ေနျပည္ေတာ္မွ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ခ်င္းမုိင္တြင္ ေသာင္တင္ ေနသည့္ ႐ုကၡစုိးထံသုိ႔ ထပ္မံ ဆုိက္ေရာက္ လာသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ အေရးတႀကီး အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ေနေသာ ပုဂၢလိကပုိင္ ျပဳလုပ္ေရး စီမံကိန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းျပလုိ ေသာေၾကာင့္ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သည္ ဟူ၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ႐ုကၡစုိးသည္ သူ ကြန္းခုိရာ ေဂဟာတြင္ ေအးရာ ေအးေၾကာင္း မေနရဘဲ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး၏ တရားကုိ နာရျပန္ေလသည္။
အေၾကာင္း မညီညြတ္သျဖင့္ ခ်င္းမုိင္ဟု ေခၚသည့္ ဇင္းမယ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ေန ေသာ္လည္း ဦး႐ုကၡစုိးက ဇာတိေျမ ျမန္မာျပည္ အေရး အတြက္ ပူပန္သူ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက သူ႔ထံ အေရာက္လာၿပီး ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ေလေၾကာ ရွည္ေနမႈကုိ သည္းခံေနရ ေလသည္။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အုိင္ေဆး … ဦးရုကၡစုိး … ၊ တကယ္ေတာ့ ပုဂၢလိကပုိင္ ျပဳလုပ္ေရး ဆုိတာကုိ လုပ္ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ၊ လက္ကုိ ယားေနတာပဲ။
႐ုကၡစုိး။ ။ လက္ယားရင္ ေဆး၀ယ္လိမ္းေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမ်ဳိးက ေစာေစာစီးစီး ကုတာ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္က်သြားရင္ အပ္နဲ႔ထြင္းရမယ့္ ေရာဂါက ပုဆိန္နဲ႔ … …
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟုိးထား … ဟုိးထား …။ က်ဳပ္ဆုိလုိတာက လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ႏုိင္ငံပုိင္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကုိ အရပ္သားေတြလက္ထဲ ထည့္ေပးခ်င္ခ့ဲတာလုိ႔ ဆုိလုိ တာပါ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေကာင္းတာေပါ့၊ အရပ္သားေတြကုိ အားကုိးတာ မွန္ကန္တ့ဲ နည္းလမ္းမဟုတ္လား။
ဦး႐ုကၡစုိးစကားေၾကာင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး သက္ျပင္းတခ်က္ ခ်လုိက္သည္။ ဘာသာျပန္မွားသည့္ ဒီ႐ုကၡစုိးကုိ အင္းစိန္ ေထာင္ထဲ ထည့္လုိက္လွ်င္ ေကာင္းမည္ေလာဟုပင္ ေတြးလုိက္မိသည္။ သူက ေျပာသမွ် ေခါင္းညိတ္မည့္ သူႏွင့္သာ စကား၀ုိင္းဖဲြ႔လုိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာလက္စမုိ႔ ဆက္ေျပာရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အရပ္သား ဆုိတ့ဲ စကားလုံးကုိ က်ဳပ္က သိပ္ၿပီး မႏွစ္သက္ဘူး။ တုိင္းရင္းသား၊ ျပည္သူ ဆုိတ့ဲ စကားလုံးေတြက ပုိသင့္ေတာ္ပါတယ္။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဘာ ျပည္သူလဲ။ ျပည္သူ ဆုိတာ ျပည္ၿမိဳ႕က အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ေျပာတာလား။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟာ … မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ လုပ္ငန္းႀကီး၊ လုပ္ငန္းငယ္ေတြကုိ ျပည္သူလူထုထဲက သင့္ေတာ္တ့ဲ သူေတြရဲ႕ လက္ထဲ ထည့္မယ္လုိ႔ ေျပာတာပါ။
႐ုကၡစုိး။ ။ အင္း … ဘယ္လုိ ေ၀စုခဲြမွာလဲ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟာ … ဒီ ေ၀စုခဲြတယ္ ဆုိတ့ဲ စကားလုံးက ေပၚတင္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္ အဲ … မွားေနတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔က သင့္ေလ်ာ္တ့ဲ တုိင္းရင္းသား၊ ျပည္သူကုိ ေပးမွာပါ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေကာင္းတယ္၊ သိပ္ေကာင္းတယ္။ အခုလုိ အျမင္မွန္ ရလာတာ ေကာင္းတယ္။ အဲ … တုိင္းရင္းသား ေတြကုိ ဘာေပးမွာလဲ။ တြင္းထြက္ပစၥည္းလုပ္ငန္း၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရုံလုပ္ငန္းေတြ ေပးမွာလား။
ဦး႐ုကၡစုိးေမးခြန္းေၾကာင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး တခ်က္ ေတြေ၀သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ …
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ လွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္းေတြ ေပးလုိက္ရင္ တုိင္းရင္းသားေတြ ဓာတ္လုိက္ေနပါဦးမယ္ဗ်ာ။ တုိင္းရင္း သားေတြ အတြက္ အဆင္ေျပမယ့္ဟာေတြ က်ဳပ္တုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ သူတုိ႔က ပင္လုံစာခ်ဳပ္တုိ႔၊ ပင္လုံ ေက်ာက္တုိင္တုိ႔အေၾကာင္း သိပ္ေျပာတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ … က်ဳပ္တုိ႔က သူတုိ႔ကုိ ပင္လုံ ေက်ာက္တုိင္နဲ႔ တႏုိင္ငံလုံးမွာရိွတ့ဲ ေက်ာက္တုိင္ေတြကုိ ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေၾသာ္ … အင္း … ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆုိ တျခား လုပ္ငန္းေတြကေရာ … ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဒါေတြကုိေတာ့ စိတ္ခ်ရတ့ဲ စီးပြားေရးသမားႀကီးေတြကုိ ေပးမွာေပါ့။
႐ုကၡစုိး။ ။ ထင္သားပဲ … ။ ခင္ဗ်ားႀကီးက ခင္ဗ်ားႀကီး စိတ္ခ်ရတ့ဲ စီးပြားေရးသမားေတြကုိပဲ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ေပးမယ္ ဆုိတာ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟဲဟဲဟဲ … ဟဲဟဲဟဲ … က်ဳပ္ကုိ အထင္ စေမာေနျပန္ၿပီ။ စိတ္ခ်ရတ့ဲ စီးပြားေရးသမားေတြ ဆုိတာ က်ဳပ္ရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ ေအးဂ်င့္ေတြ အဲ … ဟုတ္ပါဘူး၊ စီးပြားေရး လုပ္ကုိင္ရာမွာ စိတ္ခ်ရတ့ဲသူေတြကုိ ဆုိလုိတာပါ။
ဦး႐ုကၡစုိးက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ကာ အနည္းငယ္ ေက်နပ္သြားဟန္ျပဳၿပီး ေမးခြန္း ျပန္ထုတ္လုိက္သည္။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေလေၾကာင္းလုိင္း နဲ႔ သေဘၤာဆိပ္လုပ္ငန္းေတြလည္း ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္ေတြ လုပ္ခြင့္ရမယ္ ဆုိတ့ဲ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္ေနာ္။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အဲဒါေတြလည္း စိတ္ခ်ရတ့ဲသူေတြကုိ ေပးမွာပါ။ ဒါမ်ဳိးက လူတုိင္းကုိ ေပးလုိ႔ မျဖစ္ဘူးေလ၊ သိတယ္ မဟုတ္လား။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဒါေပါ့၊ စိတ္ခ်ရမွ ေပးဖုိ႔ သင့္ေလ်ာ္ေပတာေပါ့။ ဘယ္သူေတြကုိ အမ်ားဆုံး ေပးျဖစ္သလဲ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ တခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ ေစာေစာက ေျပာတ့ဲ က်ဳပ္နဲ႔ နီးစပ္ အဲ … စီးပြားေရးနဲ႔ နီးစပ္သူေတြကုိ ေပးတယ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိေတာ့ ဦးပုိင္ လက္ထဲ ထည့္လုိက္တာပဲ၊ ဟဲဟဲဟဲ … ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဦးပုိင္ … ဟုတ္လား၊ ဦးပုိင္ဆုိတာ ဘယ္သူလဲ၊ ဒီနာမည္ ၾကားဖူးသလုိပဲ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဦးပုိင္ ဆုိတာ အကုန္ပုိင္တ့ဲပုဂၢဳိလ္ေပါ့ဗ်ာ။ လုပ္ငန္းႀကီးႀကီးမားမား မွန္သမွ်နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တတ္ကြ်မ္း နားလည္သူ ဆုိပါေတာ့။ ဒီလုိ တတ္ကြ်မ္းပါမွ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကုိ ကုိင္တြယ္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္လား။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဒါေပါ့ … ၊ ဟုတ္တာေပါ့ … ၊ ဒီလုိပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။
ဦး႐ုကၡစုိး၏ ေရလုိက္ငါးလုိက္ သေဘာတူမႈကုိ ၾကားလုိက္ရသျဖင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး ၀မ္းသာအယ္လဲ ျဖစ္သြားၿပီး သြား အေခ်ာင္း ၃၀ ခန္႔ ေပၚေအာင္ ၿပဳံးလုိက္ရယ္လုိက္မိသည္။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟီးဟီးဟီးဟီး … … ခင္ဗ်ား အခုလုိ က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔ သေဘာတူတာ ျမင္ရလုိ႔ ၀မ္းသာတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ သက္တမ္း အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အတြင္း က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကုိ သေဘာတူ လက္ခံတ့ဲသူ အင္မတိ အင္မတန္ ရွားတယ္ဗ်ာ၊ သိပ္ရွားတယ္၊ အရမ္းအရမ္း ရွားတယ္၊ အဟိ … ။
ထုိသုိ႔ ရယ္ေမာ ေျပာဆုိၿပီးေနာက္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ဦး႐ုကၡစုိး၏ ပခုံးကုိ လွမ္းဖက္လုိက္သည္။
တကယ္ေတာ့ ဦး႐ုကၡစုိးက သေဘာတူျခင္း မဟုတ္ေပ။ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး၏ လက္ခ်ာရုိက္မႈမ်ားကုိ အိမ္ရွင္ ပီသစြာ သည္းခံ နားဆင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး၏ လက္ခ်ာမ်ားကုိ စိတ္ကုန္လာသည္။ ေဒါသ ထြက္လာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ပခုံးကုိ ဖက္ၿပီး ရယ္ေမာေနသည့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးကုိ အေ၀းသုိ႔ တြန္းလုိက္သည္။
ဦး႐ုကၡစုိးက အတြင္းအားျဖင့္ တြန္းထုတ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး ေျမျပင္ေပၚ ဘုတ္ခနဲ ျပဳတ္က် ကာ အေ၀းသုိ႔ သုံးေလးပတ္ခန္႔ လိမ့္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အားယူ၍ လူးလဲထၿပီး …
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ခင္ဗ်ား … ခင္ဗ်ားႀကီး ဘယ္လုိ လုပ္လုိက္တာလဲ… ။ အား … ကြ်တ္ကြ်တ္ကြ်တ္ … ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ရုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ လာႏဲြ႔မေနနဲ႔ … ။ တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရွင္ေတြလက္ထဲ လုပ္ငန္းႀကီး၊ လုပ္ငန္းငယ္ ေတြ ထည့္မယ္ ဘာမယ္ သံေကာင္းဟစ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ၀ါးေစ၊ ေ၀စားလုပ္ေနတာ မသိဘူး ထင္ေနသလား။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ မတုိင္ခင္ ရသမွ် အကုန္ အိတ္ထဲထည့္၊ ကုိပုိင္ ဦးပုိင္ ေဒၚပုိင္လက္ထဲ ထည့္ေနတာ မသိ ဘူး ထင္ေနသလား။
ဦး႐ုကၡစုိးက ေဒါသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ေငါက္ငမ္းလုိက္သျဖင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး လန္႔ဖ်ပ္သြားသည္။ ဦး႐ုကၡစုိးက အနီးရိွ တုတ္တေခ်ာင္းကုိ လွမ္းကိုင္လုိက္ခ်ိန္တြင္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ထုိေနရာမွ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာရန္ ျပင္လုိက္သည္။
႐ုကၡစုိး။ ။ လုပ္ငန္းေတြ ပုဂၢလိကပုိင္ လုပ္တယ္တုိ႔ ဘာတုိ႔ ေအာ္ခ်က္ထုတ္ၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ မဲဆြယ္တ့ဲ ေနရာမွာ သုံးဦးမယ္ မဟုတ္လား။
ေဒါသထြက္ေနသည့္ ဦး႐ုကၡစုိးက ကုိင္ထားသည့္ တုတ္ျဖင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးကုိ လုိက္ရုိက္သျဖင့္ လက္ခ်ာအရုိက္ ေကာင္းသည္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးသည္ ႐ုကၡစုိး၏ နတ္ကြန္းမွ ဖေနာင့္ႏွင့္တင္ပါး တသားတည္းက်ေအာင္ ထြက္ေျပး ေလသည္။ ။
အေၾကာင္း မညီညြတ္သျဖင့္ ခ်င္းမုိင္ဟု ေခၚသည့္ ဇင္းမယ္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ေန ေသာ္လည္း ဦး႐ုကၡစုိးက ဇာတိေျမ ျမန္မာျပည္ အေရး အတြက္ ပူပန္သူ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက သူ႔ထံ အေရာက္လာၿပီး ျမန္မာျပည္ အေၾကာင္း ေလေၾကာ ရွည္ေနမႈကုိ သည္းခံေနရ ေလသည္။ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အုိင္ေဆး … ဦးရုကၡစုိး … ၊ တကယ္ေတာ့ ပုဂၢလိကပုိင္ ျပဳလုပ္ေရး ဆုိတာကုိ လုပ္ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ၊ လက္ကုိ ယားေနတာပဲ။
႐ုကၡစုိး။ ။ လက္ယားရင္ ေဆး၀ယ္လိမ္းေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမ်ဳိးက ေစာေစာစီးစီး ကုတာ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္က်သြားရင္ အပ္နဲ႔ထြင္းရမယ့္ ေရာဂါက ပုဆိန္နဲ႔ … …
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟုိးထား … ဟုိးထား …။ က်ဳပ္ဆုိလုိတာက လြန္ခ့ဲတ့ဲ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ႏုိင္ငံပုိင္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကုိ အရပ္သားေတြလက္ထဲ ထည့္ေပးခ်င္ခ့ဲတာလုိ႔ ဆုိလုိ တာပါ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေကာင္းတာေပါ့၊ အရပ္သားေတြကုိ အားကုိးတာ မွန္ကန္တ့ဲ နည္းလမ္းမဟုတ္လား။
ဦး႐ုကၡစုိးစကားေၾကာင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး သက္ျပင္းတခ်က္ ခ်လုိက္သည္။ ဘာသာျပန္မွားသည့္ ဒီ႐ုကၡစုိးကုိ အင္းစိန္ ေထာင္ထဲ ထည့္လုိက္လွ်င္ ေကာင္းမည္ေလာဟုပင္ ေတြးလုိက္မိသည္။ သူက ေျပာသမွ် ေခါင္းညိတ္မည့္ သူႏွင့္သာ စကား၀ုိင္းဖဲြ႔လုိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေျပာလက္စမုိ႔ ဆက္ေျပာရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အရပ္သား ဆုိတ့ဲ စကားလုံးကုိ က်ဳပ္က သိပ္ၿပီး မႏွစ္သက္ဘူး။ တုိင္းရင္းသား၊ ျပည္သူ ဆုိတ့ဲ စကားလုံးေတြက ပုိသင့္ေတာ္ပါတယ္။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဘာ ျပည္သူလဲ။ ျပည္သူ ဆုိတာ ျပည္ၿမိဳ႕က အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ေျပာတာလား။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟာ … မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ လုပ္ငန္းႀကီး၊ လုပ္ငန္းငယ္ေတြကုိ ျပည္သူလူထုထဲက သင့္ေတာ္တ့ဲ သူေတြရဲ႕ လက္ထဲ ထည့္မယ္လုိ႔ ေျပာတာပါ။
႐ုကၡစုိး။ ။ အင္း … ဘယ္လုိ ေ၀စုခဲြမွာလဲ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟာ … ဒီ ေ၀စုခဲြတယ္ ဆုိတ့ဲ စကားလုံးက ေပၚတင္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္ အဲ … မွားေနတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔က သင့္ေလ်ာ္တ့ဲ တုိင္းရင္းသား၊ ျပည္သူကုိ ေပးမွာပါ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေကာင္းတယ္၊ သိပ္ေကာင္းတယ္။ အခုလုိ အျမင္မွန္ ရလာတာ ေကာင္းတယ္။ အဲ … တုိင္းရင္းသား ေတြကုိ ဘာေပးမွာလဲ။ တြင္းထြက္ပစၥည္းလုပ္ငန္း၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရုံလုပ္ငန္းေတြ ေပးမွာလား။
ဦး႐ုကၡစုိးေမးခြန္းေၾကာင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး တခ်က္ ေတြေ၀သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ …
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ လွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္းေတြ ေပးလုိက္ရင္ တုိင္းရင္းသားေတြ ဓာတ္လုိက္ေနပါဦးမယ္ဗ်ာ။ တုိင္းရင္း သားေတြ အတြက္ အဆင္ေျပမယ့္ဟာေတြ က်ဳပ္တုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ သူတုိ႔က ပင္လုံစာခ်ဳပ္တုိ႔၊ ပင္လုံ ေက်ာက္တုိင္တုိ႔အေၾကာင္း သိပ္ေျပာတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ … က်ဳပ္တုိ႔က သူတုိ႔ကုိ ပင္လုံ ေက်ာက္တုိင္နဲ႔ တႏုိင္ငံလုံးမွာရိွတ့ဲ ေက်ာက္တုိင္ေတြကုိ ေပးဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေၾသာ္ … အင္း … ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆုိ တျခား လုပ္ငန္းေတြကေရာ … ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဒါေတြကုိေတာ့ စိတ္ခ်ရတ့ဲ စီးပြားေရးသမားႀကီးေတြကုိ ေပးမွာေပါ့။
႐ုကၡစုိး။ ။ ထင္သားပဲ … ။ ခင္ဗ်ားႀကီးက ခင္ဗ်ားႀကီး စိတ္ခ်ရတ့ဲ စီးပြားေရးသမားေတြကုိပဲ လုပ္ပုိင္ခြင့္ ေပးမယ္ ဆုိတာ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟဲဟဲဟဲ … ဟဲဟဲဟဲ … က်ဳပ္ကုိ အထင္ စေမာေနျပန္ၿပီ။ စိတ္ခ်ရတ့ဲ စီးပြားေရးသမားေတြ ဆုိတာ က်ဳပ္ရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ ေအးဂ်င့္ေတြ အဲ … ဟုတ္ပါဘူး၊ စီးပြားေရး လုပ္ကုိင္ရာမွာ စိတ္ခ်ရတ့ဲသူေတြကုိ ဆုိလုိတာပါ။
ဦး႐ုကၡစုိးက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ကာ အနည္းငယ္ ေက်နပ္သြားဟန္ျပဳၿပီး ေမးခြန္း ျပန္ထုတ္လုိက္သည္။
႐ုကၡစုိး။ ။ ေလေၾကာင္းလုိင္း နဲ႔ သေဘၤာဆိပ္လုပ္ငန္းေတြလည္း ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္ေတြ လုပ္ခြင့္ရမယ္ ဆုိတ့ဲ အသံေတြ ထြက္ေနတယ္ေနာ္။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ အဲဒါေတြလည္း စိတ္ခ်ရတ့ဲသူေတြကုိ ေပးမွာပါ။ ဒါမ်ဳိးက လူတုိင္းကုိ ေပးလုိ႔ မျဖစ္ဘူးေလ၊ သိတယ္ မဟုတ္လား။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဒါေပါ့၊ စိတ္ခ်ရမွ ေပးဖုိ႔ သင့္ေလ်ာ္ေပတာေပါ့။ ဘယ္သူေတြကုိ အမ်ားဆုံး ေပးျဖစ္သလဲ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ တခ်ဳိ႕ကုိေတာ့ ေစာေစာက ေျပာတ့ဲ က်ဳပ္နဲ႔ နီးစပ္ အဲ … စီးပြားေရးနဲ႔ နီးစပ္သူေတြကုိ ေပးတယ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိေတာ့ ဦးပုိင္ လက္ထဲ ထည့္လုိက္တာပဲ၊ ဟဲဟဲဟဲ … ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဦးပုိင္ … ဟုတ္လား၊ ဦးပုိင္ဆုိတာ ဘယ္သူလဲ၊ ဒီနာမည္ ၾကားဖူးသလုိပဲ။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဦးပုိင္ ဆုိတာ အကုန္ပုိင္တ့ဲပုဂၢဳိလ္ေပါ့ဗ်ာ။ လုပ္ငန္းႀကီးႀကီးမားမား မွန္သမွ်နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တတ္ကြ်မ္း နားလည္သူ ဆုိပါေတာ့။ ဒီလုိ တတ္ကြ်မ္းပါမွ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကုိ ကုိင္တြယ္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္လား။
႐ုကၡစုိး။ ။ ဒါေပါ့ … ၊ ဟုတ္တာေပါ့ … ၊ ဒီလုိပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။
ဦး႐ုကၡစုိး၏ ေရလုိက္ငါးလုိက္ သေဘာတူမႈကုိ ၾကားလုိက္ရသျဖင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး ၀မ္းသာအယ္လဲ ျဖစ္သြားၿပီး သြား အေခ်ာင္း ၃၀ ခန္႔ ေပၚေအာင္ ၿပဳံးလုိက္ရယ္လုိက္မိသည္။
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ဟီးဟီးဟီးဟီး … … ခင္ဗ်ား အခုလုိ က်ဳပ္တုိ႔နဲ႔ သေဘာတူတာ ျမင္ရလုိ႔ ၀မ္းသာတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ သက္တမ္း အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အတြင္း က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကုိ သေဘာတူ လက္ခံတ့ဲသူ အင္မတိ အင္မတန္ ရွားတယ္ဗ်ာ၊ သိပ္ရွားတယ္၊ အရမ္းအရမ္း ရွားတယ္၊ အဟိ … ။
ထုိသုိ႔ ရယ္ေမာ ေျပာဆုိၿပီးေနာက္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ဦး႐ုကၡစုိး၏ ပခုံးကုိ လွမ္းဖက္လုိက္သည္။
တကယ္ေတာ့ ဦး႐ုကၡစုိးက သေဘာတူျခင္း မဟုတ္ေပ။ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး၏ လက္ခ်ာရုိက္မႈမ်ားကုိ အိမ္ရွင္ ပီသစြာ သည္းခံ နားဆင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး၏ လက္ခ်ာမ်ားကုိ စိတ္ကုန္လာသည္။ ေဒါသ ထြက္လာသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ပခုံးကုိ ဖက္ၿပီး ရယ္ေမာေနသည့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးကုိ အေ၀းသုိ႔ တြန္းလုိက္သည္။
ဦး႐ုကၡစုိးက အတြင္းအားျဖင့္ တြန္းထုတ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး ေျမျပင္ေပၚ ဘုတ္ခနဲ ျပဳတ္က် ကာ အေ၀းသုိ႔ သုံးေလးပတ္ခန္႔ လိမ့္သြားသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အားယူ၍ လူးလဲထၿပီး …
ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး။ ။ ခင္ဗ်ား … ခင္ဗ်ားႀကီး ဘယ္လုိ လုပ္လုိက္တာလဲ… ။ အား … ကြ်တ္ကြ်တ္ကြ်တ္ … ။
႐ုကၡစုိး။ ။ ရုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ လာႏဲြ႔မေနနဲ႔ … ။ တုိင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရွင္ေတြလက္ထဲ လုပ္ငန္းႀကီး၊ လုပ္ငန္းငယ္ ေတြ ထည့္မယ္ ဘာမယ္ သံေကာင္းဟစ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ၀ါးေစ၊ ေ၀စားလုပ္ေနတာ မသိဘူး ထင္ေနသလား။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ မတုိင္ခင္ ရသမွ် အကုန္ အိတ္ထဲထည့္၊ ကုိပုိင္ ဦးပုိင္ ေဒၚပုိင္လက္ထဲ ထည့္ေနတာ မသိ ဘူး ထင္ေနသလား။
ဦး႐ုကၡစုိးက ေဒါသျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ ေငါက္ငမ္းလုိက္သျဖင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီး လန္႔ဖ်ပ္သြားသည္။ ဦး႐ုကၡစုိးက အနီးရိွ တုတ္တေခ်ာင္းကုိ လွမ္းကိုင္လုိက္ခ်ိန္တြင္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ထုိေနရာမွ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာရန္ ျပင္လုိက္သည္။
႐ုကၡစုိး။ ။ လုပ္ငန္းေတြ ပုဂၢလိကပုိင္ လုပ္တယ္တုိ႔ ဘာတုိ႔ ေအာ္ခ်က္ထုတ္ၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ မဲဆြယ္တ့ဲ ေနရာမွာ သုံးဦးမယ္ မဟုတ္လား။
ေဒါသထြက္ေနသည့္ ဦး႐ုကၡစုိးက ကုိင္ထားသည့္ တုတ္ျဖင့္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးကုိ လုိက္ရုိက္သျဖင့္ လက္ခ်ာအရုိက္ ေကာင္းသည္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးသည္ ႐ုကၡစုိး၏ နတ္ကြန္းမွ ဖေနာင့္ႏွင့္တင္ပါး တသားတည္းက်ေအာင္ ထြက္ေျပး ေလသည္။ ။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
No comments:
Post a Comment