မဟာဗ်ဴဟာရႈေထာင့္လား အေၾကာက္တရား အဂတိလား (သန္းစိုးလိႈင္)

#fullpost {display:none;}

မဟာဗ်ဴဟာရႈေထာင့္လား အေၾကာက္တရား အဂတိလား
သန္းစိုးလိႈင္
ေအာက္တုိဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၈

မၾကာမီ လပိုင္းအတြင္းက ေမာ္ဒန္ဂ်ာနယ္မွာ ေမာင္စူးစမ္းက လာမည့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ “မွတပါး အျခားေရြးစရာလမ္းမရွိသည့္ ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္း” အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ လက္ေတြ႕က်သည့္ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းတခုျဖစ္သည္ ဟုလည္းေကာင္း ေရးသားခဲ့သည္။

ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးဟူသည္ စကားလံုးသာ လွပၿပီး လက္ေတြ႕မက် ဟူသည့္ သေဘာ ေရးသားခဲ့သျဖင့္ ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပမွ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအၾကား တုံ႔ျပန္ ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုစရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးရာဇ၀င္လွန္ၿပီး ေရးသားမႈမ်ားလည္း ႏိုင္ငံျပင္ပတြင္ ေပၚထြက္ခဲ့သည္ကို သိရသည္။

ေမာင္စူးစမ္းသည္ ယခုတဖန္ “ေခတ္ၿပိဳင္ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးကို အေျခခံ မဟာဗ်ဴဟာ ရႈေထာင့္မ်ားျဖင့္ စဥ္းစားျခင္း” ဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ ေအာက္တုိဘာ ၂၂ ရက္ေန႔ထုတ္ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွာ ေရးသားျပန္သည္။

ေမာင္စူးစမ္း၏ အေျခခံႏိုင္ငံေရး မဟာဗ်ဴဟာ ဆိုသည္မွာ မည္သည့္ ၀ါဒျဖစ္သည္၊ မည္သည့္ စီးပြားေရး ေပၚလစီကို အေျခခံသည္၊ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရး အယူအဆကို အေျခခံသည့္ မဟာဗ်ဴဟာမ်ား ျဖစ္သည္ကိုလည္း သဲသဲကြဲကြဲ ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုျခင္းမရွိေပ။

ေမာင္စူးစမ္းေဆာင္းပါး မ်ား၏ ပင္ကိုယ္ သဘာ၀
ေမာင္စူးစမ္း၏ ေဆာင္းပါးမ်ားသဘာ၀အတိုင္း အေၾကာင္းအရာတရပ္ကို ေ၀ွ႕ကာရွပ္ကာ ေျပာသြားမည္။ စာဖတ္သူနားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းေရးသားျခင္းမွာ တခါတရံမွသာ ေတြ႕ရတတ္သည္။ ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုထားၿပီးသား အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ားကိုပင္ ျမန္မာေ၀ါဟာရျဖင့္မေရးဘဲ အဂၤလိပ္ အသံထြက္အတိုင္း ျပန္ဆိုေရးသားေလ့ရွိသည္။ အဆိုပါ အေၾကာင္းအရာ ႏွင့္ ဆက္စပ္သည္တို႔ကိုလည္း ေနာက္ မည္သည့္ အခါမွ် စာဖတ္သူထံသို႔ ေရာက္ေအာင္ ထပ္မံ ေရးသားေလ့မရွိေပ။ ဥပမာေပးရလ်င္ စာဖတ္သူအား တခါတရံ ၀ကၤပါထဲ သို႔ေခၚသြားၿပီး ထားခဲ့သည့္သေဘာျဖစ္သည္။ စာဖတ္သူက ဖတ္ေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု နားမလည္ဘဲ အေတြးသံသယျဖင့္ က်န္ခဲ့ေလ့ရွိသည္။

ေမာင္စူးစမ္းသည့္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀စုႏွစ္ တခုေက်ာ္ အတြင္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ ကင္းကင္းေနခဲ့ၿပီး သူ၏ႏိုင္ငံေရးအယူအဆကို လက္၀ဲလည္း မဟုတ္ လက်ၤာလည္း မဟုတ္ဘဲ "လက္ေတြ႕သမား" သာျဖစ္ေၾကာင္း နီးစပ္သည့္ သူမ်ားကို ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ လက္ေတြ႔က်ျခင္းမွာ ေကာင္းမြန္သည့္ ေတြးေခၚနည္း တရပ္ျဖစ္သျဖင့္ ႀကိဳဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕က်သည္ ဟု ေျပာဆိုေသာ္လည္း အျဖစ္အပ်က္တခုလံုးကို မွ်မွ်တတ နည္းလမ္းက်က် မရႈျမင္ဘဲ ေလွ်ာ့ေပးေနသည့္ ဘက္တဘက္ထဲကိုသာ ထပ္မံၿပီး ေလွ်ာ့ခိုင္းျခင္းမ်ဳိး၊ အျပစ္တင္ျခင္းမ်ဳိးမွာ လူထုအတြက္ေရာ ေမာင္စူးစမ္းအတြက္ပါ အက်ဳိးမမ်ားဟု ရႈျမင္မိသည္။

ေျပာလို႔ရတဲ့သူကိုသာ ေျပာရတာ
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္က The Voice ဂ်ာနယ္တြင္ ေဒါက္တာေန၀င္းေမာင္က ျမန္မာျပည္သူေတြ အခြန္ေပးေဆာင္သည့္ အေလ့အထ နည္းပါးေနေသးၿပီး တုိင္းျပည္တိုးတက္ ႀကီးပြားလိုလွ်င္ လူထုအေနျဖင့္ အခြန္ေပး ပိုမိုေပးေဆာင္သင့္သည့္ သေဘာကို ကေလာင္အမည္တခုျဖင့္ ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။ ထိုသို႔ ေရးသား ေဖၚျပၿပီးေနာက္ ေ၀ဖန္သံမ်ား ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ သူ႔အေနျဖင့္ ေျပာလို႔ရသည့္ ဘက္ကိုသာ ေျပာရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ တဘက္ကုိ (စစ္အစိုးရကုိ) သူ႔အေနျဖင့္ေျပာဆို၍ မရသျဖင့္ လူထုကိုသာ ေျပာဆိုေနရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ျပန္ေျဖ ေရးသားခဲ့သည္။

အဆိုပါ ကိစၥတြင္ အစိုးရကို ေျပာ၍ မရသျဖင့္ ျပည္သူကိုသာေျပာေနရသည္ ဆိုသည့္ ဆင္ေျခမွာ မွ်တျခင္းမရွိေပ။

ျပည္သူလုထုက တိုင္းျပည္၏ေပၚလစီကို ခ်မွတ္ ထိန္းေက်ာင္းေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ အစိုးရက တိုင္းျပည္၏ ေပၚလစီကို ခ်မွတ္ေနျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေပၚလစီခ်ေနသူကို သဘာ၀က်သည့္ အခြန္ဥပေဒ ဟုတ္မဟုတ္ ေ၀ဘန္ ေျပာဆိုရန္ မ၀့ံရဲ သျဖင့္အခြန္ေပးေဆာင္ရန္ ပ်က္ကြက္သည္ဟု လူထုကိုသာ တဘက္သတ္ အျပစ္တင္ေနျခင္းသည္ ဘယ္လိုမွ တရားနည္းလမ္းက်သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေခ်။

ဒီေဆာင္းပါးထဲမွာ ဘာအခ်က္လက္သစ္ေတြ ပါသလဲ
ေဆာင္းပါး အစတြင္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးသည္ အျခားႏိုင္ငံေရးမ်ားႏွင့္ မတူ၊ ႏိႈင္းယွဥ္၍ မရဟု ဆိုထားသည္။ တသမတ္တည္း မဟုတ္ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္ကို အဂၤလိပ္ စကားလံုး non linear ဆိုၿပီး ေျပာဆိုထားသည္။ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး၏ ထူးျခားသည့္ လကၡဏာ (၄)ခ်က္ကို ထုတ္ႏႈတ္ျပသည္။

၁။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေခတ္မွ စၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ သမၼတ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ား အနက္ ေဒါက္တာဘဦးမွ လြဲ၍ ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းဆင္းရသည္ မရွိခဲ့။
၂။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ဒြန္တြဲခဲ့ရာမွ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ဇီ၀ိန္ ခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီး ယခုတဖန္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို မိတ္ဆက္ေနရသည္။
၃။ ၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရသည့္ ပါတီသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရသည့္ပါတီ မျဖစ္ခဲ့။
၄။ အေျခခံဥပေဒကို ေခတ္သစ္မွာ ျဖစ္သည့္အတိုင္း စစ္တပ္စပြန္ဆာ အျဖစ္ ေပၚေပါက္လာရသည္။

အထက္္ပါ အခ်က္ ၄ခ်က္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးသည္ အျခားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္၍မရဟု ေမာင္စူးစမ္းက ေျပာလိုသည္။ ထိုအခ်က္ ၄ခ်က္သည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ အဓိကက်သည္ကိုလည္း ရွင္းမျပေပ။ ေခတ္သစ္တြင္ ျဖစ္ေပၚသည့္အတိုင္းဟု ရည္ညႊန္းသည့္ အေျခခံဥပေဒကို စစ္တပ္စပြန္ဆာျဖင့္ ေပၚေပါက္ရသည္ဆိုျခင္းမွာ စပြန္ဆာ ဆိုသည့္ စကားလံုးထက္ စစ္တပ္၏ အတင္းအၾကပ္ေစခိုင္းမႈေအာက္၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေအာက္မွာ အတည္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လူထုအမ်ားစုက အဆိုပါ အေျခခံဥပေဒကို လက္ခံလို၍ လက္ခံျခင္းမဟုတ္ေပ။ အထက္ေဖၚျပပါ အခ်က္ ၄ခ်က္သည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သီးျခားသေဘာေဆာင္မႈ၊ ထူးျခားမႈ၊ အလြန္အဓိကက်သည့္ အခ်က္မ်ားဟု အေထာက္အထား ျပည့္ျပည့္စံုျဖင့္ ရွင္းလင္းေရးသားထားျခင္းလည္း မေတြ႕ရေပ။

မဟာဗ်ဴဟာ ရႈေထာင့္ဟုဆိုေသာ္လည္း
ေမာင္စူးစမ္းက မဟာဗ်ဴဟာ ရႈေထာင့္မွ ၾကည့္ရမည္။ ေရတို လူႀကိဳက္မ်ားသည့္ ေပၚျပဴလာ ေပၚလစီျဖင့္ ၾကည့္ရႈ သံုးသပ္၍မရ ဟုဆိုသည္။ ေရတိုေရရွည္၊ မဟာဗ်ဴဟာ ရႈေထာင့္ဟုပင္ ဆိုဆို လူအမ်ားစု၏ အက်ိဳးကို ေရွးရႈသလား၊ ဆန္႔က်င္သလား ဆိုသည္မွာ အဓိကပိုက်သည္ ဟုျမင္သည္။

စစ္အစိုးရ၏ အေျခခံဥပေဒကို တခြန္းတပါဒမွ် ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပျခင္း မရွိဘဲ ေရးထားသည့္အတိုင္း လက္ခံကာ လာမည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွတပါး အျခားေရြးစရာလမ္း မရွိဟု ဆိုျခင္းမွာ မဟာဗ်ဴဟာလည္း က်သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။

မဟာဗ်ဴဟာ ရႈေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္ စစ္အစိုးရက အတည္ျပဳလိုက္သည့္ အေျခခံဥပေဒသည္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအတြက္ မည္သို႔ အက်ိဳးရွိမည္ကိုလည္း ေမာင္စူးစမ္း အေနျဖင့္ သံုးသပ္ျပဖို႔ လိုေပမည္။

ေမာင္စူးစမ္းကို စစ္အစိုးရထံမွ အက်ိဳးအျမတ္ လက္ခံရရွိေနသျဖင့္ စစ္အစိုးရသေဘာက်ေအာင္ ေရးသားသည္ဟူ၍ မဆိုလိုပါ။ သို႔ေသာ္ အေၾကာက္တရားႏွင့္ အစိုးရၿငိဳျငင္မည္ စိုးရိမ္သျဖင့္ ယခုလို ေရးသားျခင္းသည္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မ်ား ေ၀၀ါးရႈပ္ေထြးေစၿပီး စစ္အစိုးရသာ ေက်နပ္ သေဘာက်ေပလိမ့္မည္။

မဟာဗ်ဴဟာဟု စကားလံုး ႀကီးႀကီးမားမား ဆိုေသာ္လည္း ကမၻာေပၚရွိ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ား၊ အေတြ႔အႀကံဳမ်ား၊ သီအိုရီမ်ားႏွင့္ နမူနာေပးကာ ေ၀ဘန္သံုးသပ္ျပသည့္ ေဆာင္းပါး တေစာင္လည္း မဟုတ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

မည္သည့္ ႏိုင္ငံႏွင့္မွ် ႏိႈင္းယွဥ္၍ မရဟု ပလႅင္ခံထား သျဖင့္ ဥပမာေပးစရာ ႏိႈင္းယွဥ္စရာလည္း မလိုေတာ့ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားအၾကား အယူအဆ ေ၀၀ါးေစရန္မွတပါး အျခားအက်ိဳးရွိသည့္ အျမင္အယူအဆမ်ား မပါဟုသာ သံုးသပ္ရေပလိမ့္မည္။ ။

weekly eleven ဂ်ာနယ္၊ ေအာက္တုိဘာ ၂၂၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၇ http://first-11.com/wdet.php?id=17 မွ ေမာင္စူးစမ္း၏ေဆာင္းပါး

---