ထိုင္းနိုင္ငံဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ေတာင္ဘက္ကီလိုမီတာ ၅၀ အကြာမွာရွိတဲ့မဟာခ်ိဳင္ဆိုတာ၊ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္း ငါးဖမ္းေလွေတြ ဆိုက္ကပ္ျပီး ထိုင္းနိုင္ငံအတြက္ အဓိက ငါးပုဇြန္လုပ္ငန္း (ပင္လယ္အစားအစာ) ကုန္ေခ်ာ ထုတ္လုပ္တဲ့ ေဒသျမိဳ႕ၾကီး တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ နယ္ေျမက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႕မွာ ေရတြက္လို႔မရနိုင္တဲ့ ေျမာက္မ်ား စြာေသာ၊ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြ သီးသီးျခားျခား တည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ ျမိဳ႕အခင္းအက်င္းအရ အလုပ္ရံု အနီးအပါးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္သမားေတြ ေနထိုင္ဖို႔ အိမ္ခန္းမ်ား ေစ်းမ်ားေစ်းဆိုင္မ်ား ေရာင္းခ်ေနထိုင္ၾကတဲ့ အခင္းအက်င္းျဖစ္ပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္နယ္ေျမကို ၀င္သြားတာနဲ႔ တျပဳိင္နက္ ငါးပိန႔ံ/ငါးနံ႕အပုပ္နံ႔ ဆက္တိုက္နံ႕ေစာ္ေနပါတယ္။ ေရေျမာင္းၾကီးငယ္ေတြမွာ အကုန္လံုး ငါးပုဇြန္စြန္ စြန္႔ပစ္ အညစ္ေၾကးအရည္ေတြနဲ႕ မည္းနက္ေနပါတယ္။ ျမိဳ႕လယ္ေကာင္မွလြဲရင္ အျခားရပ္ကြက္ေတြ စက္ရံုေတြ အနားမွာ ဒီေရေရာက္ သစ္ပင္ၾကီးငယ္ေတြ ေပါက္ေရာက္ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဓနိေတာၾကီးေတြ ဟီးထေနေအာင္ ရွိပါတယ္။
တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးမႈ အရွိန္အဟုန္နဲ ့ေျပးေနတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္တာေၾကာင့္သာ လမ္းေတြ၊ အေဆာက္အဦးေတြ ဆက္သြယ္ေရးေတြ၊ စားေသာက္ေနထိုင္ေရးေတြ ၂၄နာရီလင္းေနတဲ့ မီးေတြေၾကာင့္သာ ေနထိုင္ခ်ွင္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ က်ေနာ္တို ့ျမန္မာျပည္ ပိုက္ဆိပ္လို္ပါပဲ။ အနံ႔အသက္ေတြက ေလထုထဲမွာ စြဲေနတာပါ။ ဒီလုပ္ငန္းခြင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ၊ သိန္းခ်ီရွိနိုင္တယ္လို႔ မဟာခ်ိဳင္အေျခစိုုက္ အင္ဂ်ီအိုေတြက ခန္႔မွန္းထားၾကပါတယ္။ စရိုက္အထူးၾကမ္းတမ္းတဲ့ နယ္ေျမအျဖစ္လည္း အထူးထင္ရွားပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ထိုင္းရဲေတြ၊ ထိုင္းလမ္းသရဲေတြ နိုင္ခ်င္တိုင္းနိုင္၊ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္နိုင္တဲ့ အရပ္ေဒသျဖစ္ပါတယ္။ ဆယ္စုနွစ္နဲ႔ခ်ီျပီး မဟာခ်ိဳင္မွာ မတရားျပဳက်င့္ ခံေနၾကရ ၊ဘာမသိညာမသိ အသတ္ခံရ၊ ထိုင္းရဲဖမ္း၊ ထိုင္းလမ္းသရဲဖမ္း၊ အခန္းထဲကို၀င္ျပီး ယူခ်င္တာယူ၊ လမ္းမွာ ပိုက္ဆံအိပ္တို႔၊ လက္၀တ္လက္စားတို႔ကို လုယူခံေနရတာက ေန႔တိုင္းပါ။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ျမန္မာေတြကို ဒီလူေတြက လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔ရတဲ့ အရပ္ေဒသက မဟာခ်ိဳင္ပါ။ မဟာခ်ိဳင္မွာ အေတာ္အသင့္နာမည္ရွိေနတဲ့ လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုက ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ လက္ျပတ္သြားတယ္၊ အင္ဂ်ီအိုတစ္ခုနဲ႔ တရားစြဲတယ္၊ အမႈတြဲ တရားရံုးျဖစ္ျဖစ္ သူေဌးဆီကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္သြားတာနဲ႔ အဲဒီအင္ဂ်ီအိုက ဆက္ျပီးမလုပ္ရဲေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္၊ နကပထုန္မွာ လုပ္ငန္းခြင္ ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ လက္ျပတ္သြားတာကို ဘာကိုမွမတိုင္ပဲ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ေဆးကု၊ လုပ္နိုင္ရင္ဆက္လုပ္၊ မလုပ္နိုင္ရင္ ျမန္မာျပည္ျပန္တာက ေအးခ်မ္းအံုးမယ္၊ ခုအဲဒီလက္ႏွစ္ဖက္္ျပတ္တဲ့ ေကာင္မေလးက မေနရဲမထိုင္ရဲ ျဖစ္ေနရတယ္။ သူ႔အတြက္ အကာ အကြယ္မဲ့သြားတယ္။ မိသားစုက ဗမာျပည္ျပန္ပို႔ဖို ့လည္း အိုးမရွိအိမ္မရွိ၊ ဒီမွာထားေတာ့လည္း သူေဌးလူေတြက လာျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္။ ပစ္သတ္မယ္ ဘာညာျဖစ္ေနတယ္။ အင္ဂ်ီအိုေတြကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ဖုန္းမကိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ မဟာခ်ိဳင္က အလုပ္သမားေတြက အဖြဲ႕အစည္းေတြက ကူညီမယ္ဆိုရင္ လန္႔သြားျပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္မွာ အဖြဲ႔အစည္းေတြမ်ားတယ္။ မဟာခ်ိဳင္မွာ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ က်မၼာေရးကို ကူညီတယ္ဆိုျပီး သတင္းမီဒီယာေတြမွာ အေတာ္နာမည္ယူတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအၾကီးၾကီး ရွိပါတယ္။ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ မဟုတ္ဘူးလိ္ု႔ ဆိုပါတယ္။
အသက္၁၉ႏွစ္အရြယ္ သထံုျမိ႕၊ အလံတစ္ရာက မခင္၀င္းဆိုသည့္ အလုပ္သမငယ္တစ္ဦး လုပ္ငန္းခြင္မွာ ထိခိုက္ျပီး ေျခေထာက္အရိုးက်ိဳး ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ပုပ္ပြေနတဲ့ လူနာတစ္ေယာက္ကို အဆိုပါ လူမႈေရးအဖြဲ႔ကလူက ေစ်းအနီးက စီ၀ိခ်ိဳင္အမွတ္(၅)ေဆးရံုကို သြားျပီးပို႔ေဆာင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ လုပ္သက္ရင့္ ေနျပီးျဖစ္တဲ့ အသက္၃၀ေက်ာ္အရြယ္ခန္႕ ျမန္မာဘာသာျပန္၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးက ေမာက္ေမာက္မာမာ ဆက္ဆံလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ခံျပင္းဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ပုဂၢလိက ေဆးရံုျဖစ္တာေၾကာင့္ လာပို႔လို႔မရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ျပန္သြားတာနဲ႔ လမ္းေဘးကုိ ထိုးခ် ထားလိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လိုက္ပို႔သူက အစိုးရေဆးရံုကို မသိတာေၾကာင့္ ဒီေဆးရံုကို လာခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီအစိုးရေဆးရံုကို ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔မလားဆိုေတာ့လည္း ပို႔စရာမလိုဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ထိုင္းေျပာရင္ ခံသာနိုင္ေပမယ့္ ျမန္မာနိုင္ငံသား အခ်င္းခ်င္း အခုလိုေျပာတာကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္လို႔ လူမႈေရးအဖြဲ႔က ပုဂၢိဳလ္ကေျပာပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြဆီက အလွဴခံျပီး၊ အစိုးရေဆးရံုမွာ ေဆး၀ါးကုသျပီး မခင္၀င္းေရာဂါေပ်ာက္သြားျပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေနရပ္ကို ျပန္ပို႔လိုက္ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။
မခင္၀င္းေျပာျပခဲ့တာက သူအရိုးက်ိဳးသြားတယ္၊ ေဆးကုဖို႔ ေမးေတာ့ သိန္းခ်ီကုန္မယ္လို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ ထိုင္းသူေဌးက ပရုပ္ဆီဗူးေပးျပီး အခန္းထဲေသာ့ပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ေျခေထာက္ေတြ ပုပ္ပြလာေတာ့ လမ္းမွာ သြားပစ္ထားလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြ၀ိုင္းအံုေနျပီး ငိုေနတာကိုျမင္လို႔ အဲဒီမွာ အေစာက အဖြဲ႔ကလူနဲ႕ သြားဆံုတာျဖစ္ပါတယ္။
မိုလင္းခါနီး နံနက္၂နာရီမွာ ဆင္းရတဲ့ အလုပ္ရံု မိုးလင္းခါနီး ၃နာရီနဲ႔၄နာရီမွာ ဆင္းရတဲ့ အလုပ္ရံုေတြ ရွိပါတယ္၊ ညဘက္က်ေတာ့လည္း ညေန၈နာရီျပန္လာတဲ့လူ၊ ညသန္းေခါင္၁၂နာရီမွာ ျပန္လာရသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္မေရြး အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမေလးေတြ အုပ္စုလိုက္ ရွိေပမယ့္ ထိုင္းလမ္းသရဲေတြ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို ဖမ္းျပီးကားေပၚကို ဆြဲတင္သြားခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုလည္း ျပီးခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က မဟာခ်ိဳင္မွာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အတူသြားလာၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား အခ်င္းခ်င္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ ကိုယ္ပါ ပါမွာစိုးလို႔ အားလံုးထြက္ေျပးၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အလုပ္ကိုအခ်ိန္မေရြးလုပ္ေနၾကရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြက လုပ္အားခကို က်သင့္သေလာက္ ရွင္းမေပးေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြမွာ ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္မရွိပဲ ရွင္းသေလာက္ ယူရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အျပင္မထြက္ရပဲ ေလွာင္ပိတ္ျပီးခိုင္းထားတဲ့ အလုပ္ရံုေတြနဲ ့အခ်ိဳ ကုမၸဏီေတြမွာ သူေဌးေဆြမ်ိဳးေတြက ေစ်းဆိုင္ေတြ ေရာင္းခ်တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဆိုင္မွာက အျပင္မွာထက္ ေစ်းၾကီး တတ္ပါတယ္။ မ၀ယ္ရင္ စိတ္ဆိုးတာေၾကာင့္ မ၀ယ္ခ်င္ပဲ ၀ယ္ၾကရပါတယ္။ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာဆိုရင္ အဲဒီအလုပ္ေရွ႕မွာ ပလပ္စတစ္နဲ႔ ထုတ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီကိုေသာက္ရင္ အလုပ္လုပ္တာမွာ ရႊင္လမ္းတက္ၾကြတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အခ်ိဳ႕အလုပ္ရံုက လုပ္ငန္းရွင္ေတြမွာ အငယ္အေႏွာင္းေတြက ထမင္းဟင္းေတြ ေရာင္းပါတယ္။ ေရာင္းမစြံသမွ် ေရာင္းေနတာေၾကာင့္တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ၾကေတာ့ အထုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ သိုးေနတဲ့ဟင္းထုတ္ေတြက မ်ားပါတယ္။ အျခားမွာလည္း ၀ယ္စားလို႔ မျဖစ္နိုင္တာေၾကာင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အေတာ္ အခက္ၾကံဳၾကရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျမ၀တီ/မဲေဆာက္က လူကုန္ကူးသူေတြက လာေရာက္ေရာင္းခ်ထားတဲ့ ရာခ်ီရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ၊ ကေလးအလုပ္သမားေတြကို မ၀ေရစာေကၽြးေမြးျပီးေတာ့ တစ္ေန႔ကို နာရီ၂၀ ေလာက္ ခိုင္းေနတဲ့ အလုပ္ရံုေတြ၊ အခ်ိဳ႕စက္ရံုမွာ တုတ္နဲ႔ရိုက္ခိုင္းတဲ့ အလုပ္ရံုေတြြလည္းရွိပါတယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမား တစ္ေထာင္ ၀န္းက်င္ေလာက္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ၀ပ္ကန္ဖါအရပ္မွာရွိတဲ့ စီလဖုန္း ငါးပုဇြန္အလုပ္ရံုမွာ အယင္တုန္းက ကီလိုစား လုပ္တဲ့လူေတြဟာ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေပၚမူတည္ျပီးေတာ့ ၀င္ေငြေတြကို ခန္႔မွန္းလို႔ ရပါတယ္။ ခုတေလာမွာေတာ့ ၅၀၀ဘတ္ေလာက္ ရမယ္လို႔ မွန္းထားတာ ၃၀၀ေက်ာ္ပဲ ရွင္းေပးလာပါတယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ မသိရပါဘူး။ ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က အဆိုပါ ငါးပုဇြန္ရုံကို နိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက လာစစ္တဲ့အခါ အခန္းခမေပးရဘူးလို႔ မွာထားပါတယ္။ ေရခမီးလေလာက္ပဲ ေပးရတယ္လို႔ ေျပာခိုင္းပါတယ္။ အလုပ္ရံုက ေျပာခိုင္းတိုင္း မေျပာတဲ့လူေတြကိုေတာ့ အဲဒီစစ္ေဆးတဲ့ေန႔မွာ အလုပ္နားခိုင္းထားပါတယ္။ ခုအလုပ္ရံုမွာ လူေပါင္း၃၀၀ေလာက္က ယာယီပတ္စပို႔ လုပ္ျပီးပါၿပီ။ ခုဘာျဖစ္ေနလဲ ဆိုေတာ့ မဲေဆာက္သြားသြား၊ ကန္ခ်နဘူရီကိုပဲသြားသြား တံဆိပ္တံုး ထုခ ဘတ္၁၀၀၀ ေပးရပါတယ္။ အစတုန္းကေတာ့ ထိုင္းနိုင္ငံအတြင္း သြားလာလို႔၇တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ခုဒီလိုေပးရမယ္၊ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ျမန္မာျပည္ကို သြားခ်င္သလို သြားလို႔ရေအာင္ ဘတ္၄၀၀၀ တစ္ႏွစ္စာေပးထားရင္ ရတယ္လို႔ ထမင္းစားေဆာင္မွာ ကပ္ထားပါတယ္။ ဘယ္မွမသြားပဲ ရိုးရိုး သံုးလတစ္ၾကိမ္ သက္တမ္းတိုးတဲ့ လူေတြဆိုရင္ တံဆိပ္တံုးထုခ ဘတ္၅၀စီေပးရပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္မွာ ဧျပီလက ယာယီပတ္စပို႔လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခု လူေထာင္ခ်ီျပီးေတာ့ ေငြေတြရယူျပီးေတာ့ ထြက္ေျပးသြားတဲ့အတြက္ ျမန္မာအလုပ္သမား ေထာင္ခ်ီျပီး ေငြေတြ ဆံုးရွံဳးခဲ့ၾကရပါတယ္။
လူကုန္ကူးေနသူေတြ ဘယ္သူလဲဆိုတာကို မဟာခ်ိဳင္က အာဏာပိုင္ေတြသိပါတယ္။ ဘန္ေကာက္က အထူး တပ္ဖြဲ႔ေတြလည္း သိပါတယ္။ ၂၀၀၉အေစာပိုင္းက ဘန္ေကာက္က အလုပ္သမားအေရးလုပ္တဲ့ အဖြဲ႔တစ္ခုနဲ အဲဒီအထူးတပ္ဖြဲ႔တို႔ မဟာခ်ိဳင္က လူကုန္ကူးခံေနရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား ၅၀ေက်ာ္ ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ ေနရာကို ဖမ္းဆီးဖို႔ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္၀င္၀ ဓါတ္ဆီိဆိုင္နားမွာ အဖြဲ႔ေတြ နားေန စားေသာက္ေနတုန္း၊ မဟာခ်ိဳင္က ပုလိပ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ဗဟိုအဆင့္က ဆင္းျပီး ဖမ္းဆီးစရာမလိုေၾကာင္း၊ မဟာခ်ိဳင္မွာ အင္ဂ်ီအိုေတြ၊ လူကုန္ကးူမႈ တိုက္ဖ်က္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြရွိျပီးသား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ကုိယ္တိုင္ ႏွိမ္နင္းနိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုျပီး ပထုတ္ခံခဲ့ဖူးပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္မွာရွိတဲ့ က်မၼာေရး၊ပညာေရးအင္ဂ်ီအို အခ်ိဳ႕ေတြ၊နာေရးကူညီမႈအဖြဲ႕ အခ်ိဳ႕ေတြ၊ စာၾကည့္ တိုက္ေတြ အသင္းအဖြဲ႕ေတြ အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြကလည္း ကိုယ္လုပ္နိုင္တာထက္ အထင္ၾကီးျပီး၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းတာေတြ၊ ရဲရဲရင္ရင့္ လုပ္နိုင္တာေတြ အထူးနည္းပါးၾကတယ္လို႔ တလာကုန္႕က အလုပ္သမားေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အားကိုးအားထားျပဳေလာက္တဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြမရွိပဲ၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ စတဲ့
အဖြဲ႔ေတြဟာလည္း မတရားလုပ္ေနတဲ့ ထိုင္းပုလိပ္နဲ႔ ပုလိပ္တပည့္ မြန္ဗမာေတြကို ေၾကာက္ေနၾကရတယ္လို႔
ခ်ဲစာရြက္နဲ႔ စြတ္စြဲျပီး ဘတ္၆၀၀၀ ေပးေလွ်ာ္လိုက္ရသူ မဟာခ်ိဳင္မူစီနယ္ေျမက ကိုမ်ိဳးကေျပာပါတယ္။ မူစီစံေက်က္က ကို၀ိုင္းကေတာ့ မဟာခ်ိဳင္က အခ်ိဳ႕အဖြဲ႔ေတြဟာ ဗမာျပည္က တရားေဟာ ဆရာေတာ္ ေတြကို ပင္ျပီးေတာ့ တရားပြဲေတြလုပ္ၾကတယ္၊ ျပီးေတာ့ အလွဴေငြ အခ်ိဳ႕ထက္၀က္ကို ရံပံုေငြအျဖစ္ယူ ထားလိုက္ၾကတယ္၊ အဲဒီယူထားလိုက္တဲ့ ေငြေတြ ဘာလုပ္လို႔လုပ္မွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္၊ ျပည္ပ တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ မိမိတို႔တိုင္းျပည့္ သံဃာေတာ္ေတြကို ဖူးျမင္ၾကည္ညိဳခြင့္ရတာေၾကာင့္ သဒၵါတရား ထက္သန္စြာ လွဴဒါန္းၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အျခားလူမႈေရး လုပ္ငန္းအခ်ိဳ႕မွာ ျမန္မာအလုပ္ သမားေတြကို ကူညီေပးသလိုနဲ႔ ေခါင္းပံုျဖတ္မႈေတြရွိေနတာဟာ အထူးအရုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္တယ္လို႔ မဟာခ်ိဳင္က အလုပ္သမားေတြက ညဥ္းတြားၾကပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္ တလာကုန္႔အလြန္ လမ္းခြဆံုကားမွတ္တိုင္္မွာ အသက္၄၀၀န္းက်င္္ အရြယ္အသားလတ္၊ အရပ္ ငါးေပေက်ာ္ ဘယ္နားရြက္ျပတ္နဲ႔ ထိုင္းနတ္ကလိမ္(လမ္းသရဲ) တစ္ေယာက္ဆိုရင္ ခါးပတ္အိပ္တစ္လံုးကို ပတ္ျပီး၊ ေန႔တိုင္း ထိုင္ေနတတ္ပါတယ္။ ကားေပၚက ဆင္းလာတဲ့ဗမာျမင္သမွ်ကို ဘတ္စစ္ပါတယ္။ မဟာခ်ိိဳင္က ဘတ္မဟုတ္တဲ့လူျဖစ္ျဖစ္၊ ဘတ္မရွိတဲ့ မဟာခ်ိဳင္က ျမန္မာအလုပ္သမားပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြေတာင္း ပါေတာ့တယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကိုင္တြယ္၇မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ဆရာပုလိပ္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး ေခၚလိုက္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းက နိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္တစ္ေယာက္နဲ႔ ျမန္မာ အလြတ္ သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္တို႔ မဟာခ်ိဳင္မွာ ပုလိပ္ဖမ္းဖို႔ေၾကာက္လို႕ ေတာထဲပုန္းေန၇တဲ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြကို ဗြီဒီယိုသတင္းသြား ရိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဒသခံ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္လိုက္ျပလို႔ ကားမွတ္တိုင္မွာ ေသာင္းက်မ္းေနတဲ့ နတ္ကလိမ္ကို ဓါတ္ပံုသြားရိုက္ေတာ့ နတ္ေခါင္နတ္ေခါင္ (သတင္းေထာက္၊ သတင္းေထာက္) ဆိုျပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္လို႔သိရပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ ခရီးသည္ပါတဲ့ တကၠစီ ကိုျမင္တာနဲ႕တျပိဳင္တည္း မဟာခ်ိဳင္မွ ပုလိပ္မ်ားမွာ အမဲေကာင္ ေနာက္ကို လိုက္သည့္ အမဲလိုက္ေခြးကဲ့သို႔ မရမက လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကားကိုမီလိုက္တာနဲ႕ တျပိဳင္တည္းလူရွင္းတဲ့ ေနရာကိုေခၚသြားျပီး တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု အျပစ္ရွာၿပီး ေငြမရရေအာင္ ေတာင္းခံ ပါေတာ့တယ္။ မဟာခ်ိဳင္မွာ အဆိုးဆံုးနဲ႔ အပက္စက္ဆံုး ပုလိပ္ေတြကေတာ့ ၄ထပ္က ပုလိပ္မ်ားျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီ၄ထပ္က ထိုင္းပုလိပ္ေတြဟာ ရဲယူနီေဖါင္း ၀တ္စရာမလိုပဲ ဖမ္းလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဆိုပါ၄ထပ္က ပုလိပ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ယခုေလာက္ထိ ဆိုး၀ါးေသာင္းက်န္းေနတယ္ ဆိုတာကို ဆက္လက္ရွင္းျပရာမွာ။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၆/၂၀၀၇ တုန္းက မဟာခ်ိဳင္ဂြင္တြင္ အထူး နာမည္ၾကီးခဲ့သည့္ (ညြန္႕၀င္း၊ သီဟ ၊ေတာင္ၾကီးႏွင့္ငႏိုင္) တို႕ေတြနဲ႔ ေပါင္းျပီး မဟာခ်ိဳင္မွာ ရွိသမွ် ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြကို ဖမ္းစားခဲ့တဲ့ ဒီလူေတြရဲ႕ဆရာက ခု --- . . ……..ထပ္မွာ အရာရွိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ (မဟာခ်ိဳင္ရဲစခန္းၾကီးမွာ အထပ္ငါးထပ္ရွိျပီး တစ္ထပ္ခ်င္းစီ ဆာလာ၀ပ္ (စခန္းမွဴး)တစ္ဦးစီရွိပါတယ္။ ဒီလူလုပ္လို႔ ေထာင္က်ေနတဲ့ ျမန္မာေတြ၊ ေသသြားတဲ့ ျမန္မာေတြ အေတာ္မ်ားတယ္လို႔ ခံဖူးတဲ့လူေတြက ေျပာပါတယ္။ ယခုတစ္ေလာ မဟာခ်ိဳင္မွာ ေသနတ္နဲ႕ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ ျမန္မာအေလာငး္ေတြဟာ မဟာခ်ိဳင္ပုလိပ္တပည့္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ အလုပ္သမားေတြက ေျပာပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ ျမန္မာျပည္သားကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္အဖြဲ႔ပဲလာလာ သူ႔ကိုေပးရတယ္။ တရားပြဲလုပ္
မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မဟာခ်ိဳင္က ဗမာေဂါပကလူၾကီးေတြက သူ႔ကိုသြားျပီး လာဘ္ထိုးတယ္။ ဆိုေတာ့ ဘုန္း
ၾကီး တရားပြဲလုပ္ရင္ေတာင္ သူကပိုက္ဆံရေနတယ္။ ဒါမ်ိဳးက မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္လို႔လူငယ္ေတြကေျပာပါ
တယ္။ ရံုးပိုင္္းဆိုင္ရာ တစ္ခုခုလုပ္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ကိုေပးရပါတယ္။
ခုနာေရးကူညီမႈအတြက္ ရံပံုေငြေတြေကာက္ေနတဲ့ လူေတြကို ဖမ္းျပီး ပိုက္ဆံေတာင္းပါတယ္။ ပတ္စပို႔ရွိရွိ မရွိရွိ ဖမ္းလာတဲ့ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ဖမ္းတယ္ တနဂၤေႏြေန႔ဆိုေတာ့ သူေဌးေတြက မလာဘူး၊ အလုပ္သမားေတြက အခ်ဳပ္ထဲမွာ တစ္ညမအိပ္ခ်င္ၾကဘူးေလ။ ပိုက္ဆံေပးျပီး လြတ္လာတယ္။ ဟိုအဖြဲ႔ဒီအဖြဲ႕ ေတြဆိုျပီး ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ လုပ္ေနမယ့္အစား ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ အားလံုး၀ိုင္းျပီး ေျဖရွင္းတာတို႔ေတြ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လ၂၁ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းက ညဆိုင္းဆင္းတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား ၃၀ ကို ခ်ပ္က်င္ တံတား ေအာက္မွာဖမ္းျပီးေတာ့ ဆီးစစ္တယ္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးစြဲမႈရွိ/မရွိေပါ့ေလ။ အလုပ္သမားေတြက မူးယစ္ ေဆး၀ါး ဘယ္လိုလုပ္ျပီးသံုးနိုင္မလဲ ဆုိေတာ့ သံုးစြဲထားတာမေတြ႔ေတာ့ ဆီးစစ္ခဆိုျပီး တစ္ေယာက္က္ုိ ဘတ္၂၀၀စီ ေပးလိုက္ရတယ္။ မေပးမခ်င္း ကားကိုရပ္ထားရပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြကလည္း အလုပ္မပ်က္ရင္ျပီးေရာ၊ ရဲစခန္းလိုက္သြားရင္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ တစ္ညအိပ္ရမယ္၊ အလုပ္လည္း တစ္ညပ်က္မယ္ေပါ့။
စီမံကိန္းနဲ႕ လုပ္တာေတာ့လုပ္ေပါ့၊ စစ္ပါ ၊စစ္ေဆးလို႔ ဘာအျပစ္မွမေတြ႔ရင္ ျပန္လႊတ္ေပါ့၊ ခုဟာက အဲလိုမ ဟုတ္ဘူး၊ ဆီးစစ္ခေပးရတယ္လို႔ ကိုယ္တိုင္ေပးခဲ့ရသူတစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။ လမ္းမွာမေပးပဲ ရဲစခန္းကို ေရာက္သြားရင္ ေလးငါးေထာင္ေပးရတယ္လို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ သူေဌးလိုက္မလာရင္ ေလးငါးရက္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ ေနရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေနာက္တစ္နည္း သံုးေနတာက တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ဘတ္ရွိရွိ/မရွိရွိ ဖမ္းပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ဇြန္လ၂၀ ရက္တနဂၤေႏြေန႔က မဟာခ်ိဳင္ ထိုင္းယူနစ္ ပုဇြန္အလုပ္ရံုအနီးက သစ္စက္၀င္းအတြင္းက ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား ေနထိုင္တဲ့ အိမ္ခန္းေတြကို ရဲကားသံုးစီး လာေရာက္ဖမ္းဆီးတာ လူ၁၄ဦး ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ဆိုေတာ့ သူေဌးက ဖုန္းပိတ္ထားတယ္။ ပုလိပ္က အိုေက မင္းတို ့ဒီညလြတ္ခ်င္လား၊ လြတ္ခ်င္ရင္ ဘတ္၅၀၀ ေပး၊ အဲလိုလုပ္တာပါဆိုေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကလည္း အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ မအိပ္ခ်င္ေတာ့ ေငြေပးျပီးထြက္လာၾကေတာ့ ပုလိပ္ေတြက တနဂၤေႏြေန႔ဖမ္းတဲ့ဗ်ဴးဟာ သံုးေနၾကပါတယ္။ ပတ္စပို႔ရွိတဲ့လူကို ဖမ္းတင္သြားျပီး လမ္းမွာခ်ထားခဲ့တယ္။ ေငြေတာင္းတာေတာ့ မေတြြ႕ရေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ သိန္းခ်ီရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ ျမန္မာေစ်းဆိုင္ေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိပါတယ္။
တရား၀င္ အခြန္ေပးရတဲ့အျပင္ ရဲစခန္းကို တစ္လကို ဘတ္၅၀၀၀စီ အနည္းဆံုးေပးရတာေၾကာင့္ စားေသာက္ကုန္ေတြမွာ အျမတ္တင္ၾကပါတယ္။ တန္းလွ်ားမွာေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကိုလည္း ေ၇ာင္းရင္းကုိယ္လည္း စားခ်င္တာေၾကာင့္ ကြမ္းဗူးကေလး ေဆာင္ၿပီးစားတာကိုေတာင္ ပုလိပ္ကို ေငြေပးရပါတယ္။ အဓိကစားသံုးသူ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြသာ နစ္နာပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေစ်းဆိုင္ေတြက အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြ ဘာလုပ္လဲ၊ဘယ္မွာေနလဲ၊ ဘတ္ရွိလား ကြန္ပ်ဴတာရွိလား၊ စီဒီေခြကူးလား အစရွိသျဖင့္ ပုလိပ္သတင္းေပးအျဖစ္ လုပ္ေပးရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဟာခ်ိဳင္က ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အေတာ္သတိထားေနရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အလုပ္ရံုေတြမွာ ဆဲတာေတြကေတာ့ ရိုးအီေနပါျပီ။ အနံ႔အသက္ေတြ နံေစာ္ေနတဲ့ ငါးပုဇြန္အလုပ္ရံုေတြမွာ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း၊ ေန႕ေန႕/ညည ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ကိုင္တဲ့ေငြေတြ၊ ထိုင္းမွာပဲ ကုန္က်ေနပါတယ္။ ဘတ္လုပ္၊ ယာယီပတ္စပို႔လုပ္၊ တက္လာတဲ့စရိတ္၊ ေနထိုင္စရိတ္ေတြကို လုပ္လိုက္ဆပ္လိုက္၊ စားေသာက္လိုက္နဲ႔ လံုးျခာလိုက္ေနၾကပါတယ္။ အခန္းမလံုလို႕၊ အခန္းကို မပိတ္မိလို ့အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမေလးေတြကို အဓၶမျပဳက်င့္ျပီး သတ္ပစ္တာေတြ၊ ကားေပၚတင္သြားျပီးေတာ့ အုပ္စုလိုက္ အဓၶမျပဳက်င့္တာေတြ၊ ျပီးေတာ့ အသက္ကိုပါ သတ္ပစ္ခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ လင္ရွိမယားေရာ၊ အေဖ၊အေမနဲ႔ တစ္အိမ္တည္းေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးေတြကို ဆြဲေခၚသြားေပမယ့္ ဘယ္သူမွ တားျမစ္ျခင္းငွါ မစြမ္းသာပါ။ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ အခင္းအက်င္းနဲ ့တည္ေထာင္ထားတဲ့ ငါးပုဇြန္ (ပင္လယ္အစားအစာ) ထုတ္လုပ္တဲ့ ျမိဳ႕ျဖစ္ေပမယ့္ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ထိုင္းရဲေတြ၊ ထိုင္းလမ္းသရဲေတြ၊ ေဒသခံ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို ျပဳမူေနတဲ့ အခင္းအက်င္းကို ၾကည့္ရင္ သူပုန္/ဓါးျပေတြထူေျပာတဲ့ ဗဟိုအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၱရားနဲ႕ ေ၀းကြာတဲ့ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ရြာတစ္ရြာလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္အခန္းမွာ အတူတူေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ဇနီးကိုေတာင္မွ ကိုယ္စိတ္ခ်လက္ခ် ေနထိုင္လို႔ မရသေလာက္ကို ဆိုး၀ါးပါတယ္။
ဒီလိုမတရားမႈေတြ ဆို၀ါးေသာင္းက်န္းတဲ့ မဟာခ်ိဳင္ကို မဲေဆာက္ျမိဳ႕က လူကုန္ကူးသူေတြက ေန႔စဥ္ ရာခ်ီ ရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ လာေရာက္ေရာင္းခ်ေနတာေၾကာင့္ တရားမ၀င္ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အလွ်ံပယ္ေပါမ်ားပါတယ္။ မြန္ဗမာပြဲစားေတြကလည္း ထိုင္းရဲမ်ားနဲ႕ေပါင္းျပီး ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအ တြက္ ဗူးေလးရာမွာ ဖရံုဆင့္ပါတယ္။ ပူးေဆြးလို ့ငိုေၾကြးေနသူကို ငိုခ်င္းရွည္ေအာင္ ဆက္၇ိုက္ေပးသလို ျဖစ္ ေနပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္က ရွိသမွ်ထိုင္း၇ဲေတြမွာ မြန္ဗမာတပည့္တစ္ေယာက္စီအနည္းဆံုးေမြးထားပါတယ္။
ဗမာအခ်င္းခ်င္းဖမ္းစားပါတယ္။ ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ (ဘတ္)မရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား ရွိတယ္လို႔ သတင္းပို႔လိုက္တာနဲ႔ မဟာခ်ိဳင္ပုလိပ္က ခ်က္ျခင္းကို ေရာက္လာပါတယ္။ မဟာခ်ိဳင္က ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြမွာ ထိုင္းပုလိပ္ျမင္လည္းေၾကာက္၊ ပုလိပ္တပည့္ကိုလည္း ေၾကာက္ရတဲ့ အေနအထားပါ။
ပုလိပ္ဖမ္းျခင္း သံသရာနဲ႔ အေၾကြးေတြမ်ားလြန္းလို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အဆံုးစီရင္သြားတာေတြေတာင္ ရွိခဲ့ပါ တယ္။
မဟာခ်ိဳင္မွာ ထိုင္းစကားတတ္တဲ့ မြန္ဗမာအေတာ္မ်ားမ်ားတို႔ဟာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ ့ရပ္ကြက္ တိုင္း၊ လမ္းတိုင္းကို လိုက္လံျပီးေတာ့ ဘတ္မရွိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို လိုက္လံရွာေဖြပါတယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမား တစ္ေယာက္ဖမ္းမိမွ သူတို႔အတြက္ ေန႔တြက္ကိုက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ယခု ေနာက္ဆံုးေပၚ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြက မဟာခ်ိဳင္မွာ အလုပ္သမား အေတာ္မ်ားမ်ားက ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ (ဘတ္)အျပင္ ယာယီပတ္စပို႔ေတြ လုပ္ကိုင္ထားျပီး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုင္းပုလိပ္ေတြက၊ စားကြက္တစ္ခု ထြင္လိုက္ၾကပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြေနတဲ့ အိမ္တန္းလ်ားေတြကို ၀င္ေရာက္ျပီးေတာ့ (ဘတ္)ရွိလားေမးပါတယ္။ ဘတ္ကိုျပနိုင္ေပမယ့္ တစ္အိမ္လံုးကုိ ရွာပါတယ္။ အေတာ္အသင့္ေကာင္းတဲ့ ဖုန္းေတြ၊ ကင္မရာေတြေတြ႔ရင္ ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲကို ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ေကာက္ျပီးထည့္လိုက္ပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြေပါင္းေနတဲ့ အခန္းေတြမွာ စားစရိတ္ေတြ မွတ္ထားတာေတြ၊ ဖုန္းနံပါတ္မွတ္ထားတာေတြကို ကဏန္းသံုးလံုးယူျပီး ဆုတ္ျဖဲလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ခ်ဲထီေလာင္းကစားမႈနဲ႔ ဖမ္းပါေတာ့တယ္။ ဘတ္တစ္ေသာင္းေတာင္းေပမယ့္ ဘတ္၆၀၀၀ကေတာ့ ေပါက္ေစ်းျဖစ္ေနပါတယ္။
ယခင္က လလယ္ရက္ေတြနဲ႔ လကုန္ရက္ေတြမွာ ခ်ဲဖိုးရွာပါတယ္။ ယခုလိုကမၻာ့ေဘာလံုးပြဲတုိ႕ အျပင္ အျခားေသာ နိုင္ငံတကာေဘာလံုးပြဲေတြမွာ ထိုင္းပုလိပ္အေတာ္မ်ားမ်ားတို႔က ေလာင္းၾကတာေၾကာင့္ အပိုေငြတိုးျပီး ရွာၾကရပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ရက္ေန႕က မဟာခ်ိဳင္ မူမိုင္ဘက္မွာ ကိုေအးဆိုတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို ခ်ဲစာရြက္နဲ႔ ဖမ္းတယ္ဆိုျပီး ပုလိပ္ေရးတဲ့ စာရြက္နဲ႔ ဖမ္းဆီးခံရပါတယ္။ ဘတ္၇၀၀၀ ေပးရမယ္လို႔ေျပာျပီးမဟာခ်ိဳင္ ၄ထပ္ရဲစခန္းၾကီးကို ေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့ ဘတ္၆၀၀၀နဲ႔ ေစ်းညွိျပီး ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဖမ္းတဲ့ပုလိပ္က အိမ္မွာကတည္းက ၆၀၀၀/ေပးရင္ အလုပ္မပ်က္ဘူး။ ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့ ေပးလည္းေပးရ၊ အလုပ္လည္းပ်က္ေတာ့ အလုပ္သမားပဲ နစ္နာတာေပါ့လို႔ ဖမ္းတဲံ ပုလိပ္က စီးပြားတြက္ျပျပီး ေျပာပါေသးတယ္။
ထိုင္းပုလိပ္ေတြဟာ ေန႕စဥ္ပံုမွန္သံုးဖို ့၊ ဘီယာေသာက္ဖို ့၊ အိမ္မွာခိုင္းထားတဲ့ အိမ္ေဖၚ အလုပ္သမဖို႔၊ အခ်ိဳ႕ဆို အငယ္အေႏွာင္းဖို႔ အျမဲကိုရွာၾကရပါတယ္။ နိုင္ငံအႏွံ႕ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ဖမ္းဆီးေရး စီမံကိန္းေတြ အပါအ၀င္ နယ္ထိန္း(ဆိုင္ကယ္စီး)ပုလိပ္ေတြက တစ္ေန႔ကို ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်စခန္းကို ရွာသြင္းရမယ္ဆိုတာေတာင္ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ျခံဳေျပာရရင္ ျမန္မာအလုပ္သမား အကုန္လံုးဟာ ထိုင္းပုလိပ္ေတြရဲ႕ အစာအာဟာရျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းေတြဟာ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ အနားကို ကပ္လာျပီးျဖစ္ေစ၊ အခန္းတြင္းကို၀င္လာျပီးျဖစ္ေစ၊ လက္ကိုင္ဖုန္းကို ငွါးပါတယ္။ ဖုန္းဆက္မယ္ေပါ့၊ အဲလိုယူသြားျပီး ျပန္မေပးပဲေနတာက မဟာခ်ိဳင္ ေနရာတိုင္းမွာလို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။ ျမန္မာေတြမဖမ္းရင္ ထိုင္းပုလိပ္ေတြ ရပ္တည္လို႔ မရနိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံျမိဳ႕တိုင္းမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းေတြေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြအနားမွာ သတိထားၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနပါ။ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဆီက မတရားသိမ္းဆည္းလာတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္း တစ္လံုးကို ဘတ္၂၀၀ ကေန ဘတ္၅၀၀ အတြင္း ေရာင္းခ်ေနတာ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
လမ္းကိုထြက္လာတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား တစ္ေယာက္မွာ ပါသြားတဲ့ ေရႊ၊ ေငြ၊ လက္၀တ္လက္စား၊ ဖုန္း၊ ကင္မရာအပါအ၀င္ အျခားေသာ ပစၥည္းေတြဆိုတာ ထိုင္းပုလိပ္ေတြ မယူခ်င္လို႔ လႊတ္လိုက္လို႔သာ ျပန္ပါနိုင္ပါတယ္။ ေနထိုင္ခြင့္ စာရြက္စာတမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲျပည့္စံုျပည့္စုံ အနည္းဆံုး ဘီယာဖိုး ေပးခဲ့ပါလို႔ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ေတာင္းပါတယ္။
ေရးျပလို႔မဆံုး တစ္ေထာင္တစ္ညပံုျပင္လို ေျပာမဆံုးနိုင္တဲ့ မဟာခ်ိဳင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ က်မၼာေရး၊ ပညာေရးနဲ႔ အလုပ္သမားမ်ားအခြင့္အေ၇းဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြကို ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္ထားတဲ့ အဖြဲ႕ အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ ဘဲအုပ္က တစ္ရာႏွစ္ရာ မေဗဒါက တစ္ပင္တည္းအျဖစ္ပါ။ ဘယ္လိုမွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္နိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။ သာေရးနာေရး အဖြဲ႔ ကေလးေတြ၊ စာၾကည့္တိုက္ကေလးေတြ တည္ေထာင္ထားၾကပါတယ္။ အခက္အခဲေတြ အႏၱရာယ္ေတြၾကားထဲမွာ လုပ္ေနၾကရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား အေရး ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ အဖြဲ႔ေတြမွာလည္း ေနာက္ေၾကာမလံု။ နတ္ကလိမ္နဲ႔ ထိုင္းပုလိပ္ကအစ ေၾကာက္ေနရတာပါ။
မဟာခ်ိဳင္က ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြက ဟင္းလင္းျပင္မွာရွိေနတဲ့ အရာ၀တၳဳတစ္ခုလို႔ လံုး၀အကာအကြယ္မရွိတဲ့ အေနအထားပါ။ နယ္ေျမၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔ျပီး သီးျခားစီရွိေနတဲ့ တည္ေဆာက္ထားမႈ အေနအထားေတြ၊ ဘယ္သူသတ္လို႔ သတ္ခဲ့မွန္းမသိတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ၇ဲ႔ အေလာင္းေတြ လမ္းေဘး ဓနိေတာစပ္မွာ မၾကာမၾကာေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ေရြ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အားကိုးရာမဲ့တဲ့ အေနအထားေတြ ဒီအတိုင္းသာ ရွိေနအံုးမယ္ဆိုရင္၊ မဟာခ်ိဳင္မွာရွိတဲ့ ျမန္မာေရြ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြဟာ ဒုကၡေပါင္းစံုကို မဟာ့မဟာ ဆက္လက္ခံစားေနရအံုးမွာပါ။
ေက်ာ္ေသာင္း
No comments:
Post a Comment