12.19.2008

ကိုရင္ေမာင္ႏွင့္စကားစမည္

ယူဖေရးတီးစ္နဲ႕ တိုက္ဂရစ္ၾကားက ညပ္ေနတဲ့ဖိနပ္တစ္ရံ

ကိုရင္ေမာင္ေရ

ခင္ဗ်ားလည္း က်ဳပ္ရဲ႕ “ေသာ့အိမ္” အေၾကာင္း ေျပာမဆံုးေပါင္ေတာသံုးေတာင္ေတြနဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ ၿငီးေလာက္ေရာ့မယ္။ ဒီေတာ့ ဒီတပတ္ ခင္ဗ်ားလည္းအၿငီးေျပေလးျဖစ္ေအာင္လို႕ ကာလေပၚေလးေတြ ေျပာင္းေျပာခ်င္တယ္ဗ်ာ။ မေန႕က က်ဳပ္လည္း ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ေဆးလိပ္ေလးေကာက္ဖြာရင္း ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးလုပ္ေနခ်ိန္ေပါ့၊ က်ဳပ္မိတ္ေဆြတေယာက္က “ရုပ္ျမင္သံၾကားသတင္း ဖြင့္ၾကည့္-ဖြင့္ၾကည့္” လို႕ ေရးႀကီးသုတ္ျပာေျပာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ က်ဳပ္လည္း ဒီလူ႕ႏွယ္ အဆံုးမရွိအစမရွိ ဘာပါလိမ့္ေပါ့။ ဒါနဲ႕ တီဗီြေလး ထဖြင့္လိုက္တယ္ဗ်ာ။ သတင္းကဆံုးေတာ့မယ္။ သတင္းေၾကႁငွာသူကလည္း ေနာက္က “က်ား” လိုက္ေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ ေျပာေနလိုက္တာ။ က်ဳပ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာမၾကားလိုက္မိဘူး။ နားစြန္နားဖ်ားၾကားလိုက္ရတာ “ရႉးဖိနပ္” ဆိုတာရယ္ “သမၼတဘုရွ္” ဆိုတာရယ္ ေလာက္ပဲ။ ဟ.. ဘာမ်ားတုန္း။ သတင္းက သမၼတႀကီး ရႉးဖိနပ္မ်ား ဘယ္ညာမွားစီးမိလို႕လား။ ဖိနပ္ကို သာမန္လူတေယာက္က ဘယ္/ညာ မွားစီးမိရင္ သတင္းမျဖစ္ေပမယ့္ သမၼႀကီးတေယာက္ မွားစီးမိရင္ေတာ့သတင္းျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။ သမၼႀကီးတေယာက္လံုးလုပ္ေနၿပီး ဖိနပ္ ဘယ္/ညာ ေတာ့ မွားမစီးေလာက္ပါဘူး။ ဒါဆို သူမ်ားဖိနပ္မ်ားမွားစီးမိလို႕လားေပါ့။ ဒါလည္းမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး။ တို႕ဆီမေတာ့ အလႉ မဂၤလာေဆာင္ေတြမ်ား ျဖစ္ပလားဆို လူေတြ တယ္လည္း ဖိနပ္မွားတတ္ၾကသကိုး။ ဒီမွာ ဖိနပ္မွားရေအာင္လည္း သူတို႕အလႉ မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ ဖိနပ္ခၽြတ္ စရာမလိုတဲ့ အျပင္အဆင္ေတြနဲ႕ပါ။ ဒါဆို ဘာျဖစ္တာလဲ။ သိခ်င္စိတ္က ရြပိုးထိုးလာတယ္။ ဒါနဲ႕ ဘယ္ရမလဲ အြန္လိုင္း တက္ၾကည့္တာေပါ့။ သတင္း ေနာက္တႀကိမ္ျပန္ေစာင့္ရမွာက ၾကာေနဦးမယ္။

ေတြ႕ၿပီဗ်ိဳ႕.. ေတြ႕ၿပီ..။ လား..လား က်ဳပ္ထင္ထားတာေတြ တခုမွမဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု သမၼတႀကီး ေဂ်ာ့ရွ္ဒဗလ်ဴဘုရွ္တေယာက္ အီရတ္မွာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ေနတုန္း အီရတ္လူမ်ိဳး သတင္းေထာက္တေယာက္က စီးထားတဲ့ဖိနပ္ကို ခၽြတ္ၿပီး ထေပါက္ထဲ့လိုက္တာတဲ့ဗ်ား။ က်ဳပ္လည္း တီဗီြရႉိးမွာတင္ထားတာေတြ အကုန္လိုလို လိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ တခုတည္းဆို မေသခ်ာ မွာ စိုးတာရယ္။ မျပည့္စံုမွာ စိုးတာရယ္နဲ႕။ ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ႕ ေသခ်ာတယ္။

စစျခင္း အေမရိကန္သမၼႀကီးနဲ႕ အီရတ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေနာ္ရီအယ္လ္မလီကီးတို႕ အျပန္အလွန္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ သမၼတႀကီးက တက္လာတဲ့ သတင္းစာဆရာေတြကိုေျပာဖို႕ စလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေနာက္နားမက်တက်က လူတေယာက္က ရုတ္တရက္ ထတဲ့ၿပီး စီးထားနဲ႕ဖိနပ္နဲ႕ ခၽြတ္ေပါက္ေတာ့တာဗ်ိဳ႕။ ဘယ္ရမလဲ သမၼတႀကီးကလည္း အသာေလးငံု႕ေရွာင္လိုက္တာေပါ့။ အံမယ္ တဖက္နဲ႕ေပါက္ၿပီး အားမရလို႕ထင္တယ္။ ပုဂၢိဳလ္က ေနာက္တဖက္ပါ ခၽြတ္ၿပီးထပ္ေပါက္တာဗ်ိဳ႕။ သမၼႀကီးကလည္း ထပ္ေရွာင္ေပး လိုက္တာေပါ့။ အာဂလူဗ်ာ။ မေပါက္ခင္ ပါးစပ္ကလည္း တခုခုေရရြတ္လိုက္ေသးတယ္။ ဘာလဲေတာ့ မသဲကြဲဘူး။ ေဘးကလူေတြက ဆြဲေတာ့ဆြဲၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မမွီလိုက္ဘူး။ ျမန္ခ်က္ေတာ့။ လက္လည္း အေတာ္တည့္ တဲ့ေကာင္ဗ်ာ။ ေရွာင္လို႕၊ မေရွာင္ရင္ မ်က္ႏွာတဲ့တဲ့ႀကီး။ ခ်က္ျခင္းေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပါပဲ၊ သမၼတႀကီးရဲ႕ အနီးကပ္ အရပ္၀တ္သက္ေတာ္ ေစာင့္ေတြ ဒီလူ႕ကို အတင္း၀င္ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး အခန္းျပင္ဆြဲထုတ္သြားတယ္။ ဒီလူလည္း ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႕ ဘာေတြလည္းမသိဘူး ေအာ္ၿပီး ကန္႕လန္႕ကန္႕လန္႕နဲ႕ ဒရဥ့္တိုက္ပါသြားေတာ့ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ သမၼတႀကီးကို ဒီလူ ဖိနပ္နဲ႕မေပါက္ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳတင္မကာကြယ္ လိုက္ႏိုင္ၾကရွာဘူး။ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းေတာ့ အခန္းထဲရွိတဲ့ လူေတြလည္း ရုတ္ရုတ္သဲသဲေတာ့ နည္းနည္းျဖစ္သြားတာေပါ့။ အံ့အားလည္းသင့္ လန္႕လည္းလန္႕သြားၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ျဖစ္လည္းျဖစ္ ေလာက္စရာပဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ဖိနပ္နဲ႕မို႕သာပဲ။ ေသနတ္နဲ႕သာဆို ျပႆနာ။ ခဏေနေတာ့ သမၼတႀကီးကလည္း သတင္းစာရွင္းလင္း ပြဲကိုျပန္စၿပီး ၿပီးတဲ့အထိလုပ္သြားတယ္။ ျပန္စစခ်င္းေတာ့ သမၼတႀကီးလည္း မ်က္ႏွာေတာ့ပ်က္ခ်င္ခ်င္ရယ္။ မနည္းျပန္အဖတ္ဆယ္ရတာေပါ့။ ရာဇအိေႁႏၵကို ထိပါးခံရတားကိုး။ ခင္ဗ်ားလည္း စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ သမၼတ ဖိနပ္နဲ႕ အေပါက္ခံရတယ္လို႕။ က်ဳပ္ေတာ့ ၾကား ၾကားဖူးေပါင္ဗ်ာ။ သမၼတမွ ရိုးရိုးသမၼတမဟုတ္ဖူး။ အေမရိကန္သမၼတ။ အေမရိကန္သမၼတဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာေတာ့ စၾကာ၀ေတးမင္းေလာက္နီးနီး တန္ခိုး ထက္တာကိုးဗ်။ အေမရိကန္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲမ်ား လုပ္ပလားေဟ့ဆို၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးက အာရံုစိုက္ၿပီးေတာ့ကို နားေထာင္ ၾကတာမို႕လား။ ဘယ္သူမ်ားႏိုင္မလဲ။ ဘယ္သူႏိုင္ရင္ ကမၻာႀကီးမွာ ဘာေတြျဖစ္ဦးမွာလဲ။ ေကာင္းမလား။ ဆိုးမလား ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႕ေပါ့။ က်ဳပ္လည္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ဖိနပ္နဲ႕အေပါက္ခံရတဲ့ သမၼတသူ႕အျပင္ ဘယ္သူမ်ားရွိေသးလဲလို႕ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့လည္း ဘယ္သူမွ မရွိခဲ့ဖူးဘူးလို႕ေျပာၾကတယ္။ အံ့ေရာဘဲ။

လူတေယာက္ကို စီးထားတဲ့ဖိနပ္နဲ႕ေပါက္တာဆိုတာ အီရတ္အမ်ိဳးသားေတြမွာ ေတာ္ေတာ့ကို မဖြယ္ရာတဲ့အျပဳအမူလို႕ဆိုတယ္။ လူတေယာက္ကို အရွက္ခြဲခ်င္ရင္၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕တာကို အဆံုးစြန္ဆံုးထိျပခ်င္ရင္ အဲသလို လုပ္ေလ့ရွိတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္ဗ်။ က်ဳပ္က ဒါကို ၾကည့္ၿပီး၊ ဒီလူဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္သြားရတာလဲ။ ဘာကို မေၾကမခ်မ္းျဖစ္သြားတာလဲ။ သမၼတႀကီးကေရာ ဘာေတြမ်ား သူမႀကိဳက္တာေတြ သြားေျပာမိလိုက္လဲ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဘယ္လိုမွတားမရဆီးမႏိုင္ ေဒါသေတြထြက္ရတာလဲ။ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းေတြ ဆက္နားေထာင္ၾကည့္တယ္ဗ်ာ။ နည္းနည္းလည္း စိတ္၀င္စားတာကိုး။ သတင္းဌာနေတြအဆိုအရေတာ့ အေမရိကန္နဲ႕အီရတ္အစိုးရၾကားမွာ သေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္တစ္ခုကို အျပန္အလွန္လက္မွတ္ထိုးတယ္ ဆိုတယ္ဗ်ာ။ စာခ်ဳပ္ထဲ ဘာေတြ ပါတယ္၊ ဘာေတြ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္ဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္လည္းမသိေသးဘူးဗ်။ က်ဳပ္ေတြ႕တာမွာလည္း သမၼတႀကီးက ဘာမွေတာင္ သိပ္ၿပီး စမေျပာရေသးဘူး ျဖစ္သြားတာဗ်။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ၉/၁၁ အေရးအခင္းႀကီး ျဖစ္ၿပီးကတည္းက ဘယ္တုန္းကနဲ႕မွမတူေအာင္ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး အစီ အစဥ္ေတြတင္းက်ပ္လာတယ္ဗ်ာ။ အရင္ကထက္ ပိုၿပီးလံုၿခံဳဖို႕လိုလာတယ္၊ အခုအရင္ကေလာက္ လံုၿခံဳမႈမရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ အမိေျမလံုၿခံဳေရး၀န္ႀကီးဌာနဆိုၿပီး ဖြဲ႕ယူရတဲ့အထိျဖစ္လာတယ္။ ျပည္သူတခ်ိဳ႕နဲ႕ အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ အုပ္စုေတြက ဒါကိုမႀကိဳက္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ရတာပါပဲ။ အခု သမၼတႀကီးခရီးစဥ္ဆိုလည္းၾကည့္ေလ တရား၀င္ ဘယ္ႏိုင္ကို၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာသြားမွာပါလို႕ ႀကိဳတင္ေၾကညာတာမလုပ္ဘဲနဲ႕ ထြက္သြားခဲ့တာ။ ဒါေပမယ္လို႕ လံုေလာက္တဲ့ လံုၿခံဳေရးအစီအမံေတြ ရွိထားၿပီးသားေနမွာပါ။ ေနာက္တခု ကလည္း သမၼတႀကီးရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲဆိုတာ ႏွယ္ႏွယ္ရရမွ မဟုတ္တာကလား။ သတင္းသမားေတြကို ႀကိဳတင္ၿပီးလိုအပ္တဲ့ စစ္ေဆး ရွာေဖြမႈေတြ လုပ္ၿပီးမွတက္ရတာေလ။ သြားတာက အီရတ္ေနာ္ တျခားႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး။ ပိုေတာင္လိုဦးမယ္။ ေနာက္ၿပီးလုပ္တဲ့ေနရာကလည္း ဟင္းလင္းကြက္လပ္ထဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေဆာက္အဦးထဲမွာ က်က်နနလံုၿခံဳေရး အစီအစဥ္ေတြမပါပဲ လုပ္ခဲ့တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လံုၿခံဳေရး တာ၀န္ရွိသူေတြကလြဲလို႕ ဘယ္သူ႕မွ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္၀င္ေရာက္ခြင့္ေပးမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။

ဒီေတာ့ က်ဳပ္ေတြးမိတယ္။ ဒီ့လူ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖို႕ေတာ့ ဘယ္နည္းမွမဟုတ္ဘူး၊ ထင္ရွားတယ္။ ဒါဆို အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ သက္သက္တင္ပဲလား။ ဒါမွမဟုတ္ နာမည္မႀကီးႀကီးေအာင္ စတန္႕ထြင္တာလား။ စတန္႕ဆိုရင္လည္း သူ႕စတန္႕က ေႁမြေပြးကိုသြား ကလိထိုးသလိုပဲ။ အႏၱရာယ္သိပ္ႀကီးတယ္။ သူလည္း မသိပဲေတာ့ေနမွာမဟုတ္ သိမွာပဲ။ သမၼတႀကီးေျပာလိုက္တဲ့စကားထဲမွာ သူ ဒီလို ထေပါက္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ဘာမ်ားမခံခ်င္စရာပါသြားလည္း။ က်ဳပ္လည္း ဉာဏ္မီသေလာက္ ေတာ့ ေတြးၾကည့္ေနတုန္းဗ်ာ။ အခ်က္အလက္ကလည္းမရေသး၊ မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့ ေျပာဖို႕ေတာ္ေတာ္ခက္ေနတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီအျဖစ္အပ်က္မွာ လုပ္သူဖက္က ၾကည့္ရင္လည္းမေတာ္ပါဘူးဗ်ာ။ လူႀကီးလူေကာင္းမဆန္တဲ့ အျပဳအမူတခုလို႕ က်ဳပ္ခံစားမိတယ္။ မလုပ္ေကာင္းဘူးလို႕ထင္တာပါဘဲ။ ခံရသူဖက္က ျပန္ေတြးၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ေအာင့္ေတာင့္ႀကီး။ မသကာ ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ခတ္တယ္ဆို လူၾကားလို႕ေကာင္းေသးတယ္။ ေသရင္လည္းေသေပါ့ဗ်ာ။ မေသမေပ်ာက္ခဲ့ရင္လည္း ဒီလူ႕ကို လုပ္ႀကံမႈနဲ႕ တရားစြဲ ေထာင္ခ်။ လိုအပ္ရင္ေသဒဏ္ေပးလိုက္ရံု ရွိတာပဲ။ အခုေတာ့ဗ်ာ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ ေၾကာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္း။

ဒီလူ႕ သတင္းဌာနကေတာ့ ဒီလိုေျပာတယ္ဗ် “ေဂ်ာ့ခ်္ဘုရွ္က အီရတ္ကို ၀င္တိုက္တုန္းက၊ အီရတ္မွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးေတြ အျပည့္အ၀ရရွိေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း သူတို႕သတင္းေထာက္ဟာ သူမေၾကနပ္ခ်က္ကို ဒီလိုနည္းနည္းနဲ႕ ဆန္႕က်င္ျပသတာဟာ သူ႕ရဲ႕လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႕ ဒီမိုကေရစီရပိုင္ခြင့္ကို ေဖၚထုပ္ျပသလိုက္တယ္ျဖစ္တယ္။ သူ႕ကို ဖမ္းဆီး လို႕မရဘူး။ ခ်က္ခ်င္းျပန္လႊတ္ေပးရမယ္” လို႕ေျပာတယ္ဗ်။

က်ဳပ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင့္ေရးရပိုင္ခြင့္ေတြအရ ဒီလိုျပဳမူလုပ္ေဆာင္တာဟာ ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ျဖစ္တယ္ဆိုဦးေတာ့ ဒီလူ႕လိုေတာ့ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ တျခားနည္းေတြကို ေရြးမိမလားမေျပာတတ္ပါဘူး။ သမၼတႀကီးေနရာက ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ေသနတ္နဲ႕ အပစ္ခံလိုက္ရတာကမွ ေတာ္ဦးမယ၊္ အခုေတာ့ ဖိနပ္နဲ႕ အေပါက္ခံလိုက္ရတာဆိုေတာ့………..။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

No comments:

Post a Comment