥ္က အထက္တန္း အလယ္တန္းေက်ာင္းသား အရြယ္သာရွိၾကပါမည္။

ယခုအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႀကံဳေတြ႕ခံစားခဲ့ရသည့္ အေျခအေနမ်ားသည္ တူညီေနေသာ အခ်က္မ်ားရွိပါသည္။ ထိုမွ်မက လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ကာလက အျဖစ္မ်ားပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခတ္တြင္ ဆင္တူရိုးမွား ျဖစ္ခဲ့သည္မ်ား ရွိခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ကြဲထြက္သြားခဲ့ေသာ ဘက္သည္ေကာ ထိုၿဖိဳခြဲခံရသည့္ အျဖစ္မွ လြတ္ပါသည္လား။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿပီးေတာ့ သူတို႔အလွည့္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ မတရားသင္း ေၾကညာခံရသည့္ အေျခအေန ေရာက္ခဲ့သည္။ ယခုလက္ရွိ လူ႕ေဘာင္သစ္ပါတီကို ဦးေဆာင္ေနေသာ ကိုေအာင္မိုးေဇာ္တို႔ အသိဆံုးျဖစ္သည္။ သူကတဖက္ျခမ္းတြင္ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ပါတီ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ကိုေငြလင္းသည္ ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္ျခမ္းမွ ျဖစ္သည္။

ယခုေတာ့ အတူတကြတြဲ၍ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနၾကသည္။ ထိုစဥ္က ႀကီးမားေသာ ညိွမရေသာ ျပႆနာႀကီးသည္ ယခုေတာ့ ဘာမွ်မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သမိုင္းသည္ ေၾကာ့၍ေၾကာ့၍ တပါတ္လည္ေနသည္။ ဟိုယခင္ မဆလ လက္ထက္ကတည္းက ထိုေသြးခြဲမႈမ်ိဳး သူတို႕က်င့္သံုးသည္။ ယခ ုစစ္အာဏာရွင္မ်ားလည္း က်င့္သံုးသည္။ ထိုသို႕ျပဳသမွ် အႀကိမ္ႀကိမ္ခံေနၾကရလွ်င္ ထိုမ်ိဳးဆက္သည္ ညံ့ရာက်ေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ညံ့၍ ေသြးခြဲခံခဲ့ၾကသည္။

ယခုမ်ိဳးဆက္မ်ားေကာ ကၽြန္တာ္တို႕ ေနာက္ကို ဆက္လိုက္မည္ေလာ။

(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။)

ရြက္စိမ္း