“စု” မွာ ဖတ္ရႈက်က္မွတ္ရန္ စာအုပ္တေသတၲာလည္း ပါလာပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လြတ္လပ္ေရး ရုန္းကန္မႈ ဒဏ္ကို ခံခဲ့ရသူမ်ားအား ကူညီ ေထာက္ပံ့ရန္ စီမံကိန္းမ်ားကို ကြပ္ကဲေနေသာ အဖြဲ႕အစည္းတခုႏွင့္ က်မတို႕ ဆက္သြယ္ပါသည္။
စီမံကိန္းတရပ္၏ တာ၀န္္ခံျဖစ္သူ လူငယ္တဦးလာေရာက္၍ ၎တို႕လုပ္ငန္းအေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုး ခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား၏ က်န္ရစ္သူဇနီးမ်ားအတြက္ ေနအိမ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ ေနၾကရာ အဲလ္ဂ်ီးရီးယန္းလူမ်ိဳးမ်ားသာမက ႏိုင္ငံတကာမွလူငယ္ မ်ားပါ ဝင္ေရာက္ကူညီရန္ ဖိတ္ေခၚ ႀကိဳဆိုေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ “စု” လည္း ထိုေဆာက္လုပ္္ေရး စခန္းတြင္ ရက္သတၲပတ္အေတာ္ၾကာ သြားေရာက္ ေနထိုင္ကာ လုပ္အားေပးခဲ့ပါသည္။ အလုပ္သြန္သင္ႀကီးၾကပ္သူမွာ ရုရွားလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားမွာ အဲလ္ဂ်ီးရီးယား၊ ျပင္သစ္၊ လက္ဗႏြန္၊ ေဟာ္လန္ႏွင့္ ဂ်ာမနီ စေသာတိုင္းျပည္မ်ားမွ လူငယ္ မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အစားအေသာက္ႏွင့္ ေနရာထိုင္ခင္း ေပးေသာ္ လည္း လုပ္္ခမေပးပါ။
“စု” ၏ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ သူမအား ကာဗီးလီး (Kabyle) ေတာင္တန္းမ်ားသို႕ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲတပြဲ တက္ေရာက္ ၾကည့္ရႈရန္ ေခၚသြား ဖူးသည္။ က်မတို႕ႏွစ္ဦးအတူ ဆဟာရသဲကႏၲာရအစပ္ရွိ ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ တိုင္ေအာင္လည္း ခရီးရွည္ထြက္ခဲ့ပါသည္။ ေႏြရာသီအပူရွိန္ ျပင္းထန္ လြန္းလွသျဖင့္ထိုထက္လြန္၍ မသြား ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေနာက္ အလည္အပတ္ခရီးတရပ္အေနႏွင့္ ေရာမေခတ္က ေဆာက္လုပ္္တည္ခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီး ရွိရာသို႕သြားခဲ့၏။ ထိုၿမိဳ႕ပ်က္တြင္းရွိ လဟာျပင္ဇာတ္ရံုႀကီး၏ ေက်ာက္ျပားခင္းထားေသာ တလင္းျပင္ေပၚတြင္ ဘင္ဘဲလား၏ သစၥာခံမ်ားက ဘင္ဘဲလား အသက္ရွည္ပါေစဟု စာလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ ေရးထား ပါသည္။ “စု” ေမာ္ေရာ္ကို သို႕ ခရီးတေခါက္ထြက္ခဲ့ၿပီး စပိန္ႏိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ကမ္းေျခကိုလည္း ေျခခ်မိသည္ ဆိုသေလာက္ေတာ့ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ျပန္လည္စာဖတ္ၿပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္အဆံုး တြင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးႏွင့္ ေအာက္စဖို႕ဒ္သို႕ျပန္သြား ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ “စု” သည္ လပိုင္းမွ် စာသင္ပို႕ခ်ျခင္းႏွင့္ သမိုင္းဆရာ ဟယူးတင္ကာ (Hugh Tinker)ႏွင့္အတူ သုေတသနလုပ္ျခင္း စသည္တို႕ကို ေဆာင္ရြက္ၿပီးေသာအခါ နယူးေယာက္ရွိ က်မႏွင့္လာ၍ေနပါသည္။ အဲလ္ဂ်ီးယားတြင္ ေလးႏွစ္မွ် တာ၀န္္ထမ္းေဆာင္ ၿပီးေနာက္ပိုင္း က်မကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္သို႕ ျပန္ေရာက္ ေနပါသည္။ မိသားစုမိတ္ေဆြတဦးျဖစ္သူ ဖရင့္ထေရ ဂါ (Frank Trager) က ၎ အျပည္ျပည္ဆိုင္ေရးရာ ပါေမာကၡ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ နယူးေယာက္တကၠသိုလ္၌ “စု” ဘြဲ႕ လြန္သင္တန္းတက္ရန္ စီစဥ္ပါသည္။
ပါေမာကၡထေရဂါသည္ အေမရိကန္ ေထာက္ပံ့ေရးအစီအစဥ္တခုျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏွစ္အတန္ၾကာ ေနခဲ့ဖူး ပါသည္။ သူသည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏွင့္ အေရွ႕ဖ်ားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ က်ယ္ျပန္္႕စြာ ခရီးလွည့္လည္ဖူးကာ၊ ထိုေဒသမ်ား၏ ကိစၥအဝ၀တို႕တြင္ စိတ္ဝင္စားသူတဦးျဖစ္ပါသည္။ သူေရးေသာ “ဘားမား၊ ပေဒသရာဇ္ႏိုင္ငံမွ သမတႏိုင္ငံသို႕” အမည္ခံစာအုပ္ ထြက္ခဲ့သည္မွာလည္း မၾကာေသးပါ။ သူသည္ “စု” ၏ တိုးတက္ မႈကို ဂရုတစိုက္ေလ့လာပါသည္။
က်မတို႕ေနရာၿမိဳ႕လယ္ မန္ဟတ္တင္ (Midtown Manhatteည) မွ နယူးေယာက္တကၠသိုလ္သို႕ သြားရေသာ ဘတ္စ္ကားခရီး မွာ အေတာ္ ရွည္ၿပီးကားမူးတတ္ေသာ “စု” အတြက္ ပင္ပန္းခက္ခဲပါသည္။
ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွ ပန္းၿခံတခုကိုျဖတ္ၿပီး၊ ဝါရွင္တန္ရင္ျပင္ (Washington Square) သို႕သင္တန္းတက္ရန္ “စု” သြားရေသာ လမ္း၌ က်က္စားေလ့ရွိေသာ လူၾကမ္းမ်ား၏ အႏၲရာယ္ကလည္း ရွိပါေသးသည္။ ကုလသမဂၢ ရံုးသို႕ က်မတို႕ေနအိမ္မွ ေျခာက္္မိနစ္ေလာက္သာ လမ္းေလွ်ာက္ရပါသည္။ သို႕ျဖင့္ေလာေလာဆယ္ “စု” ကုလသမဂၢတြင္ အလုပ္ဝင္ၿပီးေနာက္မွ စာဆက္သင္ရန္ စိတ္ကူးေပၚပါသည္။ အလုပ္္ ေလွ်ာက္လႊာမ်ား၊ ေထာက္ခံစာမ်ား၊ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျခင္းမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ၾကန္႕ၾကာမႈႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားကို ေက်ာ္လြန္ၿပီးေသာအခါ “စု” ကုလသမဂၢဝန္ထမ္းတဦး ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ သံုးႏွစ္ၾကာမွ် “စု” ကုလသမဂၢတြင္ အလုပ္လုပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးႏွစ္ႏွစ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ ဘတ္ဂ်က္ျပဳစုေရးဆိုင္ရာ အႀကံေပး ေကာ္မတီကို အေထာက္အကူျပဳရေသာ ကုလသမဂၢရံုးအဖြဲ႕တြင္ တာ၀န္္ထမ္းေဆာင္ပါသည္။ ေကာ္မတီဝင္ မ်ားသည္ မိမိတို႕ႏိုင္ငံမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ ခန္႕အပ္ထားရျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားတြင္ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားအျဖစ္ ခန္႕အပ္ျခင္းခံရသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကုလသမဂၢႏွင့္ အရံအဖြဲ႕ အစည္းမ်ား အားလံုးအျပင္ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႕၊ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးအဖြဲ႕မ်ားကဲ့သို႕ေသာ အထူး ေအဂ်င္စီမ်ား၏ စီမံကိန္းအစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ဘတ္ဂ်က္မ်ားကို ထို ေကာ္မတီက ေလ့လာမွတ္ခ်က္ခ် ျပင္ဆင္ၿပီး သေဘာတူညီမႈရရန္ တင္ျပရပါသည္။
အလုပ္မ်ားခက္ခဲေသာ္လည္း ကုလသမဂၢလုပ္ငန္းမ်ား၏ ကုန္က်စရိတ္ကို အေသးစိတ္စီစစ္ရျခင္းႏွင့္ ထက္ျမက္ ထူးခြ်န္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား တို႕ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ ထိုအဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ “စု” ေကာင္းစြာ သိကြ်မ္းလာပါသည္။
ကုလသမဂၢဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ညေနပိုင္းႏွင့္ သတင္းပတ္ကုန္ပိုင္း အားလပ္ခ်ိန္မ်ား၌ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္အားေပးေလ့ ရွိၾက ပါသည္။ မန္ဟတ္တင္ရွိ က်မတို႕ေနအိမ္မွ ဘတ္စ္ကားႏွင့္သြားလွ်င္ ဆယ္မိနစ္ခန္႕ သာေဝးေသာ ဘဲလ္ဗယူး (Belleview) ဆိုသည္မွာ နယူးေယာက္ေဆးရံုႀကီးတခု၏ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ပါသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးရွိ အဆင္းရဲဆံုး၊ ကုမရေသာ ေရာဂါစြဲကပ္ေနသူမ်ားႏွင့္ ခိုကိုးရာမဲ့မ်ား အတြက္ျဖစ္ပါသည္။ ဘဝကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာၿပိဳလဲလုမတတ္ ျဖစ္ေနသူမ်ားကို ထိုေဆးရံုသို ့ေခၚလာေလ့ရွိပါသည္။ လူမမာမ်ားအား စာဖတ္ျပေပးရန္၊ အေဖာ္ျပဳရန္ အစီအစဥ္မ်ားတြင္ပါဝင္ရန္ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသားမ်ား အၿမဲ အလိုရွိေနပါသည္။
ထိုအစီအစဥ္တြင္ “စု” ပါဝင္၍ အပတ္စဥ္နာရီေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္္အားေပးပါသည္။ ဤကား သူမမိခင္၏ ပရဟိတလုပ္ငန္း အစဥ္အလာအရ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဦးသန္႕သည္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဟဒ္စင္ျမစ္ကို လွမ္း၍ျမင္ရေသာ သူ၏အိမ္ႀကီးသည္ ရီးဗားေဒးလ္ (Riverdale) အရပ္တြင္ရွိၿပီး က်မတို႕ေနအိမ္မွ ကားႏွင့္ တနာရီခန္႕ သြားရပါသည္။ ဦးသန္႕အိမ္၌ တည္ခင္းက်င္းပေသာ တနဂၤေႏြေန႕ ထမင္းစားပြဲမ်ားမွာ က်မတို႕အဖို႕ အလြန္ စိတ္ရႊင္လန္းဖြယ္ရာျဖစ္ပါသည္။ အျခား ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားလည္း လာၾကၿပီး က်မတို႕အႀကိဳက္ ျမန္မာ အစားအစာမ်ား ေကြ်းေမြးေလ့ရွိပါသည္။ ဦးသန္႕၏ ေျမးတဦးဦး၏ ေမြးေန႕ကဲ့သို႕ေသာ အထူးေန႕မ်ားတြင္ ျမန္မာ မ်ားအျပင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ကုလသမဂၢအၿမဲတန္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကားဧည့္ခံပါသည္။
အစားအစာမွာမူ အစဥ္အၿမဲ အေကာင္းဆံုးျမန္မာ ထမင္းဟင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဦးသန္႕မိသားစုက ေႏြးေထြး ပ်ဴငွာကာ ဧည့္ဝတ္ေက် လွပါသည္။ က်မတို႕ကမူ ဧည့္သည္ေတြ သိပ္မမ်ားေသာ ထမင္းစားပြဲမ်ားကို ပိုမို၍ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း၊ ထိုအခါမ်ား၌ပင္လွ်င္ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ကမၻာ့အေျခအေန၊ ဦးသန္႕ ကိုင္တြယ္ ေနရေသာ ျပႆနာမ်ား စသည္တို႕ကို စိတ္ပါလက္ပါ ဝိုင္းဝန္းေဆြးေႏြးႏိုင္ျခင္းမရွိပါ။ ဦးသန္႕၏ အိမ္ရွင္ အေနႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ရေသာ တာ၀န္္အဝ၀ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႕စကားဝိုင္း ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဟု ထင္ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကုလသမဂၢအၿမဲတန္းကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သူ ဦးစိုးတင္၏ ဖိတ္ၾကားဧည့္ခံပံုမ်ားမွာမူ အနည္းငယ္ ကြာျခားပါသည္။ သူလည္း ရီးဗားေဒးလ္၌ပင္ ဦးသန္႕၏ေဂဟာေလာက္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားျခင္းမရွိေသာ အိမ္တလံုး၌ ေနပါသည္။ အေထြေထြ ညီလာခံႀကီးက်င္းပ ခ်ိန္ျဖစ္ေသာ စက္တင္ဘာလ ဒုတိယအပတ္မွ ဒီဇင္ဘာလလယ္ခန္႕ အတြင္းဆိုလွ်င္ ဦးစိုးတင္သည္ အလုပ္္ကိစၥမ်ား၊ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ႏွင့္ အျခားကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕မ်ားကို ဧည့္ခံေကြ်းေမြးရျခင္းျဖင့္ မအားမလပ္ ျဖစ္ေနေလ့ရွိပါသည္။ အျခား အခ်ိန္မ်ားတြင္မူ နယူး ေယာက္ရွိ ျမန္မာမ်ားကို သူ၏အိမ္သို႕ ဗုဒၶဘာသာပြဲေတာ္ အခါသမယမ်ား၌ ဖိတ္ေခၚ ေလ့ရွိပါသည္။ က်မတို႕သည္ သူ၏ ဇနီးႏွင့္ သားသမီး မ်ားကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ပါသည္။ ဦးစိုးတင္သည္ သေဘာထား ႀကီးသူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ျမန္မာမ်ားကို သိုးမ်ား၊ ဆိတ္မ်ားဟူ၍ ခြဲျခားၿပီး မဆက္ဆံပါ။ ဆိတ္မ်ားဆိုသည္မွာ ဦးေနဝင္းလက္ေအာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေနကို ေဝဖန္သူတို႕ျဖစ္ၿပီး၊ သာမန္အားျဖင့္ သံရံုးအရာရွိ မ်ား၏ “ပ” ထားျခင္းကို ခံရတတ္ပါသည္။ ဦးစိုးတင္အိမ္၌ကား အေျခအတင္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ ႏိုင္ပါသည္။ တခါတရံ အျငင္းအခုန္မွာ ျပင္းထန္ေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေဗြမယူတမ္း၊ ခင္မင္ေသာ သေဘာ ေဆာင္ပါသည္။
တခ်ိန္တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံ က်င္းပဆဲအခ်ိန္အတြင္း က်မႏွင့္ “စု” ကို ဦးစိုးတင္အိမ္သို႕ ထမင္းစား ဖိတ္ပါသည္။ ျမန္မာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဝင္အ ခ်ိဳ႕က က်မတို႕ႏွင့္ေတြ႕လိုေၾကာင္း ေျပာပါသည္။
ဦးစိုးတင္သည္ အစဥ္ယဥ္ေက်းေဖာ္ေရြသူ တဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ဤဖိတ္ၾကားပံုမွာမူ ထူးျခား ေနသျဖင့္ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲဟု က်မ ထင္မိပါသည္။ သူ၏ ရီးဗားေဒးလ္ေနအိမ္သို႕ က်မတို႕ေန႕လယ္ေလာက္ ေရာက္သြား ပါသည္။ ပန္းမ်ား၊ ရြက္လွပင္မ်ား၊ အနက္ႏွင့္ ေရႊေရာင္ ျခယ္ ျမန္မာယြန္းထည္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ေလးေထာင့္ပံု ဧည့္ခန္းႀကီးအတြင္းရွိ ဆိုဖာမ်ားႏွင့္ ကုလားထိုင္မ်ားကို အခန္းေဘးကိုကပ္၍ ေရႊ႕ထားၿပီး၊ ေကာ္ဖီပန္းကန္တင္ စားပြဲႀကီးမ်ားကို ထိုင္ခံုမ်ားေရွ႕တြင္စီထား၏။ ဆိုဖာမ်ားႏွင့္ ကုလားထိုင္မ်ား ေပၚတြင္ အေထြေထြညီလာခံ တက္ရန္ ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီးမ်ား တသီတတန္းႀကီး ထိုင္ေနၾက၏။ က်မတို႕ႏွင့္ မေတြ ့ဖူးေသးေသာ သူမ်ားအား မိတ္ဆက္ ေပးၿပီး “စု” ကို အခန္းတဖက္စြန္း၌ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္အၾကားတြင္ ထိုင္ေစပါသည္။ က်မကိုမူ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္သူ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေမာင္လြင္ ရွိရာႏွင့္ မေဝးလွေသာ လူႏွစ္ဦးအၾကား၌ ထိုင္ေစပါသည္။
ဦးစိုးတင္၏ဇနီးက သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္မ်ား လိုက္၍ကမ္းျခင္း၊ အာလူးေၾကာ္ စေသာ သြားရည္စာမ်ားကို စားပြဲမ်ား ေပၚခ်ျခင္း စသည့္ဝတၲရားမ်ား ၿပီးစီးသည္ႏွင့္ အထူးဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ထိုက္တန္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ ထားေသာ ထမင္းပြဲကိုအၿပီးသတ္စီမံရန္ ကပ္လ်က္အခန္းထဲသို႕ ထြက္သြားပါသည္။ အားလံုး အလႅာပသလႅာပ စကားမ်ား ေျပာၾကပါသည္။ ဦးစိုးတင္သည္ ယဥ္ေက်းစြာ ၿပံဳးေနေသာ္လည္း အေနရ ခက္ေနပံုရပါသည္။ ေရာက္ရွိ ေနေသာ လူစုလူေဝးက “စု” အေပၚတြင္ စီရင္ခ်က္တမ်ိဳးမ်ိဳးခ်ရန္ စိုင္းျပင္းေနသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။
ဘယ္လို စီရင္ခ်က္မ်ိဳးခ်မည္ကိုေတာ့ က်မ မေတြးႏိုင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ အႀကီးအကဲက ဦးေဆာင္ တိုက္ခိုက္ ပါေတာ့သည္။ “စု” မည္ကဲ့သို႕ ကုလသမဂၢ၌ အလုပ္လုပ္္ေနပါသနည္း၊ မည္သည့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားပါသနည္း၊ သူမမိခင္သည္ သံအမတ္ ႀကီး မဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ “စု” အေနႏွင့္ သံတမန္မ်ား ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ျပန္အပ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုထိ ျပန္မအပ္ရေသးဆိုသည္ မွာ မွန္ပါသလား။ သံတမန္မ်ားဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို ဆက္လက္ကိုင္ထားျခင္းမွာ ဥပေဒႏွင့္မညီေၾကာင္း သူမ သိမည္ျဖစ္ပါသည္။ အလြန္မွ နည္းလမ္းမက်ေသာကိစၥ ျဖစ္သျဖင့္ အျမန္ဆံုးျပင္ဆင္ရန္ လိုပါသည္။ တစု တေဝးလံုးက ဦးလြင္ေျပာသမွ်ကို မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရ ေအာက္က်ိဳ႕ေသာအသြင္ျဖင့္ ေထာက္ခံသံမ်ားျပဳကာ “စု” ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကပါေတာ့သည္။ “စု” က အေနမပ်က္ တည္ၿငိမ္စြာရွိေနျခင္းမွာ က်မအတြက္ အေတာ္ စိတ္သက္သာရာ ျဖစ္ေစပါသည္။
သူမက ဣေျႏၵရွိရွိ ေလေအးေအးႏွင့္ ျပန္ေျဖပါသည္။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အသစ္ရရန္ လန္ဒန္ရွိ ျမန္မာသံရံုး၌ သူမ ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတိုင္အေျဖမရေသးေၾကာင္း၊ မည္ကဲ့သို႕ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤမွ်ထူးထူးျခားျခား ၾကန္႕ ၾကာေနရသည္ကို မေျပာႏိုင္ေၾကာင္း၊ နယူးေယာက္သို႕ သူမ ပညာသင္ရန္လာခဲ့ရာ၌၊ ရွိလက္စႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုပင္ ကိုင္ေဆာင္ ခဲ့ရ ေၾကာင္း၊ စားဝတ္ ေနထိုင္ေရးအတြက္ အလုပ္ရွာရန္ လိုေနသည့္အခ်ိန္၌ ကံအားေလ်ာ္စြာ ကုလသမဂၢ၌ အလုပ္ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားျပရန္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မွာ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ကို လန္ဒန္သံရံုးမွ ပို႕ေပးရန္ ေစာင့္ေနလ်က္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အသစ္ေရာက္သည္ႏွင့္ အေဟာင္းကို ဝမ္းသာစြာ ျပန္အပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခား၌ အလုပ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ သံတမန္ဆိုင္ရာပဲျဖစ္ေစ၊ ရိုးရိုးပ ဲျဖစ္ေစတမ်ိဳးမ်ိဳး လိုအပ္ သည္ကို အခန္းတြင္းရွိ ဦးေလးအား လံုး နားလည္ၾကမည္ဟု သူမ ယူဆေၾကာင္း၊ “စု” က ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕ေသာ အသံေနအသံထားႏွင့္ တိက်ေကာင္းမြန္ေသာ ျမန္မာစကားလံုးမ်ားကိုသံုး၍ ေျပာသြား ပါသည္။
လန္ဒန္မွ ျမန္မာသံအမတ္က ထကာ “စု” အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အသစ္ရရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို အတည္ျပဳကာ ထံုးစံအတိုင္း ေလွ်ာက္လႊာကို ရန္ကုန္သို႕ပို႕ထားေၾကာင္း ေျပာပါေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းမျပန္ေသးသည္ကို သူ မသိရေၾကာင္းလည္း ေျပာပါသည္။ အမွန္အားျဖင့္ ျမန္မာျပည္၌ ဤသို ့နည္းတူ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႕ၾကာမႈမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစေသာ ရႈပ္ေထြးေပြလီလွသည့္ ဗ်ဴကရက္ယႏၲရားႏွင့္ အလုပ္အကိုင္မပီျပင္မႈမ်ား အေၾကာင္းကို အခန္း တြင္းရွိ က်မတို႕အားလံုး သိရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခါမွ အျခားသံအမတ္မ်ားကလည္း “စု” အေနႏွင့္ မိမိလုပ္ခဲ့ပံုမွလြဲ၍ အျခားေရြးခ်ယ္ရာလမ္းမရွိခဲ့ဟု သေဘာတူၾကပါေတာ့သည္။ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕အႀကီးအကဲ၏ မ်က္ႏွာထားကား မတင္မက်ျဖစ္လာ၏။ ေတာင္းပန္သကဲ့သို႕ေသာေလသံႏွင့္ အစကအေျခအေနကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားမလည္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္ ျပန္္ေရာက္ေသာ အခါ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရံုးက လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာလုပ္္ရန္ သူကိုယ္တိုင္ ညႊန္ၾကား လိုက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ဤပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားမွာ “စု” ထက္ အသက္အားျဖင့္ ႀကီးၾက သူမ်ားျဖစ္ၾက ေသာ္လည္း ေကာင္းေသာအရည္အခ်င္းအားျဖင့္ ႀကီးသူမ်ားမဟုတ္ဟု က်မထင္မိပါသည္။
က်မလည္း ခ်က္ေကာင္းယူကာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ လံုးလံုးမလိုေတာ့တဲ့ေန႕ ျမန္ျမန္ ေရာက္ပါေစလို႕ က်မတို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရမွာပဲ ဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ က်မတို႕ ေန႕လယ္စာစားၾကပါသည္။
အၿမဲတမ္းကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ထဲတြင္ ျမန္မာျပည္အေျခအေနမ်ားကို က်မတို႕ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြး၍ ရေသာ မိတ္ေဆြတဦး ပါဝင္ပါ သည္။ ထိုမိတ္ေဆြကား “စု” ၏ ေဝဖန္ခ်က္မ်ား သိပ္ရဲလြန္းသည္ဟု ယူဆေသာ အခါမ်ား၌ “စု” က ယံုၾကည္္ခ်က္အရ သတၲိရွိရံုမက၊ အဆက္အႏြယ္အရလည္း သတၲိရွိတာကိုးဟု ေနာက္ေျပာင္ ေလ့ရွိ၏။ သူမ ဆိုလိုသည္မွာ “စု” သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေဒၚခင္ၾကည္တို႕၏ သမီး ျဖစ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ႏွိမ္လို႕ရမည္မဟုတ္၊ က်မအထင္မွာေတာ့ “စု” သည္ ေသြးသားအရထက္ စိတ္ဓာတ္အရ သူမ မိဘႏွစ္ပါး၏ သမီး ပီသပါေပသည္။
စီမံကိန္းတရပ္၏ တာ၀န္္ခံျဖစ္သူ လူငယ္တဦးလာေရာက္၍ ၎တို႕လုပ္ငန္းအေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ က်ဆံုး ခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္မ်ား၏ က်န္ရစ္သူဇနီးမ်ားအတြက္ ေနအိမ္မ်ား ေဆာက္လုပ္ ေနၾကရာ အဲလ္ဂ်ီးရီးယန္းလူမ်ိဳးမ်ားသာမက ႏိုင္ငံတကာမွလူငယ္ မ်ားပါ ဝင္ေရာက္ကူညီရန္ ဖိတ္ေခၚ ႀကိဳဆိုေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ “စု” လည္း ထိုေဆာက္လုပ္္ေရး စခန္းတြင္ ရက္သတၲပတ္အေတာ္ၾကာ သြားေရာက္ ေနထိုင္ကာ လုပ္အားေပးခဲ့ပါသည္။ အလုပ္သြန္သင္ႀကီးၾကပ္သူမွာ ရုရွားလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားမွာ အဲလ္ဂ်ီးရီးယား၊ ျပင္သစ္၊ လက္ဗႏြန္၊ ေဟာ္လန္ႏွင့္ ဂ်ာမနီ စေသာတိုင္းျပည္မ်ားမွ လူငယ္ မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အစားအေသာက္ႏွင့္ ေနရာထိုင္ခင္း ေပးေသာ္ လည္း လုပ္္ခမေပးပါ။
“စု” ၏ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ သူမအား ကာဗီးလီး (Kabyle) ေတာင္တန္းမ်ားသို႕ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲတပြဲ တက္ေရာက္ ၾကည့္ရႈရန္ ေခၚသြား ဖူးသည္။ က်မတို႕ႏွစ္ဦးအတူ ဆဟာရသဲကႏၲာရအစပ္ရွိ ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ တိုင္ေအာင္လည္း ခရီးရွည္ထြက္ခဲ့ပါသည္။ ေႏြရာသီအပူရွိန္ ျပင္းထန္ လြန္းလွသျဖင့္ထိုထက္လြန္၍ မသြား ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေနာက္ အလည္အပတ္ခရီးတရပ္အေနႏွင့္ ေရာမေခတ္က ေဆာက္လုပ္္တည္ခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီး ရွိရာသို႕သြားခဲ့၏။ ထိုၿမိဳ႕ပ်က္တြင္းရွိ လဟာျပင္ဇာတ္ရံုႀကီး၏ ေက်ာက္ျပားခင္းထားေသာ တလင္းျပင္ေပၚတြင္ ဘင္ဘဲလား၏ သစၥာခံမ်ားက ဘင္ဘဲလား အသက္ရွည္ပါေစဟု စာလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ ေရးထား ပါသည္။ “စု” ေမာ္ေရာ္ကို သို႕ ခရီးတေခါက္ထြက္ခဲ့ၿပီး စပိန္ႏိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ကမ္းေျခကိုလည္း ေျခခ်မိသည္ ဆိုသေလာက္ေတာ့ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ ျပန္လည္စာဖတ္ၿပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္အဆံုး တြင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးႏွင့္ ေအာက္စဖို႕ဒ္သို႕ျပန္သြား ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။
ဘြဲ႕ရၿပီးေနာက္ “စု” သည္ လပိုင္းမွ် စာသင္ပို႕ခ်ျခင္းႏွင့္ သမိုင္းဆရာ ဟယူးတင္ကာ (Hugh Tinker)ႏွင့္အတူ သုေတသနလုပ္ျခင္း စသည္တို႕ကို ေဆာင္ရြက္ၿပီးေသာအခါ နယူးေယာက္ရွိ က်မႏွင့္လာ၍ေနပါသည္။ အဲလ္ဂ်ီးယားတြင္ ေလးႏွစ္မွ် တာ၀န္္ထမ္းေဆာင္ ၿပီးေနာက္ပိုင္း က်မကုလသမဂၢဌာနခ်ဳပ္သို႕ ျပန္ေရာက္ ေနပါသည္။ မိသားစုမိတ္ေဆြတဦးျဖစ္သူ ဖရင့္ထေရ ဂါ (Frank Trager) က ၎ အျပည္ျပည္ဆိုင္ေရးရာ ပါေမာကၡ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ နယူးေယာက္တကၠသိုလ္၌ “စု” ဘြဲ႕ လြန္သင္တန္းတက္ရန္ စီစဥ္ပါသည္။
ပါေမာကၡထေရဂါသည္ အေမရိကန္ ေထာက္ပံ့ေရးအစီအစဥ္တခုျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ႏွစ္အတန္ၾကာ ေနခဲ့ဖူး ပါသည္။ သူသည္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏွင့္ အေရွ႕ဖ်ားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ က်ယ္ျပန္္႕စြာ ခရီးလွည့္လည္ဖူးကာ၊ ထိုေဒသမ်ား၏ ကိစၥအဝ၀တို႕တြင္ စိတ္ဝင္စားသူတဦးျဖစ္ပါသည္။ သူေရးေသာ “ဘားမား၊ ပေဒသရာဇ္ႏိုင္ငံမွ သမတႏိုင္ငံသို႕” အမည္ခံစာအုပ္ ထြက္ခဲ့သည္မွာလည္း မၾကာေသးပါ။ သူသည္ “စု” ၏ တိုးတက္ မႈကို ဂရုတစိုက္ေလ့လာပါသည္။
က်မတို႕ေနရာၿမိဳ႕လယ္ မန္ဟတ္တင္ (Midtown Manhatteည) မွ နယူးေယာက္တကၠသိုလ္သို႕ သြားရေသာ ဘတ္စ္ကားခရီး မွာ အေတာ္ ရွည္ၿပီးကားမူးတတ္ေသာ “စု” အတြက္ ပင္ပန္းခက္ခဲပါသည္။
ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွ ပန္းၿခံတခုကိုျဖတ္ၿပီး၊ ဝါရွင္တန္ရင္ျပင္ (Washington Square) သို႕သင္တန္းတက္ရန္ “စု” သြားရေသာ လမ္း၌ က်က္စားေလ့ရွိေသာ လူၾကမ္းမ်ား၏ အႏၲရာယ္ကလည္း ရွိပါေသးသည္။ ကုလသမဂၢ ရံုးသို႕ က်မတို႕ေနအိမ္မွ ေျခာက္္မိနစ္ေလာက္သာ လမ္းေလွ်ာက္ရပါသည္။ သို႕ျဖင့္ေလာေလာဆယ္ “စု” ကုလသမဂၢတြင္ အလုပ္ဝင္ၿပီးေနာက္မွ စာဆက္သင္ရန္ စိတ္ကူးေပၚပါသည္။ အလုပ္္ ေလွ်ာက္လႊာမ်ား၊ ေထာက္ခံစာမ်ား၊ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းျခင္းမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ ၾကန္႕ၾကာမႈႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားကို ေက်ာ္လြန္ၿပီးေသာအခါ “စု” ကုလသမဂၢဝန္ထမ္းတဦး ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ သံုးႏွစ္ၾကာမွ် “စု” ကုလသမဂၢတြင္ အလုပ္လုပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးႏွစ္ႏွစ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏွင့္ ဘတ္ဂ်က္ျပဳစုေရးဆိုင္ရာ အႀကံေပး ေကာ္မတီကို အေထာက္အကူျပဳရေသာ ကုလသမဂၢရံုးအဖြဲ႕တြင္ တာ၀န္္ထမ္းေဆာင္ပါသည္။ ေကာ္မတီဝင္ မ်ားသည္ မိမိတို႕ႏိုင္ငံမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ ခန္႕အပ္ထားရျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားတြင္ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားအျဖစ္ ခန္႕အပ္ျခင္းခံရသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကုလသမဂၢႏွင့္ အရံအဖြဲ႕ အစည္းမ်ား အားလံုးအျပင္ ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႕၊ စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးအဖြဲ႕မ်ားကဲ့သို႕ေသာ အထူး ေအဂ်င္စီမ်ား၏ စီမံကိန္းအစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ဘတ္ဂ်က္မ်ားကို ထို ေကာ္မတီက ေလ့လာမွတ္ခ်က္ခ် ျပင္ဆင္ၿပီး သေဘာတူညီမႈရရန္ တင္ျပရပါသည္။
အလုပ္မ်ားခက္ခဲေသာ္လည္း ကုလသမဂၢလုပ္ငန္းမ်ား၏ ကုန္က်စရိတ္ကို အေသးစိတ္စီစစ္ရျခင္းႏွင့္ ထက္ျမက္ ထူးခြ်န္ေသာ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား တို႕ေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ ထိုအဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ “စု” ေကာင္းစြာ သိကြ်မ္းလာပါသည္။
ကုလသမဂၢဝန္ထမ္းမ်ားသည္ ညေနပိုင္းႏွင့္ သတင္းပတ္ကုန္ပိုင္း အားလပ္ခ်ိန္မ်ား၌ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္အားေပးေလ့ ရွိၾက ပါသည္။ မန္ဟတ္တင္ရွိ က်မတို႕ေနအိမ္မွ ဘတ္စ္ကားႏွင့္သြားလွ်င္ ဆယ္မိနစ္ခန္႕ သာေဝးေသာ ဘဲလ္ဗယူး (Belleview) ဆိုသည္မွာ နယူးေယာက္ေဆးရံုႀကီးတခု၏ အစိတ္အပိုင္းျဖစ္ပါသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးရွိ အဆင္းရဲဆံုး၊ ကုမရေသာ ေရာဂါစြဲကပ္ေနသူမ်ားႏွင့္ ခိုကိုးရာမဲ့မ်ား အတြက္ျဖစ္ပါသည္။ ဘဝကို ရင္မဆိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာၿပိဳလဲလုမတတ္ ျဖစ္ေနသူမ်ားကို ထိုေဆးရံုသို ့ေခၚလာေလ့ရွိပါသည္။ လူမမာမ်ားအား စာဖတ္ျပေပးရန္၊ အေဖာ္ျပဳရန္ အစီအစဥ္မ်ားတြင္ပါဝင္ရန္ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသားမ်ား အၿမဲ အလိုရွိေနပါသည္။
ထိုအစီအစဥ္တြင္ “စု” ပါဝင္၍ အပတ္စဥ္နာရီေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္္အားေပးပါသည္။ ဤကား သူမမိခင္၏ ပရဟိတလုပ္ငန္း အစဥ္အလာအရ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဦးသန္႕သည္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ဟဒ္စင္ျမစ္ကို လွမ္း၍ျမင္ရေသာ သူ၏အိမ္ႀကီးသည္ ရီးဗားေဒးလ္ (Riverdale) အရပ္တြင္ရွိၿပီး က်မတို႕ေနအိမ္မွ ကားႏွင့္ တနာရီခန္႕ သြားရပါသည္။ ဦးသန္႕အိမ္၌ တည္ခင္းက်င္းပေသာ တနဂၤေႏြေန႕ ထမင္းစားပြဲမ်ားမွာ က်မတို႕အဖို႕ အလြန္ စိတ္ရႊင္လန္းဖြယ္ရာျဖစ္ပါသည္။ အျခား ျမန္မာမိတ္ေဆြမ်ားလည္း လာၾကၿပီး က်မတို႕အႀကိဳက္ ျမန္မာ အစားအစာမ်ား ေကြ်းေမြးေလ့ရွိပါသည္။ ဦးသန္႕၏ ေျမးတဦးဦး၏ ေမြးေန႕ကဲ့သို႕ေသာ အထူးေန႕မ်ားတြင္ ျမန္မာ မ်ားအျပင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ကုလသမဂၢအၿမဲတန္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကားဧည့္ခံပါသည္။
အစားအစာမွာမူ အစဥ္အၿမဲ အေကာင္းဆံုးျမန္မာ ထမင္းဟင္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဦးသန္႕မိသားစုက ေႏြးေထြး ပ်ဴငွာကာ ဧည့္ဝတ္ေက် လွပါသည္။ က်မတို႕ကမူ ဧည့္သည္ေတြ သိပ္မမ်ားေသာ ထမင္းစားပြဲမ်ားကို ပိုမို၍ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း၊ ထိုအခါမ်ား၌ပင္လွ်င္ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ကမၻာ့အေျခအေန၊ ဦးသန္႕ ကိုင္တြယ္ ေနရေသာ ျပႆနာမ်ား စသည္တို႕ကို စိတ္ပါလက္ပါ ဝိုင္းဝန္းေဆြးေႏြးႏိုင္ျခင္းမရွိပါ။ ဦးသန္႕၏ အိမ္ရွင္ အေနႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ရေသာ တာ၀န္္အဝ၀ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႕စကားဝိုင္း ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဟု ထင္ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ကုလသမဂၢအၿမဲတန္းကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သူ ဦးစိုးတင္၏ ဖိတ္ၾကားဧည့္ခံပံုမ်ားမွာမူ အနည္းငယ္ ကြာျခားပါသည္။ သူလည္း ရီးဗားေဒးလ္၌ပင္ ဦးသန္႕၏ေဂဟာေလာက္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားျခင္းမရွိေသာ အိမ္တလံုး၌ ေနပါသည္။ အေထြေထြ ညီလာခံႀကီးက်င္းပ ခ်ိန္ျဖစ္ေသာ စက္တင္ဘာလ ဒုတိယအပတ္မွ ဒီဇင္ဘာလလယ္ခန္႕ အတြင္းဆိုလွ်င္ ဦးစိုးတင္သည္ အလုပ္္ကိစၥမ်ား၊ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ႏွင့္ အျခားကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕မ်ားကို ဧည့္ခံေကြ်းေမြးရျခင္းျဖင့္ မအားမလပ္ ျဖစ္ေနေလ့ရွိပါသည္။ အျခား အခ်ိန္မ်ားတြင္မူ နယူး ေယာက္ရွိ ျမန္မာမ်ားကို သူ၏အိမ္သို႕ ဗုဒၶဘာသာပြဲေတာ္ အခါသမယမ်ား၌ ဖိတ္ေခၚ ေလ့ရွိပါသည္။ က်မတို႕သည္ သူ၏ ဇနီးႏွင့္ သားသမီး မ်ားကို ခင္မင္ႏွစ္သက္ပါသည္။ ဦးစိုးတင္သည္ သေဘာထား ႀကီးသူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ျမန္မာမ်ားကို သိုးမ်ား၊ ဆိတ္မ်ားဟူ၍ ခြဲျခားၿပီး မဆက္ဆံပါ။ ဆိတ္မ်ားဆိုသည္မွာ ဦးေနဝင္းလက္ေအာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေနကို ေဝဖန္သူတို႕ျဖစ္ၿပီး၊ သာမန္အားျဖင့္ သံရံုးအရာရွိ မ်ား၏ “ပ” ထားျခင္းကို ခံရတတ္ပါသည္။ ဦးစိုးတင္အိမ္၌ကား အေျခအတင္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ ႏိုင္ပါသည္။ တခါတရံ အျငင္းအခုန္မွာ ျပင္းထန္ေသာ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေဗြမယူတမ္း၊ ခင္မင္ေသာ သေဘာ ေဆာင္ပါသည္။
တခ်ိန္တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံ က်င္းပဆဲအခ်ိန္အတြင္း က်မႏွင့္ “စု” ကို ဦးစိုးတင္အိမ္သို႕ ထမင္းစား ဖိတ္ပါသည္။ ျမန္မာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဝင္အ ခ်ိဳ႕က က်မတို႕ႏွင့္ေတြ႕လိုေၾကာင္း ေျပာပါသည္။
ဦးစိုးတင္သည္ အစဥ္ယဥ္ေက်းေဖာ္ေရြသူ တဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ဤဖိတ္ၾကားပံုမွာမူ ထူးျခား ေနသျဖင့္ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲဟု က်မ ထင္မိပါသည္။ သူ၏ ရီးဗားေဒးလ္ေနအိမ္သို႕ က်မတို႕ေန႕လယ္ေလာက္ ေရာက္သြား ပါသည္။ ပန္းမ်ား၊ ရြက္လွပင္မ်ား၊ အနက္ႏွင့္ ေရႊေရာင္ ျခယ္ ျမန္မာယြန္းထည္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ေလးေထာင့္ပံု ဧည့္ခန္းႀကီးအတြင္းရွိ ဆိုဖာမ်ားႏွင့္ ကုလားထိုင္မ်ားကို အခန္းေဘးကိုကပ္၍ ေရႊ႕ထားၿပီး၊ ေကာ္ဖီပန္းကန္တင္ စားပြဲႀကီးမ်ားကို ထိုင္ခံုမ်ားေရွ႕တြင္စီထား၏။ ဆိုဖာမ်ားႏွင့္ ကုလားထိုင္မ်ား ေပၚတြင္ အေထြေထြညီလာခံ တက္ရန္ ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီးမ်ား တသီတတန္းႀကီး ထိုင္ေနၾက၏။ က်မတို႕ႏွင့္ မေတြ ့ဖူးေသးေသာ သူမ်ားအား မိတ္ဆက္ ေပးၿပီး “စု” ကို အခန္းတဖက္စြန္း၌ လူႀကီး ႏွစ္ေယာက္အၾကားတြင္ ထိုင္ေစပါသည္။ က်မကိုမူ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ဦးေဆာင္သူ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေမာင္လြင္ ရွိရာႏွင့္ မေဝးလွေသာ လူႏွစ္ဦးအၾကား၌ ထိုင္ေစပါသည္။
ဦးစိုးတင္၏ဇနီးက သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္မ်ား လိုက္၍ကမ္းျခင္း၊ အာလူးေၾကာ္ စေသာ သြားရည္စာမ်ားကို စားပြဲမ်ား ေပၚခ်ျခင္း စသည့္ဝတၲရားမ်ား ၿပီးစီးသည္ႏွင့္ အထူးဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ထိုက္တန္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ ထားေသာ ထမင္းပြဲကိုအၿပီးသတ္စီမံရန္ ကပ္လ်က္အခန္းထဲသို႕ ထြက္သြားပါသည္။ အားလံုး အလႅာပသလႅာပ စကားမ်ား ေျပာၾကပါသည္။ ဦးစိုးတင္သည္ ယဥ္ေက်းစြာ ၿပံဳးေနေသာ္လည္း အေနရ ခက္ေနပံုရပါသည္။ ေရာက္ရွိ ေနေသာ လူစုလူေဝးက “စု” အေပၚတြင္ စီရင္ခ်က္တမ်ိဳးမ်ိဳးခ်ရန္ စိုင္းျပင္းေနသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။
ဘယ္လို စီရင္ခ်က္မ်ိဳးခ်မည္ကိုေတာ့ က်မ မေတြးႏိုင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ အႀကီးအကဲက ဦးေဆာင္ တိုက္ခိုက္ ပါေတာ့သည္။ “စု” မည္ကဲ့သို႕ ကုလသမဂၢ၌ အလုပ္လုပ္္ေနပါသနည္း၊ မည္သည့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားပါသနည္း၊ သူမမိခင္သည္ သံအမတ္ ႀကီး မဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ “စု” အေနႏွင့္ သံတမန္မ်ား ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ျပန္အပ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုထိ ျပန္မအပ္ရေသးဆိုသည္ မွာ မွန္ပါသလား။ သံတမန္မ်ားဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို ဆက္လက္ကိုင္ထားျခင္းမွာ ဥပေဒႏွင့္မညီေၾကာင္း သူမ သိမည္ျဖစ္ပါသည္။ အလြန္မွ နည္းလမ္းမက်ေသာကိစၥ ျဖစ္သျဖင့္ အျမန္ဆံုးျပင္ဆင္ရန္ လိုပါသည္။ တစု တေဝးလံုးက ဦးလြင္ေျပာသမွ်ကို မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရ ေအာက္က်ိဳ႕ေသာအသြင္ျဖင့္ ေထာက္ခံသံမ်ားျပဳကာ “စု” ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကပါေတာ့သည္။ “စု” က အေနမပ်က္ တည္ၿငိမ္စြာရွိေနျခင္းမွာ က်မအတြက္ အေတာ္ စိတ္သက္သာရာ ျဖစ္ေစပါသည္။
သူမက ဣေျႏၵရွိရွိ ေလေအးေအးႏွင့္ ျပန္ေျဖပါသည္။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အသစ္ရရန္ လန္ဒန္ရွိ ျမန္မာသံရံုး၌ သူမ ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတိုင္အေျဖမရေသးေၾကာင္း၊ မည္ကဲ့သို႕ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤမွ်ထူးထူးျခားျခား ၾကန္႕ ၾကာေနရသည္ကို မေျပာႏိုင္ေၾကာင္း၊ နယူးေယာက္သို႕ သူမ ပညာသင္ရန္လာခဲ့ရာ၌၊ ရွိလက္စႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိုပင္ ကိုင္ေဆာင္ ခဲ့ရ ေၾကာင္း၊ စားဝတ္ ေနထိုင္ေရးအတြက္ အလုပ္ရွာရန္ လိုေနသည့္အခ်ိန္၌ ကံအားေလ်ာ္စြာ ကုလသမဂၢ၌ အလုပ္ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားျပရန္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မွာ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ကို လန္ဒန္သံရံုးမွ ပို႕ေပးရန္ ေစာင့္ေနလ်က္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အသစ္ေရာက္သည္ႏွင့္ အေဟာင္းကို ဝမ္းသာစြာ ျပန္အပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခား၌ အလုပ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ သံတမန္ဆိုင္ရာပဲျဖစ္ေစ၊ ရိုးရိုးပ ဲျဖစ္ေစတမ်ိဳးမ်ိဳး လိုအပ္ သည္ကို အခန္းတြင္းရွိ ဦးေလးအား လံုး နားလည္ၾကမည္ဟု သူမ ယူဆေၾကာင္း၊ “စု” က ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႕ေသာ အသံေနအသံထားႏွင့္ တိက်ေကာင္းမြန္ေသာ ျမန္မာစကားလံုးမ်ားကိုသံုး၍ ေျပာသြား ပါသည္။
လန္ဒန္မွ ျမန္မာသံအမတ္က ထကာ “စု” အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အသစ္ရရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္မွာ လေပါင္းမ်ားစြာရွိၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို အတည္ျပဳကာ ထံုးစံအတိုင္း ေလွ်ာက္လႊာကို ရန္ကုန္သို႕ပို႕ထားေၾကာင္း ေျပာပါေတာ့သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းမျပန္ေသးသည္ကို သူ မသိရေၾကာင္းလည္း ေျပာပါသည္။ အမွန္အားျဖင့္ ျမန္မာျပည္၌ ဤသို ့နည္းတူ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႕ၾကာမႈမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစေသာ ရႈပ္ေထြးေပြလီလွသည့္ ဗ်ဴကရက္ယႏၲရားႏွင့္ အလုပ္အကိုင္မပီျပင္မႈမ်ား အေၾကာင္းကို အခန္း တြင္းရွိ က်မတို႕အားလံုး သိရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခါမွ အျခားသံအမတ္မ်ားကလည္း “စု” အေနႏွင့္ မိမိလုပ္ခဲ့ပံုမွလြဲ၍ အျခားေရြးခ်ယ္ရာလမ္းမရွိခဲ့ဟု သေဘာတူၾကပါေတာ့သည္။ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕အႀကီးအကဲ၏ မ်က္ႏွာထားကား မတင္မက်ျဖစ္လာ၏။ ေတာင္းပန္သကဲ့သို႕ေသာေလသံႏွင့္ အစကအေျခအေနကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားမလည္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္ ျပန္္ေရာက္ေသာ အခါ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရံုးက လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာလုပ္္ရန္ သူကိုယ္တိုင္ ညႊန္ၾကား လိုက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ဤပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားမွာ “စု” ထက္ အသက္အားျဖင့္ ႀကီးၾက သူမ်ားျဖစ္ၾက ေသာ္လည္း ေကာင္းေသာအရည္အခ်င္းအားျဖင့္ ႀကီးသူမ်ားမဟုတ္ဟု က်မထင္မိပါသည္။
က်မလည္း ခ်က္ေကာင္းယူကာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ လံုးလံုးမလိုေတာ့တဲ့ေန႕ ျမန္ျမန္ ေရာက္ပါေစလို႕ က်မတို႕ ေမွ်ာ္လင့္ရမွာပဲ ဟု ေျပာလိုက္ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ က်မတို႕ ေန႕လယ္စာစားၾကပါသည္။
အၿမဲတမ္းကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ထဲတြင္ ျမန္မာျပည္အေျခအေနမ်ားကို က်မတို႕ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြး၍ ရေသာ မိတ္ေဆြတဦး ပါဝင္ပါ သည္။ ထိုမိတ္ေဆြကား “စု” ၏ ေဝဖန္ခ်က္မ်ား သိပ္ရဲလြန္းသည္ဟု ယူဆေသာ အခါမ်ား၌ “စု” က ယံုၾကည္္ခ်က္အရ သတၲိရွိရံုမက၊ အဆက္အႏြယ္အရလည္း သတၲိရွိတာကိုးဟု ေနာက္ေျပာင္ ေလ့ရွိ၏။ သူမ ဆိုလိုသည္မွာ “စု” သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေဒၚခင္ၾကည္တို႕၏ သမီး ျဖစ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ႏွိမ္လို႕ရမည္မဟုတ္၊ က်မအထင္မွာေတာ့ “စု” သည္ ေသြးသားအရထက္ စိတ္ဓာတ္အရ သူမ မိဘႏွစ္ပါး၏ သမီး ပီသပါေပသည္။
No comments:
Post a Comment