တိုင္းခ်စ္၊ ျပည္ခ်စ္စိတ္ဆိုတာ အဲဒီက လာတာပဲ

ေဆာင္းပါး

ကိုေမာ္

အဂၤါေန႔၊ ဧၿပီလ 21 2009 17:53 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ဤကမၻာေျမၾကီးက ေနကို တပတ္ျပည့္ေအာင္ လွည့္ေသာ အခ်ိန္ကာလကို တႏွစ္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ တႏွစ္တာကာလကို ၁၂ ပိုင္း ပိုင္းျခားလိုက္ေသာအခါ တပိုင္းတပိုင္းကို လူတို႔ ေဝါဟာရျဖင့္ လ ဟု ေခၚ၏။ ထိုသို႔ တႏွစ္တာကာလကို ဆယ့္ႏွစ္ပိုင္း ပိုင္းျခားထားသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း အညီအမွ်ျပဳ၍ တသမတ္တည္း ပိုင္းျခားႏိုင္သည္ မဟုတ္ဘဲ လသြားလမ္း၊ ေနသြားလမ္း၊ ၾကယ္သြားလမ္းတို႔ကို ၾကည့္၍ သူ႔စနစ္ႏွင့္သူ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ၾကသည္ဟု ေလ့လာမွတ္သား ခဲ့ရဖူးပါသည္။ ျမန္မာတို႔ အယူအဆအရ တန္ခူးလဟူသည္ ႏွစ္၏ အစ၊ ႏွစ္ဦးလ ျဖစ္ၿပီး၊ ထံုးစံအားျဖင့္ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကို္ တန္ခူးလမွ အစျပဳခ့ဲၾကသည္။ တန္ခူးလတြင္ သၾကၤန္က်၍ ႏွစ္ေဟာင္းမွ ႏွစ္သစ္သို႔ ကူးေျပာင္းေလရာ ထိုလတြင္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပခဲ့ၾကပါသည္္။ သၾကၤန္ဟူသည္မွာ သကၤႏၲ ဟူေသာ ပါဠိစကားမွ ဆင္းသက္လာ၍ ရြတ္ဆိုေသာအခါ သကၠတတြင္ ရွိေသာ ရရစ္သံျဖင့္ ရြတ္ဆိုရၿပီး ကူးေျပာင္းျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ရ၏။ သၾကၤန္ႏွစ္သစ္ကူး အခါေတာ္တြင္ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး သံုးပါးစံု စင္ၾကယ္ေစသည္ ဟူေသာ အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားကို ဦးေခါင္း၊ ကိုယ္လက္တို႔ကို ေဆးေလွ်ာ္သန္႔စင္ေပးၾကခဲ့၏။ ဤမဂၤလာအမႈႏွင့္ တဆက္တည္း ဂါရဝ၊ နိဝါတရားကို ရည္မွန္း၍ လူငယ္တို႔က အသက္ၾကီးရြယ္အိုတို႔ကို ကန္ေတာ့ၾကေလသည္။ ဤသၾကၤန္ပြဲေတာ္တြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေရပက္ကစားၾကၿပီး၊ သၾကၤန္ေရပက္ျဖန္းျခင္းသည္ ေလးနက္မြန္ျမတ္ေသာ အဓိပၸာယ္ရွိ၏ ဟူ၍ မွတ္ယူခဲ့ၾကသည္။ ေရသည္ ေမတၱာဓာတ္ကို တင္စားၿပီး၊ ထိုသို႔ ေရေအးနဲ႔ ပက္ျဖန္းလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ “ေရလိုေအး၍ ပန္းလိုလန္းပါေစ” ဟူေသာ ေစတနာေကာင္းျဖင့္ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ အစဥ္အဆက္ ကစားေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾက၏။ ဤေနရာမွာ ပိေတာက္ပန္းကို သၾကၤန္ပန္းဟူ၍ လူသိမ်ားၾကပါသည္္။ ပိေတာက္သည္ အခိုင္လိုက္၊ အဆုပ္အခဲႏွင့္ ပြင့္ေသာေၾကာင့္ တပင္လံုး ေရႊေရာင္ကဲ့သို႔ ဝင္းထိန္ေစကာ ႐ိုးရာအတာသၾကၤန္ကို အလွဆင္ေလေတာ့၏။ ဤသို႔ ေရပက္ျဖန္းကာ ကစားေပ်ာ္ပါးျခင္းကို လူၾကီးလူငယ္မေရြး အလြန္ေပ်ာ္ရႊြင္ၾကည္ႏူးခဲ့ၾကသည္။ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ားႏွင့္ ဘာသာတရားကိုင္းရႈိင္းေသာ လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း သၾကၤန္သည္ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ ကာလေရြ႔လ်ား ေျပာင္းလဲလာျခင္း၊ လူ႔ဘဝတြင္ လူတဦးတေယာက္၏ ေနထိုင္ခြင့္ရွိသည့္ သက္တမ္း တစတစ ကုန္ဆံုးလာျခင္းကို သတိျပဳကာ ေသျခင္းတရားကို ဆင္ျခင္မိၾက၏။ ထိုသို႔ သခၤါရဓမၼကို ဆင္ျခင္မိၾကသျဖင့္ ဥပုသ္ သီတင္းသီလ ေဆာက္တည္ၾက၍ ဘာဝနာကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းၾကကာ ႏွစ္ကူးကာလကို ကုသိုလ္တရား ပြားမ်ားေစၿပီး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုသို႔ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈအရ အစဥ္အလာၾကီးမားခဲ့ေသာ ျမန္မာ့႐ိုးရာ အတာသၾကၤန္သည္ က်ေနာ္တို႔ ဒီဘက္ေခတ္မွာ တစတစ ယုတ္ေလ်ာ့လာကာ ႐ိုးရာအစဥ္အလာေတြ တျဖည္းျဖည္း ပေပ်ာက္ေနၿပီကို အေတာ္မ်ားမ်ား သတိထားမိၾကမည္။ မၾကာမီက လြန္ေျမာက္ခဲ့သည့္ သၾကၤန္ကာလကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္လည္း အက်ယ္ေျပာစရာ မလိုဘဲ ထင္ရွားေစခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္ ျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္စဥ္က ၾကံဳခဲ့ဆံုခဲ့ရတဲ့ သၾကၤန္ကာလေတြမွာလည္း သၾကၤန္ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သိခြင့္မရခဲ့သလို ႐ိုးရာအစဥ္အလာအရ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါ။ ယခုနယ္စပ္ကို ေရာက္လာၿပီး ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ သၾကၤန္ကာလမွာ အမိျမန္မာျပည္က ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ သၾကၤန္အလွမ်ားကို လြမ္းေမာတမ္းတရင္းက အတာသၾကၤန္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အက်ဳိးေက်းဇူး အထူးအဆန္းမ်ားကို ၾကားခဲ့နာခဲ့ရသည့္အတြက္ အံ့ၾသပီတိဂုဏ္ယူမိခဲ့ရပါသည္။ မၾကာမီက လြန္ေျမာက္ခဲ့သည့္ ၁၃၇ဝ ျပည့္ ၂ဝဝ၉ ႏွစ္၏ ႏွစ္ကူးကာလမွာ ကုသိုလ္တရားမ်ား တိုးပြားေစရန္ က်ေနာ္ ေနထိုင္ရာ ေနအိမ္သို႔ သက္ၾကီးရြယ္အို ဘုန္းေတာ္ၾကီးတပါးကို ပင့္္ေလွ်ာက္ၿပီး ဆြမ္းကပ္လႉ ပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ ဆြမ္းကပ္လႉပူေဇာ္ခဲ့သည့္ သၾကၤန္ကာလအတြင္း အမိျမန္မာျပည္၏ အတိတ္က လြမ္းေမာဖြယ္ရာ သၾကၤန္ကာလ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ အေတြ႔အၾကံဳ အယူအဆမ်ားအရ ဤသို႔ ၾကားခဲ့နာခဲ့ရပါ၏။ ဆရာဘုန္းၾကီးက .... “အင္း...ျမန္မာျပည္ သၾကၤန္အေၾကာင္းေပါ့ကြာ။ ေအး .. ဒိို႔ ၈၈ ဟိုဘက္ပိုင္းတုန္းက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ သၾကၤန္နဲ႔ အခု ၈၈ ဒီဘက္မွာ လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ သၾကၤန္ဟာ အရသာခ်င္း၊ အႏွစ္သာရရွိတာခ်င္း မတူေတာ့ဘူး။ အႏွစ္သာရေတြက ကြဲျပားသြားၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက သၾကၤန္ပြဲေတြကို ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး၊ ေမာ္လၿမိဳင္ အစရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ၾကီးေတြမွာ သၾကၤန္ပြဲေတြ က်င္းပၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာေတြ ေတြ႔ရလဲဆိုေတာ့ အိမ္ေစာင့္အစိုးရျဖစ္တဲ့ ဦးေနဝင္းအစိုးရ၊ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီအစိုးရကို အစိုးရရဲ႕ ျပဳလုပ္ခ်က္အမွားေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြကို ျပည္သူေတြက တင္ျပ၊ ေထာက္ျပေဝဖန္တဲ့ ေနရာမွာ တႏွစ္တၾကိမ္က်တဲ့ ဒီသၾကၤန္ပြဲကို အသံုးျပဳၾကတယ္။ အစိုးရအေပၚမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ၊ လုပ္ကြက္္အမွားေတြ၊ မတရားမႈေတြကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး သံခ်ပ္ေတြထိုးၿပီးေတာ့ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္ေတြနဲ႔ ေဝဖန္ေထာက္ျပတဲ့ ဒီသၾကၤန္ဟာ ဒို႔ လူၾကီးသူမေတြရဲ႕ အေျပာအရကေတာ့ အဂၤလိပ္ ေခတ္ကတည္းက စခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ဟိုတုန္းကေတာ့ ႐ိုးရာအတာသၾကၤန္ဟာ ႐ိုးရာအရ ေရပက္ကစားျခင္းဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေရွးေခတ္ ပေဝသဏီကတည္းက လူၾကီးသူမေတြက ေနၿပီးေတာ့ ဆင္ႏဲႊခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္ေခတ္က်ေတာ့ မေက်နပ္မႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္ရင္းနဲ႔ သခင္ေတြေပါ့။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးက သခင္ေတြက ျပည္သူလူထုကုိ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဓာတ္ ႏိုးၾကားေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ အဲသလို ေတးအဆိုကေလးေတြ၊ သံခ်ပ္ကေလးေတြနဲ႔ အစိုးရကို တင္ျပတင္ျပလာခဲ့တာက အေျခတည္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ဒီဘက္မွာလည္း ဂ်ပန္ေခတ္၊ ပါလီမာန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္၊ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီေခတ္၊ မဆလေခတ္ စသျဖင့္္ အဲသလို ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဒီလိုနည္းပရိယာယ္ေတြ သံုးၿပီးေတာ့ အစိုးရကို ျပည္သူရဲ႕ ရင္ထဲမွာရွိတဲ့ စကားေတြကို တႏွစ္မွာ တၾကိမ္ တင္ျပခြင့္ရွိတဲ့ ကာလတခုပဲ ဆိုၿပီးေတာ့ လူေတြက အဲသလိုသိၿပီး၊ နားလည္ၿပီးေတာ့ တက္ၾကြလာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအသိအျမင္ေတြ ႏိုးၾကားလာၾကတယ္။ လူငယ္ေတြကလည္း ေနာက္တႏွစ္မွာ ဒီလိုတင္ျပလို႔ရဖို႔အတြက္ စူးစမ္းလာတယ္၊ ရွာေဖြလာၾကတယ္။ ေထာက္လာတယ္၊ ၾကည္လာတယ္၊ လက္ေတြ႔က်က် တင္ျပလာၾကတယ္။ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြကို သံုးသပ္လာၾကတယ္။ အဲသလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အသိပညာေတြ တိုးပြားၿပီး ငါတို႔သာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရင္ ႏိုင္ငံကို ဘယ္လို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္လိုက္မယ္ဟဲ့လို႔ စသျဖင့္ ႏိုင္ငံကို ေစာင့္ေရွာက္လိုစိတ္၊ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္လိုစိတ္၊ အမွားကို အမွားပါလို႔ ေစတနာပါပါနဲ႔ ေထာက္ျပလိုစိတ္ေတြ အားေကာင္းလာၿပီး တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ဆိုတာ အဲဒီက လာတာပဲရယ္လို႔ေတာင္ တင္စားရမယ္ကြ။ ဒီမွာ ေျပာစရာရွိတာက သၾကၤန္ဆိုတာ အတင္းေျပာတဲ့ ကာလမဟုတ္ပါဘူး။ သူတပါးရဲ႕ အျပစ္ေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုခ်ည္း ေစာင္းေပးၿပီး အပုပ္ခ်ေနတာ မဟုတ္ဘဲ။ သူက ဒီမွာ မေကာင္းတာကိုလည္း မေကာင္းတဲ့အတိုင္း ေျပာသလို ေကာင္းတာကိုလည္း ေကာင္းတဲ့အတုိင္း ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြ ထုတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပစ္နဲ႔ ဂုဏ္ ႏွစ္ရပ္လံုးကို ဒီသၾကၤန္မွာ ေျပာဆိုၾကတာ၊ တင္ျပၾကတာေတြ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား .. ဦးဇင္းတို႔အေနနဲ႔ သံုးသပ္ရမယ္ဆိုရင္ အဲဒိတုန္းက သၾကၤန္ဟာ တရားမွ်တတယ္၊ လြတ္လပ္မႈေတြ တစံုတရာ ရွိတယ္လို႔ ဦးဇင္းတို႔က ဒီလိုေျပာခ်င္တယ္။ ဒီဘက္မွာက်ေတာ့ လံုးဝ ပိတ္ပိတ္ၾကီး ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားတဲ့ သၾကၤန္ျဖစ္ေနေတာ့ ျပည္သူကို ႏိုင့္ထက္စီးနင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတယ္။ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူး၊ လူထုကို တန္ဖိုးမထားဘူးလို႔ ဆိုရမယ္။ ေအး .. တုိ႔ငယ္စဥ္္ကလည္း ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဒီသၾကၤန္ပြဲကို လွည့္လည္ၿပီး လာခဲ့တာ အဲဒီအေျခအေနမွာ ဘာေတြ ေတြ႔ရသလဲဆိုရင္ သၾကၤန္အဖ႔ြဲေတြဟာ ရပ္ကြက္တိုင္း ရပ္ကြက္တိုင္း၊ အဲဒီ ရပ္ကြက္ေတြမွာရွိတဲ့ တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္တိုင္းဟာ စာေရးဆရာေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး တႏွစ္လံုး ရွာရတာေပါ့ကြာ။ တႏွစ္လံုးမွာေတြ႔တဲ့ ထိပ္ပိုင္းက အစိုးရဆိုတဲ့ လူတစုရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ စက္႐ံု၊ အလုပ္႐ံုက ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ က်န္းမာေရး ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ ပညာေရး ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ စသျဖင့္ သူတို႔ က်င္လည္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္အသီးသီးက အရာထမ္း အမႈထမ္းေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြကို စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ၿပီး သၾကၤန္က်ရင္ ဒါေတြကို ျပည္သူေတြလည္း သိရမယ္၊ အထက္အရာရွွိေတြလည္း သိေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ပညာသားပါပါနဲ႔ တင္ျပၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက အထက္အရာရွိဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြထဲမွာလည္း တိုင္းျပည္ကို တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့စိတ္ ရွိသူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီပုဂိၢဳလ္ေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕အမွား၊ သူတို႔ျပဳမိခဲ့တဲ့ အမွားေတြ၊ တိုင္းျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို ဘယ္ေလာက္အထိ ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီလဲဆိုတာ သိခ်င္ေတာ့ အဲဒီသၾကၤန္မွာ အခ်ိန္ေပးၿပီး စိတ္ဝင္တစား ထိုင္ၾကည့္ၾကတယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ေရကစားမ႑ပ္ၾကီးေတြ၊ ဆုေပးမ႑ပ္ၾကီးေတြ ထုိးၿပီးေတာ့ ဦးေဆာင္ က်င္းပ ေပးၾကတယ္။ အဲဒီမ႑ပ္္ေတြကေနၿပီး ျပည္သူေတြရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံေတြကို နားေထာင္ၾကရတယ္။ တာဝန္ရွိတဲ့ လူေတြကလည္း ဒီလိုတင္ျပလို႔ ငါတို႔ကို အပုပ္ခ်တယ္လို႔ သူတို႔က ဒီလို မသံုးသပ္ၾကဘူး။ အဲဒီေတာ့မွ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ႕က ဒီအထဲကေနၿပီးေတာ့ ျပင္သင့္တာေတြကို ျပင္တယ္၊ ျပန္လည္ၿပီး ရွင္းလင္းသင့္တာေတြကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေအာက္ေျခက ဝန္ထမ္းေတြ နားလည္ သေဘာေပါက္ေအာင္လိ႔ု ရွင္းလင္းေျပာဆိုၾကတယ္။ အဲဒါေတြ လုပ္ေပးၾကတယ္ေပါ့ကြာ။ အမ်ားဆံုးကေတာ့ ျပန္လည္ေျဖရွင္းေပးတာေတြ မ်ားပါတယ္။ ဒါေလးေတြကိုလည္း ၾကံဳခဲ့ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဟိုတုန္းက ၁ဝဝ ရာခိုင္းႏႈန္း မျဖစ္ေပမဲ့ ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ကေတာ့ ျပင္ဆင္သြားႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအထဲမွာက လံုးဝ အျပည့္အစံု မလုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ လူေတြကေတာ့ သိပ္ၿပီး အာဏာ႐ူးတဲ့ လူေတြကလည္း မလုပ္ၾကဘူးေပါ့ကြာ။ အဲဒါေတြကိုလည္း ေျဗာင္က်က်ပဲ စာေစာင္ေတြနဲ႔ ထုတ္ၿပီးေတာ့ တင္ျပၾကတာေတြ ရွိ္တယ္။ ဒီမွာ ျပန္ၾကည့္လို႔ ရွိရင္ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ေတြ ဘာေတြ အနည္းငယ္၊ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိေနတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ဆိုေတာ့့.. ေခတ္က ဆိုးေတာ့ ဆိုးတယ္ကြာ၊ ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္စြာ အနည္းငယ္ ေျပာလို႔ဆိုလို႔ ရေသးတယ္ေပါ့။ ဒီထဲမွာ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ထိပ္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ ဦးေနဝင္း အဆိုးဆံုးပဲ။ သူ႔ကိုလည္း ျမင္းေလာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ပံုၾကီးေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ျပတာေတြ၊ ႐ုပ္ေျပာင္ေတြကို သၾကၤန္မ႑ပ္ၾကီးေတြမွာ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္ ေတြနဲ႔ သေရာ္ၾက၊ သ႐ုပ္ေဆာင္ျပၾကတာေတြကို ရွိခဲ့တယ္။ အဲ.. ဒို႔ကိုယ္တိုင္လည္း လံု႔လျပဳခဲ့ရဖူးတယ္ကြာ။ ဒါေပမဲ့ ဦးေနဝင္းရယ္လို႔ ထိပ္တိုက္ၾကီး ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို သေရာ္တဲ့ ျပက္လံုးေတြနဲ႔ အဲသလို ႐ႈတ္ခ်ၿပီး ျပသၾကတယ္။ ေနာက္တခါ ဦးေနဝင္း မိန္းမေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ ဇိမ္ခံခဲ့တယ္၊ ယူခဲ့တယ္။ အဲဒါေတြကိုလည္း မယ္ေရြးပြဲ ျပက္လံုးေတြဘာေတြ ထုတ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ေအာက္ကေန မ်က္မွန္ၾကီးနဲ႔ ေခါင္းေပါင္းစၾကီးနဲ႔ သေရတျမားျမားနဲ႔ေပါ့ကြာ။ အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးေတြကို မယ္ေရြးပြဲေတြဘာေတြ လုပ္ၿပီး သေရာ္တာေတြ၊ ဟာသျပက္လံုးေတြ ထုတ္ခဲ့ၾကတာ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒို႔ငယ္ငယ္တုန္းက အဲသလိုမ်ဳိးေတြေတာင္ တင္ျပသေရာ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္ကြာ။ ဒါေပမဲ့ သူလည္း သူ႔ကို တိုက္႐ိုက္ၾကီး မေျပာတဲ့အတြက္ အေရးယူတာတို႔ ဘာတို႔ မလုပ္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒီေလာက္အထိ သူလည္း မလုပ္ပါဘူး။ ေအာက္ေျခက လူေတြလည္း မလုပ္ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ မေကာင္းတဲ့ ညဥ္ဆိုးအတိုင္း ဘာတခုမွ ေကာင္းတာေတြ လုပ္တာ မေတြ႔ခဲ့ရဘူး။ ေအး.. ဒီဘက္က်ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္လဲဆိုေတာ့၊ မင္းတို႔ အခုျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ၈၈ ဒီဘက္မွာလည္းဆိုေရာ အဲသလို တင္ျပခ်က္ေတြ ဘာတခုမွ လက္မခံေတာ့ဘူး၊ ဒီ္အစိုးရက။ သူတို႔ ဘာေတြလုပ္ၾကလဲဆိုရင္ သၾကၤန္မွာ မ႑ပ္ေတြမ်ားမ်ား မေပၚေအာင္ သူတို႔ လုပ္ထားၾကတယ္။ မ႑ပ္ေတြထိုးရင္ စည္ပင္သာယာက အခြန္ေတာင္းတယ္၊ ေရခြန္ေတြ ဖိေတာင္းတယ္၊ မလုပ္ႏိုင္ေအာင္။ ေနာက္တခါ ကားေတြက ေစ်းၾကီးတယ္၊ ဆီေစ်းေတြ ျမင့္ထားတယ္္။ အဲဒီေတာ့ ကားေတြနဲ႔လည္း မလည္ႏိုင္၊ မပတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ အဲေတာ့ ဒီေနရာမွာ လည္ႏိုင္ပတ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြက ဘယ္သူေတြလဲဆိုေတာ့ အဲဒီ အစိုးရဆိုတဲ့ လူတစုနဲ႔ ေပါင္းသင္းႏိုင္တဲ့ ပိုက္ဆံရွိ လူကံုထံဆိုတဲ့ သူတို႔ေျပာတဲ့ လူကံုထံၾကီးေတြေလ။ လူကံုမထံၾကီးေတြေပါ့ကြာ။ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ မၾကည့္ဘဲ တိုင္းျပည္မ်က္ႏွာ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို မေထာက္ထားဘဲကိုး။ ေအး.. အဲဒီလို လူစားေတြထဲကေနၿပီး ေရေပၚဆီ လူစားမ်ဳိးေတြဟာ ပိုက္ဆံကို ေဟာကနဲေဟာကနဲ သံုးႏိုင္တဲ့အတြက္ ဒီသၾကၤန္ကားေတြနဲ႔ သၾကၤန္ကို လည္ႏိုင္ၾကတယ္။ ေနာက္တခုက ေရကစားမ႑ပ္ေတြ ထုိးတယ္။ ေရးကစားမ႑ပ္ေတြမွာ ပိုက္တေခ်ာင္းကို တေသာင္းခြဲ၊ ႏွစ္ေသာင္း ေတာင္းၿပီး ေရကစားခိုင္းၾကတယ္။ အဲသလို ဒီဘက္ေခတ္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း တခုအေနနဲ႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ လုပ္လာၾကတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီိသၾကၤန္မွာ မွတ္မွတ္သားသားနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အရသာကို ေဖာ္ေဆာင္တာ ဘာမွ မေတြ႔ၾကရေတာ့ဘူး။ သူတို႔မွာ မူး႐ူးေသာက္စားၿပီး ရန္ျဖစ္ေနတာပဲ ေတ႔ြရတာ၊ ၾကားရတာ မ်ားတယ္။ အဲဒီေတာ့ သာမန္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔က သူတို႔လို ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္ေတာ့ ဒီေနရာကို မေရာက္ႏိုင္ၾကဘူး။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ အျပင္ကို မထြက္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူးကြာ။ ကိုယ္ထြက္လည္း အပိုပဲေလ၊ ေရမွ မစိုဘဲကြာ။ အခုေခတ္က ကားနဲ႔မွ မလည္ရင္၊ မ႑ပ္မွာ ပိုက္ဆံေပးၿပီး သြားမကစားႏိုင္ရင္ ေရမစိုေတာ့ဘူးကြာ။ အဲဒီေတာ့ လူငယ္ေတြမွာ သၾကၤန္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေပ်ာ္စရာ မရွိလွဘူးဟ။ တခုရွိတာက တခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြအေနနဲ႔က ကိုယ့္ရပ္ကြက္ထဲမွာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေလာက္နဲ႔ ေအး.. ဒီေလာက္ ေပ်ာ္ပါးတာေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အတာသၾကၤန္တခု ျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ကြာ.. အလွလည္း ပါရမယ္၊ အကလည္း ပါရမယ္။ ေနာက္တခု အေရးၾကီးတာက တိုင္းျပည္ကိုလည္း အက်ဳိးျပဳမယ့္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ သီခ်င္းေလးေတြ ပါရမယ္။ သံခ်ပ္ကေလးေတြ၊ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္ေလးေတြနဲ႔ သာမန္ျပည္သူေတြ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္ေအာင္ စိတ္ဝင္စားမႈ ရွိေအာင္ လက္ေတြ႔က်က် တင္ျပေထာက္ျပတာေလးေတြ ပါရမယ္ေပါ့ကြာ။ အဲသလို သံခ်ပ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔၊ အကအလွေတြနဲ႔၊ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္ေလးေတြနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္ျပေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ ရွိတယ္ဆိုရင္ ျပည္သူေတြလည္း စိတ္ဝင္စားမယ္၊ အပန္းလည္း ေျပမယ္၊ ႏိုင္ငံေရး အသိဉာဏ္ တိုးပြားမယ္။ လူငယ္ေတြလည္း တိုးတက္မႈ ရွိမယ္ေပါ့။ တျပည္နယ္နဲ႔ တျပည္နယ္ ေပါင္းစည္းတဲ့ ေနရာမွာလည္း လြယ္ကူမယ္။ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္မႈရွိမယ္၊ ယံုၾကည္မႈေတြ ရလာမယ္ကြာ။ အခုေတာ့ အဲလို လူငယ္ေတြရဲ႕ လံု႔လျပဳ အားထုတ္မႈေတြ၊ ျပည္သူအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ဳိးျဖစ္ေစမယ့္ သံခ်ပ္ေတြ ႐ိုးရာအႏွစ္သာရေတြ၊ ဒါေတြမပါဘဲနဲ႔ သူတို႔ အစိုးရေတြကေနၿပီးေတာ့ ဟိုေစ်းက ယိမ္းအဖြဲ႔ထြက္၊ ဒီေစ်းက ယိမ္းအဖြဲ႔ထြက္၊ ဟိုဝန္ၾကီးဌာန ယိမ္းအဖ႔ြဲထြက္၊ အဲသလို အာဏာနဲ႔ လူထုကို သူတို႔ စိတ္ၾကိဳက္ ခိုင္းေနေတာ့ ဒို႔ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အတာသၾကၤန္ဟာလည္း စုတ္ျပတ္သြားတာေပါ့ကြာ။ ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြက သၾကၤန္က်ရင္ မူး႐ႈးေသာက္စားၿပီး မဖြယ္မရာ ကၾကခုန္ၾကမွ သၾကၤန္ဆိုတာ အဓိပၸာယ္ ရွိသေယာင္ေယာင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ထင္လာၾကၿပီကြာ။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာကို သူတို႔ မသိက်ေတာ့ဘူး။ ဒီလို ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ေတြကို မသိတဲ့အခါ၊ လုပ္ခြင့္မရတဲ့အခါက်ေတာ့ မူး႐ႈးၿပီး ကခုန္ေနရတာေလးကိုပဲ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ၿပီးေတာ့ ေနၾကရတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ အင္မတန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ တကယ္မတိုးတက္ပါဘဲနဲ႔ တိုးတက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ၾကီး၊ တကယ္ မေကာင္းပါပဲနဲ႔ ေကာင္းခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ၾကီးမွာ အနာဂတ္ကို ဦးေဆာင္ၾကမယ့္ လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ႕ ဘဝဟာ မူးရႈးေသာက္စား ေပ်ာ္ပါးျခင္းနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြ အလကား ကုန္ဆံုးေနၾကၿပီဆိုရင္ကြာ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ သမိုင္းေပးတာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ သူတို႔မွာ အစြမ္းအစေတြ တစတစ ေလ်ာ႔ပါးလာမယ္။ ဒီလိုသာဆို ဒို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္က အေတာ့္ကို ရင္ေလးစရာ ေကာင္းေနမယ္။ ေအး.. ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ လူငယ္ေလးေတြ၊ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ က်ေတာ့လည္း တကယ္ေတာ္ၾကပါတယ္။ မင္း ၾကည့္ေလ ... ဒို႔ အခုေခတ္ အတိုက္အခံေလာကမွာ လူငယ္ေတြ၊ ရဟန္းပ်ဳိေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ဦးေဆာင္လာၾကတာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဒို႔ လူမ်ဳိးေတြဟာ မညံ့ၾကဘူး။ ထို႔အတူပဲ၊ ဒို႔ တိုင္းျပည္ၾကီးဟာ အခ်ိန္မီ ေျပာင္းလဲၿပီး ျပဳျပင္လာႏိုင္ၾကတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းဖို႔ အလားအလာေတြ အမ်ားၾကီးရွိမယ္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္ကြာ”။ ဟုတ္ပါသည္။ ဆရာဘုန္းၾကီး ေျပာသက့ဲသို႔ - က်ေနာ္တို႔ ျပည္တြင္းမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း သၾကၤန္ကာလမ်ားတြင္ သံခ်ပ္မ်ား၊ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္မ်ားကို မၾကံဳခဲ့ မၾကားခဲ့ရပါ။ ထို႔အတူ သံခ်ပ္ႏွင့္ သၾကၤန္သည္ ဒြန္တြဲေနေသာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ တခုဆိုတာလည္း နားမလည္ခဲ့မိပါ။ သံခ်ပ္ႏွင့္ သၾကၤန္ကာလမ်ား၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားမွေန၍ တိုင္းေရးျပည္ရာမ်ား၊ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္မ်ားကို လႈံ႔ေဆာ္ကာ ႏိုးၾကားမႈ ျဖစ္ေစခဲ့ေၾကာင္း က်ေနာ္ ၾကံဳခဲ့ဆံုခဲ့ရသည့္ သၾကၤန္ကာလမ်ားမွာေရာ၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာပါ မၾကံဳခဲ့ မၾကားခဲ့ရဖူးပါ။ ယခုအခါ နယ္စပ္ေဒသကို ေရာက္လာၿပီး ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ သၾကၤန္ကာလမွာေတာ့ အမိျမန္မာျပည္က ႐ိုးရာသၾကၤန္ အလွအပမ်ားကို လြမ္းေမာတမ္းတရင္းက အတာသၾကၤန္နဲ႔ ပတ္သက္သည့္ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားကို က်ေနာ္ ၾကားခဲ့နာခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ တခ်ဳိ႕မွ ထုတ္ႏုတ္ကာ မွ်ေဝခံစားလိုက္ရပါသည္။ ႏွစ္သစ္မွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမပါေစ။