ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ တေနရာတြင္ ရွိေသာ အေသးစား ေရခဲစက္ရံုတြင္ အလုပ္သမား မ်ားက လုပ္အားခ ေတာင္းခံရာ လုပ္ငန္းရွင္က ေသနတ္ကို ျပသျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား ေၾကာက္လန္႔ ထြက္ေျပး သြားၾကေၾကာင္း သိရပါသည္။
ယေန႔ နံနက္ပိုင္း ေရခဲလိုက္ပို႔စဥ္ ကားေပၚမွ ဆင္းေနခဲ့ၾကသျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား ေဘးအႏၱရာယ္ တစ္စံုတစ္ခု မျဖစ္ပဲ ေခ်ာေမြ႔စြာ မိတ္ေဆြမ်ား အခန္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ ထို ေရခဲစက္ရံုမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ လာေသာ အလုပ္သမားမ်ားမွာ မေအးမိစံ၊ ထြန္ထြန္း၀င္း၊ ေ၀လင္းႏွင့္ ကိုသိန္းဇံတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
မိန္းကေလး အလုပ္သမမ်ားကို နံနက္၃နာရီ ကတည္းက ထ၍ ညေန၈နာရီထိ ခိုင္းေစျပီး၊ ေယာက္်ား အလုပ္သမားမ်ားကိုမူ ညဥ့္ ၁၀ နာရီအထိ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္ၾကရေသာ္လည္း လုပ္အားခ မေပး သျဖင့္ စားေသာက္စရာမွ် မရွိေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားက ေျပာသည္။ ထမင္းဟင္း စားေသာက္ရန္ပင္ အထူးခက္ခဲ လာခဲ့ရသည္ဟု ကရင္အမ်ိဳးသမီး မေအးမိစံက “လုပ္အားခလည္း ထုတ္မေပးေတာ့ ထမင္းကို ငပိရည္နဲ ့ငရုပ္သီးနဲ႔ ပဲစားေနရေတာ့ ၀မ္းေတြလည္း ပူလွျပီ၊ ေျပးစရာလည္းမရွိ၊ စားစရာလည္း မရွိဘူး။ က်မတုိ႔ ေငြေတာင္းေတာ့ သူေဌးက သူ႔အခန္းကုိ ေခၚသြားတယ္ေလ၊ ျပီးေတာ့ ေသနတ္ကို ထုတ္ျပတယ္။ ေငြကို ရွင္းမေပးတာ ထြက္ေျပးသြားမွာ စိုးလို႔တဲ့၊ ထမင္း မစားရေတာ့ဘူးဆိုမွ ဘတ္၂၀၀ မ်ိဳး ၃၀၀ မ်ိဳး ေပးပါတယ္။ က်မတုိ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ျပီး ၾကက္ဥေတာင္ မစားရတဲ့ အေနအထား ၊ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။ ေသနတ္ ျပေတာ့ က်မတုိ႔ ေၾကာက္တာေပါ့ေနာ္၊ က်မတုိ႔ လုပ္အားခမရပဲ ထြက္ေျပးလာခဲ့တာပါ”ဟု ေျပာသည္။
အလုပ္စ၀င္တုန္းက ေယာက္်ား အလုပ္သမားမ်ားကို တစ္လ ၅၃၀၀ ဘတ္ႏွင့္ မိန္းမအလုပ္သမကို တစ္လ ၄၃၀၀ ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ စေနေန႔မ်ားတြင္ နံနက္ ၃နာ၇ီမွ စ၍ ေနာက္ေန႔ ၄နာရီေလာက္ထိ လုပ္ခိုင္းျပီး အခ်ိန္ပို လုပ္အားခ မရရံုမွ်မက အလုပ္နားရက္ တနဂၤေႏြေန႔ အတြက္ ေန႔တြက္ခကိုပါ ျဖတ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာသူ အလုပ္သမား ကိုေ၀လင္းက “ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ ကိုခိုင္းတယ္၊ ေထာင္သား ေတြလိုပဲ၊ နာရီ ၂၀ ေလာက္စီ လုပ္ရတယ္၊ ၂ရက္ဆက္တိုက္ ခိုင္းတယ္၊ တစ္ရက္နားရတယ္၊ နားတဲ့ အတြက္ဆိုျပီးေတာ့ ျဖတ္တယ္၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေလးေထာင္ေလာက္ပဲရျပီ၊ ဒီကထြက္မယ္ဆိုရင္ လူရွာေပး ျပီးမွ ထြက္လုိ႔ ရတယ္၊ အလုပ္ကို ျမန္ျမန္ လုပ္ခိုင္းတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေရခဲလိုက္ပို႔ ရတယ္၊ ကားကုိ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ရပ္မေပးခင္ က်ေနာ္တုိ႔ ခုန္ဆင္းရတယ္။ ခုန္တက္ရတယ္။
နဲနဲ ေနာက္က်တာန႔ဲ ပက္ပက္စက္စက္ဆဲတယ္။ ေျပာတာ နားမလည္ရင္ သံတုတ္နဲ႔ ရိုက္မလို႔ ရြယ္တယ္၊ သူ႔အခန္းကို ေခၚျပီး ေသနတ္ကို ျပတယ္။ ထြက္ေျပးရင္ ပစ္သတ္မယ္လုိ႔ ေျပာတယ္” ဟုေျပာျပခဲ့သည္။
အဆိုပါ ေရခဲစက္အလုပ္ရံုတြင္ ထြက္ေျပးစရာ အဆက္အသြယ္မရွိေသာ ၂လသားအရြယ္ကေလး တဦးရွိသူ လင္မယားႏွစ္ဦးႏွင့္ အျခား ေရာက္ခါစ လူငယ္ႏွစ္ဦး က်ေနခဲ့ေၾကာင္း ထြက္ေျပးလာသူ မ်ားက ေျပာျပသည္။
အလုပ္သမားမ်ားေနထိုင္ေသာ အခန္းနံရံမ်ားတြင္ ေရွ႕ကထြက္သြားသူမ်ားက (ဤအလုပ္ရံုတြင္ ေခတၱ ေနထိုင္ ျပီးေနာက္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို အျမဲၾကံေဆာင္ၾကရန္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္နိုင္မည့္ အခ်ိန္အခါကို အျမဲ ေစာင့္စားျပီး လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရန္) စာမ်ား ေရးသားထားဟု ထြက္ေျပးလာသူမ်ားက ေျပာျပၾက သည္။
ယခု ထြက္ေျပးလာသူမ်ားမွာ အျပင္တြင္ ဘတ္လုပ္ထား သူမ်ားျဖစ္ျပီး က်န္ေနခဲ့သူအခိ်ဳ႕ႏွင့္ ယခင္ ထြက္ေျပး သြားၾကသူမ်ားမွာ အလုပ္သမားလက္မွတ္ ဘတ္လုပ္ခ ေပးခဲ့ၾကရေသာ္လည္း ဘတ္ကို မရရွိသြားၾကေၾကာင္း သိရသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ စက္ရံုလိပ္စာႏွင့္ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ကို ထြက္ေျပးလာသူ အလုပ္သမားတဦး ရိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပံုတို႔ လက္ဝယ္ရွိေသာ္လည္း ထို အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ရပ္တည္ ကူညီမည့္ က်န္ေနသူမ်ားကို ကယ္ဆယ္ေပးမည့္ NGO အဖြဲ႔အစည္းမ်ား မရွိေသး သည့္အတြက္ လိပ္စာ အတိအက်ႏွင့္ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ကို ခ်န္လွပ္ ထားခဲ့ပါသည္။)
ယေန႔ နံနက္ပိုင္း ေရခဲလိုက္ပို႔စဥ္ ကားေပၚမွ ဆင္းေနခဲ့ၾကသျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား ေဘးအႏၱရာယ္ တစ္စံုတစ္ခု မျဖစ္ပဲ ေခ်ာေမြ႔စြာ မိတ္ေဆြမ်ား အခန္းသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ ထို ေရခဲစက္ရံုမွ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ လာေသာ အလုပ္သမားမ်ားမွာ မေအးမိစံ၊ ထြန္ထြန္း၀င္း၊ ေ၀လင္းႏွင့္ ကိုသိန္းဇံတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
မိန္းကေလး အလုပ္သမမ်ားကို နံနက္၃နာရီ ကတည္းက ထ၍ ညေန၈နာရီထိ ခိုင္းေစျပီး၊ ေယာက္်ား အလုပ္သမားမ်ားကိုမူ ညဥ့္ ၁၀ နာရီအထိ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္ၾကရေသာ္လည္း လုပ္အားခ မေပး သျဖင့္ စားေသာက္စရာမွ် မရွိေၾကာင္း အလုပ္သမားမ်ားက ေျပာသည္။ ထမင္းဟင္း စားေသာက္ရန္ပင္ အထူးခက္ခဲ လာခဲ့ရသည္ဟု ကရင္အမ်ိဳးသမီး မေအးမိစံက “လုပ္အားခလည္း ထုတ္မေပးေတာ့ ထမင္းကို ငပိရည္နဲ ့ငရုပ္သီးနဲ႔ ပဲစားေနရေတာ့ ၀မ္းေတြလည္း ပူလွျပီ၊ ေျပးစရာလည္းမရွိ၊ စားစရာလည္း မရွိဘူး။ က်မတုိ႔ ေငြေတာင္းေတာ့ သူေဌးက သူ႔အခန္းကုိ ေခၚသြားတယ္ေလ၊ ျပီးေတာ့ ေသနတ္ကို ထုတ္ျပတယ္။ ေငြကို ရွင္းမေပးတာ ထြက္ေျပးသြားမွာ စိုးလို႔တဲ့၊ ထမင္း မစားရေတာ့ဘူးဆိုမွ ဘတ္၂၀၀ မ်ိဳး ၃၀၀ မ်ိဳး ေပးပါတယ္။ က်မတုိ႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ျပီး ၾကက္ဥေတာင္ မစားရတဲ့ အေနအထား ၊ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။ ေသနတ္ ျပေတာ့ က်မတုိ႔ ေၾကာက္တာေပါ့ေနာ္၊ က်မတုိ႔ လုပ္အားခမရပဲ ထြက္ေျပးလာခဲ့တာပါ”ဟု ေျပာသည္။
အလုပ္စ၀င္တုန္းက ေယာက္်ား အလုပ္သမားမ်ားကို တစ္လ ၅၃၀၀ ဘတ္ႏွင့္ မိန္းမအလုပ္သမကို တစ္လ ၄၃၀၀ ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ စေနေန႔မ်ားတြင္ နံနက္ ၃နာ၇ီမွ စ၍ ေနာက္ေန႔ ၄နာရီေလာက္ထိ လုပ္ခိုင္းျပီး အခ်ိန္ပို လုပ္အားခ မရရံုမွ်မက အလုပ္နားရက္ တနဂၤေႏြေန႔ အတြက္ ေန႔တြက္ခကိုပါ ျဖတ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာသူ အလုပ္သမား ကိုေ၀လင္းက “ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ ကိုခိုင္းတယ္၊ ေထာင္သား ေတြလိုပဲ၊ နာရီ ၂၀ ေလာက္စီ လုပ္ရတယ္၊ ၂ရက္ဆက္တိုက္ ခိုင္းတယ္၊ တစ္ရက္နားရတယ္၊ နားတဲ့ အတြက္ဆိုျပီးေတာ့ ျဖတ္တယ္၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေလးေထာင္ေလာက္ပဲရျပီ၊ ဒီကထြက္မယ္ဆိုရင္ လူရွာေပး ျပီးမွ ထြက္လုိ႔ ရတယ္၊ အလုပ္ကို ျမန္ျမန္ လုပ္ခိုင္းတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေရခဲလိုက္ပို႔ ရတယ္၊ ကားကုိ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ရပ္မေပးခင္ က်ေနာ္တုိ႔ ခုန္ဆင္းရတယ္။ ခုန္တက္ရတယ္။
နဲနဲ ေနာက္က်တာန႔ဲ ပက္ပက္စက္စက္ဆဲတယ္။ ေျပာတာ နားမလည္ရင္ သံတုတ္နဲ႔ ရိုက္မလို႔ ရြယ္တယ္၊ သူ႔အခန္းကို ေခၚျပီး ေသနတ္ကို ျပတယ္။ ထြက္ေျပးရင္ ပစ္သတ္မယ္လုိ႔ ေျပာတယ္” ဟုေျပာျပခဲ့သည္။
အဆိုပါ ေရခဲစက္အလုပ္ရံုတြင္ ထြက္ေျပးစရာ အဆက္အသြယ္မရွိေသာ ၂လသားအရြယ္ကေလး တဦးရွိသူ လင္မယားႏွစ္ဦးႏွင့္ အျခား ေရာက္ခါစ လူငယ္ႏွစ္ဦး က်ေနခဲ့ေၾကာင္း ထြက္ေျပးလာသူ မ်ားက ေျပာျပသည္။
အလုပ္သမားမ်ားေနထိုင္ေသာ အခန္းနံရံမ်ားတြင္ ေရွ႕ကထြက္သြားသူမ်ားက (ဤအလုပ္ရံုတြင္ ေခတၱ ေနထိုင္ ျပီးေနာက္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို အျမဲၾကံေဆာင္ၾကရန္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္နိုင္မည့္ အခ်ိန္အခါကို အျမဲ ေစာင့္စားျပီး လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရန္) စာမ်ား ေရးသားထားဟု ထြက္ေျပးလာသူမ်ားက ေျပာျပၾက သည္။
ယခု ထြက္ေျပးလာသူမ်ားမွာ အျပင္တြင္ ဘတ္လုပ္ထား သူမ်ားျဖစ္ျပီး က်န္ေနခဲ့သူအခိ်ဳ႕ႏွင့္ ယခင္ ထြက္ေျပး သြားၾကသူမ်ားမွာ အလုပ္သမားလက္မွတ္ ဘတ္လုပ္ခ ေပးခဲ့ၾကရေသာ္လည္း ဘတ္ကို မရရွိသြားၾကေၾကာင္း သိရသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ စက္ရံုလိပ္စာႏွင့္ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ကို ထြက္ေျပးလာသူ အလုပ္သမားတဦး ရိုက္ထားေသာ ဓါတ္ပံုတို႔ လက္ဝယ္ရွိေသာ္လည္း ထို အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ရပ္တည္ ကူညီမည့္ က်န္ေနသူမ်ားကို ကယ္ဆယ္ေပးမည့္ NGO အဖြဲ႔အစည္းမ်ား မရွိေသး သည့္အတြက္ လိပ္စာ အတိအက်ႏွင့္ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ကို ခ်န္လွပ္ ထားခဲ့ပါသည္။)
ကိုေက်ာ္ေသာင္းမွ ေပးပို႔ပါသည္။
No comments:
Post a Comment