12.11.2008

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ လြတ္ကင္းေရး

(အပိုင္း ၃)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ ့ဝင္မ်ား အလုပ္တာ၀န္္မွ အားလပ္ေသာ ညေနမ်ားတြင္ က်မကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ တည္းခိုေနေသာ ဟိုတယ္ဧည့္ေဆာင္၌ ထမင္းစားရန္ ဖိတ္ေခၚေလ့ရွိပါသည္။ ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ဓာတ္မီးလင္းဖို ခပ္မွိန္မွိန္ေလးကို ဝိုင္းရံကာ စစ္မျဖစ္မီကအေၾကာင္းမ်ား၊ ဂ်ပန္မ်ားထံမွစစ္ပညာသင္ၾကားစဥ္ကအေၾကာင္းမ်ား၊ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားႏိုင္ေသာ ပစၥဳပၸန္ကာလအေၾကာင္းမ်ား စသည္တို႕ကို ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ စစ္အတြင္းျမန္မာျပည္အေၾကာင္းႏွင့္ စစ္ၿပီးစ ကာလ၌ ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို လက္ခံလာေစရန္ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ခဲ့ရပံု အေၾကာင္းတို႕ကိုကား မ်ားစြာ ေျပာေလ့ေျပာထမရွိပါ။ အဖြဲ ့တဖြဲ ့လံုးအတြက္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါသက္သာေစရန္ အပန္းေျဖခ်ိန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အတြင္း ကာလတြင္ က်မက နယူးေဒလီရွိအိႏၵိယျပည္လံုးဆိုင္ရာ အသံလႊင့္ဌာန၌ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ပါသည္။



ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေဒၚခင္ၾကည္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ထိမ္း ျမား လက္ထပ္စဥ္က


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္မိသားစု။ေရွ ့တန္းတြင္ ထိုင္ေနသူမွာေအာင္ဆန္းစုၾကည္




ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကစုစုကို ေပြ ့ခ်ီထားစဥ္

ထိုဌာနမွ ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ဂ်ပန္မ်ား သိမ္းပိုက္ထားေသာအာရွနယ္ေျမမ်ားသို႕အသံလႊင့္ပါသည္။ ထို ့ေနာက္ ဆန္ဖရန္စစၥကို (San Francisco) သို႕သြား၍ ယခု ဗြီအိုေအ (VOA) ေခၚ ထိုစဥ္က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုစစ္ျပန္ၾကားေရးရံုး၌ အလားတူအလုပ္မ်ိဳး လုပ္ပါ သည္။ ျမန္မာျပည္မွေရာက္လာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္မေတြ ့ရသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီျဖစ္၍ ကြဲကြာေနၾကရစဥ္အတြင္း ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္တဲ့ကုန္စင္ေအာင္ ေျပာရန္အခ်ိန္ပင္ မေလာက္ႏိုင္ပါ။

ထိုဓာတ္မီးလင္းဖို မွိန္မွိန္ေလးကို ဝိုင္းရံေနၾကသည့္ လူစုထဲ ပါဝင္သူမ်ားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ သူ၏ ကိုယ္ရံေတာ္၊ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ ့ ဝင္အခ်ိဳ႕၊ ဘီဘီစီ၌ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ျမန္မာတဦးႏွင့္ ရံဖန္ရံခါ က်မကဲ့သို႕ေသာ ဧည့္သည္မ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ဝင္တဦးျဖစ္ၿပီး၊ ဂ်ပန္ေခတ္ကာလအတြင္းက အမည္ခံအရလြတ္လပ္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စစ္သံမႉးအျဖစ္ တိုက်ိဳတြင္ တာ၀န္္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္စႀကၤာလည္း ထိုလူစုထဲတြင္ ပါဝင္သည္။

စကားအနည္းငယ္စဲေသာအခ်ိန္မ်ား၌ သူက ဂ်ပန္တြင္ေနစဥ္က တတ္ခဲ့ေသာ အလြမ္းအေဆြးသီခ်င္းမ်ားဆိုၿပီး၊ က်မတို႕က ျမန္မာသီခ်င္းမ်ား ဆိုၾကပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ၏မိသားစု၊ ဇနီးႏွင့္သားသမီးသံုးေယာက္အေၾကာင္း၊ အငယ္ဆံုးမွာ မိန္းကေလး ျဖစ္ေၾကာင္းတို႕ကို ေျပာေလ့ရွိၿပီး၊ ယင္းတို ့အတြက္ လက္ေဆာင္မ်ားဝယ္ေပးပါဟု က်မကိုေျပာပါသည္။ သို႕ႏွင့္ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ ့ အလုပ္ကိစၥမ်ား ၿပီးစီး၍ လန္ဒန္မွျပန္သြားေသာအခါ သူ၏မိသားစုဝင္ တဦးခ်င္းစီအတြက္ က်မဝယ္ေပးလိုက္ေသာ လက္ ေဆာင္မ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အတူပါသြားပါသည္။ စုအတြက္ စာအုပ္ႀကီးတခု ဝယ္ေပးလိုက္ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေသာအခါ ထိုစာအုပ္ႀကီးကို စုက မပ်က္မစီးေကာင္းမြန္စြာ ထိန္းသိမ္းထားလ်က္ရွိေသးသည္ကို ေတြ ့ရ၍ က်မ ေက်နပ္ အံ့အားသင့္ရပါသည္။

ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ ့ မျပန္မီ ရက္အနည္းငယ္အလိုတြင္ မိမိတို႕ၿပီးစီးလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ကိစၥအဝ၀ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္မွ အသံလႊင့္ရန္ စာတမ္းတေစာင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပင္ဆင္ထားပါသည္။

အသံလႊင့္မည့္ေန႕တြင္ က်မတို႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ သူ၏ကိုယ္ရံေတာ္တို႕အား ဘီဘီစီ စားေသာက္ဆိုင္၌ဆံုၿပီး ေန႕လည္စာအတူ စားရန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေန ့လည္စာစားပြဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္အားရဖြယ္မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ထမင္းစား စားပြဲသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ေနၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မ်က္ႏွာမွာၿခိမ္းေတာ့မည့္မိုးကဲ့သို႕အံု႕မိႈင္းေန၏။ ဘီဘီစီျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္ ဌာနမႉးျဖစ္သူ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသား တဦးက အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႕ခြန္း၏ အစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕ကို ျဖတ္ေတာက္ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီး၊ မူရင္းျမန္မာစာတမ္းကိုလည္း အလားတူျပင္ဆင္ရမည္ဟု အၾကပ္ကိုင္ေနပါသည္။ ဘီဘီစီမွ ထုတ္လႊင့္ေသာ မိန္႕ ခြန္းမ်ားပါ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထားရွိေသာ စည္းမ်ဥ္းကန္႕သတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီရန္ျဖစ္သည္ဟု ရွင္းလင္းျပပါသည္။

ဤအျဖတ္အေတာက္မ်ားကို လက္ခံလိုက္ရမည္ေလာ၊ အသံလႊင့္အစီအစဥ္ကိုပဲ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရမည္ေလာႏွင့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ စိတ္ ဒြိဟျဖစ္ေန၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏မိသားစုအတြက္ လက္ေဆာင္မ်ားယူလာေသာ က်မက စားေသာက္ခန္းသို႕အနည္းငယ္အေရာက္ ေနာက္က်ပါသည္။ က်မေရာက္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္းတင္းမာမႈႏွင့္ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕မႈမ်ား ေမ့ေလ်ာ့ပါးသြားကာ ေန႕လည္စာစားပြဲ စတင္ပါေတာ့သည္။ ထို႕ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ားထံ အသံလႊင့္အစီရင္ခံရန္ ထြက္သြား ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ႀကိဳတင္အသိေပးျခင္းမရွိဘဲႏွင့္ သူ၏စာတမ္းကို မျပဳလုပ္သင့္ဟု သူယူဆေသာ တည္းျဖတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္္ျခင္းေၾကာင့္မည္မွ်မေက်နပ္မႏွစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ရေၾကာင္းကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး သိသာေစခဲ့၏။ ဤသည္ကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အသြင္တဖံု။

ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၏ အလုပ္လည္း ၿပီးဆံုး၍ျပန္ခ်ိန္လည္း နီးလာေလၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ဧည့္ခံၾကည္ရႈခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအတြက္ ဧည့္ခံပြဲႀကီးက်င္းပပါသည္။ ဧည့္ပရိသတ္လည္းအေတာ္မ်ားပါသည္။ ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္အမတ္မ်ား၊ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၏ အလုပ္္ကိစၥအဝ၀ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစရန္ တာ၀န္္ယူခဲ့ေသာ အဆင့္ျမင့္အရာရွိႀကီးမ်ား၊ သတင္းစာ အယ္ဒီတာမ်ား၊ သတင္းေထာက္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ျမန္မာျပည္၏ အနာဂတ္တြင္ စိတ္ဝင္စားၾကသူမ်ားႏွင့္ လာေရာက္ႏိုင္ေသာ ျမန္မာမွန္သမွ်တို႕အသီးသီးပါဝင္ၾကပါသည္။ ဧည့္ခံပြဲမတိုင္မီညက ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်မကို ဧည့္ခံပြဲ၌သီခ်င္း ဆိုရန္ ေျပာပါသည္။ က်မကလုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ ဟုတ္မည္မထင္ဟ ုေျပာကာျငင္းခဲ့၏။ ဧည့္ခံပြဲေန႕၌ ဂ်ပန္မ်ား ဝင္လာသည္အထိ ျမန္မာျပည္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိအျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္မိတ္ေဆြေဟာင္းတေယာက္ထံ က်မအလည္သြားခဲ့၏။ သူ၏အိမ္ရွိရာအရပ္မွ လန္ဒန္သို႕ အျပန္ခရီးမွာေႏွးေကြးလွ၍ က်မႏွင့္အတူပါလာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားဧည့္ခံပြဲအေရာက္ ေနာက္ က်မည္စိုးကာ ရင္တမမျဖစ္ေန၏။ ဧည့္ခံပြဲမမီလိုက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ရမည့္ အခြင့္အေရးလြတ္သြားမည္ ထင္ကာ က်မတို႕ ပူပန္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကမန္းကတန္း အဝတ္အစားလဲၿပီး ေရာက္သြားေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေစာင့္ေနပါသည္။ အခ်မ္းေျပ မုန္႕အနည္းငယ္ စားေသာက္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်မကို စင္ျမင့္ေပၚတင္ထားေသာ စႏၵယားရွိရာသို႕ ေခၚသြားၿပီး၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေလးတေယာက္က သီခ်င္းဆိုဧည့္ခံပါမည္ဟု ပရိသတ္အားေၾကညာလိုက္ပါ သည္။ က်မလည္း သီခ်င္းဆိုရပါေတာ့သည္။ ထိုညက ဆိုခဲ့ေသာ သီခ်င္းမ်ားမွာ အဂၤလိပ္သီခ်င္းတပုဒ္၊ ျပင္သစ္သီခ်င္းတပုဒ္ႏွင့္

ျမန္မာသီခ်င္းတပုဒ္တို႕ ျဖစ္ပါသည္။ ယခု ျပန္လည္ေတြးၾကည့္ေသာအခါ ေနာက္ဆံုးတပုဒ္ကိုသာ ဆိုခဲ့သင့္သည္ဟု က်မ ထင္မိပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုသီခ်င္း ကို ျမန္မာမ်ားကသာ နားလည္ႏွစ္သက္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသီခ်င္းမွာ က်မတို႕ အားလံုးသိၾကေသာ လိႈင္ထိတ္ေခါင္တင္၏ စိန္ျခဴးၾကာေညာင္ေဘာလယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ပရိသတ္က ယဥ္ေက်းစြာဩဘာ ေပးၾကပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က က်မကို စင္ျမင့္ေပၚမွ ဆင္းရန္ လာေခၚၿပီး၊ က်မ၏ အဆိုကို သူ မည္မွ်သေဘာက် ႏွစ္သက္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။




ေအာင္ဆန္းဦး၊ ေဒၚခင္ၾကည္၊ ေအာင္ဆန္းလင္းႏွင့္ စုစု ထိုင္ေနသူ၁၉၄၈ ခုႏွစ္




စုစု ေျခာက္ႏွစ္သမီးအရြယ္၁၉၅၁ ခုႏွစ္

ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ ့ အထူးေလယာဥ္ႏွင့္ လန္ဒန္ ၿမိဳ႕ေျမာက္ပိုင္းရွိ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာေလဆိပ္မွ ထြက္ခြာသြားခ်ိန္၌ တတိုင္းျပည္လံုး ႏွင္းစိုင္ႏွင္းခဲမ်ားႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းထားဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ႏႈတ္ဆက္ရန္ အဆင့္ျမင့္အဂၤလိပ္အရာရွိမ်ား အဖြဲ႕ႀကီးတဖြဲ႕ ေရာက္ေနပါသည္။ က်မတို႕ ျမန္မာအခ်ိဳ႕လည္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္အတူ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနသည့္ မီးလင္း ဖိုႀကီး၏ အပူရွိန္ႏွင့္ေႏြးေနေသာ ဧည့္ႀကိဳခန္းမႀကီး၌ သြားေရာက္စုေဝးေနပါသည္။ က်မတို႕အားလံုး ဝိုင္းထိုင္စကားေျပာ ၾကပါသည္။ ခဏၾကာေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အဂၤလိပ္မ်ားအၾကားမွ ထလာၿပီးက်မတို႕ႏွင့္ စကားေျပာပါသည္။ က်မကိုၿပံဳးၿပီး “က်ေနာ္တို ့ႏွင့္ ဗမာျပည္ကိုလိုက္ခဲ့ပါလား” ဟု ေျပာပါသည္။ ထို ့ေနာက္ က်မတို ့အေပါင္းအေဖာ္တစု ႏွင္းခဲမ်ားအၾကားရပ္ၿပီး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ ေလယာဥ္ရွိရာသို႕ေလွ်ာက္၍ ထြက္ခြာသြားေနသည္ကို ေငးေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း လက္မ်ားေဝွ႕ရမ္း ႏႈတ္ဆက္ ၾကပါသည္။ ေဆာင္းေန႕ကေလး၏ လြမ္းဖြယ့္အသြင္ႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ခြဲခြာရျခင္း၊ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ခြဲခြာရျခင္း တို႕ေၾကာင့္က်မတို ့တေတြ ဝမ္းနည္းတသသ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ တိုေတာင္းလွေသာ ဘဝသက္တမ္းေလးမွ်သာ က်န္ေတာ့သည္ကိုကား က်မတို႕ မည္ကဲ့သို႕မွ် မမွန္းဆမိခဲ့ၾကပါ။ ဂ်ပန္ေခတ္ႏွင့္ စစ္ဒဏ္တို႕ေၾကာင့္ပ်က္စီးယိုယြင္းေနေသာ တိုင္းျပည္ကို ျပန္လည္ထူေထာင္၍ ျမန္မာျပည္တြင္ ေခတ္သစ္ထြန္းေစမည္ဟူသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သယ္ေဆာင္သြားေသာ ေမွ်ာ္မွန္း ခ်က္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရးၿပိဳင္ဘက္တဦး၏ ပေယာဂေၾကာင့္ ထိုႏွစ္တြင္ပင္ ၿပိဳကြဲခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ဘုရင္ခံ၏ အလုပ္္အမႈေဆာင္အဖြဲ ့အစည္းအေဝးက်င္းပေနစဥ္ အခန္းအတြင္းသို ့ လူသတ္သမားမ်ား အတင္းဝင္ေရာက္လာကာ စက္ေသနတ္မ်ားျဖင့္ အလယ္တြင္ ထိုင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဦးစြာပစ္ခတ္ၿပီးအျခားပုဂၢိဳလ္ ရွစ္ဦးကိုပါ လုပ္ႀကံံသတ္ျဖတ္သြားပါသည္။

ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တႏိုင္ငံလံုး သတိတရယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ရေသာ အာဇာနည္ေန ့၊ ၁၉ဇူလိုင္၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ျဖစ္ပါသည္။

No comments:

Post a Comment