ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံးက တာ၀န္ယူေစာင့္ေရွာက္တဲ့
ျမန္မာႏုိင္ငံအပါအ၀င္ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ တျခားသူေတြရဲ႕ သုံးပုံတပုံေလာက္ဟာ သူတုိ႔မွာ
တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ အေျခခံေထာက္ပံ့မႈေတြကို မရရွိၾကတာ ေတြ႕ရွိတယ္လို႔ အစီရင္
ခံစာ ေပၚထြက္လာပါတယ္။
ဒီႏွစ္ထဲမွာ ႏုိင္ငံ ၈ ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ကင္မရြန္း၊ အီေကြေဒါ၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ၊ ရ၀မ္ဒါ၊ ထုိင္း၊
တန္ဇန္းနီးယား၊ ယီမင္နဲ႔ ဇမ္ဘီယာႏုိင္ငံေတြမွာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ
မဟာမင္းႀကီး (ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာ) ႐ုံးက သြားေရာက္ကြင္းဆင္း ေလ့လာၿပီးမွ ဒီအစီ
ရင္ခံစာကို ျပဳစုခဲ့တာလုိ႔ ဗြီအုိေအသတင္းေထာက္ လီဆာ ရွလုိင္းက ေျပာပါတယ္။
ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ေနထုိင္တဲ့သူေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ စာရင္းသြင္းၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚမွာ
ေနထုိင္ေနၾကတဲ့သူေတြ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံမဲ့ေနသူေတြ၊ ႏုိင္ငံရင္းကေန အုိးပစ္အိမ္ပစ္
ထြက္ေျပးေနၾကသူေတြအားလုံးကို စုံစမ္းေမးျမန္းတဲ့အခါ ဒုကၡသည္ ကူညီ
ေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းေတြအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူေတြဟာ သူတုိ႔ေတြ႕ၾကရ
မယ့္၊ ႀကဳံၾကရမယ့္ကိစၥေတြအတြက္ တအံ့တၾသ ျဖစ္ၾကၿပီး အဲဒီအတြက္ သူတို႔မွာ
ျပင္ဆင္ထားတာ မရွိၾကဘူးလုိ႔ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံး
ေျပာခြင့္ရအမ်ဳိးသမီး ဂ်နီဖာ ပါဂုိနစ္ (Jennifer Pagonis) က ေျပာပါတယ္။
"ဒုကၡသည္ေတြ တကယ္လုိအပ္ေနတဲ့အရာ ၃၀% ေလာက္ကို မရရွိဘူးဆုိတာ က်မ
သိလိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့ၾသ တုန္လႈပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊
ေန႔စဥ္ ကုိယ္လက္သန္႔ရွင္းမႈ၊ အညစ္အေၾကးစြန္႔မႈအတြက္ လုိအပ္သမွ်ေတြေပါ့။
ဒီေလာက္ အေျခခံက်တဲ့ ကိစၥေလးေတြေတာင္မွ အေထာက္အပံ့မရၾကေတာ့ ဒုကၡသည္
ေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ သိပ္ကုိ ဆုိး၀ါးလွပါတယ္။"
ၿမိဳ႕ေပၚက ဒုကၡသည္ေတြထက္စာရင္ စခန္းေတြမွာေနထုိင္ၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြမွာ ပိုၿပီး
လုံၿခဳံတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထား ရွိတယ္လို႔လည္း မစၥပါဂုိနစ္က ဆုိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း ၿမိဳ႕ေပၚမွာေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအေပၚ စုိးရိမ္ပူပန္ရမႈေတြကေတာ့
တမ်ဳိးတဘာသာပါ။ ဒီဒုကၡသည္ေတြဟာ တိုက္ခန္းနဲ႔ဘာနဲ႔ ေနၾကရတာေတာ့ အမွန္ပါ။
ဒါေပမယ့္ တရား၀င္ေနထုိင္ၾကတာမဟုတ္လုိ႔ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး
အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အဖမ္းအဆီးခံၾကရမွာ၊ ေနရင္းႏုိင္ငံေတြကို ျပန္ပုိ႔ခံၾကရမွာေတြကို
အၿမဲပူပန္ေနရၿပီး ၿမိဳ႕ျပမွာေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ
မဟာမင္းႀကီး႐ုံး (ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာ) ရဲ႕ တရား၀င္ အကာအကြယ္ေပး ေစာင့္ေရွာက္
မႈ ပုိၿပီးလိုအပ္ေနပါတယ္လုိ႔လည္း မစၥပါဂုိနစ္က ရွင္းျပပါတယ္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေတြထဲက ေဂ်ာ္ဂ်ီယာရဲ႕ ခြဲထြက္ေဒသေတြျဖစ္တဲ့ ေတာင္အိုဇက္စတီးယားနဲ႔
အက္ဘ္ခါဇီးယား နယ္ေျမေတြက ဒုကၡသည္ေတြ၊ အုိးပစ္အိမ္ပစ္ ထြက္ေျပးေနၾက
ရသူေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီရွိေနၿပီး ဒီဒုကၡသည္ေတြဟာ ဒုကၡသည္စခန္းရယ္လုိ႔ က်က်နနမရွိဘဲ
ဒုကၡသည္စုေဆာင္းေရးဌာနေတြမွာ အခုထိေနထုိင္ေနၾကရပုံကုိလည္း မစၥပါဂုိနစ္က
အခုလုိ ဆက္ေျပာျပပါတယ္။
"ဒုကၡသည္စုေဆာင္းေရးဌာနေတြမွာ ေနမႈထုိင္မႈ အေျခအေနေတြဟာ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္း
ေလာက္ေအာင္ကုိ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာ အေျခအေနေတြလို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့
ရွင္။ အေျခခံအက်ဆုံး လူတေယာက္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေသာက္ေရ၊ သုံးေရ
မရွိ၊ မိလႅာစနစ္ဆုိတာကေတာ့ ေ၀လာေ၀း၊ ေနၾကထုိင္ၾကရတာကလည္း တကယ့္ကို
က်င္းခလုပ္ေတြပါ။
"အဘုိး၊ အဘြား၊ အေဖ၊ အေမ၊ သားသမီး၊ ေျမးေတြအားလုံး အခန္းေလးတခုထဲမွာ စုၿပီး
ေတာ့ ႁပြတ္သိပ္ေနၾကရပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မ်ဳိးဆက္
သုံးစုစာ မိသားစုမွာ အခ်င္းခ်င္းတင္းမာမႈေတြ ပိုမ်ားလာပါတယ္။ ကေလးေတြက
ေက်ာင္းမသြားၾကဘူး၊ ေရမရွိလုိ႔၊ ညစ္ပတ္လုိ႔ ျဖစ္ရတဲ့ က်န္းမာေရးျပႆနာေတြက
လည္း ရွင္းလုိ႔ကုိ မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။"
ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လကမွ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု မင္နီဆုိးတားျပည္နယ္ စိန္႔ေပါလ္ၿမိဳ႕ကို
ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ အုန္းဖ်န္ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထုိင္ခဲ့ရသူ
ကိုေနေကာ္က နာဂစ္မုန္တုိင္းအၿပီး ဒုကၡသည္ေတြ သူတုိ႔စခန္းကို ေရာက္လာတဲ့
အတြက္ ႀကဳံရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံကိုလည္း ဗြီအုိေအကုိ အခုလိုေျပာျပပါတယ္။
"ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ နာဂစ္မုန္တုိင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူသစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။
သူတုိ႔က ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွာ လုံး၀ အေျခခ်ေနထုိင္လုိ႔ မရတဲ့အတြက္ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႔
ထြက္လာၾကတာပဲ။ ပွ်မ္းမွ်ျခင္း ေထာင္ဂဏန္းေတာ့ ေက်ာ္မယ္ထင္တယ္။
ေရာက္ေတာ့လည္း ပလာက အရမ္းအ၀င္မခံဘူး၊ ထုိင္းလုံၿခဳံေရးေပါ့၊ ပုလိပ္ေခၚမယ္
ထင္တယ္။
"ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာကေတာ့ ခ်ေပးတဲ့ပမာဏအေပၚမွာ နည္းနည္းေတာ့ အခက္အခဲ
ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က စာျပန္တင္ရတယ္၊ အဆင့္ဆင့္ေပါ့။ ႐ုံးအဆင့္ဆင့္တင္တဲ့ေနရာ
မွာ အေပၚကိုမေရာက္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ေရာက္လာတဲ့လူသစ္ေတြက နည္းနည္း
ေတာ့ အခက္အခဲရွိတာေပါ့။"
ဒုကၡသည္ေတြအေနနဲ႔ သူတုိ႔ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ရပ္တည္ေရး ႏုိင္ငံေရးခုိလႈံခြင့္စနစ္ေတြ၊
ဒုကၡသည္မွတ္ပုံတင္ေရးလုပ္ငန္း၊ စာရြက္စာတမ္း ျပဳစုေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ နယ္စပ္ေတြမွာ
ေစာင့္ၾကည့္ေရးလုပ္ငန္းေတြပါ ပါ၀င္ၿပီး ကေလးသူငယ္ေတြကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္
ဖုိ႔နဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ လိင္မႈဆုိင္ရာ အၾကမ္းဖက္မႈ အပါအ၀င္ တျခား အၾကမ္းဖက္
တာေတြ မက်ေရာက္ရေအာင္ စြမ္းအားျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ရမယ္လုိ႔ မစၥပါဂိုနစ္က ေျပာျပ
သြားပါတယ္။
ႏုိင္ငံတကာဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာ
အေနနဲ႔ အလႉရွင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြထံမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၃ သန္း ၅ သိန္းကုိ တင္ျပ
ေတာင္းခံထားတယ္လို႔ မစၥပါဂုိနစ္က ေျပာျပသြားပါတယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအပါအ၀င္ ဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ တျခားသူေတြရဲ႕ သုံးပုံတပုံေလာက္ဟာ သူတုိ႔မွာ
တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ အေျခခံေထာက္ပံ့မႈေတြကို မရရွိၾကတာ ေတြ႕ရွိတယ္လို႔ အစီရင္
ခံစာ ေပၚထြက္လာပါတယ္။
ဒီႏွစ္ထဲမွာ ႏုိင္ငံ ၈ ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ကင္မရြန္း၊ အီေကြေဒါ၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ၊ ရ၀မ္ဒါ၊ ထုိင္း၊
တန္ဇန္းနီးယား၊ ယီမင္နဲ႔ ဇမ္ဘီယာႏုိင္ငံေတြမွာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ
မဟာမင္းႀကီး (ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာ) ႐ုံးက သြားေရာက္ကြင္းဆင္း ေလ့လာၿပီးမွ ဒီအစီ
ရင္ခံစာကို ျပဳစုခဲ့တာလုိ႔ ဗြီအုိေအသတင္းေထာက္ လီဆာ ရွလုိင္းက ေျပာပါတယ္။
ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ေနထုိင္တဲ့သူေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ စာရင္းသြင္းၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚမွာ
ေနထုိင္ေနၾကတဲ့သူေတြ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံမဲ့ေနသူေတြ၊ ႏုိင္ငံရင္းကေန အုိးပစ္အိမ္ပစ္
ထြက္ေျပးေနၾကသူေတြအားလုံးကို စုံစမ္းေမးျမန္းတဲ့အခါ ဒုကၡသည္ ကူညီ
ေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းေတြအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူေတြဟာ သူတုိ႔ေတြ႕ၾကရ
မယ့္၊ ႀကဳံၾကရမယ့္ကိစၥေတြအတြက္ တအံ့တၾသ ျဖစ္ၾကၿပီး အဲဒီအတြက္ သူတို႔မွာ
ျပင္ဆင္ထားတာ မရွိၾကဘူးလုိ႔ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံး
ေျပာခြင့္ရအမ်ဳိးသမီး ဂ်နီဖာ ပါဂုိနစ္ (Jennifer Pagonis) က ေျပာပါတယ္။
"ဒုကၡသည္ေတြ တကယ္လုိအပ္ေနတဲ့အရာ ၃၀% ေလာက္ကို မရရွိဘူးဆုိတာ က်မ
သိလိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အံ့ၾသ တုန္လႈပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊
ေန႔စဥ္ ကုိယ္လက္သန္႔ရွင္းမႈ၊ အညစ္အေၾကးစြန္႔မႈအတြက္ လုိအပ္သမွ်ေတြေပါ့။
ဒီေလာက္ အေျခခံက်တဲ့ ကိစၥေလးေတြေတာင္မွ အေထာက္အပံ့မရၾကေတာ့ ဒုကၡသည္
ေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ သိပ္ကုိ ဆုိး၀ါးလွပါတယ္။"
ၿမိဳ႕ေပၚက ဒုကၡသည္ေတြထက္စာရင္ စခန္းေတြမွာေနထုိင္ၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြမွာ ပိုၿပီး
လုံၿခဳံတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထား ရွိတယ္လို႔လည္း မစၥပါဂုိနစ္က ဆုိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္လည္း ၿမိဳ႕ေပၚမွာေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအေပၚ စုိးရိမ္ပူပန္ရမႈေတြကေတာ့
တမ်ဳိးတဘာသာပါ။ ဒီဒုကၡသည္ေတြဟာ တိုက္ခန္းနဲ႔ဘာနဲ႔ ေနၾကရတာေတာ့ အမွန္ပါ။
ဒါေပမယ့္ တရား၀င္ေနထုိင္ၾကတာမဟုတ္လုိ႔ သက္ဆုိင္ရာႏုိင္ငံ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး
အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အဖမ္းအဆီးခံၾကရမွာ၊ ေနရင္းႏုိင္ငံေတြကို ျပန္ပုိ႔ခံၾကရမွာေတြကို
အၿမဲပူပန္ေနရၿပီး ၿမိဳ႕ျပမွာေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ
မဟာမင္းႀကီး႐ုံး (ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာ) ရဲ႕ တရား၀င္ အကာအကြယ္ေပး ေစာင့္ေရွာက္
မႈ ပုိၿပီးလိုအပ္ေနပါတယ္လုိ႔လည္း မစၥပါဂုိနစ္က ရွင္းျပပါတယ္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေတြထဲက ေဂ်ာ္ဂ်ီယာရဲ႕ ခြဲထြက္ေဒသေတြျဖစ္တဲ့ ေတာင္အိုဇက္စတီးယားနဲ႔
အက္ဘ္ခါဇီးယား နယ္ေျမေတြက ဒုကၡသည္ေတြ၊ အုိးပစ္အိမ္ပစ္ ထြက္ေျပးေနၾက
ရသူေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီရွိေနၿပီး ဒီဒုကၡသည္ေတြဟာ ဒုကၡသည္စခန္းရယ္လုိ႔ က်က်နနမရွိဘဲ
ဒုကၡသည္စုေဆာင္းေရးဌာနေတြမွာ အခုထိေနထုိင္ေနၾကရပုံကုိလည္း မစၥပါဂုိနစ္က
အခုလုိ ဆက္ေျပာျပပါတယ္။
"ဒုကၡသည္စုေဆာင္းေရးဌာနေတြမွာ ေနမႈထုိင္မႈ အေျခအေနေတြဟာ အံ့ၾသဖုိ႔ေကာင္း
ေလာက္ေအာင္ကုိ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာ အေျခအေနေတြလို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့
ရွင္။ အေျခခံအက်ဆုံး လူတေယာက္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ေသာက္ေရ၊ သုံးေရ
မရွိ၊ မိလႅာစနစ္ဆုိတာကေတာ့ ေ၀လာေ၀း၊ ေနၾကထုိင္ၾကရတာကလည္း တကယ့္ကို
က်င္းခလုပ္ေတြပါ။
"အဘုိး၊ အဘြား၊ အေဖ၊ အေမ၊ သားသမီး၊ ေျမးေတြအားလုံး အခန္းေလးတခုထဲမွာ စုၿပီး
ေတာ့ ႁပြတ္သိပ္ေနၾကရပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ မ်ဳိးဆက္
သုံးစုစာ မိသားစုမွာ အခ်င္းခ်င္းတင္းမာမႈေတြ ပိုမ်ားလာပါတယ္။ ကေလးေတြက
ေက်ာင္းမသြားၾကဘူး၊ ေရမရွိလုိ႔၊ ညစ္ပတ္လုိ႔ ျဖစ္ရတဲ့ က်န္းမာေရးျပႆနာေတြက
လည္း ရွင္းလုိ႔ကုိ မႏုိင္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။"
ၿပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လကမွ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု မင္နီဆုိးတားျပည္နယ္ စိန္႔ေပါလ္ၿမိဳ႕ကို
ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ အုန္းဖ်န္ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနထုိင္ခဲ့ရသူ
ကိုေနေကာ္က နာဂစ္မုန္တုိင္းအၿပီး ဒုကၡသည္ေတြ သူတုိ႔စခန္းကို ေရာက္လာတဲ့
အတြက္ ႀကဳံရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံကိုလည္း ဗြီအုိေအကုိ အခုလိုေျပာျပပါတယ္။
"ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ နာဂစ္မုန္တုိင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူသစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။
သူတုိ႔က ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွာ လုံး၀ အေျခခ်ေနထုိင္လုိ႔ မရတဲ့အတြက္ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႔
ထြက္လာၾကတာပဲ။ ပွ်မ္းမွ်ျခင္း ေထာင္ဂဏန္းေတာ့ ေက်ာ္မယ္ထင္တယ္။
ေရာက္ေတာ့လည္း ပလာက အရမ္းအ၀င္မခံဘူး၊ ထုိင္းလုံၿခဳံေရးေပါ့၊ ပုလိပ္ေခၚမယ္
ထင္တယ္။
"ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာကေတာ့ ခ်ေပးတဲ့ပမာဏအေပၚမွာ နည္းနည္းေတာ့ အခက္အခဲ
ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က စာျပန္တင္ရတယ္၊ အဆင့္ဆင့္ေပါ့။ ႐ုံးအဆင့္ဆင့္တင္တဲ့ေနရာ
မွာ အေပၚကိုမေရာက္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ေရာက္လာတဲ့လူသစ္ေတြက နည္းနည္း
ေတာ့ အခက္အခဲရွိတာေပါ့။"
ဒုကၡသည္ေတြအေနနဲ႔ သူတုိ႔ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ရပ္တည္ေရး ႏုိင္ငံေရးခုိလႈံခြင့္စနစ္ေတြ၊
ဒုကၡသည္မွတ္ပုံတင္ေရးလုပ္ငန္း၊ စာရြက္စာတမ္း ျပဳစုေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ နယ္စပ္ေတြမွာ
ေစာင့္ၾကည့္ေရးလုပ္ငန္းေတြပါ ပါ၀င္ၿပီး ကေလးသူငယ္ေတြကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္
ဖုိ႔နဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ လိင္မႈဆုိင္ရာ အၾကမ္းဖက္မႈ အပါအ၀င္ တျခား အၾကမ္းဖက္
တာေတြ မက်ေရာက္ရေအာင္ စြမ္းအားျမႇင့္လုပ္ေဆာင္ရမယ္လုိ႔ မစၥပါဂိုနစ္က ေျပာျပ
သြားပါတယ္။
ႏုိင္ငံတကာဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ ယူအန္အိတ္ခ်္စီအာ
အေနနဲ႔ အလႉရွင္ႏုိင္ငံႀကီးေတြထံမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၃ သန္း ၅ သိန္းကုိ တင္ျပ
ေတာင္းခံထားတယ္လို႔ မစၥပါဂုိနစ္က ေျပာျပသြားပါတယ္။
No comments:
Post a Comment