ဖြ႔ံၿဖိဳးလာေနတဲ့ ျမန္မာသတင္း မီဒီယာ ေလာက

သန္းစိုးလိႈင္
ေအာက္တုိဘာ ၁၅၊ ၂၀၀၈

"သတင္းေရးသူေတြဟာ ျပင္ပမီဒီယာနဲ႔ ဆက္သြယ္တာဟာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာလည္း မဟုတ္သလို အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး လုပ္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းသမားရဲ့ သဘာ၀အတိုင္း တင္းက်ပ္လြန္းတဲ့ စိစစ္ေရး မူ၀ါဒေၾကာင့္ ေဖၚျပခြင့္ရွိတဲ့ ေနရာမွာ ေဖၚျပဖို႔ႀကိဳးစားၾကတာပါ။"

မၾကာေသးေသာကာလမွ စတင္ကာ ဖံြ႔ၿဖိဳးလာတဲ့ ျမန္မာပံုႏွိပ္သတင္း မီဒီယာေလာကဟာ အခုဆို အရွိန္ရေနၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ေန႔စဥ္ သတင္းစာလိုမ်ဳိး ထုတ္ခြင့္ရွိရင္ေတာင္ ထုတ္ေ၀ႏိုင္တဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္ေတြ ရွိေနၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ သတင္းစာအေနနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခြင့္အတြက္ လက္ရွိ စာေပစိစစ္ေရးရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြကို အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲ ေလွ်ာ့ေပါ့မွသာ ေန႔စဥ္ သတင္းစာ အေကာင္အထည္ေပၚႏိုင္မွာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကေတာင္ ဂ်ာနယ္ တိုက္ႀကီးႏွစ္ခုကို ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ခြင့္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထုတ္ေ၀ခြင့္ျပဳၿပီးမွ သတင္းမီဒီယာရဲ႕ စီးဆင္းမႈကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ ခက္ခဲသြားမွာ၊ ျပန္ရုပ္သိမ္းရင္လည္းပဲ သိကၡာက်စရာေတြ ျဖစ္လာမွာမို႔ ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။

အခုလည္း လူအင္အား၊ ေငြအင္အား ရွိတဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္တတိုက္ဟာ တပတ္မွာ ဂ်ာနယ္ ၂ေစာင္၃ေစာင္ ထုတ္ေနတာမို႔ တပတ္မွာ ၇ေစာင္ထုတ္ရင္ သတင္းစာ ျဖစ္ေရာေပါ့လို႔ လြယ္လြယ္ ေကာက္ခ်က္ခ်သံတခ်ဳိ႕ ၾကားဖူးပါတယ္။ ေန႔စဥ္သတင္းစာနဲ႔ တစ္ပတ္တစ္ေစာင္ ထုတ္ရတဲ့ ဂ်ာနယ္ ၇ေစာင္နဲ႔က သတင္းလတ္ဆတ္ပံုခ်င္း ကြာပါတယ္။ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ခ်င္းတိုင္းက သတင္းေတြဟာ အနည္းဆံုး ၂ရက္ ၃ရက္ကေန ၇ရက္ထိ ေစာင့္ၿပီး ထည့္ရတဲ့ သတင္းေတြ ျဖစ္ေနၿပီး ေန႔စဥ္သတင္းစာဆိုရင္ေတာ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ဟာ ၂၄နာရီထက္ ပိုၿပီးေစာင့္စရာမလိုတဲ့အတြက္ ပိုၿပီးလတ္ဆတ္ပါတယ္။

စစ္အစိုးရက ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခု ၀န္းက်င္ကာလအတြင္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ယခုေနမွာ သတင္းမီဒီယာေတြဟာ သူတို႔ထင္ထားတ့ဲအတုိင္း လိုသလို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရဘဲ၊ မီဒီယာရဲ႕ သဘာ၀အတိုင္း လြတ္လပ္မွ်တမႈကို ေတာင္းဆိုလာၿပီး အဲဒီလို အေျခအေနမ်ဳိး မရေတာင္မွ သြယ္၀ိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ စာဖတ္သူေတြဆီ အျဖစ္အပ်က္မွန္ အေျခအေနမွန္ တင္ျပဖို႔ ႀကိဳးစားလာၾကပါတယ္။

ပိုင္ရွင္ေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေငြေၾကးျမွဳပ္ႏွံမႈကုိ ထိခိုက္မွာ စိုးရိမ္လို႔ အစိုးရရဲ႕ ၿငိဳျငင္မႈကို မခံလိုၾကပါဘူး။ သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ တခါတရံ အယ္ဒီတာေတြက စြန္႔စြန႔္စားစား သြားေရာက္ ရယူထားတဲ့ သတင္းေတြကို စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဆီ တနည္းနည္းနဲ႔ အေရာက္ပို႔ခ်င္ၾကတာ သဘာ၀ပါ။

ဒီသဘာ၀တရားကို ေရွ႕ကေန ပိတ္ဆို႔တားဆီးေနတာကေတာ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ စာေပစိစစ္ေရးဌာနပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ခြင့္မျပဳတဲ့ သတင္းထည့္လို႔၊ ခြင့္မျပဳတဲ့ သတင္းဓာတ္ပံုေဖၚျပလို႔ ဆိုၿပီး ဂ်ာနယ္ေတြ ခဏနားခံရတာ၊ အယ္ဒီတာ ႏႈတ္ထြက္ေပးရတာေတြ မၾကာမၾကာ ေပၚထြက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းေထာက္ အဖမ္းခံရတာမ်ိဳးေတာ့ တႀကိမ္မွ မျဖစ္ပြားခဲ့ပါ။

ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ခက္ခဲလာတဲ့ သတင္းစီးဆင္းမႈ
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လအကုန္ စက္တင္ဘာလဆန္းမွာေတာ့ သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္က လူသတ္မႈ သတင္းေရးတဲ့ ဖလား၀ါးစ္ နယူးစ္ ဂ်ာနယ္က သတင္းေထာက္ ေစာျမင့္သန္းကို ဖမ္းဆီးလုိက္ပါတယ္။ သတင္းေရးတဲ့ အတြက္ ပထမဆံုး အဖမ္းခံရတဲ့ သတင္းေထာက္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဖမ္းဆီးရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ လူသတ္မႈသတင္း ဂ်ာနယ္မွာ ေဖၚျပၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္တိုင္းရဲက ကိုေစာျမင့္သန္းကို ေခၚၿပီး အခုေဖၚျပတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ အထက္က လူႀကီး အရမ္း စိတ္ဆိုးေနတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဖမ္းလို႔ရတယ္၊ ဂ်ာနယ္တိုက္ကို ပိတ္ေအာင္လည္း အေရးယူလို႔ရတယ္၊ စီးပြားပ်က္ေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းေတြ သံုးၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းပါတယ္။ အဲဒီလို ႀကိမ္းေမာင္းတဲ့ အေၾကာင္းကို အဲဒီေန႔ညေနမွာ ခ်င္းမိုင္အေျခစိုက္ ဧရာ၀တီ သတင္း ၀က္ဘ္ဆိုက္မွာ သတင္းပါရွိလာလို႔ ရန္ကုန္တိုင္းရဲက အဲဒီကိစၥကို အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဆိုးၿပီး ျပည္ပကိုသတင္းပို႔မႈနဲ႔ ရက္ပိုင္းအတြင္း ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။

ဖမ္းဆီးသူေတြကေတာ့ ကိုေစာျမင့္သန္း ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနဆီ သတင္းေပးပို႔တယ္ ဆုိတဲ့ အေထာက္အထားတခုမွ မထုတ္ျပႏိုင္ပါဘူး။

ကိုေစာျမင့္သန္းက ဧရာ၀တီရဲ႕ ေမးျမန္းခ်က္ကုိ ေျဖၾကားတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အင္တာနက္ကတဆင့္ ဆက္သြယ္တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေထာက္အထားလည္း တခုမွ မရွိပါဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ သတင္းဌာန ျဖစ္တဲ့ ဧရာ၀တီသတင္းဌာနကလည္း ကိုေစာျမင့္သန္းဟာ သူတို႔သတင္းဌာနနဲ႔ ဆက္စပ္မႈ မရွိေၾကာင္း သတင္းထဲမွာ ထုတ္ေျပာထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

စင္စစ္ေတာ့ ရဲေတြကလည္း ေစာျမင့္သန္း သတင္းပုိ႔တာ မဟုတ္မွန္း သိပါတယ္။ ဘယ္သူဘယ္၀ါရဲ့ လက္ခ်က္ဆိုတာကို မေဖၚထုတ္ႏိုင္ေတာ့ ဖမ္းလို႔ရတဲ့သူကို ဖမ္းလုိက္တာပါ။ ကိုေစာျမင့္သန္းက ဓားစာခံ အျဖစ္ခံရတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ဒီကိစၥကို အထက္လူႀကီး (ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္ေဆြ) ေက်နပ္ဖို႔ အေရးယူတဲ့ သေဘာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ပသတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္တာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္အေရးယူမယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို သတင္းမီဒီယာကသူေတြဆီ သိေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ အရပ္စကားနဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့ စံျပအေရးယူတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။ ကိစၥတခုနဲ႔ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ မဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ နီးစပ္တဲ့သူကို အေရးယူအျပစ္ေပးၿပီး က်န္တဲ့ ျပည္သူေတြကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုတဲ့ဟာမ်ိဳးကို ျပည္တြင္းမွာေတာ့ စံျပအေနနဲ႔ အျပစ္ေပးခံရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။

သတင္းေထာက္နဲ႔ သတင္းအမွန္ ေဖၚျပခြင့္
သတင္းေထာက္ေတြ ပိုၿပီး ႏိုးၾကားလာတာ၊ ပိုၿပီးပြင့္လင္းလာတာဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ သံဃာ့ေတာ္လွန္ေရး နဲ႔ နာဂစ္မုန္တိုင္း အျဖစ္အပ်က္တို႔ရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ အမ်ားႀကီးပါတယ္လို႔ သတင္းမီဒီယာေလာကသားေတြက ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကပါတယ္။ အဆိုပါ သမိုင္း၀င္ အျဖစ္အပ်က္ေတြက သတင္းေထာက္ေတြ၊ သတင္းအယ္ဒီတာေတြကို လႈပ္ႏိႈးလိုက္သလို ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ အဆိုပါ အျဖစ္အပ်က္ေတြ မတိုင္မီက သတင္းေထာက္ေတြဟာ အစိုးရ၀န္ႀကီးဌာန ရံုးေတြနဲ႔ ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္း၊ ငါးလုပ္ငန္းအသင္း စတဲ့ ေနရာေတြကိုသာ ပံုမွန္၀င္ထြက္သြားလာၿပီး သတင္းေရးသား ခဲ့ၾကပါတယ္။

စက္တင္ဘာ အေရးအခင္း ျဖစ္ပ်က္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီေလာက္ လူေတြ စိတ္၀င္စားတဲ့ သတင္း၊ အျဖစ္အပ်က္ကို ဘာေၾကာင့္ ေရးသားခြင့္ ေဖၚျပခြင့္ မရသလဲ ဆိုတာကို ေမးခြန္းထုတ္လာၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္မ်ားလည္း ႏိုးၾကားလာပါတယ္။

အလုပ္ရွင္ ဂ်ာနယ္တိုက္ပိုင္ရွင္ေတြက စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းနဲ႔ တစံုတရာ အေရးယူခံရရင္ မိမိဘာသာ တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္းဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိး ေျပာဆိုေပမယ့္လည္း စက္တင္ဘာ အျဖစ္အပ်က္ကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ လိုက္လံၾကည့္ရႈၿပီး ျပည္တြင္းကသာမက ျပည္ပႏိုင္ငံအသီးသီးကပါ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သိရွိေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ တင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။

တဖန္ ယခုႏွစ္ ေမလ နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္း ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုလည္း မီဒီယာသမားေတြ တာ၀န္ေက်ေအာင္ တင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ မုန္တိုင္း ျဖစ္ခါစ တစ္ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္ေတြမွာ ရုပ္ပံုေရာ သတင္းပါ အတိုင္းအတာတခုအထိ ေဖၚျပခြင့္ ရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ စိစစ္ေရးက တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ကိုင္တြယ္ ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြ႕ႀကံဳခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း မီဒီယာ သမားေတြဟာ အေတာ္ေလး အေတြ႔အႀကံဳရင့္က်က္လာတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

စစ္အစိုးရရဲ႕ မထင္မွတ္ထားတဲ့ အက်ိဳးဆက္
စစ္အစိုးရကလည္း ျပည္တြင္းမီဒီယာ သမားေတြကို သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း ထိန္းခ်ဳပ္ ကိုင္တြယ္ ႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားခဲ့တာ ေလွ်ာ့တြက္ရာေရာက္ခ့ဲမွန္း အခုေတာ့ သေဘာေပါက္စ ျပဳပါၿပီ။ စာေပစိစစ္ေရးနဲ႔ မွတ္ပံုတင္ဌာနဟာ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္ကေန ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္ဆီ ေျပာင္းၿပီး မၾကာမီ ၂၀၀၅၊ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္မွာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ဆန္းက ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္ လိုင္စင္ ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာကို ပုဂၢလိကမီဒီယာေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတယ္ဆိုတာကို ျပခ်င္တာရယ္၊ အျခားတဘက္မွာလည္း အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာနဲ႔ တီဗီြကို ဘယ္သူမွ အဖက္လုပ္ၿပီး မၾကည့္ၾကလို႔ ပုဂၢလိကမီဒီယာကိုခြင့္ျပဳၿပီး အဲဒီမွာ စစ္အစိုးရရဲ့ ၀ါဒျဖန္႔ခ်က္ေတြကို အခမဲ့၊ မထည့္မေနရနဲ႔ ထည့္သြင္းႏိုင္မယ္လို႔ တြက္ဆၿပီး ခြင့္ျပဳခဲ့တာပါ။

သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အခ်က္ေတြကို လုပ္ေဆာင္လို႔ ရသေလာက္ ရေပမယ့္လည္း အျခားတဘက္မွာ သူတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရတဲ့ သတင္းစီးဆင္းမႈရဲ႕ ရလဒ္ကို ယခုေတာ့ မ်က္ျမင္ေတြ႕ရွိေနရပါၿပီ။

တိုးတက္လာတဲ့ သတင္းနဲ႔ ျပန္ၾကားေရး နည္းပညာဟာ ျမန္မာျပည္ကိုလည္း အနည္းဆံုးအတိုင္းအတာနဲ႕ေတာ့ ရိုက္ခတ္လာပါတယ္။ အင္တာနက္၊ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ဓာတ္ပံု၊ ကြန္ပ်ဴတာ၊ မိုဘိုင္းဖုန္း၊ ၿဂိဳဟ္တု ဆက္သြယ္ေရးေတြဟာ အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ရဲ႕ မီဒီယာကို မ်ားစြာ အက်ိဳးျပဳပါတယ္။

ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ စစ္ေတြ၊ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ေကာ့ေသာင္း၊ မူဆယ္မွာ ဒီေန႔ျဖစ္ပ်က္တဲ့ သတင္းကို ဒီေန႔မွာတင္ စာသားျဖစ္ေစ၊ ရုပ္ပံုျဖစ္ေစ၊ အသံနဲ႔ျဖစ္ေစ ကမၻာက သိႏိုင္ပါၿပီ။

စစ္အစိုးရနဲ႔ မီဒီယာလုပ္ငန္းရွင္ေတြက ပုဂၢလိက သတင္းမီဒီယာေတြကုိ ရည္ရြယ္ခ်က္အသီးသီးနဲ႔ ထူေထာင္ခ့ဲပါတယ္။ သူတုိ႔ ထူေထာင္ခ့ဲတ့ဲ ပုဂၢလိက သတင္းမီဒီယာဟာ သူတို႔ ပဲ့ကိုင္ခ်င္သလို ကိုင္လို႔ မရဘဲ မီဒီယာရဲ့ သဘာ၀အတိုင္း သူ႔လမ္းေၾကာင္းကိုသူေလွ်ာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာကို ယခုအျဖစ္ အပ်က္ေတြက သက္ေသျပေနပါတယ္။

သတင္းေရးသူေတြဟာ ျပင္ပမီဒီယာနဲ႔ ဆက္သြယ္တာဟာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာလည္း မဟုတ္သလို အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး လုပ္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းသမားရဲ့ သဘာ၀အတိုင္း တင္းက်ပ္လြန္းတဲ့ စိစစ္ေရး မူ၀ါဒေၾကာင့္ ေဖၚျပခြင့္ရွိတဲ့ ေနရာမွာ ေဖၚျပဖို႔ႀကိဳးစားၾကတာပါ။ စစ္အစိုးရစြပ္စဲြသလို သတင္းေရာင္းစားတာလည္း မဟုတ္။ သတင္းရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀၊ သတင္းသမားရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀အရ လြတ္လပ္မႈ နဲ႔ အမ်ားအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္လိုမႈေတြေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ၾကားကေန လုပ္ကုိင္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ။