“အနွစ္ႏွစ္ဆယ္မွသည္”

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ဆီသို႕

“အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွ် တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္လာၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ္႔ကိုယ္ျပန္၍ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ႀကိဳးတိုက္ထဲသို႔ ေရာက္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။”

အထက္ပါ စာပိုဒ္မွာ ဗိုလ္မႈးခ်စ္ေကာင္း ေရးခဲ႔သည္႕ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ စာအုပ္၏ အဖြင့္ စာပိုဒ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ လူထုအံုႁကြမႈႀကီးမွ စခဲ႕ေသာ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရးႏွင္႕ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား၏ ကာလသည္လည္း လာမည့္ ဩဂုတ္လ (၈)ရက္ေန႔တြင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ တင္းတင္းျပည့္ေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ တိုက္ပြဲခရီးရွည္ႀကီးထဲမွာ က်ဆံုးသူေတြလဲ က်ဆံုးကုန္ၾကရပါၿပီ။ ကိုဖုန္းေမာ္ တို႔လို သမိုင္းဝင္ခဲ့သူေတြ ရွိသလို၊ နအဖမီးသၿဂိဳလ္ စက္ေတြထဲမွာ လူမသိသူမသိ ျပာက်ခဲ႔ရ သူေတြ၊ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္း ငွက္ဖ်ား ႏွိပ္စက္ရင္းျဖင့္ ေခါင္းခ်ခဲ႔ရသူေတြ၊ နအဖရဲ႕ စစ္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ႏိွပ္စက္ ညွင္းပန္းမႈေတြကို အံတုၾကံ႕ၾကံ႕ခံရင္း က်ဆံုးခဲ႔ရသူေတြ ယခုတိုင္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားထဲတြင္ ဒူးေထာက္အညံ့ မခံပဲ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနသူေတြ ရွိေန သလို အခ်ိ္ဳ႕လဲ လူသားခ်င္းစာနာတဲ့ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံအႏွံ႕အျပားကို ေရာက္ရွိေနၾကၿပီး အခ်ိဳ႕ကလည္း နယ္စပ္ေဒသေတြမွာပဲ အားခဲလို႔ ရပ္တည္ ရုန္းကန္ေနၾကဆဲ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကဆဲပင္၊ ၿပည္တြင္းရွိ ရဲေဘာ္မ်ားကလည္း ဟိုပုန္းဒီခိုနဲ႔ အလံမလွဲ စတမ္း တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကဆဲပင္။ ထိုအင္အားစုမ်ား ေၾကာင့္လဲ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲရဲ႕ အရွိန္အဟုန္ဟာ အဆက္မၿပတ္ ဆက္လက္ ၿဖစ္ေပၚေနတယ္ လို႕လဲ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သည္ပင္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း ဘဝေပါင္းစံုက်င္လည္ရင္းမွ Migrant ေက်ာင္းေလး တခုမွာ အနာဂတ္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္ေတြကို ပညာသင္ေပးရင္း ဘဝကို ရုန္းကန္ေနရဆဲပါ။

ေန႕စဥ္နံနက္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တိုင္း ေက်ာင္းေရွ႕ အလံတိုင္မွာ ထိုင္းအလံကိုတင္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကို သီဆိုေနၾကရတဲ႔ ခေလးငယ္ေတြကို ၾကည္႔ရင္းပင္ “ေဩာ္ ဘယ္ေတာ႔ မ်ားမွ ငါတို႕ခေလးေတြ ကိုယ္႕အမိေျမေပၚမွာ ေျခခ်လို႕ အမိႏိုင္ငံေတာ္ အလံကို အေလးျပဳခြင့္ ရၾကမွာလဲ” လို႕ ေတြးရင္း အၿမဲေၾကကြဲခဲ႔ရပါတယ္။

တကယ္ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ ဒီကေလးေတြကမွ ေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ခြင့္ ရေနပါေသးတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းပါ ေပ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ကေလးေတြ၊ မတရားႀကီးၿမင့္ေနတဲ့ ကုန္ေစ်းႏွူန္းနဲ႕ အလွဴေငြအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာင္ မတက္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ကေလးေတြက ၿပည္တြင္းမွာ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီလိုဘဝေတြ မၿပီးွဆံုးႏိုင္ေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြနဲ႕ အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႕ (၈၈)မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြဟာလည္း အသက္ေလးဆယ္တန္းေတြ ေရာက္လာခဲ႔လို႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက မၿပီးေသးတဲ႔ တာဝန္ေတြကို ဆက္လက္ ယူေနၾကရပါၿပီ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ဘယ္အထိ ခရီးေပါက္ခဲ႔ပါၿပီလဲ?

အျမင္မွာေတာ့ တျပည္လံုးမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ကန္႕ကြက္ဆႏၵ ျပမႈေတြျဖစ္လို႔ တကမၻာလံုးက ဝိုင္းဝန္း ကန္႕ကြက္ရံႈ႕ခ်ၾကလို႔ နအဖဟာ အက်ဥ္းအက်ပ္မ်ိ္ဳးစံုနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ အေျခစိုက္စခန္းေတြကို တခုၿပီးတခု လက္လြတ္ရၿပီး ေနာက္ဆံုး ခံကတုတ္ကေန မီးကုန္ယမ္းကုန္ ခုခံေနရတဲ႔ပံုပါပဲ။

တကယ္ေကာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အႏိုင္ရေနတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါသလား ?

အဆင့္ဆင့္ အေလ်ာ့ေပးလာခဲ႔တယ္လို႔ ယူဆတယ္ဆိုရင္ နအဖရဲ႕ ရိုးေျဖာင့္တဲ႔ လိုက္ေလ်ာမႈ တခုေလမ်ုား ေတြ႕ၾကပါသလား။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္စက္တင္ဘာလ အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့ အခ်ိန္က ႏိုင္ငံေရးပါတီ ဖဲ႔ြခြင္႔ေပးမယ္ ေရြးေကာက္ပဲြ လုပ္ေပးမယ္၊ အနိုင္ရမယ့္ လူကို အာဏာလႊဲေပးၿပီး စစ္တပ္ဟာ စစ္တန္းလ်ားျပန္ရံုပဲလို႔ ဦးေစာေမာင္ေျပာခဲ႔တာကို မွတ္မိၾကဦးမွာပါ။

တကယ္တန္းက်ေတာ႔ ရွိသမွ် ႏိူင္ငံေရးပါတီေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးသပ္ရႈိၿဖိဳခြဲ၊ နိုင္ငံေရးပါတီ ေတြရဲ႕ အေရးပါတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းၿပီးမွ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပ ေပးခဲ႔တာပါ။ ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီး အပိုင္တြက္ထားတဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးက NLDကို တခဲနက္ ေထာက္ခံလိုက္တဲ႔ အခါက်မွ ျပဴးတူးၿပဲတဲျဖစ္ၿပီး ဦးေစာေမာင္ကို ျဖဳတ္ခ်လို႔ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ အစားထိုးတာပါ။

တနည္းဆိုရင္ ဦးေစာေမာင္ ေျပာခ်င္တ ာေျပာခဲ႔တာေတြကို ေနာက္လူေတြ တာဝန္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ႔ သေဘာပါ။ ကိုယ္ေျပာတဲ႔ စကားေတာင္ ကိုယ္တာဝန္မယူႏိူင္တဲ႔ လူေတြက သူတို႕ကိုယ္ သူတို႔ အစိုးရလို႔ ဆိုခ်င္ၾကပါေသးတယ္။

ေနာက္တခါ ROAD MAP (၇)ခ်က္ဆိုတာကို ဦးခင္ၫြန္႕က ေရးဆြဲၿပီး အမ်ိဳးသား ညီလာခံကို က်င္းပလို႔ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ေရးဆြဲၾကျပန္ပါတယ္။ ရပ္လိုက္ သြားလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲ လုပ္လာတဲ႔ အဲဒီညီလာခံေတာင္ မၿပီးေသးဘူး အခ်င္းခ်င္း စားခြက္လုရင္း ဦးခင္ၫြန္႔ ျပဳတ္သြားျပန္ပါတယ္။ သူလုပ္ခဲ႔တာေတြ အားလံုးထဲက သူတို႔ အက်ိဳးရွိႏိုင္တဲ႔ ဟာေတြကလြဲရင္ က်န္တာေတြအားလံုး လွစ္လွ်ဴရႈလိုက္ ျပန္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသား ညီလာခံကို (၁၅) ႏွစ္ၾကာက်င္းပျပဳလုပ္ အားရေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲၿပီးမွ သူတုို႔ အလိုက် ေရးဆဲြထားတဲ႔ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႔ ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ဖို႔ ဆိုၿပီး ေၾကျငာခ်က္ေတြ ထုတ္ျပန္တဲ႔အခါ အဲဒါဟာ ေကာင္းတဲ႔ဘက္ကို ေရွ႕ရႈတဲ႔ အေျပာင္းအလဲလို႔ ဘယ္လိုမွ ယူဆစရာမရွိပါဘူး။

(၁) ေရြးေကာက္ပဲြလုပ္ခဲ့တယ္ “၁၉၈၈ မွ ၁၉၉၀ အထိ ”

(၂) အေျခခံဥပေဒေရးဆဲြ “ ၁၉၉၂ မွ ၂၀၀၇ အထိ” ၿပီးမွ

(၃) လူထုဆႏၵခံယူပြဲႏွင္႕ေရြးေကာက္ပဲြ “၂၀၀၇ မွ ၂၀၁၀ အထိ”ဆိုၿပီး န အ ဖ ကေတာ႔ ၂၀၁၀ အထိ အခ်ိန္ဆဲြဖို႔ အဆင္သင့္ ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ ။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြၿပီးရင္ေရာ ဘာျဖစ္လာမွာပါလဲ ? အခုလူေတြထဲက အခ်ိဳ႕ကို ယူနီေဖာင္း ခၽြတ္ၿပီး လႊတ္ေတာ္တက္ခိုင္း၊ ေနာက္က ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က လိုသလုိ ႀကိဳးဆဲြသြားမယ့္ စစ္အာဏာရွင္အလိုက် အစိုးရကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရၾကမွာပါ။ ကုလားႀကီးနဲ႔ အရာႀကီး အေခၚေဝၚသာ ေျပာင္းသြားမယ္ ဒါကဒါပါဘဲ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ဖက္က လက္ရွိအေျခအေနကေရာဘယ္လိုပါလဲ ?

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးဝင္းတင္ ၊ အပါအဝင္ NLD ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုေဌးႀကြယ္၊ ကိုမင္းေဇယ်ာစတဲ႔ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အရွင္ဂမၼီရတို႔လို သံဃာေတာ္ေတြ ၊ လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားတက္ႁကြသူေတြ အားလံုး ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရဆဲပါ။ ဥပေဒမရွိပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ တႏွစ္ သက္တမ္းတိုးလိုက္ ျပန္ပါၿပီ။ ဘာမ်ား တုံ႕ျပန္ႏိုင္ပါသလဲ?

ဒီပဲယင္းမွာ အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္ခံရတဲ႔သူေတြ ၊ လူမိုက္ေမြးၿပီး ရိုက္သတ္ခံရတဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြ ၊ ေထာင္ထဲမွာ မတရားႏိွပ္စက္ခံရရင္း လက္လြန္ ေသဆံုးသြားသူေတြ ၊ အခုၿပီးခဲ႔တဲ႔ စက္တင္ဘာမွာ ရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ ၊ ဖမ္းဆီၤးခံရသူေတြ အတြက္၊ တရားမွ်တမႈေတြ ဘယ္မွာပါလဲ ?

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ REFERNDUM မွာ ထည္႔သမွ် ကန္႕ကြက္မဲေတြအားလံုးကို မဲလိမ္ၿပီး ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မႀကံဳစဖူး ရာခိုင္ႏႈန္း(၉၀) ေက်ာ္ႏိူင္ပါတယ္လို႔ ေၾကျငာသြားခဲ႔ၿပီးၿပီ ။အမွန္တရားက ဘယ္မွာပါလဲ? နာဂစ္မုန္တိုင္းေမႊလို႔ သိန္းခ်ီေသၿပီး သန္းခ်ီ ဒုကၡေရာက္ေနရတဲ႔ ျပည္သူေတြကို ကူညီခ်င္ၾကသူေတြ အေပၚ အမ်ိဳးမ်ိဳးကန္႔သတ္မႈေတြ လုပ္လို႔ ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီတဲ႔ ပစၥည္းေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး အျမတ္ထုတ္ေနၾကတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမ်ား လုပ္ႏိုင္ၾကပါသလဲ? ကန္႔ကြက္ရႈံ႔ခ်ရုံမွတပါး အျခားဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ခဲ႔ပါ။

ထိုအေၿခအေန အားလံုးအတြက္ မည္သူ႔တြင္ တာ၀န္ရိွပါသနည္း?

စီးပြားေရး နယ္ပယ္တြင္ေတာ့ ရွင္းပါသည္။ ကုမၼဏီႀကီးတခုတြင္ စီးပြားေရး ေပၚလစီမွား၍ အရႈံးေပၚ လာခဲ႔ပါလွ်င္ စီမံခန္႕ခဲြၾကေသာ CEO ႏွင္႔တကြ ဘုတ္အဖဲ႔ြအားလံုး ႏႈတ္ထြက္ၾကရံုသာ ရွိပါသည္။ ဥပမာတခု ဆိုရလွ်င္ ယခုျပဳခဲ႔ေသာ REFERENDUM တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူလူထုကို မဲရံုကိုသြား၍ ကန္႕ကြက္မဲေပးၾကပါဟု ဦးေဆာင္မႈ ေပးခဲ႔သည္။ ထိုေပးခဲ႔ေသာ ကန္႕ကြက္မဲ အားလံုးကို နအဖတို႔က မဲလိမ္၍ ေထာက္ခံမဲ လုပ္လိုက္ပါသည္။

၉၂ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္ဆိုသည္မွာ မဲရံုသို႔ သြားေရာက္မဲေပးသူ အားလံုးနီးပါး ျဖစ္ပါသည္။ ထိုျပည္သူလူထုမဲမ်ား အလိမ္ခံရမႈတြင္ မဲရံုသြားခိုင္းသူႏွင့္ မဲလိမ္သူ ႏွစ္ဦးတြင္ မည္သူပို တာဝန္ရွိပါသလဲ?

သူခိုးကို ေခါင္းေပါင္းေပါင္း၍ တိုက္ပံုႏွင့္ ခ်ိတ္ပုဆိုးဝတ္ရံုမွ်ျဖင့္ လူႀကီးလူေကာင္းဟု မည္သူက ယူဆၾကပါမည္လဲ? သူတိုက္ပံုေတြ ဘာေတြ ဝတ္ထားတာပဲ စိတ္ခ်ရ ပါတယ္ဟု ေျပာသျဖင့္ ေဂါပကလူႀကီး ခန္႕မိေသာအခါ က်မွ ဘုရား အလွဴေငြမ်ား ခိုးေၿပးသြားသည့္အခါ သူခိုးကို စိတ္ဆိုးရမည္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ယံုၾကည္စြာ အပ္ႏွံံခိိုင္းသူကို အျပစ္တင္ရပါမည္လား? သို႔ေသာ္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကေသာ ယခု အေၿခအေနမွာေတာ့ ဘယ္သူကိုမွ အၿပစ္မပံုခ်ႏုိင္ပါ၊ ၿဖစ္လာေသာ အေၿခအေန ေပၚတြင္ အေကာင္းဆံုး မည္သို႔ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္မည္ကိုွ စဥ္းစားရန္သာ ရွိပါသည္။

လူထုလွဳပ္ရွားမွူမ်ားႏွင့္ တာ၀န္ခံမွူ

လူထုတိုက္ပြဲမ်ား အရွိန္ၿမွင့္တင္ၾကသည့္ အခါ အထိအခိုက္ အရွအနာမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ ဖမ္းဆီးခံရသူမ်ားအတြက္ တရားမွ်တမႈ ျဖစ္ေစရန္ ႀကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ေပးရ န္လႈံ႕ေဆာ္သူတို႔မွာ တာဝန္ရွိသလို၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေၾကာင့္ ေနမရသျဖင့္ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္လာရသူမ်ား အတြက္ တာဝန္ယူူ ရန္မွာလည္း လႈံ႕ေဆာ္သူတို႔ တာဝန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ေပးဆပ္ခဲ႔ရေသာ အသက္မ်ား၊ ဘဝမ်ားစသည့္ အရင္းအႏွီးမ်ား အတြက္ တိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ အရွိန္အဟုန္ၿမွင့္ၿပီး ေအာင္ပြဲရသည္အထိ တိုက္ပဲြဝင္ရန္မွာလည္း လႈံ႕ေဆာ္သူမ်ား၏ တာဝန္ပဲျဖစ္ပါသည္။ သို႔မွသာ ယံုၾကည္စြာ အသက္ေပး၊ ဘဝေပး တိုက္ပဲြဝင္ခဲ႔သူတို႔ အတြက္ တာဝန္ေက်ပါလိမ့္မည္။ ဤေနရာတြင္ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အေလးအနက္တင္ ၿပခ်င္ ပါသည္။

ႏိုင္ငံျခား သြားခ်င္သျဖင့္ ဆႏၵဝင္ျပခဲ႔သူ ဟူ၍ မရွိပါဟု ကၽြန္ေတာ္ရဲရဲႀကီး ဆိုရဲပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္သျဖင့္ ဒီေရာက္မွ ဆႏၵျပခဲ့ဖူး သူလိုလို ေရာေယာင္ ဟန္ေဆာင္သူတို႔ေတာ့ ရွိခ်င္ရွိပါလိမ့္မည္။ ျပည္တြင္း၌ ေနၾကသူမ်ားသည္ ထိုကိစၥမ်ားကို မသိၾကပါ။

လြတ္ရာနယ္ေျမ ေရာက္မွ ဘာႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမွ လုပ္ခြင္႔မရၾကပဲ တတိယ ႏိုင္ငံသြားသည့္ တံခါးတေပါက္သာ ဖြင့္ထားေပးသည့္ အေနထားမ်ိဳးသည္ မၿဖစ္သင့္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ သြားခ်င္သူေတြ သြားၾကသလို ႏိုင္ငံေရး ဆက္လုပ္ခ်င္သူေတြလည္း ရွိၾကပါသည္။သို႕ေသာ္ ဒီေနရာတြင္ ဘာေရြးခ်ယ္ခြင့္မွ မရပါ။

လုူအမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြေထြကို စီစစ္ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အတြက္ ႀကီးမားေသာ အခက္အခဲမ်ား ရွိခဲ့မည္ဆိုသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းၿပခ်က္ တခုတည္းၿဖင့္ လက္ပိုက္ၾကည့္ မေနသင့္ပါ။ ေရွ႕ဆက္တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ထိုသို႕ေသာ အေၿခအေနမ်ား ဆက္လက္ ႀကံဳေတြ႕ရန္ ရွိပါဦးမည္။ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားရမည့္ အခ်က္ၿဖစ္ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာလုပ္ႏိုင္ပါသလဲ?

တိုက္ပဲြကာလ ႏွစ္သက္တမ္း ရွည္လာတာႏွင္႔အမွ် အထိအခိုက္ အရွအနာ အဆံုးအရံႈးေတြက မ်ားလာပါသည္။ အေျခအေန ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပဲြ၊ လူထုတိုက္ပဲြမ်ားကို ျပင္ဆင္တဲ႔အခါ ၿပီးခဲ႔တဲ႔ အမွားေတြကို ျပန္သံုးသပ္ ေရွာင္ရွားရင္း အဆံုးသတ္ တိုက္ပဲြကို ဘယ္လိုျပင္မလဲဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑ကို ယူထားသူမ်ားမွာ ႀကီးေလးတဲ႔ တာဝန္ရွိေနပါတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ရန္သူတြင္ လက္နက္အာဏာ ေငြေၾကး လူအင္အားစသည္ျဖင့္ ျပည္႕စံုသည္မွာ မွန္ပါသည္။ ေနာက္တခါ နာဇီလို၊ ဖက္ဆစ္လို မိမိအမ်ိဳးသားေရးကို ေရွ႔တန္းတင္ သူမိ်ဳးပင္ မဟုတ္ပဲ မိမိကိုယ္က်ိဳး စီးပြားမွလြဲ၍ ဘာမွ မစဥ္းစားသည္႕ လိုအပ္လွ်င္ ဇတ္တူသားစားရန္ပင္ ဝန္မေလး သည့္ အာဏာရႈး စစ္အာဏာရွင္ျဖစ္ပါသည္။

ထိုအာဏာရွင္မ်ိဳးကို ေခါင္းေလး ဝင္ပါရေစဦးဆိုသည့္ ကုလားအုတ္ပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လွ်င္ ေခတ္သစ္ ကုလားအုတ္ ပံုျပင္ထဲကလို အသားေပၚခံရရံုသာ ရွိပါသည္။ ထိုလူအမ်ိဳးအစားေတြကို ခဏတျဖဳတ္ အသံုးက်ခ်ိန္တြင္ သံုး၍ မလိုခ်ိန္မွာ ခ်နင္းပစ္လိုက္မွာ အေသအခ်ာပါ။ ေရွ႕က ႀကိဳးစားခဲ့ဘူးသူမ်ားကို ၾကည့္ပါ။ ဇတ္တူသားစားသည့္ သာဓကမ်ားကို ၾကည္႔ပါ။ လက္ရွိ ဝံသာႏုNLDလို လူမ်ိဳးေတြ၊ ေအးလြင္တို႔လို လူမ်ိဳးေတြ၊ ငါးမင္းေဆြတို႔လို လူမ်ိဳးေတြ စသည့္ ေဖာ္လံဖား လူတန္းစားမ်ားပင္ ဘယ္ေလာက္ခံမည္လဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည္႔ ပါဦး။

သို႕ေသာ္ အင္အားႀကီးမားသည္ ဆိုတိုင္း ေၾကာက္စရာမဟုတ္ပါ။ လူထု ေထာက္ခံမွူမရေသာ ဘယ္လို မတရားအစိုးရမ်ားမွ ေရရွည္ မတည္တံ့ႏုိင္ပါ။ ခိုင္မာေသာ ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မွူ ေနာက္တြင္ ၿပည္သူလူထုမ်ား ညီညြတ္စြာ လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္ၾကရန္သာ လိုပါသည္။

ဥပမာတခု တင္ၿပလိုပါေသးသည္။ ေတာထဲတြင္အင္အား ႀကီးမားလွပါသည္ ဆိုေသာ ေတာဆင္ရိုင္း အုပ္လိုက္ႀကီးပင္ ေတာေခြး က်င္ငယ္ရည္နံ႔ ရသည္ႏွင္႕ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကရွာပါသည္။ ဆင္ႏွင့္ ေတာေခြးမ်ား အေကာင္ခ်င္း ယွဥ္လွ်င္ ႏိႈင္းစရာပင္ မရွိပါ။

သို႕ေသာ္ ေတာေခြးမ်ား၏ ညီၫြတ္ျခင္းကို ေၾကာက္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။၄င္းတို႔သည္ ဆင္ျဖစ္ေစ၊ က်ားျဖစ္ေစ ၊ မည္သည့္ သတၱဝါျဖစ္ေစ တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ရန္ ဝန္ေလးျခင္းမရွိပါ။ သူတို႔ သတ္ကြင္းအတြင္း ဝင္လာသည့္အခါ က်င္ငယ္ရည္ပန္းသည့္ အေကာင္ကပန္း၊ ေရွ႕ကဝင္သည့္ အေကာင္ကဝင္၊ ေနာက္ကဆြဲသည့္ အေကာင္ကဆြဲ၊ အေပၚမွ ခုန္ခ်သည့္ အေကာင္ကခ်၊ ေရဆီမေရာက္ေအာင္ လမ္းလႊဲသည့္ အေကာင္က လႊဲျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ဆင္ႀကီး ဘုန္းဘုန္းလဲက်မွ ေအာင္ေသေအာင္သား စားၾကပါသည္။

သူတို႔တြင္ မတိုက္ခိုက္ခင္မွာ ဆင္ေသရင္ ဘယ္အပိုင္းကိုမွ ငါကယူမယ္ ဆိုၿပီး ႀကိဳတင္ ေဝပံုခ် ထားျခင္းလဲ မရွိပါ။ ငါက အုပ္စုေခါင္းေဆာင္မို႔ ဝမ္းတြင္းသားေတြကို ငါ့သားသမီးေတြ အတြက္ ယူသြားမယ္ဆိုတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးလဲမရွိပါ။ ငါကေတာ့ အႏၱရယ္မ်ားတဲ့ ႏွာေမာင္းေနရာမွာ ေနရလို႕ သူကေတာ့ အေနာက္ကပဲဲ ဝင္ဆဲြလို႔ စသည္ျဖင့္လဲ မကဲြပါ။ ဆင္ေကာင္ႀကီးမွ မေသေသးခင္ စားအိုးစားခြက္ေတြ ႀကိဳျပင္ထားတဲ့ အေကာင္ေတြလဲ မရွိပါ။ တိုက္ပြဲမွာ အေခ်ာင္ခိုေနၿပီး ဆင္ေသခ်ိန္က်မွ ေခါင္းေပၚ တက္ထိုင္တတ္တဲ႔ အေကာင္မိ်ဳးလဲ မရွိပါ။ ဒီတိုက္ပဲြမွာ ဆင္ႀကီးမေသလို႕ စိတ္ဆိုးသြားရင္ငါေတာ့ မလြယ္ဘူးဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးေအာင္ မလုပ္ပဲ ေနတဲ့ အေကာင္လဲ မရွိပါ။

သူတို႕႔သိသည္မွာ သူတို႔ သတ္ကြင္းျပင္ထားသည့္ ေနရာသို႔ ဝင္လာသည့္ မည္သည့္ သားေကာင္မဆို အၿပီးအျပတ္ ေခ်မႈန္းစားေသာက္ၿပီး မ်ိဳးဆက္ကို ထိန္းသိမ္းရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ အရိုင္းဥပေဒမွာေတာ့ ေတာေခြးေတြကို သူတို႕ရဲ႕ စုစည္း ညီၫြတ္မႈေၾကာင္႕ ေတာဘုရင္ဆိုတဲ့ အေကာင္ႀကီးေတြေတာင္ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ၾကရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေတာေခြးေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အသိဥာဏ္ ျမင့္မားေသာ လူသားမ်ား ၿဖစ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မ်ားစြာေသာ ျပည္သူလူထုက နအဖကို လက္မခံဘူး ဆိုတာ ၁၉၉၀ျပည့္ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ သက္ေသျပၿပီးပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵေဖၚထုတ္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ားစြာနဲ႕ သက္ေသၿပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလက ၿဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႕ ေက်ာင္းသား ၿပည္သူမ်ားရဲ႕ ေရြဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာ ကမၻာသိပါ။ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကလည္း ျမန္မာျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္းရွိတဲ့ အေၾကာင္း ဆႏၵေတြ ထုတ္ေဖၚၿပခဲ့ၿပီး ၿဖစ္ပါတယ္။

မျဖစ္လာႏိုင္ေသးတဲ႔ ကုလသမဂၢတပ္ႀကီးေတြ၊ အေမရိကန္တပ္ႀကီးေတြ ဝင္လာဖို႕ကို စိတ္ကူးမယဥ္တာ ပိုေကာငး္ပါတယ္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကယ္ညီၫြတ္ဖို႔သာ လိုပါသည္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွသည္
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ျပည့္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုေတြ အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးအရာကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အရည္အေသြးျပည့္ဝတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ပီျပင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈဟာ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေနာက္က ဒီမိုကေရစီအေရး လွူပ္ရွားသူအားလံုးရဲ႕ ညီၫြတ္မႈနဲ႔ လူထုအင္အား ေပါင္းစပ္ လိုက္မယ္ဆိုရင္ မေအာင္ျမင္စရာ မရွိဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

အေတြ႕အႀကံဳ၊ အေတြးအေခၚ ႀကီးမားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ပိုၿပီးျမင္ႏိုင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔လို ၿမန္မာသိ ကမၻာသိ လူထု ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ လူထု ေခါင္းေဆာင္ေတြ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မွူ လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း သူတို႔ ဖမ္းဆီး ခံေနရခ်ိန္မွာ ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ ေဖၚေပးမယ့္၊ ဦးေဆာင္မွူေပးမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းေတြ လိုပါတယ္။

စက္တင္ဘာ အေရးအခင္း ၿပီးကာစမွာ အေမရိကန္လူမ်ိဳး မိတ္ေဆြတဦးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမးဘူးပါတယ္။ စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ဘာလို႔ အေျခမႈန္းခံရလဲ ဆိုတာနဲ႔၊ ဘယ္လို အေျခအေနမ်ိဳးဆိုရင္ အႏိုင္ရႏိုင္မလဲ ဆိုတာပါ။

သူေမးတဲ႔ စိတ္ဝင္စားစရာ ေမးခြန္းေတြကို ေေဖၚျပေပးခ်င္ပါတယ္။
(၁) သံဃာ႔နာယက အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပူးေပါင္းလာရင္ အႏိုင္ရႏိူင္မလား?
(၂) အျခားဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ပူးေပါင္းပါဝင္လာရင္ အႏိုင္ရႏိုင္မလား?
(၃)စစ္တပ္က ပူးေပါင္းလာမယ္ဆိုရင္ အႏိုင္ရႏိုင္မလား? အႏိုင္ရႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ ဘယ္အဆင့္ ေလာက္ထိ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈလိုမလဲ၊ ဥပမာ ေအာက္ေျခ အဆင္႔ အထိလား၊ စစ္ဗိုလ္အဆင့္လား၊ ဒုဗိုလ္မႈးႀကီးအဆင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ထဲက တေယာက္ေယာက္ ပါဝင္ပူးေပါင္းဖို႕ လိုလားစတဲ႔ ေမးခြန္းေတြပါ။

ကာယကံရွင္ၿဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တေတြဟာ ဒီထက္မက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဘဝေတြ အသက္ေတြနဲ႔ ရင္းရတဲ့ တိုက္ပြဲေတြအတြက္ အၿပန္ၿပန္ အလွန္လွန္ သံုးသပ္ဖို႔ လိုပါလိ္မ့္မယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အခ်ုဳပ္ဆိုရရင္ေတာ့ ပီျပင္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ လူထုအင္အား (ဆရာလူထုဦးစိန္ဝင္း စကားနဲ႔ေျပာရရင္ PEOPLE POWER) နဲ႔ ညီၫြတ္မႈသာ အဆံုးသတ္တိုက္ပဲြကို အဆံုးအျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ဘယ္လို အသြင္မ်ိဳးနဲ႕ လူထုတိုက္ပြဲလဲ၊ ဘယ္အတိုင္းအတာ အထိ တိုက္ၾကမလဲ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ေဖၚေဆာင္ၾကမလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္သူေတြ ဆံုးၿဖတ္ေပးရမွာပါ။ ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ၿပည္သူေတြက သူတို႔အတြက္ ဒီမိုကေရစီ ေဖၚေဆာင္ေဆာင္ေပးႏိုင္မယ္လို႕ ယူဆသူေတြကို သူတို႔ဆႏၵနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ထား ၿပီးသားပါ။ ၿပတ္သားတဲ့ မူတရပ္နဲ႔ အတူ လူထုကို ဦးေဆာင္ၾက ေစခ်င္ပါတယ္။

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွသည္ အဆံုးသတ္ တိုက္ပဲြဆီသို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဦးတည္မလား? အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွသည္ အင္ဖန္နတီဆီသို႔ ဦးတည္မလား? ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္ၾကဖို႕ အခ်ိန္က် ေရာက္ပါၿပီလို႔ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

ဤေဆာင္းပါးကို ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဂၽြန္လ ၃၀ရက္ေန႕က ဤဘေလာ့တြင္ ေဖၚျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။

D-Wave