ရုကၡစိုး။ ။ ကြဲျပန္ၿပီေဟ့ ...။
ဖိုးရႈပ္။ ။ အဲဒါပဲ။ ဦးရုကၡစိုးက နတ္ျဖစ္ၿပီး ေလာင္းကစားလုပ္တာကိုး။ ဒီ ႏွစ္လံုးထီကို မထိုးပါနဲ႔လို႔ ခဏခဏ ေျပာေနရဲ႕သားနဲ႔။ အခုေတာ့ ကြဲၿပီေပါ့။ ေတာ္ေတာ္မွ ပါသြားရဲ႕လား။ရုကၡစိုး။ ။ ပါသြားတာကေတာ့ မင္းႀကီးေတာ္ႀကီး ၂ ေယာက္လံုးပဲ။ ဘယ့္ႏွယ္ကြာ သတင္းေထာက္လုပ္ေနၿပီး ဘာေျပာတာလဲဆိုတာ ေသခ်ာ မေမးဘူး။ ထင္ရာျမင္ရာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေျပာမေနနဲ႔ ဦးရုကၡစိုးေရ။ ဒီေကာင္က သူထင္ရာ သူေျပာေနက်ပဲဟာ။ ဒါနဲ႔ ဦးရုကၡစိုးက သစ္ပင္ေပၚ ထုိင္ေနတာဆိုေတာ့ ငွက္နဲ႔ မွားၿပီး ေလးခြနဲ႔ေဆာ္သြားတာထင္တယ္ … ျပပါဦး နဖူးကဲြသြားတာမဟုတ္လား။ ေတာ္ေတာ္မ်ားလား။
ရုကၡစိုး။ ။ မင္းလုပ္မွ ပိုဆိုးၿပီ ႂကြက္စုတ္ရာ ...။ ငါ့လည္း နတ္စင္စစ္က ငွက္လို ပက်ိ ပက်ိနဲ႔ ေအာ္ရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ငါေျပာခ်င္တာက ...။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေၾသာ္ သိၿပီ ...။ ဗံုးကြဲတဲ့ကိစၥလား။
ရုကၡစိုး။ ။ အင္း … နည္းနည္းေတာ့ နီးစပ္လာၿပီ။ ဗံုးကေတာ့ စ ကြဲေနၿပီတဲ့ ...။ ႀကံ့ဖြံ႕ေတြ မဲဆြယ္သြားတဲ့ ကားထဲကို ဗံုးတလံုး ပစ္သြင္းလိုက္တယ္ ၾကားတာပဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ခ်စ္လို႔ ေနမွာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ႀကံ့ဖြံ႕က ခ်စ္စရာ အရမ္းေကာင္းေနတာကိုး။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဗံုးနဲ႔ေပါက္္ၿပီး ၾကည္စားတာ ျဖစ္မွာေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ ေတာ္ၾကစမ္းပါကြယ္ ...။ မင္းတုိ႔ ေျပာေနၾကတာနဲ႔ ငါ ဘာေျပာေနတယ္ ဆိုတာေတာင္ ေမ့သြားၿပီ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ကြဲတဲ့ အေၾကာင္းေလ … ဦးရုကၡစိုး။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္သားပဲ ...။ ဒီလိုေလ ... ျမန္မာျပည္မွာ ပါတီေတြ အခုပဲ မဟာမိတ္၊ အခုပဲကြဲ ဆိုတဲ့သတင္း မင္းတို႔ မၾကားဘူးလား။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေၾသာ္ … ဒါလား။ ဒါကေတာ့ ရိုးရာမဖ်က္တဲ့ သေဘာေလ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ ...။ ၃ ေယာက္ရွိရင္ ၄ ဖြဲ႕ကြဲမွ ျမန္မာ ပီသမယ္ မဟုတ္လား။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ … က်ေနာ္လည္း တခုၾကားတယ္။ ရခိုင္ျပည္ဘက္မွာ ရခုိင္ တုိင္းရင္းသားေတြ ကြဲၾကတယ္တဲ့။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟား ဟုတ္လား၊ ငါလို သတင္းသမားေတာင္ ဒီသတင္း မၾကားပါလား။ မင္းက ဘယ္က ၾကားလာတာလဲ။
ႂကြက္စုတ္က သူ႔အကႌ်ေကာ္လံကို ဟန္ပါပါေထာင္ရင္း “အဲဒါေျပာတာေပါ့ … မသိရင္ မွတ္ထား။ ႀကံ့ဖြံ႕က မဲဆြယ္ရင္း အရက္တိုက္တာ အားနာနာနဲ႔ ေသာက္ရလို႔ အကုန္ကြဲကုန္တာ။ တခ်ိဳ႕ဆို ေမွာက္ပါေမွာက္သြားလို႔ အိမ္ကို ထမ္းၿပီး ျပန္ပို႔ရတယ္တဲ့” ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေပါက္တတ္ကရကြာ ...။
ႂကြက္စုတ္။ ။ တကယ္ေျပာတာကြ ...။ ရခိုင္ တုိင္းရင္းသားေတြက ကြဲရံု တင္ကြဲတာ ႀကံ့ဖြံ႕ေတြက သူတို႔တိုက္တဲ့အရက္ကို သူတို႔ဘာသာ ႏြားငတ္ေရက် ျပန္ေသာက္ရင္း ေမွာက္ကုန္တာတဲ့။
ရုကၡစိုး။ ။ ႀကံ့ဖြံ႕ကိုေတာ့ ဂင္းနစ္ စံခ်ိန္စာအုပ္ထဲ ထည့္သင့္ေနၿပီ။ ကမၻာေပၚမွာ ပထမဆံုး အရက္တုိက္ မဲဆြယ္တဲ့ ပါတီ ဆိုၿပီးေတာ့။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါကေတာ့ ေန႔ေကာ ညေကာ ေသာက္ၿပီး ကြဲေနတဲ့ ခ်ိဳကုပ္ႀကီး ေမာင္ေကြးရဲ႕ အႀကံပဲျဖစ္မယ္။ ကဲပါ ...။ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ အကြဲဇာတ္လမ္း ဆက္ပါဦး။
ရုကၡစိုး။ ။ လင္က တပါတီ၊ မယားက တပါတီ ေထာင္မိလို႔ လင္မယားကြဲတယ္၊ ေယာကၡမက တပါတီ၊ သားမက္က တပါတီ ေထာင္မိလို႔ သားမက္နဲ႔ ေယာကၡမ ကြဲတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြလည္း နားနဲ႔ေတာင္ မဆံ့ဘူး ၾကားေနရတာ။
ထိုစဥ္ “ကြဲကုန္ၿပီ … ကြဲကုန္ၿပီ” ဟု ေအာ္လာသည့္ လူတဦး သူတို႔နားသို႔ ေရာက္လာသည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းဂိန္ပါလား။ ဘာေတြ ကြဲလာျပန္ပလဲ။ ပုဆိုးလား။
သိန္းဂိန္။ ။ အာ … ပုဆိုးကြဲရင္ ေဘာင္းဘီျပန္ေျပာင္း ဝတ္မွာေပါ့ဗ်။ အခုကြဲတာက က်ဳပ္ ပါတီထဲမွာ ကြဲကုန္တာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ေတာ္ေတာ္ အေသာက္ၾကမ္းၾကတယ္ ထင္တယ္။ အင္းေလ … ဦးသိန္းဂိန္ရဲ႕ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီထဲမွာလည္း အရက္သမားေတြ ခ်ည္းပဲကိုး။
သိန္းဂိန္။ ။ အဲဒီလို ကြဲတာမဟုတ္ဘူး။ အခုဟာက ဟိုလိုကြဲတာ၊ အဲ … ပါတီထဲမွာ ကြဲကုန္ၾကတာကို ေျပာတာ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးလို႔လား။
သိန္းဂိန္။ ။ ဆိုးတယ္ေလ ...။ ဆုိးလို႔ က်ဳပ္လည္း မႏုိင္ေတာ့တာနဲ႔ ခ်င္းမုိင္ဘက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ထြက္လာတာေပါ့။ အခုဟာက … ႀကံ့ဖြံ႕အသင္းကတည္းကပါခဲ့တဲ့ လူေတြက ပါတီမွာ အမတ္ ျဖစ္ကုန္တဲ့သူေတြကို မေက်နပ္ၾကဘူးဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲေလ ...။ ဘုန္းႀကီးလည္းရုိက္ေပးခဲ့ရ၊ ေက်ာင္းသားလည္း ဝင္ေဆာ္ေပးခဲ့ရတဲ့ သူေတြက အမတ္ ျဖစ္ခ်င္မွာေပါ့ဗ်။
ဖိုးရႈပ္က ေလသံျဖင့္ “ဦးရုကၡစိုးေရ … ၾကည့္ေျပာဦးေနာ္။ ဦးရုကၡစိုး ေသြးထိုးေနသည္ ဆိုၿပီး သတင္းစာထဲမွာ ပါလာဦးမယ္” ဟု သတိေပးလိုက္သည္။ ဦးသိန္းဂိန္က မၾကားလိုက္ ...။
သိန္းဂိန္။ ။ ႀကံ့ဖြံ႕ အသင္းတုန္းကေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔က လက္ရံုးရည္ကို အဓိကထားၿပီး အသင္းဝင္အျဖစ္ ေရြးခဲ့တာကိုး။ ဘုန္းႀကီးေတြ႕လည္း ရိုက္ရဲရမယ္၊ အျပစ္မရွိတဲ့သူကိုလည္း ေဆာ္ရဲ၊ ႏွက္ရဲ ရမယ္ အဲဒီလိုေပါ့ေလ။ အခုပါတီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလိုက္ေတာ့ ႏွလံုးရည္ကို အဓိကထား ေရြးတာဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လိုမ်ိဳး ႏွလံုးရည္ပါလိမ့္ ...။ ဘယ္ေလာက္ထိ ကလိန္ကက်စ္က်တတ္လဲ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ရင္ ဘယ္လို ေျပာင္ညာတတ္မလဲ ဆိုတာလား။
သိန္းဂိန္။ ။ က်န္ေသးတယ္။ အခုလို မဲဆြယ္ကာလမွာ က်န္တဲ့ ပါတီေတြ ေခါင္းေထာင္မထႏိုင္ေအာင္ ဖိထားဖို႔က ႏွလံုးရည္နဲ႔ ျပည့္စံုမွ မဟုတ္လား။ အနည္းဆံုးေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဟာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ မ်က္ႏွာေျပာင္ တိုက္ရဲရမယ္။ ဒီလို ႏွလံုးရည္နဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့သူေတြမွ ပါတီေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခြင့္ရွိမွာကိုး။
ႂကြက္စုတ္။ ။ အဲဒီေတာ့ အရင္က အသင္းဝင္ေတြက သူတို႔လည္း မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ရဲပါတယ္၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္ လုပ္ပါရေစလုိ႔ မေျပာဘူးလား။
သိန္းဂိန္။ ။ ေျပာတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္္ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ရဲရံုနဲ႔လည္း မရေသးဘူး။ ဂုဏ္သရည္ရွိ လူႀကီးမင္းလည္း ျဖစ္ဦးမွ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လို ဂုဏ္သရည္ရွိတာလဲဗ်။
သိန္းဂိန္။ ။ အေကာင္ေသးလို႔မရဘူးေလ ...။ အသင္းဝင္ေတြတုန္းက သူခိုးဆိုလည္း သူခိုးေလးေတြ …၊ လူမိုက္ဆိုလည္း ရပ္ကြက္ လူမိုက္ေခါင္း အဆင့္ေလာက္ပဲ ရွိတာမဟုတ္လား။ အခု ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ က်ေတာ့ သူခိုးဆိုလည္း သူခိုးႀကီး အဆင့္၊ လူမိုက္ဆိုလည္း အနည္းဆံုးေတာ့ ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းေလာက္ ဖန္တီးႏုိင္တဲ့သူေတြ၊ ဥပမာ - ေအာင္သိန္းပ်င္း လိုေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလုိမ်ိဳး ဂုဏ္သေရရွိမွ ျဖစ္မွာကိုး။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ႀကံ့ဖြံ႕ အသင္းဝင္ေတြက လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြလည္း လုပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့ပါေသးတယ္ ဦးသိန္းဂိန္ရယ္။ ၾကက္ဆူပင္ စိုက္တာတို႔၊ မရွိတဲ့ အမႈိက္ကို လွည္းတာတို႔ေလ ...။ ဒါေတြကိုလည္း သူတို႔က ထည့္စဥ္းစားေစခ်င္မွာေပါ့။
သိန္းဂိန္။ ။ မွန္ပါတယ္။ လူမႈေရး လုပ္တယ္ဆိုတာလည္း ပိုက္ဆံ သံုးႏုိင္မွ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ႏုိင္မွာေလ။ အသင္းဝင္ေတြရဲ႕ အဆင့္က ႏုိင္ငံေတာ္ပိုက္ဆံကို ခိုးသံုးႏုိင္တဲ့ … အဲ … ယူၿပီး စီမံခန္႔ခြဲႏုိင္တဲ့ အဆင့္မွ မရွိဘဲ။ အမိႈက္ေလး ေကာက္လိုက္၊ ၾကက္ဆူပင္ေလး စိုတ္လိုက္နဲ႔ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ်။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒါနဲ႔ … မတၱရာ ေရေဘးမွာ ႀကံ့ဖြံ႕က ေတာ္ေတာ္ေလး သြားလုပ္ေပးတယ္ ၾကားတယ္။
သိန္းဂိန္။ ။ အဲဒါလည္း ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ေက်းဇူးပါ။ သူက က်ဳပ္တို႔ ႀကံ့ဖြံ႕ လူမႈေရး လုပ္ပါေစေတာ့ဆိုၿပီး ဆည္ေတြကို ေဖာက္ခ်ခိုင္းတာေလ။ အဲဒီမွာလည္း က်ဳပ္တို႔ ပါတီ ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုကၡသည္ေတြက ေစတနာနဲ႔ မတန္ဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔က ႀကံ့ဖြံ႕တံဆိပ္ပါတဲ့ အကႌ်ေတြ ေဝေပးတာကို ထမင္းထုုပ္ပဲ လိုခ်င္တယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ ငတ္ႀကီး က်တဲ့ဟာေတြ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ကဲပါဗ်ာ ႀကံ့ဖြံ႕အသင္းထဲမွာ ကြဲတဲ့အေၾကာင္း ဆက္ေျပာစမ္းပါ ေပ်ာ္ခ်င္လြန္းလို႔။
သိန္းဂိန္။ ။ အခုေတာ့ အရင္ အသင္းဝင္ေဟာင္းေတြက ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကလန္႔တိုက္ ခ်င္ေနၿပီေလ။ က်ဳပ္လည္း မႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ညစ္တယ္။ ေသခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ေသလုိက္ခ်င္တယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ၾကည့္ရတာ ဦးေဌးျပဴးေျပာသြားသလို ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ဆို လိုအပ္ရင္ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အသက္စြန္႔မယ္ ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း ေသျပေတာ့မယ္ထင္တယ္။ ဟုတ္လား ဦးသိန္းဂိန္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ … ဒါဆို အေတာ္ပဲ … ခ်င္းမုိင္ေရာက္တုန္း ခ်င္းမုိင္က်ံဳးထဲ ခုန္ခ်ၿပီး ေသလိုက္ပါလားဗ်။ ႏိုင္ငံသားေတြကလည္း ဝမ္းသာၾကမွာပါ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ မေကာင္းဘူး … က်ံဳးေရ ညစ္ပတ္မယ္။ အဲဒီေတာ့ အဆိပ္ေသာက္ၿပီး ေသဗ်ာ။
“က်ံဳးထဲ ခုန္ခ်ဗ်ာ”
“အဆိပ္ေသာက္ ေသ”
“က်ံဳးထဲခုန္ခ်ရမွာကြ”
“မဟုတ္ဘူး … အဆိပ္ေသာက္ ေသရမွာ”
သိန္းဂိန္။ ။ အာ … အဲဒါ ေဌးျပဴးက မူးၿပီး ေလွ်ာက္ေျပာထားတာ။ က်ဳပ္က စကားအျဖစ္သာေျပာတာ မေသရဲေသးပါဘူး။ သမၼတ လုပ္ရဦးမွာဗ်။ ကဲ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ဗ်ိဳ႕။
ဦးသိန္းဂိန္၏ စကားကို မၾကားဘဲ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ ဆက္ျငင္းခုန္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေဟ့ မင္းတို႔ ဒီလိုျငင္းေနရင္ … ဒီစကားဝိုင္းက ငါထြက္တယ္ကြာ။
ဦးရုကၡစိုးေျပာသည္ကိုလည္း နားမေထာင္ဘဲ ဖုိးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔မွာ ျငင္းရင္းခုန္ရင္း က်ံဳးေဘးမွ ခဲမ်ားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ေကာက္ထုၾကေသာေၾကာင့္ ဖိုးရႈပ္ နဖူးကြဲသြားၿပီး ႂကြက္စုတ္က ေမးေစ့ ကြဲသြားသည္ဆိုေသာသတင္းကို ေနာက္ဆံုး စက္ရပ္သတင္းအျဖစ္ ၾကားသိလိုက္ရေလေတာ့သည္။
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
No comments:
Post a Comment