အသီးတစ္ရာ အညွာတခု
ငယ္ငယ္တုန္းကၾကားခဲ့ဖူးတဲ့သီခ်င္း၊ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကဗ်ာ၊မွတ္လည္းမွတ္မိ၊ျမင္လည္း
ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ။ တစ္မိထဲ ေမြးဖြားခဲ့ၾကတဲ့ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမခ်င္းသာမက
အမႊာေမြးခ်င္းပင္လွ်င္ဘ၀ေပးခ်င္းကြာျခားစြာ လူ႔ဘ၀ကိုျဖတ္ သန္းသြားၾကရတာ
ေတြကို က်ေနာ္္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာအားလံုးျမင္ေတြ႔ဖူးၾကမွာပါ။
ရွစ္ေလးလံုး(သို႔မဟုတ္)တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကိုလူထုနည္းနဲ႔လက္ေတြ႔က်က်
ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ ေအာင္ပြဲ။ဒီမိုကေရစီလူထုအံုၾကြမွဳၾကီးကိုယခုလက္ရွိအ
သက္သံုးဆယ္ေက်ာ္နဲ႔အထက္အရြယ္မွာရွိ ေနၾကသူ ေတြအားလံုးအနည္းနဲ႔အမ်ား
ေတြ႔ ဖူး၊ျမင္ဖူး၊ပါတ္သက္ခဲ့ဖူးသူခ်ည္းဆိုရင္မွားမယ္မထင္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ ပင္ကိုယ္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ မိဘအသိုင္း၀ိုင္းေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ ခံစားခ်က္၊
ခံယူခ်က္ေတြေၾကာင့္၊ မ်ိဳး ဆက္သစ္ေတြေတာင္မွ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္မွာ
အေတာင္အလက္စံုလို႔ ေရွ ့တန္းကိုထြက္လာခဲ့ၾကျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ အ ေရွ ့
အေနာက္ ေတာင္ေျမာက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ အာဏာသက္ၾကာ ျမန္မာစစ္
အစိုးရ ကိုေတာ္လွန္ေနၾက တဲ့တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားသာမက
အဖြဲ႔မ်ားစြာလည္းတိုက္ပြဲ၀င္ေန ၾကတာအားရစရာ ေကာင္းပါတယ္။
ထိုထိုေသာ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခါင္းစဥ္အသြယ္သြယ္တပ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္
က်ေရးလွဳပ္ရွားေနၾက သူေတြ ထဲမွာ၊ ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ႔၊ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ဘယ္မွ်အထိ
ျမန္မာေျမေပၚက စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္ေအာင္ အသက္ေပး၍ ဘ၀ေပး၍
တိုက္မည္၊ဒီမိုကေရစီမရမခ်င္းငါမေသ၊ငါမေနဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္
ေပးဆပ္ရဲသူ၊ ေပး ဆပ္လိုသူ၊ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ၊ဘယ္သူေတြလဲ၊ၾကည့္ဖို႔
လိုအပ္ေနတယ္ထင္လို ႔က် ေနာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္၊ ေတာ္လွန္ေရးအခင္းအက်င္းတို႔
ကိုေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေတာ့၊ အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိိဳးေတြကိိုမျမင္ခ်င္အဆံုး၊ မသိခ်င္အဆံုးသိလာရေတာ့တယ္၊ပုဂၢိဳလ္္စြဲ၊လူမ်ိဳးစြဲမပါ၊ဓမၼဓိဌာန္က်က်
ေျပာခ်င္တယ္၊ ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ့္အေရးအသားအတြက္ကိုယ္တာ၀န္္္္္္္္္္္္ယူပါတယ္။
မသိတဲ့လူေတြ၊အံ့ၾသကုန္မယ္၊ဟုတ္တဲ့လူေတြေဒါသထြက္ထာထက္ေက်ာ္လြန္မယ္၊
လြတ္လပ္စြာေရးသားထုတ္ေ၀မွဳ၊လိုလားၾကသူေတြ၊ဟုတ္မဟုတ္သက္ေသထူဖို႔ေတာ့
လိုပါလိမ့္မယ္။တီေကာင္ကိုဆားနဲ႔ပက္သလိုမ်ားျဖစ္သြားရင္၊အားေတာ့နာပါတယ္။အမွန္
ကိုခံႏိုင္တဲ့သတၱိနဲ႔ကိုယ္အမွားကိုကိုယ္သိလို႔ျပင္ဆင္ရင္ေတာ့အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။ခပ္ပါး
ပါးေလးပဲဆားပြင့္နည္းနည္းပက္ၾကည့္ၾကစို႔ရဲ ့။ ရွစ္ေလးလံုးလူထုအံုၾကြမွဳေၾကာင့္
ဦးေန၀င္းရဲ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္ျပည္သူ႔ေျခဖ၀ါးေအာက္ဘုန္းဘုန္းလဲခဲ့ရေသာ္
လည္း၊အေတြ႔အၾကံဳနည္းပါးတဲ့ေခါင္းေဆာင္ငယ္ေတြရဲ ႔အားနည္းခ်က္ေတြ၊ႏိုင္ငံေရး
သမားၾကီးေတြရဲ႕သူရဲေဘာေၾကာင္မွဳေတြေၾကာင့္အရပ္သားအစိုးရတစ္ရပ္ကိုမတည္
ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။အေျခအေနကိုသိတဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြကအကြက္ေစ့ေစ့အာဏာ
သိမ္းလိုက္ေတာ့လွဳပ္ရွားတက္ၾကြသူမ်ားဟာျမန္မာျပည္မွာဆက္လက္ေနထိုင္လို႔မျဖစ္
ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္နီးစပ္ရာအရပ္ေလးမ်က္ႏွာကိုအိုးျပစ္၊အိမ္ျပစ္၊မိသားစုမ်ားကိုထား
ရစ္ခဲ့ျပီးထြက္ခြာလာခဲ့ၾကရတယ္။စစ္အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ပိုင္း၊ပညာတစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔
ထြက္ခြာလာခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူေတြဟာငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳထက္ျမက္တန္ဖိုးရွိတဲ့
အသက္အရြယ္ေတြကို၊ အစားဆင္းရဲ၊ အေနဆင္းရဲစြာနဲ႔ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဘ၀
ေတြပ်က္၊ အသက္ေတြေသခဲ့ၾကရေပမယ့္အေျပာက်ယ္တဲ့ေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္း
ကိုယခုတိုင္ကူးခတ္၊ေလွာ္ၾကရဆဲျဖစ္တယ္။
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား၊တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူမ်ားစြာထြက္ခြာ
မစဲျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ၁၉၉၀ျပည့္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုအေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ျခင္း
မရွိရံုသာမကပါတီမ်ားကိုအတင္းအက်ပ္ ဖ်က္သိမ္း၊ ေရြးေကာက္ခံျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္
ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲစီးပြားေရး၊သားသမီးအေရးကိစၥမ်ားကိုဖိအာေပးအက်ပ္ကိုင္ျပီး
ႏုတ္ထြက္ခိုင္းတယ္။ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္ေတြ၊
လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြအေတာ္မ်ားမ်ားလည္းျပည္ပကိုထြက္ခြာလာခဲ့ၾက
ရတယ္္။
ႏိုင္ငံရဲစီးပြားေရးကို စနစ္တက်စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ မတတ္တာရယ္၊ သြင္းကုန္/ထုတ္ကုန္နဲ႔
အက်ိဳး အျမတ္မ်ားစြာ ရွိတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းၾကီးေတြကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီမ်ား
မိသားစုေတြကသာ လက္၀ါးၾကီးအုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကတာေၾကာင့္ တစ္ေန႔ထက္
တစ္ေန႔စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမွဳေတြ ျမင့္တက္လာခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ
ျပည္ပ ထြက္ခြာအလုပ္လုပ္ကိုင္လာၾကရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး ဘာသာေရး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္
အိမ္နီခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြမွာျမန္မာေရြ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ မရွိတဲ့ႏိုင္ငံဆိုတာ
မရွိေတာ့ပါဘူး။ ထိုင္းတစ္ႏိုင္ငံတည္းမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားသန္္္္္္္္္းခ်ီရွိေနတယ္လို႔
အင္ဂ်ီအိုေတြနဲ႔ ထိုင္းအစိုးရတို႔က ေျပာေနၾကတယ္။
ျပည္တြင္းကအဖိႏွိပ္ခံ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ၊ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္က
တစ္ေန႔လြတ္ေျမာက္ႏိုးနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္လာလိုက္္ၾကတာအႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္တိုင္ခဲ့ပါျပီေကာ။
ျပည္သူေတြမွာ ေနစရာမရွိ၊စားစရာမရွိ၊၀တ္စရာမရွိ၊ပညာမသင္ႏိုင္၊ေဆး၀ါးကုသ
စရာမရွိ၊ဘ၀လံုျခံဳေရးမရွိ။ ေနာက္ဆံုးကိုယ္အသက္ကိုေတာင္ အာမခံမရွိတဲ့
အေျခအေနကို တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာခ့ဲရတယ္။ စစ္အာရွင္ေတြဟာသူတို႔အာဏာ
တည္ျမဲေရးအတြက္ လုပ္ သထက္လုပ္ျပီး၊ခိုင္သထက္ခိုင္ခန္႔လာခဲ့တယ္။အာဏာ
တည္ျမဲေရးအတြက္ဘုန္းၾကီးမကလို႔၊ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ၾကြလာရင္လည္း၊
ပစ္သတ္ဖမ္းဆီးမွာပဲ။ ရွင္းတယ္၊ ရန္သူကို ရန္သူလိုအျပတ္ရွင္းတယ္။
အတိုက္အခံေတြေကာ ဘယ္ေလာက္ေရာက္ေနၾကျပီလဲ။ တိုင္းျပည္ကကိုထြက္လာ
ၾကတုန္းကေတာ့ အာဏာ ရွင္ျပဳတ္က်ေရးဆိုခဲ့ၾကေပမယ့္အေနၾကာ၊အေျဖရွာလာ
ရတာက၊ (၁)လံုျခံဳေရး (၂) စာ၀တ္ေနေရး (၃)အလုပ္ အကိုင္ရရွိေရးေတြက
မရွိမျဖစ္လိုအပ္လာခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ နီးစပ္ရာ။ ရရာလုပ္ငန္းခြင္ေနရာအသီးသီးမွာ ၀င္ေရာက္ျပီေတာ့
အသက္ေမြးၾကရေတာ့တယ္။အဆက္အစပ္၊ ၀ါသနာ၊ အဆင့္အတန္းအရည္အခ်င္း
အလိုက္ အခ်ိဳ ႔ကအင္ဂ်ီအိုကိုယ္ပိုင္ေထာင္၊ အခ်ိဳ ႔ကအင္ဂ်ီအိုေတြမွာ၀န္ထမ္း၀င္လုပ္၊
အခ်ိဳ ႔ကသတင္းမီဒီယာနယ္ပယ္၊ အခ်ိဳ ႔ကငတ္တစ္လွည့္ျပတ္တစ္လွည့္
ႏိုင္ငံေရးဆက္လုပ္၊ အခ်ိဳ ႔တတိယႏိုင္ငံေတြကိုထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီ
ေတာ္လွန္ေရးၾကီးႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့လည္း တစ္ခ်ိဳ ႔ကစိတ္ကုန္၊ တခ်ိဳ ႔က
မိုက္ကုန္ၾကေတာ့တာပဲ။ သားစဥ္ေျမးဆက္ လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲ
လာခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိဳ ႔တပ္ေတြကနအဖေပးတဲ့တစ္နပ္စာ၊တစ္သက္စာအခြင့္အေရးကိုသြား
ရည္က်ျပီး ေတာထဲမွာအာဏာရွင္ကိုတိုက္ခိုက္ရင္းေသသြားခဲ့တဲ့ ဖခင္ရဲ ႔ေျမစာပံုနဲ႔
စစ္သားေတြ မုဒိမ္းက်င့္လို႔ မိမိိိိိိိိကိုယ္သတ္ေသသြားခဲ့တဲ့ညီမေလးရဲ ႔ေျမစာပံု
ေတြကိုေက်ာခိုင္းျပီးအကာအကာမဲ့ေနၾကတဲ့ရပ္ရြာကကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြကိုလစ္လ်ဳရႈလိုက္
ၾကတာေတြရွိလာတယ္။ဒီအထဲမွာအခ်ိဳ ႔ကကိုယ္နယ္ကထြက္ကုန္ကိုထုတ္၊ကိုယ့္လူမ်ိဳး
ကိုဒုကၡေပး၊ အခ်ိဳ ကအႏွစ္ႏွစ္အလလစားေသာက္ေနထိုင္၊ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့
နယ္ေျမမ်က္ႏွာကိုမွမေထာက္၊ နအဖ နဲ႔ေပါင္းျပီးေတာ့လာတိုက္ၾကသူေတြလည္းရွိရဲ ႔။
(လူဟစ္တာကေတာ့၊ ႏိုင္ငံေရးကိုႏိုင္ငံေရးနည္းအတိုင္း ေျဖရွင္းမွရမယ္ဆိုပဲ။ ျပီးေတာ့
လက္နက္ကိုင္တဲ့ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ဆိုတာလည္းရွိတယ္ဆိုပဲ။ဘယ္ဘုရားက လက္နက္ကိုင္
ခိုင္းလဲမသိဘူး။)ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာေနခဲ့ျပီးနအဖ ထံမွာဒူးေထာက္အလင္း၀င္ေဖါက္
ျပန္သြားၾကသူမ်ားလည္းရွိခဲ့ၾကတယ္။ နယ္စပ္ေဒသမွာလံုျခံဳေရးစိတ္မခ်ရလို ႔တတိယႏိုင္ငံ
ကိုထြက္ခြာသြားၾကသူမ်ားစြာလည္းရွိခဲ့တယ္။
ဖြံ႔ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံၾကီးေတြရဲ႕တတိယႏိုင္ငံအေျခခ်စီမံကိန္းၾကီးေပၚလာေတာ့၊ဒုကၡသယ္အစစ္ထက္
စခန္းတာ၀န္ခံ/ပြဲစားေတြနဲ႔လက္၀ါးရိုက္္ျပီး ထြက္သြားၾကတဲ့ဒုကၡသည္ အတုေတြကအမ်ားၾကီး။
မဲေဆာက္ဘန္ေကာက္ ၊ ခ်င္းမိုင္ ျမိဳ ႔ေတြမွာ အိမ္ေဖၚလုပ္ရင္း၊ ပန္းရံလုပ္ရင္း၊ ပြဲစားလုပ္ရင္း၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မိန္႔ခြန္္္္္းေတြနားေထာင္၊ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမထုတ္စာေစာင္ေတြအာ
ဂံုေဆာင္ျပီးလုပ္သြားလိုက္ၾကတဲ့ႏိုင္ငံေရးဒုကၡသည္အတုေတြ အတုေတြ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါ။
အတုျဖစ္ျဖစ္၊အစစ္ျဖစ္ျဖစ္တတိယႏိုင္ငံကို ထြက္ခြာသြားၾကသူတိုင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြက
စာအုပ္ရရင္ျပန္လာမယ္၊ အလုပ္လုပ္ရတာနဲ႔ကိုယ့္အဖြဲ႔၊ ကိုယ္လူေတြကိုျပန္ျပီးေထာက္ပံ့မယ္
လို႔ေျပာခဲ့တာပါ။
တတိယႏိုင္ငံေရာက္မွဒီေကာင္ေတြ(နအဖ)ေတြကိုအျပဳတ္ခ်မယ္။ ဆိုတာေတာင္ပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ဒုကၡသည္အျဖစ္တတိယႏိုင္ငံကို ေရာက္သြားၾကတဲ့လူေတြေထာက္ပံ့လို႔ထိုင္း၊
မေလးရွား၊အိႏၵိယႏိုင္ငံေတြမွာထုတ္ေ၀ေနရတဲ့စာေစာင္၊ ရပ္တည္ေနရတဲ့အဖြဲ႔လို႔မၾကားမိေသးဘူး။
က်ေနာ္နဲ႔ရင္းႏွီတဲ့မိိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္(တတိယႏိုင္ငံကိုထြက္သြားၾကသူေတြ
ဟာသူတို႔စီးနင္းလိုက္ပါသြားတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာေကၽြးတဲ့အစာေရစာေတြထဲမွာ ေမ့ေဆး
ေတြပါတယ္)ဆိုပဲ။ဟိုခုန္ဒီကူးနဲ႔အရည္အခ်င္းရွိလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ အေပါင္းအသင္းရွိလို႔ျဖစ္ျဖစ္အ
ခ်ိဳ ႔ဆိုလစာေကာင္းတဲ့အင္ဂ်ီအို၀န္ထမ္းလုပ္ေနၾကတယ္၊သတင္းမီဒီယာနယ္ပယ္ကို၀င္
ေရာက္သြားၾကတယ္။အဖြဲ႔အစည္းၾကီးၾကီး၊ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြက အဆီနဲ႔
တ၀င္း၀င္း၊မီဒီယာေတြမွာနားေတာင္လို႔ေကာင္းေပ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ေန႔တိုင္းေျပာ
ေနၾကတယ္။
ပါးစပ္ကစည္းလံုးေရး၊ တန္းတူေရး၊ ငတ္ေနၾကတဲ့ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္က
ရဲေဘာ္အစစ္အမွန္ေတြကို ထမင္းတစ္နပ္ေကၽြးဖူးၾကပါရဲ ႔လား။ ရံုးခန္းခမ
ေပးႏိုင္တဲ့အလုပ္သမားအဖြဲ႔ေလးေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို ေဆး
လိပ္တစ္ထုပ္၊ အခန္းခတစ္လစာမ်ားေပးဖူးၾကရဲလားေမးၾကည့္ၾကပါ။
(သူတို႔ေျပာေနက်စကားတစ္ခုက ႏိုင္ငံတကာမိသားစုေတြနဲ႔ ကုလသမဂၢ
ေတြကို က်ေနာ္တို႔ေျပာေနတယ္)အဆင့္သင့္လို႔မီဒီယာသမားလို႔ေျပာေန
ၾကတဲ့ လူေတြကေကာ၊မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ဘာညာေျပာေနၾကတယ္
ျပည္ပမွာမဟုတ္တာလုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြရဲ ႔အရွဳပ္အထုပ္ေတြကိုေကာ
ေဖၚျပဖူးတာရွိၾကရဲ ႔လား။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြမွာလုပ္ခဲ့ေပမယ့္
တစ္ေန႔က ပဲသတင္းေထာက္လုပ္တယ္။ ဒီေန႔ဆိုရင္ (ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္
သတင္းေထာက္၊က်ဳပ္ကသတင္းသမား၊ႏိုင္ငံေရးနဲ႔မဆိုင္ဆိုပဲ)
(ေျပာေနက်စကားကသတင္းသမားဆိုတာ နအဖမေကာင္းတာ
ကိုေျပာျပီး ဒီဘက္ကလူေတြ မဟုတ္တာလုပ္တာကို ေျပာရင္နအဖ
အားရသြားမယ္တဲ့)အစပိုင္းကေျပာခဲ့သလို ရွစ္ေလးလံုးနဲ႔
တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း ပါ၀င္ပါတ္သက္ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြအခ်င္းခ်င္း
နယ္စပ္မွာတစ္ႏွစ္ေတာင္လက္နက္မကိုင္ခဲ့ဖူးဘူး၊ ဘာသာစကားတတ္လို႔၊
အဆက္အစပ္ေကာင္းလို႔၊ အင္ဂ်ီအို မွာလခေကာင္းေကာင္းရလို႔၀င္လုပ္တယ္။
အင္ဂ်ီအိုမွာလုပ္ရင္အန္ဂ်ီအို၀န္ထမ္းေပါ့၊အရည္အခ်င္းရွိလို႔ျဖစ္တာ။ ကိုယ္က
အင္ဂ်ီအိုမွာလုပ္ေနတာ၊ နအဖ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေနတာကို၊ သူတို႔အႏွစ္
ႏွစ္ဆယ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာင္းျပန္ေျပာေနသူေတြလည္း ရွိပါရဲ ႔။
အလုပ္သမားအေရးလုပ္တဲ့လူကလည္း အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္။ အလုပ္သမား
အေ၇းေဆာင္ရြက္သူ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံတကာအလုပ္သမားအဖြဲ႔ နဲ႔အျခားႏိုင္ငံတကာ
သိေအာင္ ေလာ္ဘီလုပ္ရင္လည္းလုပ္တယ္ေပါ့။
ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ခုေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ၾကဘူး။ ကိုယ္ရပ္ေနတဲ့အရပ္ေဒသ၊ လုပ္ေနတဲ့
အလုပ္ကို ပုတ္သင္ညိဳလိုအေရာင္ေတြေျပာင္းခ်င္သလို ေျပာင္းေနၾကေတာ့တယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ေတြ႔ေတာ့က်ဳပ္က စစ္အစိုးရကိုေတာ္လွန္ေနတာအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ရွိျပီ။
(ကိုယ္လုပ္ေနတာက အင္ဂ်ီအို၀န္ထမ္း၊အသံလႊင့္(သို႔မဟုတ္)ပံုႏွိပ္မီဒီယာ)
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း က်ဳပ္ကျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္(မန္းဒိတ္ရ)
ငါတို႔ကိုေက်ာ္လုပ္လို႔မရ။ငါအမတ္၊သူငါးမူး စတိတ္မင့္ထုတ္ေနတာသိတယ္မဟုတ္လား။
ထိုင္းမွာအခ်ိုဳ ႔ အဖြဲ႔ အစည္းေတြရွိတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအပါအ၀င္၊ ေဒသခံထိုင္းလူမ်ိဳးေတြနဲ႔
အသစ္အသစ္ေသာလူေတြ၊ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးရမယ့္အစား၊ အခ်င္းခ်င္းရိိုင္းပင္းကူညီ
ၾကရမယ့္အစား၊ ငါလုပ္ေနတယ္ငါတို႔အဖြဲ႔သာ လုပ္ႏို္င္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြလုပ္ေနၾကတယ္။
နအဖလုပ္သလိုျပည္ေထာင္စုျဖစ္ေနတယ္။ ငါတို႔ေအာက္မွာလုပ္။ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္
လ႔ိုပဲဆိုဆို၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေရွ ႔တန္းတင္ခ်င္သူလို႔ပဲေျပာေျပာ၊ တစ္ကိုယ္
ေကာင္းဆန္ခ်င္ၾကတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာျမန္မာအလုပ္သမားသန္းခ်ီရွိတာ
ဒီအလုပ္သမားအဖြဲ႔ေလာက္နဲ႔ႏိုင္မႏိုင္စဥ္းစားသင့္ၾကပါတယ္။ ေနရာတိုင္းမွသမဂၢေတြ
အားေကာင္းေလေကာင္းေလပဲမဟုတ္လား။ အဆင္အစပ္ရွိလာလို႔ထိုင္းေရွေနေတြ၊
ထိုင္းအလုပ္သမားသမဂၢေတြကို အလုပ္သမားကိစၥတစ္ခုေပၚလာလိုုုုု႔ တိုက္ရိုက္မ်ား စကားေျပာမိရင္ေနာင္ေတာ္အဖြဲ႔ေတြ၊အစ္မေတာ္အဖြဲ႔ေတြကေရႊစိတ္ေတာ္အလိုမက်ရံုမွ်
မကေခၚ၍ပင္ဆဲေတာ့တာပဲဗ်ာ။ပူးတြဲေဆာင္ရြက္ဖို႔ေနေနသာသာ၊ဒီကိစၥဘယ္လိုလုပ္ရင္
ေကာင္းမလဲ၊ဘယ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ အၾကံဉာဏ္ကေလးေတာင္းမိပါ
တယ္၊အဲဒီစၥနဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ဓါတ္ပံုေတြအေထာက္အထားေတြကိုအီးေမးပို႔ေပးဖို႔ညႊန္ၾကား
တတ္ၾကပါတယ္။ျဖစ္ေနတဲ့အလုပ္သမားေတြမွာရွိ/မရွိ နဲ႔အလုပ္သမားအေရးလုပ္ေနၾက
တဲ့သူတြမွာ၊အီးေမးသံုးႏိုင္ရဲ ႔လား၊အလုပ္သမားေတြကတစ္ေနရာမွာ၊ဆိုတာ
ေတြကိုနားလည္းေပးခဲၾကတယ္။ဒါျဖစ္ခ်င္ရင္ဒါေတြေပးဆိုတဲ့သေဘာ။ဘယ္လိုလုပ္၊
ဘယ္ကိုဆက္သြယ္ပါဆိုတာေလးေလာက္ေျပာဖို႔အေရး၊ျမန္မာႏိုင္ငံကရံုးေတြမွာလိုပါပဲ။
လုပ္ေနၾကသမွ်၊လုပ္ႏိုင္ၾကသမွ်အေကာင္းေတြ၊လူေတာ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ကိုယ္
လုပ္တာကိုေျပာပါ။ငါတို႔ေတြျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီရရွိေရးကိုလုပ္ေနၾကတာလား၊ႏိုင္ငံ
ေရးသမားလား၊အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနသူလား၊လူ႔အခြင့္အေရးလား၊အင္ဂ်ီအို
မွာလုပ္ေနတဲ့၀န္ထမ္းလား၊သတင္းဌာနမွာလုပ္ေနတဲ့မီဒီယာလုပ္ငန္းလား၊စာေရးဆရာ
လားခြဲခြဲျခားျခားကိုယ္ဘယ္ေနရာမွာလဲ၊ဆိုတာေလးကိုေတာ့၀န္ခံဖို႔၊သိဖို႔လိုအပ္
ပါတယ္။လုပ္ေနတဲ့အလုပ္အတိုင္းမွန္မွန္ကန္ကန္ေျပာသင့္ပါတယ္။
အလားတူ မိမိဆက္ဆံေနတဲ့လူကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးသမားလား၊လူ႔အခြင့္အေရးးသမားလား၊
သတင္းမီဒီယာသမားလား၊အင္ဂ်ီအိုမွာလုပ္ေနတဲ့၀န္ထမ္းလား၊အလုပ္သမားအေရးေဆာင္
ရြက္ေနတဲ့လူလား၊အလုပ္သမားအေရးကိုမေဆာင္ရြက္ပဲေလာ္ဘီလုပ္ေနတဲ့အဖြဲ႔လား၊စာေရး
ဆရာလားေသေသခ်ာခ်ာ၊သိသိမွတ္မွတ္ဆက္ဆံ၊ဖို႔လိုအပ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။မိမိကိုယ္လည္း
ခြဲျခားမသိ၊ကိုယ္္္ဆက္ဆံရသူကိုလည္းခဲြျခားမျမင္၊ဆိုေတာ့၊ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြကိုေတာ့မသိ၊အျပင္
လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီ
ရရွိေရးလည္း အဖ်ားရွဴးသြားႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ္လက္ရွိေရာက္ရွိေနတဲ့အေနအထားမွာ ကိုယ့္ဘ၀ၾကီးပြါးခ်မ္းသာေရးလား၊ျမန္မာႏိုင္ငံ
အျဖစ္အပ်က္ကိုျပ/ေျပာျပီး ဒိုနာေတြဆီက ေဒၚလာရွာေနတာလား၊ကိုယ္နာမည္ၾကီးဖို႔အ
တြက္လား၊တကယ္ျဖစ္ခ်င္တကယ္လုပ္အဟုတ္ျဖစ္ရမည္ဆိုတဲ့စကားကိုစံထားျပီးတိုင္း
တာရင္ အထက္ကအခ်က္ေတြနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့ၾကတာလား၊ဒီမိုကေရစီရေအာင္၊ျမန္မာ
ေျမေပၚမွာ စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္က်ေအာင္ က်ားခဲ က်ားကုတ္လုပ္ခဲ့ရဲ ႔လား၊လုပ္ေနရဲ ႔လား၊သိရွိၾကလိမ့္မယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ျပည္ပမွာအဖြဲ ႔အစည္းေတြမွန္သမွ်၊လုပ္ေန
ၾကသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါလား။ေအာင္ျမေလး………ဖုန္းေတာင္ေျပာ
ဖို႔မအားၾကပါတဲ့ ၊အဲဂေလာက္တိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္အဖြဲ႔အစည္းတိုင္း
လူပုဂၢိဳလ္တိုင္းလုပ္ေနၾကမယ္္္္္္္္္ဆိုရင္၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊတို႔ဟာပံုျပင္ထဲကိုေရာက္
သင့္ပါျပီ။
ဂြအက်ဆံုးကကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကိုကိုယ္မသိေသးၾကတာလားမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
တာလား၊က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့သူတို႔ေတြအလုပ္ရွုပ္ေနတာဟာ။မဟုတ္တာအတြက္
လည္းလုပ္ေနၾကသလို၊ဟုတ္တာေတြအတြက္လည္းလုပ္ေနရလို႔ထင္ပါတယ္အဲဒီမွာ၊လူ
တစ္ေယာက္ကအလုပ္ႏွစ္ခုကိုလုပ္၊သိစိတ္က၊မသိ္စိတ္ကိုလိမ္၊ေနရေလေတာ့၊ကိုယ့္စါရင္း
ကိုကိုယ္ရွင္းရင္း၊အလုပ္ေတြပိေနၾကတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ဒီမိုကေရစီအေရးတိုက္ပြဲ၀င္ေန
ပါတယ္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကဒီမိုကေရစီနဲ႔မိုင္ေပါင္းဘယ္ေလာက္အကြာ ပင္လယ္ျပင္ကို
ဗဟိုျပဳေနၾကသလဲ၊အာဆီယံ၊နဲ႔ကုလသမဂၢေလေျပ ေလညွင္းေလာက္ကိုေတာ့ နအဖ တို႔ကအပ်င္းေျပေပါ့။အီးယူနဲ႔အေမရိကန္ေလျပင္းတို႔ကိုလည္းကၽြန္းသစ္ထီးရိုးနဲ႔သဘာ၀
ဓါတ္ေငြ႔ပိတ္စကိုမိုးျပီး၊ေက်ာက္စီးပတၱျမားစီးခ်ယ္ျပီးထီးကိုင္းေတြရဲ ႔အဖ်ားမွာ
တရုတ္၊ရုရွားနဲ႔ကိုးရီးယားဘုသီးေလးေတြတပ္ဆင္ထားတဲ့ထီးကိုေဆာင္းထားေလ
ေတာ့၊နအဖအာဏာ၊တစ္လကၼေတာင္မေရြ ႔ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။နအဖကိုနာဂစ္တိုက္ခတ္မွဳေလာက္
ဒါမွမဟုတ္ဆူနာမီပင္လယ္လိွဳင္းလံုးတို႔လိုျပင္းအား မရွိလို႔ကေတာ့တုတ္တုတ္လွဳပ္
မွာမဟုတ္ဆိုတာကိုလက္ခံၾကဖို႔လိုမယ္ထင္ပါတယ္။
နအဖတို႔ကသူတို႔အာဏာကိုထိပါးလာသူေတြ၊ထိပါးမဲ့အဖြဲ႔ေတြကို၊ဘယ္လုိေခ်မွဳန္းရမယ္၊ဘယ္
လိုအျပတ္ရွင္းရမယ္၊ဒီနည္းနဲ႔မရရင္၊ဟိုနည္းနဲ႔ရွင္းျပစ္ရမယ္ဆိုတာ၊စီမံကိန္းခ်၊အကြက္ခ်ျပီး
အတိုက္အခံအင္အားစုဟူသမွ်တို႔ကိုျပတ္ျပတ္သားသားေခ်မွဳန္သုတ္သင္းပစ္ပါတယ္။ကၽြႏ္ုပ္
တို႔အတိုက္အခံေတြဘက္ကေတာ့၊ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္းစီကအေရးယူလာမွာကိုယခု၊
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တိုင္ေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာကလြဲျပီးအျခားလမ္းေၾကာင္းမ်ားအဆင္သင့္ျပင္
ဆင္ေနၾကတာမေတြ႔ရေသးပါဘူး။နအဖတို႔ကေတာ့တရားတာေတြ/မတရားတာေတြကို
ထည့္စဥ္းစားသူေတြမဟုတ္ဘူး။
၂၀၁၀မွာနန္းသိမ္းပြဲခံမယ္ဆိုတာျမင္ေနရျပီ။အတိုင္အခံအုပ္စုေတြဘက္က၂၀၀၉မွာငါတို႔
စစ္အာဏာရွင္ကိုျပဳတ္ေအာင္တိုက္မယ္္္ဆိုတဲ့စိန္ေခၚႏိုင္ေလာက္တဲ့သတၱိရွိေသးဟန္မတူေသး
ပါဘူး။အစီအစဥ္ေတြရွိဟန္မတူေသးဘူး။ဘာအတြက္ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုျပီးႏိုင္ငံတကာအင္ဂ်ီ
အိုေတြဆီမွာေငြရွာဖို႔ေလာက္သာအကြက္ရွာေနၾကတာေတြရွိပါတယ္။
အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္သာတကယ္ျပတ္ျပတ္သားသားရည္ရြယ္ရင္ေတာ္လွန္
ေရးဒီအသီးေတြဟာျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီရရွိေရးအညွာတစ္ခုတည္းအတြက္ထာ၀ရလွပ
ေ၀ဆာေနမွာပါ။
ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ။ တစ္မိထဲ ေမြးဖြားခဲ့ၾကတဲ့ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမခ်င္းသာမက
အမႊာေမြးခ်င္းပင္လွ်င္ဘ၀ေပးခ်င္းကြာျခားစြာ လူ႔ဘ၀ကိုျဖတ္ သန္းသြားၾကရတာ
ေတြကို က်ေနာ္္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာအားလံုးျမင္ေတြ႔ဖူးၾကမွာပါ။
ရွစ္ေလးလံုး(သို႔မဟုတ္)တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကိုလူထုနည္းနဲ႔လက္ေတြ႔က်က်
ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ ေအာင္ပြဲ။ဒီမိုကေရစီလူထုအံုၾကြမွဳၾကီးကိုယခုလက္ရွိအ
သက္သံုးဆယ္ေက်ာ္နဲ႔အထက္အရြယ္မွာရွိ ေနၾကသူ ေတြအားလံုးအနည္းနဲ႔အမ်ား
ေတြ႔ ဖူး၊ျမင္ဖူး၊ပါတ္သက္ခဲ့ဖူးသူခ်ည္းဆိုရင္မွားမယ္မထင္ပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ ပင္ကိုယ္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ မိဘအသိုင္း၀ိုင္းေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ ခံစားခ်က္၊
ခံယူခ်က္ေတြေၾကာင့္၊ မ်ိဳး ဆက္သစ္ေတြေတာင္မွ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္မွာ
အေတာင္အလက္စံုလို႔ ေရွ ့တန္းကိုထြက္လာခဲ့ၾကျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ အ ေရွ ့
အေနာက္ ေတာင္ေျမာက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ အာဏာသက္ၾကာ ျမန္မာစစ္
အစိုးရ ကိုေတာ္လွန္ေနၾက တဲ့တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားသာမက
အဖြဲ႔မ်ားစြာလည္းတိုက္ပြဲ၀င္ေန ၾကတာအားရစရာ ေကာင္းပါတယ္။
ထိုထိုေသာ အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခါင္းစဥ္အသြယ္သြယ္တပ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္
က်ေရးလွဳပ္ရွားေနၾက သူေတြ ထဲမွာ၊ ဘယ္ႏွစ္ဖြဲ႔၊ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ဘယ္မွ်အထိ
ျမန္မာေျမေပၚက စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္ေအာင္ အသက္ေပး၍ ဘ၀ေပး၍
တိုက္မည္၊ဒီမိုကေရစီမရမခ်င္းငါမေသ၊ငါမေနဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္
ေပးဆပ္ရဲသူ၊ ေပး ဆပ္လိုသူ၊ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ၊ဘယ္သူေတြလဲ၊ၾကည့္ဖို႔
လိုအပ္ေနတယ္ထင္လို ႔က် ေနာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္၊ ေတာ္လွန္ေရးအခင္းအက်င္းတို႔
ကိုေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေတာ့၊ အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိိဳးေတြကိိုမျမင္ခ်င္အဆံုး၊ မသိခ်င္အဆံုးသိလာရေတာ့တယ္၊ပုဂၢိဳလ္္စြဲ၊လူမ်ိဳးစြဲမပါ၊ဓမၼဓိဌာန္က်က်
ေျပာခ်င္တယ္၊ ကိုယ့္အျမင္၊ ကိုယ့္အေရးအသားအတြက္ကိုယ္တာ၀န္္္္္္္္္္္္ယူပါတယ္။
မသိတဲ့လူေတြ၊အံ့ၾသကုန္မယ္၊ဟုတ္တဲ့လူေတြေဒါသထြက္ထာထက္ေက်ာ္လြန္မယ္၊
လြတ္လပ္စြာေရးသားထုတ္ေ၀မွဳ၊လိုလားၾကသူေတြ၊ဟုတ္မဟုတ္သက္ေသထူဖို႔ေတာ့
လိုပါလိမ့္မယ္။တီေကာင္ကိုဆားနဲ႔ပက္သလိုမ်ားျဖစ္သြားရင္၊အားေတာ့နာပါတယ္။အမွန္
ကိုခံႏိုင္တဲ့သတၱိနဲ႔ကိုယ္အမွားကိုကိုယ္သိလို႔ျပင္ဆင္ရင္ေတာ့အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။ခပ္ပါး
ပါးေလးပဲဆားပြင့္နည္းနည္းပက္ၾကည့္ၾကစို႔ရဲ ့။ ရွစ္ေလးလံုးလူထုအံုၾကြမွဳေၾကာင့္
ဦးေန၀င္းရဲ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စနစ္ျပည္သူ႔ေျခဖ၀ါးေအာက္ဘုန္းဘုန္းလဲခဲ့ရေသာ္
လည္း၊အေတြ႔အၾကံဳနည္းပါးတဲ့ေခါင္းေဆာင္ငယ္ေတြရဲ ႔အားနည္းခ်က္ေတြ၊ႏိုင္ငံေရး
သမားၾကီးေတြရဲ႕သူရဲေဘာေၾကာင္မွဳေတြေၾကာင့္အရပ္သားအစိုးရတစ္ရပ္ကိုမတည္
ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။အေျခအေနကိုသိတဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြကအကြက္ေစ့ေစ့အာဏာ
သိမ္းလိုက္ေတာ့လွဳပ္ရွားတက္ၾကြသူမ်ားဟာျမန္မာျပည္မွာဆက္လက္ေနထိုင္လို႔မျဖစ္
ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္နီးစပ္ရာအရပ္ေလးမ်က္ႏွာကိုအိုးျပစ္၊အိမ္ျပစ္၊မိသားစုမ်ားကိုထား
ရစ္ခဲ့ျပီးထြက္ခြာလာခဲ့ၾကရတယ္။စစ္အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ပိုင္း၊ပညာတစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔
ထြက္ခြာလာခဲ့ရတဲ့ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူေတြဟာငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳထက္ျမက္တန္ဖိုးရွိတဲ့
အသက္အရြယ္ေတြကို၊ အစားဆင္းရဲ၊ အေနဆင္းရဲစြာနဲ႔ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဘ၀
ေတြပ်က္၊ အသက္ေတြေသခဲ့ၾကရေပမယ့္အေျပာက်ယ္တဲ့ေတာ္လွန္ေရးခရီးၾကမ္း
ကိုယခုတိုင္ကူးခတ္၊ေလွာ္ၾကရဆဲျဖစ္တယ္။
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား၊တက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူမ်ားစြာထြက္ခြာ
မစဲျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ၁၉၉၀ျပည့္ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုအေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ျခင္း
မရွိရံုသာမကပါတီမ်ားကိုအတင္းအက်ပ္ ဖ်က္သိမ္း၊ ေရြးေကာက္ခံျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္
ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲစီးပြားေရး၊သားသမီးအေရးကိစၥမ်ားကိုဖိအာေပးအက်ပ္ကိုင္ျပီး
ႏုတ္ထြက္ခိုင္းတယ္။ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္ေတြ၊
လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြအေတာ္မ်ားမ်ားလည္းျပည္ပကိုထြက္ခြာလာခဲ့ၾက
ရတယ္္။
ႏိုင္ငံရဲစီးပြားေရးကို စနစ္တက်စီမံခန္႔ခြဲဖို႔ မတတ္တာရယ္၊ သြင္းကုန္/ထုတ္ကုန္နဲ႔
အက်ိဳး အျမတ္မ်ားစြာ ရွိတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းၾကီးေတြကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီမ်ား
မိသားစုေတြကသာ လက္၀ါးၾကီးအုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကတာေၾကာင့္ တစ္ေန႔ထက္
တစ္ေန႔စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမွဳေတြ ျမင့္တက္လာခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ
ျပည္ပ ထြက္ခြာအလုပ္လုပ္ကိုင္လာၾကရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရး ဘာသာေရး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္
အိမ္နီခ်င္းတိုင္းျပည္ေတြမွာျမန္မာေရြ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ မရွိတဲ့ႏိုင္ငံဆိုတာ
မရွိေတာ့ပါဘူး။ ထိုင္းတစ္ႏိုင္ငံတည္းမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားသန္္္္္္္္္းခ်ီရွိေနတယ္လို႔
အင္ဂ်ီအိုေတြနဲ႔ ထိုင္းအစိုးရတို႔က ေျပာေနၾကတယ္။
ျပည္တြင္းကအဖိႏွိပ္ခံ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ၊ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္က
တစ္ေန႔လြတ္ေျမာက္ႏိုးနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္လာလိုက္္ၾကတာအႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္တိုင္ခဲ့ပါျပီေကာ။
ျပည္သူေတြမွာ ေနစရာမရွိ၊စားစရာမရွိ၊၀တ္စရာမရွိ၊ပညာမသင္ႏိုင္၊ေဆး၀ါးကုသ
စရာမရွိ၊ဘ၀လံုျခံဳေရးမရွိ။ ေနာက္ဆံုးကိုယ္အသက္ကိုေတာင္ အာမခံမရွိတဲ့
အေျခအေနကို တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာခ့ဲရတယ္။ စစ္အာရွင္ေတြဟာသူတို႔အာဏာ
တည္ျမဲေရးအတြက္ လုပ္ သထက္လုပ္ျပီး၊ခိုင္သထက္ခိုင္ခန္႔လာခဲ့တယ္။အာဏာ
တည္ျမဲေရးအတြက္ဘုန္းၾကီးမကလို႔၊ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ၾကြလာရင္လည္း၊
ပစ္သတ္ဖမ္းဆီးမွာပဲ။ ရွင္းတယ္၊ ရန္သူကို ရန္သူလိုအျပတ္ရွင္းတယ္။
အတိုက္အခံေတြေကာ ဘယ္ေလာက္ေရာက္ေနၾကျပီလဲ။ တိုင္းျပည္ကကိုထြက္လာ
ၾကတုန္းကေတာ့ အာဏာ ရွင္ျပဳတ္က်ေရးဆိုခဲ့ၾကေပမယ့္အေနၾကာ၊အေျဖရွာလာ
ရတာက၊ (၁)လံုျခံဳေရး (၂) စာ၀တ္ေနေရး (၃)အလုပ္ အကိုင္ရရွိေရးေတြက
မရွိမျဖစ္လိုအပ္လာခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ နီးစပ္ရာ။ ရရာလုပ္ငန္းခြင္ေနရာအသီးသီးမွာ ၀င္ေရာက္ျပီေတာ့
အသက္ေမြးၾကရေတာ့တယ္။အဆက္အစပ္၊ ၀ါသနာ၊ အဆင့္အတန္းအရည္အခ်င္း
အလိုက္ အခ်ိဳ ႔ကအင္ဂ်ီအိုကိုယ္ပိုင္ေထာင္၊ အခ်ိဳ ႔ကအင္ဂ်ီအိုေတြမွာ၀န္ထမ္း၀င္လုပ္၊
အခ်ိဳ ႔ကသတင္းမီဒီယာနယ္ပယ္၊ အခ်ိဳ ႔ကငတ္တစ္လွည့္ျပတ္တစ္လွည့္
ႏိုင္ငံေရးဆက္လုပ္၊ အခ်ိဳ ႔တတိယႏိုင္ငံေတြကိုထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီ
ေတာ္လွန္ေရးၾကီးႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့လည္း တစ္ခ်ိဳ ႔ကစိတ္ကုန္၊ တခ်ိဳ ႔က
မိုက္ကုန္ၾကေတာ့တာပဲ။ သားစဥ္ေျမးဆက္ လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲ
လာခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိဳ ႔တပ္ေတြကနအဖေပးတဲ့တစ္နပ္စာ၊တစ္သက္စာအခြင့္အေရးကိုသြား
ရည္က်ျပီး ေတာထဲမွာအာဏာရွင္ကိုတိုက္ခိုက္ရင္းေသသြားခဲ့တဲ့ ဖခင္ရဲ ႔ေျမစာပံုနဲ႔
စစ္သားေတြ မုဒိမ္းက်င့္လို႔ မိမိိိိိိိိကိုယ္သတ္ေသသြားခဲ့တဲ့ညီမေလးရဲ ႔ေျမစာပံု
ေတြကိုေက်ာခိုင္းျပီးအကာအကာမဲ့ေနၾကတဲ့ရပ္ရြာကကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြကိုလစ္လ်ဳရႈလိုက္
ၾကတာေတြရွိလာတယ္။ဒီအထဲမွာအခ်ိဳ ႔ကကိုယ္နယ္ကထြက္ကုန္ကိုထုတ္၊ကိုယ့္လူမ်ိဳး
ကိုဒုကၡေပး၊ အခ်ိဳ ကအႏွစ္ႏွစ္အလလစားေသာက္ေနထိုင္၊ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့
နယ္ေျမမ်က္ႏွာကိုမွမေထာက္၊ နအဖ နဲ႔ေပါင္းျပီးေတာ့လာတိုက္ၾကသူေတြလည္းရွိရဲ ႔။
(လူဟစ္တာကေတာ့၊ ႏိုင္ငံေရးကိုႏိုင္ငံေရးနည္းအတိုင္း ေျဖရွင္းမွရမယ္ဆိုပဲ။ ျပီးေတာ့
လက္နက္ကိုင္တဲ့ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔ဆိုတာလည္းရွိတယ္ဆိုပဲ။ဘယ္ဘုရားက လက္နက္ကိုင္
ခိုင္းလဲမသိဘူး။)ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာေနခဲ့ျပီးနအဖ ထံမွာဒူးေထာက္အလင္း၀င္ေဖါက္
ျပန္သြားၾကသူမ်ားလည္းရွိခဲ့ၾကတယ္။ နယ္စပ္ေဒသမွာလံုျခံဳေရးစိတ္မခ်ရလို ႔တတိယႏိုင္ငံ
ကိုထြက္ခြာသြားၾကသူမ်ားစြာလည္းရွိခဲ့တယ္။
ဖြံ႔ျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံၾကီးေတြရဲ႕တတိယႏိုင္ငံအေျခခ်စီမံကိန္းၾကီးေပၚလာေတာ့၊ဒုကၡသယ္အစစ္ထက္
စခန္းတာ၀န္ခံ/ပြဲစားေတြနဲ႔လက္၀ါးရိုက္္ျပီး ထြက္သြားၾကတဲ့ဒုကၡသည္ အတုေတြကအမ်ားၾကီး။
မဲေဆာက္ဘန္ေကာက္ ၊ ခ်င္းမိုင္ ျမိဳ ႔ေတြမွာ အိမ္ေဖၚလုပ္ရင္း၊ ပန္းရံလုပ္ရင္း၊ ပြဲစားလုပ္ရင္း၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မိန္႔ခြန္္္္္းေတြနားေထာင္၊ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမထုတ္စာေစာင္ေတြအာ
ဂံုေဆာင္ျပီးလုပ္သြားလိုက္ၾကတဲ့ႏိုင္ငံေရးဒုကၡသည္အတုေတြ အတုေတြ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ပါ။
အတုျဖစ္ျဖစ္၊အစစ္ျဖစ္ျဖစ္တတိယႏိုင္ငံကို ထြက္ခြာသြားၾကသူတိုင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြက
စာအုပ္ရရင္ျပန္လာမယ္၊ အလုပ္လုပ္ရတာနဲ႔ကိုယ့္အဖြဲ႔၊ ကိုယ္လူေတြကိုျပန္ျပီးေထာက္ပံ့မယ္
လို႔ေျပာခဲ့တာပါ။
တတိယႏိုင္ငံေရာက္မွဒီေကာင္ေတြ(နအဖ)ေတြကိုအျပဳတ္ခ်မယ္။ ဆိုတာေတာင္ပါေသးတယ္။
ဒါေပမယ့္ဒုကၡသည္အျဖစ္တတိယႏိုင္ငံကို ေရာက္သြားၾကတဲ့လူေတြေထာက္ပံ့လို႔ထိုင္း၊
မေလးရွား၊အိႏၵိယႏိုင္ငံေတြမွာထုတ္ေ၀ေနရတဲ့စာေစာင္၊ ရပ္တည္ေနရတဲ့အဖြဲ႔လို႔မၾကားမိေသးဘူး။
က်ေနာ္နဲ႔ရင္းႏွီတဲ့မိိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္(တတိယႏိုင္ငံကိုထြက္သြားၾကသူေတြ
ဟာသူတို႔စီးနင္းလိုက္ပါသြားတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာေကၽြးတဲ့အစာေရစာေတြထဲမွာ ေမ့ေဆး
ေတြပါတယ္)ဆိုပဲ။ဟိုခုန္ဒီကူးနဲ႔အရည္အခ်င္းရွိလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ အေပါင္းအသင္းရွိလို႔ျဖစ္ျဖစ္အ
ခ်ိဳ ႔ဆိုလစာေကာင္းတဲ့အင္ဂ်ီအို၀န္ထမ္းလုပ္ေနၾကတယ္၊သတင္းမီဒီယာနယ္ပယ္ကို၀င္
ေရာက္သြားၾကတယ္။အဖြဲ႔အစည္းၾကီးၾကီး၊ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြက အဆီနဲ႔
တ၀င္း၀င္း၊မီဒီယာေတြမွာနားေတာင္လို႔ေကာင္းေပ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ေန႔တိုင္းေျပာ
ေနၾကတယ္။
ပါးစပ္ကစည္းလံုးေရး၊ တန္းတူေရး၊ ငတ္ေနၾကတဲ့ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္က
ရဲေဘာ္အစစ္အမွန္ေတြကို ထမင္းတစ္နပ္ေကၽြးဖူးၾကပါရဲ ႔လား။ ရံုးခန္းခမ
ေပးႏိုင္တဲ့အလုပ္သမားအဖြဲ႔ေလးေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို ေဆး
လိပ္တစ္ထုပ္၊ အခန္းခတစ္လစာမ်ားေပးဖူးၾကရဲလားေမးၾကည့္ၾကပါ။
(သူတို႔ေျပာေနက်စကားတစ္ခုက ႏိုင္ငံတကာမိသားစုေတြနဲ႔ ကုလသမဂၢ
ေတြကို က်ေနာ္တို႔ေျပာေနတယ္)အဆင့္သင့္လို႔မီဒီယာသမားလို႔ေျပာေန
ၾကတဲ့ လူေတြကေကာ၊မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ဘာညာေျပာေနၾကတယ္
ျပည္ပမွာမဟုတ္တာလုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြရဲ ႔အရွဳပ္အထုပ္ေတြကိုေကာ
ေဖၚျပဖူးတာရွိၾကရဲ ႔လား။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြမွာလုပ္ခဲ့ေပမယ့္
တစ္ေန႔က ပဲသတင္းေထာက္လုပ္တယ္။ ဒီေန႔ဆိုရင္ (ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္
သတင္းေထာက္၊က်ဳပ္ကသတင္းသမား၊ႏိုင္ငံေရးနဲ႔မဆိုင္ဆိုပဲ)
(ေျပာေနက်စကားကသတင္းသမားဆိုတာ နအဖမေကာင္းတာ
ကိုေျပာျပီး ဒီဘက္ကလူေတြ မဟုတ္တာလုပ္တာကို ေျပာရင္နအဖ
အားရသြားမယ္တဲ့)အစပိုင္းကေျပာခဲ့သလို ရွစ္ေလးလံုးနဲ႔
တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း ပါ၀င္ပါတ္သက္ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြအခ်င္းခ်င္း
နယ္စပ္မွာတစ္ႏွစ္ေတာင္လက္နက္မကိုင္ခဲ့ဖူးဘူး၊ ဘာသာစကားတတ္လို႔၊
အဆက္အစပ္ေကာင္းလို႔၊ အင္ဂ်ီအို မွာလခေကာင္းေကာင္းရလို႔၀င္လုပ္တယ္။
အင္ဂ်ီအိုမွာလုပ္ရင္အန္ဂ်ီအို၀န္ထမ္းေပါ့၊အရည္အခ်င္းရွိလို႔ျဖစ္တာ။ ကိုယ္က
အင္ဂ်ီအိုမွာလုပ္ေနတာ၊ နအဖ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အုုပ္ခ်ဳပ္ေနတာကို၊ သူတို႔အႏွစ္
ႏွစ္ဆယ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာင္းျပန္ေျပာေနသူေတြလည္း ရွိပါရဲ ႔။
အလုပ္သမားအေရးလုပ္တဲ့လူကလည္း အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္။ အလုပ္သမား
အေ၇းေဆာင္ရြက္သူ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံတကာအလုပ္သမားအဖြဲ႔ နဲ႔အျခားႏိုင္ငံတကာ
သိေအာင္ ေလာ္ဘီလုပ္ရင္လည္းလုပ္တယ္ေပါ့။
ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ခုေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ၾကဘူး။ ကိုယ္ရပ္ေနတဲ့အရပ္ေဒသ၊ လုပ္ေနတဲ့
အလုပ္ကို ပုတ္သင္ညိဳလိုအေရာင္ေတြေျပာင္းခ်င္သလို ေျပာင္းေနၾကေတာ့တယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔ေတြ႔ေတာ့က်ဳပ္က စစ္အစိုးရကိုေတာ္လွန္ေနတာအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ရွိျပီ။
(ကိုယ္လုပ္ေနတာက အင္ဂ်ီအို၀န္ထမ္း၊အသံလႊင့္(သို႔မဟုတ္)ပံုႏွိပ္မီဒီယာ)
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း က်ဳပ္ကျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္(မန္းဒိတ္ရ)
ငါတို႔ကိုေက်ာ္လုပ္လို႔မရ။ငါအမတ္၊သူငါးမူး စတိတ္မင့္ထုတ္ေနတာသိတယ္မဟုတ္လား။
ထိုင္းမွာအခ်ိုဳ ႔ အဖြဲ႔ အစည္းေတြရွိတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအပါအ၀င္၊ ေဒသခံထိုင္းလူမ်ိဳးေတြနဲ႔
အသစ္အသစ္ေသာလူေတြ၊ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးရမယ့္အစား၊ အခ်င္းခ်င္းရိိုင္းပင္းကူညီ
ၾကရမယ့္အစား၊ ငါလုပ္ေနတယ္ငါတို႔အဖြဲ႔သာ လုပ္ႏို္င္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြလုပ္ေနၾကတယ္။
နအဖလုပ္သလိုျပည္ေထာင္စုျဖစ္ေနတယ္။ ငါတို႔ေအာက္မွာလုပ္။ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္
လ႔ိုပဲဆိုဆို၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေရွ ႔တန္းတင္ခ်င္သူလို႔ပဲေျပာေျပာ၊ တစ္ကိုယ္
ေကာင္းဆန္ခ်င္ၾကတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာျမန္မာအလုပ္သမားသန္းခ်ီရွိတာ
ဒီအလုပ္သမားအဖြဲ႔ေလာက္နဲ႔ႏိုင္မႏိုင္စဥ္းစားသင့္ၾကပါတယ္။ ေနရာတိုင္းမွသမဂၢေတြ
အားေကာင္းေလေကာင္းေလပဲမဟုတ္လား။ အဆင္အစပ္ရွိလာလို႔ထိုင္းေရွေနေတြ၊
ထိုင္းအလုပ္သမားသမဂၢေတြကို အလုပ္သမားကိစၥတစ္ခုေပၚလာလိုုုုု႔ တိုက္ရိုက္မ်ား စကားေျပာမိရင္ေနာင္ေတာ္အဖြဲ႔ေတြ၊အစ္မေတာ္အဖြဲ႔ေတြကေရႊစိတ္ေတာ္အလိုမက်ရံုမွ်
မကေခၚ၍ပင္ဆဲေတာ့တာပဲဗ်ာ။ပူးတြဲေဆာင္ရြက္ဖို႔ေနေနသာသာ၊ဒီကိစၥဘယ္လိုလုပ္ရင္
ေကာင္းမလဲ၊ဘယ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ အၾကံဉာဏ္ကေလးေတာင္းမိပါ
တယ္၊အဲဒီစၥနဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ဓါတ္ပံုေတြအေထာက္အထားေတြကိုအီးေမးပို႔ေပးဖို႔ညႊန္ၾကား
တတ္ၾကပါတယ္။ျဖစ္ေနတဲ့အလုပ္သမားေတြမွာရွိ/မရွိ နဲ႔အလုပ္သမားအေရးလုပ္ေနၾက
တဲ့သူတြမွာ၊အီးေမးသံုးႏိုင္ရဲ ႔လား၊အလုပ္သမားေတြကတစ္ေနရာမွာ၊ဆိုတာ
ေတြကိုနားလည္းေပးခဲၾကတယ္။ဒါျဖစ္ခ်င္ရင္ဒါေတြေပးဆိုတဲ့သေဘာ။ဘယ္လိုလုပ္၊
ဘယ္ကိုဆက္သြယ္ပါဆိုတာေလးေလာက္ေျပာဖို႔အေရး၊ျမန္မာႏိုင္ငံကရံုးေတြမွာလိုပါပဲ။
လုပ္ေနၾကသမွ်၊လုပ္ႏိုင္ၾကသမွ်အေကာင္းေတြ၊လူေတာ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ကိုယ္
လုပ္တာကိုေျပာပါ။ငါတို႔ေတြျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီရရွိေရးကိုလုပ္ေနၾကတာလား၊ႏိုင္ငံ
ေရးသမားလား၊အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနသူလား၊လူ႔အခြင့္အေရးလား၊အင္ဂ်ီအို
မွာလုပ္ေနတဲ့၀န္ထမ္းလား၊သတင္းဌာနမွာလုပ္ေနတဲ့မီဒီယာလုပ္ငန္းလား၊စာေရးဆရာ
လားခြဲခြဲျခားျခားကိုယ္ဘယ္ေနရာမွာလဲ၊ဆိုတာေလးကိုေတာ့၀န္ခံဖို႔၊သိဖို႔လိုအပ္
ပါတယ္။လုပ္ေနတဲ့အလုပ္အတိုင္းမွန္မွန္ကန္ကန္ေျပာသင့္ပါတယ္။
အလားတူ မိမိဆက္ဆံေနတဲ့လူကိုလည္း ႏိုင္ငံေရးသမားလား၊လူ႔အခြင့္အေရးးသမားလား၊
သတင္းမီဒီယာသမားလား၊အင္ဂ်ီအိုမွာလုပ္ေနတဲ့၀န္ထမ္းလား၊အလုပ္သမားအေရးေဆာင္
ရြက္ေနတဲ့လူလား၊အလုပ္သမားအေရးကိုမေဆာင္ရြက္ပဲေလာ္ဘီလုပ္ေနတဲ့အဖြဲ႔လား၊စာေရး
ဆရာလားေသေသခ်ာခ်ာ၊သိသိမွတ္မွတ္ဆက္ဆံ၊ဖို႔လိုအပ္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။မိမိကိုယ္လည္း
ခြဲျခားမသိ၊ကိုယ္္္ဆက္ဆံရသူကိုလည္းခဲြျခားမျမင္၊ဆိုေတာ့၊ထိုပုဂၢိဳလ္ေတြကိုေတာ့မသိ၊အျပင္
လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီ
ရရွိေရးလည္း အဖ်ားရွဴးသြားႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ္လက္ရွိေရာက္ရွိေနတဲ့အေနအထားမွာ ကိုယ့္ဘ၀ၾကီးပြါးခ်မ္းသာေရးလား၊ျမန္မာႏိုင္ငံ
အျဖစ္အပ်က္ကိုျပ/ေျပာျပီး ဒိုနာေတြဆီက ေဒၚလာရွာေနတာလား၊ကိုယ္နာမည္ၾကီးဖို႔အ
တြက္လား၊တကယ္ျဖစ္ခ်င္တကယ္လုပ္အဟုတ္ျဖစ္ရမည္ဆိုတဲ့စကားကိုစံထားျပီးတိုင္း
တာရင္ အထက္ကအခ်က္ေတြနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ေနခဲ့ၾကတာလား၊ဒီမိုကေရစီရေအာင္၊ျမန္မာ
ေျမေပၚမွာ စစ္အာဏာရွင္ျပဳတ္က်ေအာင္ က်ားခဲ က်ားကုတ္လုပ္ခဲ့ရဲ ႔လား၊လုပ္ေနရဲ ႔လား၊သိရွိၾကလိမ့္မယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ျပည္ပမွာအဖြဲ ႔အစည္းေတြမွန္သမွ်၊လုပ္ေန
ၾကသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္ပါလား။ေအာင္ျမေလး………ဖုန္းေတာင္ေျပာ
ဖို႔မအားၾကပါတဲ့ ၊အဲဂေလာက္တိုင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္အဖြဲ႔အစည္းတိုင္း
လူပုဂၢိဳလ္တိုင္းလုပ္ေနၾကမယ္္္္္္္္္ဆိုရင္၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊတို႔ဟာပံုျပင္ထဲကိုေရာက္
သင့္ပါျပီ။
ဂြအက်ဆံုးကကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကိုကိုယ္မသိေသးၾကတာလားမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
တာလား၊က်ေနာ္ထင္တာကေတာ့သူတို႔ေတြအလုပ္ရွုပ္ေနတာဟာ။မဟုတ္တာအတြက္
လည္းလုပ္ေနၾကသလို၊ဟုတ္တာေတြအတြက္လည္းလုပ္ေနရလို႔ထင္ပါတယ္အဲဒီမွာ၊လူ
တစ္ေယာက္ကအလုပ္ႏွစ္ခုကိုလုပ္၊သိစိတ္က၊မသိ္စိတ္ကိုလိမ္၊ေနရေလေတာ့၊ကိုယ့္စါရင္း
ကိုကိုယ္ရွင္းရင္း၊အလုပ္ေတြပိေနၾကတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ဒီမိုကေရစီအေရးတိုက္ပြဲ၀င္ေန
ပါတယ္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ကဒီမိုကေရစီနဲ႔မိုင္ေပါင္းဘယ္ေလာက္အကြာ ပင္လယ္ျပင္ကို
ဗဟိုျပဳေနၾကသလဲ၊အာဆီယံ၊နဲ႔ကုလသမဂၢေလေျပ ေလညွင္းေလာက္ကိုေတာ့ နအဖ တို႔ကအပ်င္းေျပေပါ့။အီးယူနဲ႔အေမရိကန္ေလျပင္းတို႔ကိုလည္းကၽြန္းသစ္ထီးရိုးနဲ႔သဘာ၀
ဓါတ္ေငြ႔ပိတ္စကိုမိုးျပီး၊ေက်ာက္စီးပတၱျမားစီးခ်ယ္ျပီးထီးကိုင္းေတြရဲ ႔အဖ်ားမွာ
တရုတ္၊ရုရွားနဲ႔ကိုးရီးယားဘုသီးေလးေတြတပ္ဆင္ထားတဲ့ထီးကိုေဆာင္းထားေလ
ေတာ့၊နအဖအာဏာ၊တစ္လကၼေတာင္မေရြ ႔ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။နအဖကိုနာဂစ္တိုက္ခတ္မွဳေလာက္
ဒါမွမဟုတ္ဆူနာမီပင္လယ္လိွဳင္းလံုးတို႔လိုျပင္းအား မရွိလို႔ကေတာ့တုတ္တုတ္လွဳပ္
မွာမဟုတ္ဆိုတာကိုလက္ခံၾကဖို႔လိုမယ္ထင္ပါတယ္။
နအဖတို႔ကသူတို႔အာဏာကိုထိပါးလာသူေတြ၊ထိပါးမဲ့အဖြဲ႔ေတြကို၊ဘယ္လုိေခ်မွဳန္းရမယ္၊ဘယ္
လိုအျပတ္ရွင္းရမယ္၊ဒီနည္းနဲ႔မရရင္၊ဟိုနည္းနဲ႔ရွင္းျပစ္ရမယ္ဆိုတာ၊စီမံကိန္းခ်၊အကြက္ခ်ျပီး
အတိုက္အခံအင္အားစုဟူသမွ်တို႔ကိုျပတ္ျပတ္သားသားေခ်မွဳန္သုတ္သင္းပစ္ပါတယ္။ကၽြႏ္ုပ္
တို႔အတိုက္အခံေတြဘက္ကေတာ့၊ကုလသမဂၢလံုျခံဳေရးေကာင္းစီကအေရးယူလာမွာကိုယခု၊
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တိုင္ေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာကလြဲျပီးအျခားလမ္းေၾကာင္းမ်ားအဆင္သင့္ျပင္
ဆင္ေနၾကတာမေတြ႔ရေသးပါဘူး။နအဖတို႔ကေတာ့တရားတာေတြ/မတရားတာေတြကို
ထည့္စဥ္းစားသူေတြမဟုတ္ဘူး။
၂၀၁၀မွာနန္းသိမ္းပြဲခံမယ္ဆိုတာျမင္ေနရျပီ။အတိုင္အခံအုပ္စုေတြဘက္က၂၀၀၉မွာငါတို႔
စစ္အာဏာရွင္ကိုျပဳတ္ေအာင္တိုက္မယ္္္ဆိုတဲ့စိန္ေခၚႏိုင္ေလာက္တဲ့သတၱိရွိေသးဟန္မတူေသး
ပါဘူး။အစီအစဥ္ေတြရွိဟန္မတူေသးဘူး။ဘာအတြက္ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုျပီးႏိုင္ငံတကာအင္ဂ်ီ
အိုေတြဆီမွာေငြရွာဖို႔ေလာက္သာအကြက္ရွာေနၾကတာေတြရွိပါတယ္။
အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္သာတကယ္ျပတ္ျပတ္သားသားရည္ရြယ္ရင္ေတာ္လွန္
ေရးဒီအသီးေတြဟာျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီရရွိေရးအညွာတစ္ခုတည္းအတြက္ထာ၀ရလွပ
ေ၀ဆာေနမွာပါ။
