ေဒၚႏုႏုေအးအတြက္ဝမ္းနည္းမွတ္တမ္း

ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ေလ)တပ္ၾကပ္ႀကီးစာေရးအျဖစ္မွ၁၉၈၈ခုႏွစ္လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီး
တြင္မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္သားတဦးအျဖစ္ပူးေပါင္းပါဝင္ခဲ့ေသာေဒၚႏုႏုေအးသည္ယေန႔
ႏိုဝင္ဘာ၉ရက္ညေန၅နာရီ၅၀မိနစ္တြင္မဲေေဆာက္ၿမိဳ႕မယ္ေတာ္ေဆးခန္း၌ကြယ္လြန္
သြားခဲ့ပါသည္။

ေဒၚႏုႏုေအးသည္၁၉၈၈ခုႏွစ္စစ္တပ္မွအာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္
အတူလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီးABSDFတပ္ဖြဲ႕ဝင္တဦးအျဖစ္မာနာ
ပေလာနယ္ေျမရွိေက်ာင္းသားတပ္ရင္းတခုျဖစ္ေသာသံလြင္စခန္းတြင္တြင္ခက္ခဲ
ၾကမ္းတမ္းမႈမ်ားၾကားမွႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုက္ပြဲဝင္ရပ္တည္ခဲ့သည္။

ေျပာင္းေရႊ႕ေနရာခ်ထားမႈအစီအစဥ္မ်ားအရအေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႕ေရက္ရွိသြား
ခဲ့ေသာ္လည္းၿပီးခဲ့ေသာ၂၀၀၇ခုႏွစ္ကမဲေဆာက္ၿမိဳ႕သို႕ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာကာ
ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္မ်ားကိုဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။က်မ္းမာေရးမေကာင္း
သည့္ၾကားမွပင္ေဆာင္းပါးမ်ားေရး၍အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားကိုမွ်ေဝ
ခဲ့သည္။

သူေနာက္ဆံုးေရးခဲ့ေသာေဆာင္းပါးတြင္ေရးခဲ့သလို
“ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္အသက္ရွင္ေနပါတယ္”
ဟုဆိုခဲ့ေသာေဒၚႏုႏုေအးသည္သူမအလြန္ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္ခဲ့သည့္အနာဂါတ္
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကိုမေစာင့္ဆိုင္းႏိုင္ေတာ့ပဲက်ဆံုးခဲ့ရၿပီးျဖစ္ရာ
Saffron toward ဘေလာ့မွဝမ္းနည္းေၾကကြဲရပါေၾကာင္း
အေလးအနက္မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။
ေဒၚႏုနဳေအး၏ရုပ္ကလပ္ကိုမဲေဆာက္ေတာရေက်ာင္းတြင္ထားရွိမည္ဟုသိရပါသည္။
ေဒၚႏုနေအးေနာက္ဆံုးေရးခဲ့ေသာ“စနစ္ဆိုး၏သားေကာင္မ်ား”အမည္ရွိေဆာင္းပါးကို
ေဖၚျပေပးလိုက္ပါသည္။

D-Wave
Saffron toward Group

October 18, 2008

စနစ္ဆုိးရဲ ႔ သားေကာင္မ်ား

ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမ အမွတ္တရ ပံုရိပ္စာ

ေပးပို႔သူ - အေမေဒၚႏုႏုေအး

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထု အံုၾကြမႈ အေရးအခင္းႀကီးမွာ အေမတို႔က ေလတပ္အေနနဲ႔ ေရွ ႔ဆံုးက တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီးေတာ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းေတာ့လည္း အည့ံမခံဘဲ အေမအပါအ၀င္တပ္မေတာ္သား တခ်ိဳ ႔ ဟာ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အတူ နယ္စပ္ကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကို ေရာက္ရွိဖုိ႔ အေမတုိ႔ေတြဟာ (၂) ရက္နဲ႔ (၃) ည လံုးလံုး မေနမနား ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ ဒုကၡကို ႀကံ႔ႀကံ႔ခံကာ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ ကို ေရာက္ရွိၿပီးတဲ့ေနာက္ လက္နက္ဆုိလုိ႔ အပ္တစ္ေခ်ာင္း ေတာင္ မရွိတဲ့ ႏုနယ္တဲ့ ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့လို႔ စစ္အာဏာရွင္ ေတြကို လက္နက္ကိုင္ၿပီး ျပန္လည္တုိက္ပြဲ၀င္ဖို႔ သမုိင္းေပးခဲ့တဲ့ အေျခအေနအရ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦးကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ရာမွာ အေမတို႔ တပ္မေတာ္သားေတြ အေနနဲ႔လည္း က်ရာေနရာ တတ္ႏုိင္တဲ့ တာ၀န္ကို ယူခဲ့ပါတယ္။ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဘ၀ကို အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ျမႇပ္ႏွံခဲ့ရလို႔ အဲဒီ အခ်ိန္က အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေနာင္ဘ၀အထိေတာင္ မေမ့ႏုိင္ေအာင္ လြမ္းေမာ တမ္းတခဲ့ရ ပါတယ္။ ေနာင္တဆုိတာလည္း အေမတို႔မွာ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ရႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္တဲ့အထိ ယေန႔ထက္တုိင္ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ စိတ္အားျပင္းထန္လ်က္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္လာေနာင္သားေတြအေနနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ခ်ဴပ္ျငိမ္းေအာင္ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကဖို႔ လက္ဆင့္ကမ္း သမိုင္းေပးတာ၀န္ကို ယူၾကဖို႔ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါတယ္။ေနာက္တခု ေျပာခ်င္တာက အခုအခ်ိန္ဟာ အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနလို႔ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြအားလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္ တိုင္တိုင္ပင္ပင္နဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ ၾကပါလို႔ ေျပာၾကားခ်င္ပါတယ္။

အေမတုိ႔ရဲ ႔ သံလြင္စခန္းဆုိတာကေတာ့ ေသာင္းရင္းျမစ္နဲ႔ သံလြင္ျမစ္ဆံုတဲ့ ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို ခ်စ္တဲ့သူေတြရဲ ႔ ဆံုစည္းရာ ေနရာေလး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၂၀) နီးပါးက အဲဒီေနရာမွာ ဘုရားတစ္ဆူ ကို အေမတုိ႔ ေတာ္လွန္ေရး ဘက္ေတာ္သားေတြက အမွတ္တရအျဖစ္ တည္ထားပူေဇာ္ခဲ့ပါတယ္။ အေမတုိ႔ရဲ ႔ တပ္ရင္းတစ္ခုထဲမွာေတာင္ လူအင္အားဟာ (၁၇၀၀) အထိ ရွိခဲ့ပါတယ္။ လြမ္းေမာဖြယ္၊ နာက်ည္းဖြယ္၊ ေၾကကြဲဖြယ္ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမမွာ စစ္အာဏာရွင္ကို ပုန္ကန္ေနတဲ့ အေမ့ရဲ ႔ ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေလးေတြ သိေအာင္ အေမ အသက္ရွင္စဥ္မွာ ေျပာျပသြားခ်င္တယ္။ အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမမွာ အေမဟာ ငွက္ဖ်ားဒဏ္ကို အျပင္းအထန္ (၂၂) ႀကိမ္ တိတိ ခံစားခဲ့ရၿပီး ၀ိဥာဥ္ေတာင္ လြင့္ေမ်ာခဲ့ရတဲ့အထိ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါတယ္။ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျပင္းထန္လွတဲ့ အေမတို႔ရဲ ႔ အဲဒီတုန္းက ဘ၀ဟာ လူျဖစ္ရတာ ပီသ တယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရတဲ့အထိ အားအင္ေတြ အျပည့္နဲ႔ေပ့ါ။ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေအးျမင့္ ေျပာခဲ့သလိုဘဲ သားေတြ သမီးေတြကို ထားခဲ့ရတဲ့ အေမတို႔ဟာ မိဘေတြကို ခြဲခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတာထဲမွာ ေနၾကေတာ့ သားသမီး ငတ္ေနတဲ့ အေမနဲ႔ မိဘကို တမ္းတ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ သားသမီးေတြရဲ ႔ ဘ၀ စဥ္းစားတာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ခိုင္ၿမဲတဲ့ သံေယာဇဥ္ နဲ႔ ႏုနယ္ျဖဴစင္လွတဲ့ လူမမယ္ ေက်ာင္းသားေလးေတြ အားလံုးရဲ ႔ “အေမ ဘ၀” ဟာ အင္မတန္ကို ကဗ်ာဆန္လွတာေပ့ါ။ ဒီမိုကေရစီ ရမွ အမွ်ေ၀ပါ အေမလို႔ မွာၾကားရင္း က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူ႔ ရင္ေသြးေတြရဲ ႔ အသံေတြဟာ အေမ့ရဲ ႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ယေန႔တုိင္ သိမ္းထားရဆဲပါ။

ဗမာစစ္တပ္က KNU ေတြကို “ငေပြး” လုိ႔ ေခၚၾကတဲ့အတုိင္း ေတာထဲက ကရင္ေတြရဲ ႔ ကိုယ္ခႏၶာမွာ ေပြးေတြ ေပါက္ေနတာကုိ ျမင္ရတယ္။ အေမတို႔လည္း ၀ဲ ေတြ ေပါက္ၾကတယ္ေလ။ အေမတို႔ဟာ သံလြင္ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ ေရဆင္းခ်ိဳးရတဲ့အခါ သဲေတြနဲ႔ ယားလွတဲ့ ၀ဲ ေတြကို ပြတ္ၾကရတယ္။ ေက်ာင္းသားကေလးေတြ ရိကၡာအတြက္ ေလွကေလးနဲ႔ ေစ်း၀ယ္ထြက္သြားရင္ အေမက ကမ္းနဖူးမွာ ထုိင္ၾကည့္ရင္း ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ရတယ္။ အခ်ိန္တန္လို႔ ျပန္မေရာက္တဲ့ ေန႔ေတြလည္း ရွိတယ္။ တခ်ိဳ ႔လည္း နအဖတပ္နဲ႔ ေတြ႔ၿပီး တုိက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ့သလို တခ်ိဳ ႔လည္း အခ်ိန္တန္လို႔ အေမ စိတ္ပူရတဲ့အခါ ျပန္လာေတာ့ အေမ့မွာ ဖက္ၿပီး ငို ရတယ္။ ျဖစ္စဥ္တခုမွာ ေက်ာင္းသားေလး တခ်ိဳ့ဟာ ေရွ႔တန္းမွ ျပန္လာလာခ်င္း အေမ့ရင္ခြင္ထံ ေမာႀကီးပန္းႀကီး ၀င္လာကာ သူ႔ရဲ ႔ သူငယ္ခ်င္း က်ဆံုးသြားလို႔ မ်က္ရည္ စက္လက္ ႏွပ္ေခ်းသုပ္ရင္း သူ႔မ်က္ႏွာကို ပြတ္ပြတ္ၿပီး “အေမ... ဒီေကာင္ေတြကို သားျပန္ခ်မယ္၊ မခံႏိုင္ဘူး” လုိ႔ ေျပာဆုိလိုက္တဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ အေမ့ရဲ ႔ ႏွလံုးသားကို တုိက္ရိုက္ ထိမွန္ေစပါတယ္။ တခါတေလ ေစ်း၀ယ္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ အၾကာၾကီးေနမွ ျပန္လာေတာ့ အေမက စိတ္ပူလို႔ေမးတဲ့အခါ “၀ယ္လာတဲ့ ၾကက္ လြတ္သြားလို႔ လိုက္ဖမ္းေန ရတာေၾကာင့္ ၾကာ သြားတယ္ အေမလို႔” ေျပာေတာ့ အေမ့မွာ ငိုရခက္၊ ရယ္ ရခက္ စိတ္တုိရေသးတယ္။ တိုက္ပြဲနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာ ေသရတာ မေၾကာက္လို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေတာထဲမွာ ေနခဲ့ေပမဲ့ ႏုငယ္တဲ့ ကေလးေတြ ဖ်ားနာျပီး ေသေတာ့ အေမ့မွာ နာက်ည္း ခံစားရတယ္။

အေမႏုနဲ႔ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္မွ သားသမီးမ်ား

မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္ကို ေခြးအိပ္ေတာင္ဆုိတဲ့ ေတာင္ႀကီးက စီး ၿပီး မုိးထားတယ္။ ေခြးအိပ္ေတာင္လုိ႔ ေခၚဆုိတဲ့အတုိင္း အဲဒီ ေတာင္ကို အေ၀းကေန ၾကည့္ရင္ ေခြးတစ္ေကာင္ အိပ္ေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။ ေအာက္ က တက္ၿပီး တုိက္ရင္လည္း မရ၊ ေတာင္ႀကီး မိုးေနလို႔ အေပၚကေန ဗံုး ႀကဲ တုိက္ရင္လည္း မရတဲ့ အဲဒီ ဌာနခ်ဳပ္ကို တခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းရွိတာ သိေနတဲ့ DKBA ေတြက နအဖကို လမ္းျပ လုိက္ရာမွာ အေမတို႔ အတုိက္အခံေတြ မွီခို အားထားရာ မာနယ္ပေလာ ဌာနခ်ဳပ္ႀကီးလည္း ရန္သူ႔လက္ထဲ က်ဆံုးသြားရတယ္။ အေမ့ အေနနဲ႔ အဲဒီ ျဖစ္ရပ္ကို သား ကို္ဖုိးတရုတ္ ေျပာသလို သင္ခန္းစာ ယူၿပီး ယေန႔ နအဖကို တုိက္မယ္ဆုိရင္ စစ္တပ္ ေအာက္ေျခကို စည္းရံုးၿပီးမွ သူ႔လူ ကိုယ့္ဘက္သား ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ကာ တုိက္ယူဖုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္တယ္။ အခုဆုိရင္ တပ္မေတာ္ အတြင္းမွာ ေအာက္ေျခ အရာရွိနဲ႔ အၾကပ္တပ္သားေတြဟာ တပ္မွဴးေတြကို ပုန္ကန္တုိက္ခိုက္ေနၾကတာ မၾကာခဏ ၾကားသိေနရပါတယ္။ ျပည္သူေတြနဲ႔ ထပ္တူ တပ္မေတာ္သား ေတြဟာလည္း စစ္ကြ်န္အျဖစ္ ႏြံနစ္ေနၾကတယ္။ စစ္ေျပးေတြလည္း မ်ားေနၾကတယ္။ သူတုိ႔ကို ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားေတြက လက္မခံမွာ စိုးလို႔ သူတုိ႔မွာ ေျပးစရာ ေျမမရွိလို႔ရယ္ အာဏာရွင္ေတြကို တုိက္ခိုက္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးလို႔သာ ေမွးေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။တကယ္ေတာ့ မေကာင္းမႈဆိုတာ ဆိတ္ကြယ္ရာ မရွိလို႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ တေန႔မွာ မုခ်က်ဆံုးရမယ္လို႔ အေမယံုၾကည္တယ္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုအေမ ေျပာရရင္ “ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနပါတယ္”....။

Burma Sends Ground Troops to Bangladesh Borderျမန္မာ-ဘဂၤလာ နယ္စပ္ အလြန္တင္းမာ

11/8/2008

Burma has sent ground troops to the western border area near Bangladesh after a maritime dispute started last week, said a resident from Sittwe.

He said, "Troops from Ann and Sittwe were sent to Paletwa and Buthidaung Townships in the last two days to wage a possible war with Bangladesh."

The two townships are located along the western border, opposite the Chittagong Hill Tract of Bangladesh, and are a strategic area for military positioning.

Most of the battalions from Sittwe have been sent to the western border area. "Now most police constables have been brought from rural areas of Sittwe for security because the army battalions left Sittwe for the border area," the resident said.

According to local sources, many soldiers have been deployed at strategic points along the Mayu Peninsula, located between the mouths of the Naff and Mayu Rivers near the disputed maritime territory.

Burma and Bangladesh have both deployed armed forces along the border. A local resident reported that the Burmese authority put a high alert out in northern Maungdaw near Bangladesh, and many Nasaka men are staying in the area in the ready position.

Bangladesh authorities have also deployed many Bangladesh Rifles personnel in the south of the Chittagong Hill Tract area. Bangladesh put out a red alert yesterday in the country after the BDR men were deployed to the border.

Many Bangladeshis in remote areas along the border are staying inside their homes, afraid to venture out for fear that war may break out.

A Sittwe resident also said, "Seven Burmese navy ships, including the largest, ship 774, have anchored in Sittwe port and many others have been deployed at sea."

The situation along the border is very tense as the number of security forces on both sides are increasing.

11/8/2008

ျမန္မာႏွင့္ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ႏိုင္ငံအၾကား ေရျပင္ပိုင္နက္ အျငင္းပြားမႈ ျဖစ္ပြားျပီးေနာက္ ျမန္မာႏွင့္ ဘဂၤလာနယ္စပ္ အေျခအေနမွာ အထူးတင္းမာေနျပီး ႏွစ္ဘက္နိ္ုင္ငံမ်ား အေနျဖင့္အင္အားမ်ား တိုးခ်ဲ႕ခ်ေနေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

နယ္စပ္မွ ရရွိေသာသတင္းအရ ဘဂၤလာေဒခ်္႕နုိ္င္ငံ ေတာင္ပိုင္း နတ္ေက်ာက္ဆရီ နယ္ေျမတြင္ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို တိုးခ်ေနျပီး ျမန္ဘက္ကလည္း နစကတပ္ဖြဲ႕ မ်ားကို ေမာင္ေတာျမိဳ႕နယ္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ အမ်ားအျပားတိုးခ်ေနေၾကာင္း သိရသည္။

ေကာ့ဘဇားခရိ္ုင္ထုတ္ The Daily Apon kantha သတင္းစာအရ ယမန္ေန႕ညေန ၈ နာရီခြဲတြင္ ေတာင္ျပိဳနယ္စပ္တြင္ ျမန္မာနစကတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား အၾကား ေတြ႕ဆံုတိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္း ေဖၚျပသည္။

အဆိုပါ တိုက္ပြဲေၾကာင္း ေဒသတြင္းအေျခအေနမွာ အထူးစိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အေနအထားသို႕ ေရာက္ရွိေနျပီး ေဒသခံဘဂၤလီ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ အိမ္ထဲမွအိမ္ျပင္ကို မထြက္၀ံ့ဘဲ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေဖၚျပသည္။

သို႕ေသာ္လည္း နိရဥၥရာမွ အဆိုပါ တိုက္ပြဲသတင္း ဟုတ္မဟုတ္ကို ေဒသအတြင္း အရာရွိ မ်ားကိုေမးျမန္းရာ အမည္မေဖၚလိုသူ အရာရွိတဦးက မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ျငင္းဆိုသည္။

သို႕ေသာ္လည္း ႏွစ္ဘက္နုိင္ငံအေနျဖင့္ တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား တိုးခ်ဲ႕ခ်ထားျခင္းမွာ ဟုတ္မွန္ျပီး ဘဂၤလီလူမ်ိဳး ၀ါးခုတ္သမား ၄ ဦး အသတ္ခံရေသာ လြန္ခဲ့ေသာ အပတ္ကစျပီး အေျခအ ေနမွာ အထူးတင္းမာလာေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

နယ္စပ္မွ ရရွိေသာသတင္းအရ ဘဂၤလာ-ျမန္မာ နယ္စပ္ အေျခအေနမွာ အထူးတင္းမာေနျပီး တဘက္ႏွင့္တဘက္ အမွားမခံနုိင္ေသာ အေနအထားတြင္ ေရာက္ရွိေနျပီး အခ်ိန္မေရြး ေပါက္ကြဲနိုင္ေသာ အေနအထားတြင္ ေရာက္ရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။

ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲႛပတ္သက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မူၾကမ္းတင္သြင္း

2008-11-08

ျမန္မာႏိုင္ငံနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံမွာ ႓ပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာလ ၃၀ရက္ေနႛက တင္သြင္းခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခဵက္မူၾကမ္းကို လာမယ့္ ဒီဇင္ဘာ လဆန္းမွာ အေခ်အတင္ ေဆြးေႏြး႓ပီး မဲခြဲဆံုးျဖတ္ဖိုႛ ရွိပၝတယ္။

(Photo: AFP)

ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္း။ (Photo: AFP)

၆၃ ႀကိမ္ေျမာက္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ တတိယေကာ္မတီအစည္းအေဝးမွာ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္မူၾကမ္းကို တင္ခဲ့တာလိုႛ အေမရိကန္ အေျခစိုက္ USCB ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမွအဖြဲ႕ အမႈေဆာင္္ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးေအာင္ဒင္က ေျပာပၝတယ္။

“ျမန္မာႏိုင္ငံနဲႛ ပတ္သက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မူၾကမ္းေပၝ့ေနာ္၊ အဲဒၝကို ဥေရာပသမဂၢႏိုင္ငံေတြ၊

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္နဲႛ တျခားစိတ္သေဘာထားတူတဲ့ႏိုင္ငံေပၝင္း ၄၃ ႏိုင္ငံကေန ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံကို ေအာက္တိုဘာလ ၃၀ ရက္ေနႛက တင္သြင္းလိုက္႓ပီ။"

ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္မူၾကမ္းမွာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံက အရင္ကခ်မွတ္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပည္သူေတြရဲႚ အရပ္ဘက္၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးနဲႛ ယဥ္ေက်းမႈ အခြင့္အေရးကို စစ္အစိုးရက စနစ္တက် ခ်ိဳးေဖာက္ေနတာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္ႛကြက္တယ္လိုႛ ေဖာ္ျပပၝတယ္။

၂၀၀၇ခု ႓ငိမ္း႓ငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ဆႏၵျပသူေတြကိုႏိွိမ္နင္းတာအပၝအဝင္ စစ္အစိုးရဟာ မုဒိန္းမႈေတြ၊ မေတာ္မတရား ျပဳက်င့္မႈေတြညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈေတြ က်ဴးလြန္ေနေၾကာင္း၊ အမႈစစ္ေဆးတာမရွိဘဲ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းတာေတြကိုလည္း အထူးစိုးရိမ္ပူပန္ေၾကာင္း ေဖၞျပပၝတယ္။

ဦးဝင္းတင္အပၝအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အနည္းအက်ဥ္းကို မၾကာခင္က ျပန္လႊတ္တာ ရွိေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားဦးေရ ဆက္႓ပီးတိုးလာေနတယ္လိုႛ ဆိုပၝတယ္။ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အကဵယ္ခ်ဳပ္နဲႛ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားတာ၊ႏိုင္ငံေရး ေခၝင္းေဆာင္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေခၝင္းေဆာင္ေတြ၊ လူႛအခြင့္အေရး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူေတြ အပၝအဝင္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး အထူးစိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ရတယ္လိုႛ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မူၾကမ္းမွာ ပၝရွိပၝတယ္။

ႏိုင္ငံေရးဟုဆိုလွ်င္

ေလးစားအပ္ပါေသာေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားႏွင့္
ႏိုင္ငံေရးဘက္ေတာ္သားမ်ားအားလံုးသို႔

က်ေနာ္တို ့သည္ျမန္မာ့ေျမေပၚတြင္ရွင္သန္ေမြးဖြားလာႀကသည့္ျမန္မာ
ႏိုင္ငံသားမ်ားပီပီဖိႏိွပ္ခံဘဝမွလြတ္ေျမာက္လို သည့္စိတ္ဓါတ္မ်ား
ကိုယ္စီတူညိႀကမည္မွာဧကန္မွန္လိမ့္မည္ဟုထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။

အာဏာရွင္စနစ္မွလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ႀကသည့္
ႏိုင္ငံေရးအာဇာနည္မ်ားေပၚထြက္လာသည္မွာရွစ္ေလးလံုးမွစျပီးယေန ့
အခ်ိန္ထိအမ်ားဆံုးဟုလည္းဆိုႏိုင္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရွားသူေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေနာက္ပါမ်ားတို႔မွာျပည္တြင္းတြင္
ဖမ္းဆီးခံရတာေတြရွိေနသလိုျပည္ပတြင္ခိုလံုလုပ္ရွားေနႀကသူမ်ားလည္း
အေျမာက္အမ်ားရွိေနႀကပါသည္။ထိုသူတို ့၏ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအားလံုး
ကိုက်ေနာ္တို ့ကေလးစားႀကပါသည္။

အဘယ္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္ျပည္သူတရပ္လံုးလြတ္ေျမာက္ေရးကို
ေဆာင္ရြက္ေနႀကေသာေႀကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ထိုသူအားလံုးကို
ျပည္သူတရပ္လံုးကလည္းအားထားယံုႀကည္ေနႀကပါသည္။

ျပည္တြင္းမွလုပ္ရွားသူမ်ားမွာအာဏာရွင္တို ့၏ရန္ေႀကာင့္
လြတ္လပ္စြာလုပ္ရွားမရႏိုင္သည့္အတြက္ထိေရာက္ေသာျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲေရးမျဖစ္ႏိုင္သည္ကိုနားလည္ႏိုင္သကဲ့တို ့က်ေနာ္တို ့
ျပည္ပလႈပ္ရွားသူမ်ားကတနည္းနည္းေျပာင္းလဲေအာင္ဘာ
ေႀကာင့္မလုပ္ရွားႏိုင္ႀကပါသနည္း။

ျပန္လည္သံုးသပ္ႀကဖို ့လိုေနပါသည္။ျပည္ပလုပ္ရွားေနႀကသည့္
အဖြဲ ့အစည္းေပါင္းမ်ားစြာရွိပါသည္။လူေပါင္းမ်ားစြာပညာရွင္မ်ား
စြာရွိသည္။သို့႕ေသာ္အျမင္မတူသေဘာထားကြဲျပာေနႀကေသာ
ေႀကာင့္အလုပ္တြင္မတြင္က်ယ္ဘဲျဖစ္ေနႀကရသည္။အခ်ဳပ္ေျပာ
ရလွ်င္အဖြဲ ့မ်ားျပီးအစည္းမရွိဟုဆိုရပါမည္။

ျပည္တြင္းျပည္ပလုပ္ရွားသူမ်ားကိုႏိုင္ငံတကာကကူညီလိုသည္ဆို
လွ်င္ပင္ဘယ္အဖြဲ ့အစည္းကိုကူညီရမည္ဆိုသည္လည္းေဝခြဲမရ
ဘဲရွိေကာင္းရွိလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။နအဖကိုဘယ္သူကမွမႀကိဳက္
ေသာ္လည္းသူ ့နည္းသူဟန္ျဖင့္ဘယ္သူ ့ကိုမွဂရုမစိုက္ဘဲသူ ့လမ္း
ကိုသူေလွ်ာက္ေနသည္။မႀကာမီ၂၀၁၀ကိုေရာက္ပါေတာ့မည္။

က်ေနာ္တို ့ဘာလုပ္ႀကမည္နည္း။က်ေနာ္တို ့အတြက္ေလွ်ာက္ရမည့္
လမ္းတိုေတာင္းေနပါျပီ။ရွိသမွ်ေသာအဖြဲ ့အစည္းအားလံုးတို ့မွာဒီမို
ကေရစီေရးအတြက္ဆိုသည့္ဦးတည္ခ်က္တူညီႀကမည္ဆိုလွ်င္ယေန ့
တစ္စိတ္တည္းတသားတည္းျဖစ္ဖို ့လိုေနပါျပီ။

personal ေတြရွိေနတဲ့အဖုအထဲ့ေတြကိုအဖြဲ႕အစည္းစာမ်က္ႏွာ
ေပၚသို ့တင္ေဆာင္မယူဘဲတစ္ခုတည္းေသာလမ္းစဥ္တစ္ရပ္ေအာက္
မွာပူးေပါင္းပါဝင္လုပ္ေဆာင္သင့္ႀကပါျပီ။တကယ္လို ့သာဘာမွမလုပ္
ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္တို ့ေတြအားလံုးသမိုင္းမွာအရုိင္းစာရင္းဝင္မ်ား
ျဖစ္ႀကပါလိမ့္မည္။

ျဖစ္ခဲ့ျပီးေသာကိုယ့္အေႀကာင္းသူ ့အေႀကာင္းေတြကိုေဘးဖယ္ထား
ျပီးညီညာလက္တြဲႀကပါစို ့လို ့ေတာင္းဆိုေရးသားလိုက္ပါသည္။

ဒီစာသည္ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကိုမွမရည္ရြယ္ဘဲမိမိအျမင္ကို
ေရးျခင္းသာျဖစ္သည္။မွားလွ်င္ခြင့္လြတ္ႀကပါ။
ပညာေက်ာ္

US Strongly Condemns Prosecution of four Burma democracy defence lawyers

On Burma Review - burmareview.org :-

In a Press Statement released on November 7, 2008 by the Deputy Spokesman of the US State Department (No. 2008/939) - Mr. Robert Wood, the United States has strongly condemned the recent prosecution by Burma’s military regime of four democracy defense lawyer’s right to legally represent the case of political detainees. Burma Review welcomes the action of US State department, which attempts to restore human dignity to defend oneself through legal constitutional means.

It is important to note that in last two weeks new developments in Burma, defense attorney Nyi Nyi Htwe was sentenced to six months’ imprisonment and three others, U Aung Thein, U Khin Maung Shein, and Saw Kyaw Kyaw Min, face possible prison time for contempt of court after they lodged complaints about the lack of due process in their clients’ trials, which is a blatant violation of civic rights ordained in Human Rights Charter of United Nations. The US State department in its press release reiterated that, “these actions represent a blatant attempt by the regime to intimidate these lawyers and demonstrate its contempt for the rule of law,” and made a call to the Burmese ruling military regime - to release immediately Nyi Nyi Htwe and drop all charges pending against U Aung Thein, U Khin Maun Shein and Saw Kyaw Kyaw Min.

It has further stressed vocally, that, “Burma’s military regime cease harassing and arresting citizens for peacefully exercising their internationally recognized human rights, and to release all political prisoners immediately, and to begin a genuine dialogue with democratic and ethnic minority groups on a transition to a civilian, democratic government in Burma.” This also implies the consistent demand of immediate release by US government of NLD leader and Nobel laureate – Daw Aung San Suu Kyi’s from detention, who had already spent more then thirteen years in house arrest away from her family for the cause of peaceful non-violent democratic change in Burma.

First person: 'I was brutally tortured for six months

Ko Aung, 45, political activist

Interview by Rob Sharp
Saturday, 8 November 2008

Kalpesh Lathigra

Aung says: 'I saw a young girl murdered by the army as she begged for mercy. I will never forget that

Ko Aung was a student in Burma during the country's 8888 uprising, named after the date on which it began, 8 August 1988. Thousands of people, mostly Buddhist monks and students, were slaughtered by the country's armed forces. As head of a student movement protesting against the socialist government, Aung was arrested several times, held as a political prisoner for six years, and tortured.

I was born in 1963 in Rangoon, Burma's then capital, and enjoyed a normal upbringing. I was doing a course in industrial chemistry at Rangoon Art and Sciences University. The Burma Socialist Programme Party was in power and suddenly decided to ban all bank notes. At that point I began to get politically involved. The university was state-funded and already there were not enough text books to go around. It occurred to me that the country was getting cash from the International Monetary Fund (IMF) but little of that was filtering through.

It was then that I organised the students to burn bank notes in the canteen as a means of protest. The clashes between students and government continued; someone was shot outside Rangoon Institute of Technology. At the beginning of 1988 we marched. The army blocked our campus and then arrested hundreds of students. When I escaped, the police followed me to my parents' home and arrested me. I was detained for a month, had no food or drink for six days and was beaten. After I was released I rebuilt an underground network. We started to protest again within the university campus. It was closed down so we went further underground.

On 8 August 1988 people took to the streets. I saw a young girl murdered by the army after she begged for mercy. I will never forget that. After that I was one of the founders of the All Burma Federation of Student Unions. We continued protesting. In September of that year I was arrested. I was brutally tortured for six months in several different military intelligence centres. I was sentenced without trial to seven years in prison with hard labour.

In prison I kept fighting for more rights for the prisoners. So they put me in solitary confinement with leg irons three times. I was eventually released in 1994. I was asked to sign a confession that I was not involved in a political movement but I refused. So I had to flee the country. I used a fake passport to come to the UK.

I am now the executive committee member of the Burmese Democratic Movement Association UK. I am also training to be an immigration adviser. I will not give up the cause for freedom. I still support my comrades in Burma and financially support the underground movement as best I can. The events of 8888 will always be burned on my heart.

Do you have an interesting story to tell? E-mail us at firstperson@independent.co.uk