10.12.2008

မဆံုးေသးသည့္ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္(၁)

အမွည့္ေႁခြြေႁခြသည္ဆိုသည့္စကားကိုအမ်ားသိရွိနားလည္သလုိကၽြန္ေတာ္တို႕

ေခတ္တြင္အစိမ္းေႁခြြခံရသည့္အျဖစ္မ်ိဳးေတြရွိခဲ့ဘူးသည္။အစိမ္းေႁခြဆိုတာ

ေဝဆာေနစိမ္းလန္းစိုေျပေဝဆာေနတုန္းမွာပဲရက္စက္စြာေႁခြခဲ့တာကိုဆိုလို

သည္။ဒီအျဖစ္ေတြတကယ္ရွိခဲ့ပါသည္။


၁၉၆၂မွာျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္္။၁၉၇၄မွာလဲထို႕အတူ၊အဲဒီအခ်ိန္ေတြကစလို႕အစိမ္းေႁခြ

ေႁခြခံရသူေတြအမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါသည္။၁၉၈၈မွာေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ႀကံဳ

ေတြ႕ခံစားခဲ့ရသည္္။


ေက်ာင္းသားအရြယ္ဆိုတာတက္သစ္စႏုပ်ိဳေနတဲ့အရြယ္။အညြန္႕တလူလူေဝေန

တဲ့စိမ္းစိုပ်ိဳမွ်စ္တဲ့ပုရစ္ဖူးသစ္ေလးေတြလို။၈၈မွာအဲဒီသစ္ရြက္စိမ္းေလးေတြရက္

ရက္စက္စက္ေႁခြခ်ခံရသည္။အဲဒီက်မွသာကမာၻကသိပါသည္။ေတးေရး

ကိုေနဝင္းတို႕ေခတ္ကလဲျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္။


သူတို႕၏မ်က္ရည္တို႕သည္ ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္ျဖစ္လာခဲ႔သည္္။


“စိ္မ္းျမ….သစ္ရြက္တို႕ေႂကြေနဆဲ…..ငါ့မ်က္ရည္စိုေနတုန္းေပါ့…တခ်ိဳ႕ေတြ

ေနႏိုင္လြန္းတယ္................................................”


သီခ်င္းဆိုလို႕သူတို႕ငိုခဲ႔ဘူးသည္္။အရင္ကအရြက္ေတြေဝဆာေနတဲ႔ပင္မႀကီးမွာ

ဘဝတူသစ္ရြက္စိမ္းမ်ားစြာရက္ရက္စက္စက္ေႁခြြခ်ခံခဲ့ရတဲ႔အခါကၽြန္ေတာ္

တို႕လည္းငိုခဲ႔ရပါသည္။ရက္စက္စြာအေႁခြခံတဲ႔ေဘးမွကံေကာင္းစြာက်န္ခဲ့တဲ႔

သစ္ရြက္စိမ္းေတြထဲမွာကၽြန္ေတာ္လည္းတေယာက္ပါခဲ့သည္။ထို႕ေၾကာင့္

ကၽြန္ေတာ္ရြက္စိမ္းျဖစ္လာရသည္္။


“တေရးမွ…မေပ်ာ္တဲ႔ည….ေမွာင္လြန္းေနဆဲ….တေယာက္ထဲငါငိုေနတုန္း….”

လမ္းေပၚမွာတူတူခ်ီတက္ရင္းကၽြန္ေတာ့္ေဘးကျဖဳတ္ကနဲလြင့္ေႂကြသြားတဲ႔

သစ္ရြက္စိမ္းတရြက္ကိုလြမ္းသည္။ဒီမိုကေရစီအနာဂါတ္ဆီမွန္းဆရင္းငရဲ

ေႏွာင္အိမ္ထဲမွာေႂကြခဲ့ရသည့္ရြက္စိမ္းမ်ားကိုလြမ္းသည္။ယခုအခ်ိန္ထိခိုင္မာ

စြာရပ္တည္လွ်က္ႏုပ်ိဳသည့္ေန႕ရက္မ်ားကိုငရဲေလွာင္အိမ္တြင္ေႁခြခ်ေနၾက

ရသည့္ရြက္စိမ္းမ်ားကိုလြမ္းသည္။ငါေတာ့ေတာင္ၾကားမွာယင္နားမွာပဲလို႕

ေျပာရင္းမွစကားေနာက္တရားပါသြားတဲ႔သူငယ္ခ်င္းကိုလြမ္းသည္္။မေက်နပ္

ခ်က္ေတြဖြင့္အန္ထုတ္လို႕မရႏိုင္တဲ့ညေတြမွာညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ

“ေနာက္ဆံုးအိမ္မက္”သီခ်င္းကိုဂစ္တာတီးေပးခဲ႔တဲ႔သူငယ္ခ်င္းကိုလြမ္းသည္္။

ကာရာအိုေကဆိုင္ေသးေသးေလးမွာသံၿပိဳင္ဆိုရင္းမ်က္ရည္တူတူက်ေပးခဲ႔တဲ႔

သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလြမ္းသည္္။


“ရင္ထဲမွာမေက်နပ္ဆံုး……………..

ဘာမဟုတ္တဲ႔အျပစ္ကေလးနဲ႔လူအုပ္ထဲကိုေသနတ္နဲ႔ပစ္တဲ႔စနစ္ကိုမုန္းသည္။

တျပည္လံုးေသြးေတြအိုင္ေနေအာင္အာဏာရူးတဲ႔ေကာင္ေတြကိုမုန္းသည္္။

အရိုးပံုေပၚမွာစည္းစိမ္ခံေနႏိုင္တဲ႔လူ႕မလိုင္ေတြကိုမုန္းသည္္။


“ရဲရင့္….ေက်ာက္ခက္တို႕ၿပိဳေနဆဲ……ငါ့အတြက္အေျဖရွာေနတုန္းေပါ့…..တခ်ိဳ႕

ေတြေနႏိုင္လြန္းတယ္”

သတိၱေျပာင္စြာလမ္းေဖာက္ေပးခဲ႔သူေတြအတြက္ထိထိေရာက္ေရာက္တုန္႔ျပန္

မေပးႏိုင္ေသးတဲ႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္မုန္းသည္္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဦးေဆာင္မႈေနာက္ကိုယံုၾကည္စြာလိုက္ေလွ်ာက္ရင္း၁၉၈၉ခု

ဇူလိုင္လ၁၉ရက္ကေရႊဂံုတိုင္မွာမ်က္လံုးတဖက္ထြက္သြားေအာင္ရိုက္ခံခဲ့

ရတဲ့ရဲေဘာ္နဲ႕အေႏွာင္အဖဲြ႕က်သြားခဲ႔ရတဲ႔ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ဘာမွလုပ္

မေပးႏုိင္ေသးတဲ့တာကိုရွက္မိသည္္။


“ရင္ထဲမွာမေက်နပ္ဆံုး…..ဘုရားတကာအမည္ခံၿပီးသံဃာေတာ္ေတြသတ္တဲ့

လူေတြကိုမုန္းသည္္။သဂၤဇာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကေဟာခဲ့ဘူးသည္။

“မိုက္ရုိင္းယုတ္မာေနတဲ့ရွင္ဘုရင့္သားကိုေတာင္အယုတ္တမာေလးလို႕ေခၚရင္

လွ်ာျဖတ္ခံရတယ္။ေျခက်ဴးရင္ေျချဖတ္၊လက္က်ဴးလက္ျဖတ္ခံရတယ္။သုံးလူ႕

ထြဋ္ထားျမတ္စြာဘုရားရဲ့သားေတာ္ဆိုတာစိတ္နဲ႕ေတာင္မျပစ္မွားအပ္”တဲ့။

အေလာင္းေတာ္ေတာင္ဆဒၵါန္ဆင္မင္းဘဝမွာသကၤန္းရုံထားတဲ့မုဆိုးကိုပင္

အသက္ခ်မ္းသာေပးခဲ့ဘူးသည္္။


ဒကာေတြဆင္းရဲၾကပ္တည္းတာကုိမရႈရက္လို႕ေမတၱာသုတ္ရြတ္တဲ့သံဃာေတြ

ကိုသတ္၊ေထာင္ခ်ႏိွပ္စက္ရဲသည့္တကယ့္ဘုရားတကာႀကီးမ်ားပင္။လစာေလး

တပဲေျခာက္ျပားနဲ႕ခိုင္းလို႕လုပ္ရတာပါဆိုၿပီးထိုအာဏာရွင္ႀကီးမ်ားအလိုက်

ေျပာင္ေျမာက္စြာႏွိပ္စက္ျပေနသူေတြကိုေျပာခ်င္ပါသည္။ခင္ဗ်ားတို႕က

ငါးျပားဆယ္ျပားနဲ႕ငရဲဝယ္ၾကသည္။သူတို႕ကေတာ့တေဆြလံုးတမ်ိဳးလံုးစိန္စီ

ေသာညမ်ားႏွွင့္ငရဲဝယ္ၾကသည္။တန္ရဲ႕လားစဥ္းစားၾကေစခ်င္သည္။ဝဋ္လည္

တယ္ဆိုတာေနာက္ဘဝကူးမွမဟုတ္။ဦးေနဝင္းဘယ္လိုဘဝနဲ႕ေသသြားရလဲ။

ဦးတင္ဦး၊ဦးခင္ညြန္႕နဲ႕ခင္ဗ်ားတို႕ဖိန္႕ဖိန္႕တုန္ခဲ့ရတဲ့ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ားဘယ္

လိုျဖစ္သြားၾကတယ္ဆိုတာေတြ႕ၾကမွာပါ။


ထမင္းေလးတလုတ္စားဖို႕အဝီစိငရဲကိုမ်က္ေစာင္းထိုးေနရမယ့္အစားေတာ့……

……………………….။


“တိတ္ဆိတ္…အိမ္မက္တို႕က်န္ေနဆဲ……ငါ့စိတ္ေတြႏွင္ေနတုန္းေပ့ါ…..

တခ်ိဳ႕ေတြေနႏိုင္လြန္းတယ္……….”


အိမ္မက္ေတြကိုအေကာင္အထည္မေဖၚႏိုင္ေသးတဲ့တိုက္ပဲြေခၚသံေတြကိုမုန္း

သည္။လူထုနဲ႕ကင္းကြာတဲ႔မဟာျဗဴဟာဆိုတာေတြကိုမုန္းသည္။

ဒီအိမ္မက္ဆိုးကိုမုန္းသည္္။ကၽြန္ေတာ္တို႕သားေျမးျမစ္ေတြအထိအိမ္မက္ဆိုး

ဆက္မက္ေနရမယ့္အျဖစ္ကိုမုန္းသည္္။


“ရင္ထဲမွာမေၾကနပ္ဆံုး…………………….အသဲမွာ……ဒါေနာက္ဆံုး…

ဒါေနာက္ဆံုးအိမ္မက္ပါ။မဆံုးႏိုင္ေသးတဲ႔အျဖစ္ကိုမုန္းသည္။အိမ္မက္ဆိုသည္

မွာဗီဒီယိုျပသလို။ဝတၳဳဖတ္သလိုတခန္းၿပီးတခန္းတဆက္တည္းျဖစ္ခ်င္မွ

ေတာ့ျဖစ္လိမ့္မည္္။ သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္အိမ္မက္ဆက္မက္ေနရဦးမည္။

(ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။)

ရြက္စိမ္း(၁၁.၁၀.၀၈)

No comments:

Post a Comment