10.31.2008

AAPP statement: Bi-annual anniversary of cyclone Nargis

Your browser may not support display of this image.

P.O Box 93, Mae Sot, Tak Province 63110, Thailand

e.mail: info@aappb.org website: www.aappb.org

----------------------------------------------------------

Statement

October 31, 2008

November 2nd is the bi-annual anniversary of cyclone Nargis which struck Burma on 2 May and left more than 140,000 people dead or missing.

The military government arrested at least 20 volunteers after they helped cyclone victims. On 4th June, U Thura alias Zargana, a well-known comedian, became the first volunteer to be arrested by the authorities. 6 weeks after the disaster, Dr. Nay Win (Ne Win), Ma Hnin Pwint Wai, his daughter, U Aung Kyaw San, Ko Lin Htet Naing and Ko Hein Yaza Tun were arrested in Pya Pon Township, in the Irrawaddy delta. Their activities were not causing any harm to local people or the authorities. They just collected and buried the bodies of cyclone victims. On 1st October, U Ohn Kyaing was arrested. He is the chairperson of the Cyclone Relief Committee, National League for Democracy. He is now reportedly under investigation whilst in prison, accused of using funds collected to help victims of Cyclone Nargis to plan acts of terrorism.

Since 1988 to date, 137 political prisoners have died in prison. Many political prisoners are in poor health. Prison conditions are harsh and detainees are often denied vital medical treatment.

Recently, a monk escaped from a labor camp. His name is U Pyinyarthiri. He was imprisoned for three years after the peaceful demonstrations in September 2007. He was sent to Lend Tlann prison camp in Tiddim Township, Chin State. After three and half months in the camp, he decided to escape because of the harsh conditions.

He is currently in Mizoram State of India. In an interview with Mizzima News Agency, he talked about the torture he endured under interrogation. He said, “They kicked my chest with their combat boots and stomped on my face with my hands handcuffed behind me. Every question was accompanied by kicks and punches to my head and body. I was almost unconscious. I fell on the table in front of me when they kicked me from the back. At last I could not endure anymore such torture. They twisted my arms and tried to break them, which affected the nervous system in my hand. They pressed between my rib bones. They slapped me on my temple and pulled my earlobes violently. They stepped on my shins which left me with severe pain until I was sentenced to prison term. I could not walk well.”

Monks are highly revered in Burma, yet they are currently facing torture and ill-treatment in prisons. Cyclone volunteers and activists also face difficult and dangerous conditions in prison.

“Recently, some political prisoners have been forced to confess that they are responsible for planting bombs. In the past, the authorities blamed bomb attacks on armed groups. Now, they are pointing the finger at politicians like U Ohn Kyaing,” said Ko Tate Naing, secretary of the Assistance Association for Political Prisoners (Burma).

“The authorities are doing whatever they can to ensure long imprisonments for human rights activists and volunteers who worked to help cyclone victims,” continued Ko Tate Naing. We want to urge the authorities to stop this persecution and release these activists immediately and unconditionally. We also call on the United Nations and the international community to take concrete action to secure their freedom.”

Assistance Association for Political Prisoners (Burma)


More information, please contact:

Ko Tate Naing on +66-(0)81-2878751

Ko Bo Kyi on +66-(0) 81-3248935



Your browser may not support display of this image.Your browser may not support display of this image.Your browser may not support display of this image.

P.O Box 93, Mae Sot, Tak Province 63110, Thailand

e.mail: info@aappb.org website: www.aappb.org

----------------------------------------------------------

xkwfjyefa=unmcsuf

&ufpGJ? ? atmufwdkbmv 31 &uf/ 2008

vmrnfh Edk0ifbmv 2 ae@onf jrefrmedkifiHwGif em*pf qdkifuvHk;rkefwdkif; wdkwfcwfcJhonfh 6 v jynfhae@jzpfonf? xdkrkefwdkif;'%fa=umifh vlaygif; wodef;ausmf aoa=u aysmufqHk;&onf? aemufqufwGJtaejzifh etz ppftpdk;&u xdkavab;'%fcH&onfh olrsm;. 'kuQrsm;udk ulnDajz&Sif;ay;cJhonfh apwemh0efxrf; 20 ausmf zrf;qD;jcif; axmifcsjcif;rsm; jyKvkyfaejcif;jzpfonf?

a'gufwmae0if;/ 4if;. orD;jzpfol rESif;yGifha0/ OD;atmifausmfqef;/ udkvif;xufEdkif/ udk[def;&mZmxGef;wdk@onf zsmyHk+rdK@wGif zrf;qD;cHcJh&onf? em*pfrkefwdkif;t+yD; wvcGJt=umwGif zrf;qD;cHcJh=u&jcif;jzpfonf? 4if;wdk@. aqmif&GufcsufrSm a'ocHvlxkudkaomfvnf;aumif;/ tm%mydkifrsm;ukdaomfvnf;aumif;/ 4if;wdk@oGm;a&mufcJhonfh t&yfa'orsm;udkaomfvnf;aumif; xdcdkufepfemaponfh tjyKtrlrsm; r[kwfay? xdkpOfu rkefwdkif;wdkufcwfoGm;onfh a'orsm;wGif r&Sif;vif;Edkifao;onfh vlaotavmif;rsm;udk vdkufvHajrjrKyfo+*õKvf=ujcif;omjzpfonf?

em*pfrkefwdkif;'%fcH&onfh 'kuQonfrsm;udk ulnDcJholrsm;teuf tapmqHk; zrf;qD;cH&olrSm OD;ol&(tEkynm&Sif Zm*em)jzpf+yD; ZGefv 4 &ufae@wGif zrf;qD;cH&jcif;jzpfonf? aemufqHk;zrf;qD;cHcJh&olrSm ,ckv 1 &ufae@u zrf;qD;cH&ol jynfol@v$wfawmfudk,fpm;vS,f OD;tkef;}udKif (trsdK;om;'Drdkua&pD tzGJ@csKyf. em*pfrkefwdkif; u,fq,fa&;aumfrwD OuUÏ)jzpfonf? ,cktcg OD;tkef;}udKiftm; t=urf;zufvkyfief;rsm;wGif yg0ifaeonf[k rw&m;pGyfpGJum n‡if;yef; ESdyfpuf rsm;jyKvkyfI twif;t"rR ajzmifhcsuf,laeonf[k =um;od&onf?

xdkodk@ vlr_0efxrf;pdwftjynfhjzifh ulnDaqmif&Gufay;aeaom apwem&Sifvkyfom;rsm;udk zrf;qD;jcif;onf etztaejzifh jynfolvlxk. tusdK;udk vHk;0 rvdkvm;a=umif;jyovdkufjcif;yifjzpfonf? xkd@tjyif xdkolrsm;tm; &efolozG,f oabmxm;qufqHa=umif; jyovdkufjcif;jzpfonf?

1988 ckESpfrS ,ae@tcsdeftxd tusOf;axmifrsm;twGif; aoqHk;cJholaygif; 137 OD;&SdcJh+yD; ,cktcg usrRma&;tvGefqdk;&Gm;aeolrsm;pGm&Sdaeaomfvnf; tm%mydkifrsm;u aq;0g;ukoay;&ef jiif;qefjcif;cHae=u&onf? xdkodk@ tusOf;om;aoE_H; jrifhrm;vSonfh tusOf;axmifrsm;wGif csKyfaESmifcHxm;&aom 4if;wdk@. usef;rma&;/ touf&Sifa&;rSm rsm;pGm pdk;&drfylyefzG,f jzpfaeonf?

+yD;cJhonfhESpfu oHCmhv_yf&Sm;r_wGif yg0ifcJhonfh oHCmwyg;u 4if;zrf;qD;cH&+yD;aemuf n‡if;yef;ESdyfpufcH&+yD; axmif 3 ESpf cscHcJh&a=umif; r=umao;rDu owif;Ïmersm;odk@ &Sif;vif;jyocJhonf?

n‡if;yef;ESdyfpufr_ESifh ywfouf+yD; “&ifbwfudk ppfzdeyfeJ@ aqmifhuefw,f? rsufESmudk ppfzdeyfeJ@ aygufw,f? aemufjyefvufxdyfcwfxm;w,f? ar;cGef;wckar;wdkif; OD;Zif;udk em;&if;yg;&if;&dkufw,f? vufoD;eJ@xdk;w,f? arhajrmoGm;atmifcHpm;&w,f? aemufu ypf&dkufwm a&Spm;yGJay:arSmufoGm;w,f? aemufqHk; OD;Zif;vnf; vHk;rcHEkdifawmhbl;/ vufta=umawG/ vufawGudk csdK;w,f? usOfa=umawGESyfw,f? eH=um;awGudk axmuf+yD;awmh r wmawG&Sdw,f? enf;rsdK;pHkeJ@ ppfaq;w,f? ajcaxmufawGudk wuf}udwfwmu OD;Zif;axmifuswJhtcsdefxd vrf;udk aumif;aumif;rav#mufEdkifbl;”[k rZÆdr owif;Ïmeodk@ jyefvnfajym=um;cJhonf? xdkoHCmrSm OD;ynmoD&djzpf+yD; csif;jynfe,f/ wD;wdef+rdK@e,f vifwef&Jbufpcef;wGif 3 v cGJ=um tvkyf=urf; vkyfudkifcJh&oljzpfonf? tvkyf=urf;'%frcHEdkifI aemufqHk; xGufajy;vGwfajrmufvm+yD; ,cktcg tdENd,EdkifiH/ rdZdk&rfjynfe,f/ tdkufaZm+rdK@wGif oDwif;oHk;vsuf&Sdonf? &[ef;oHCmrsm;udkyif xdkodk@ jyKrlv#if vlr_a&;vkyfief;rsm;vkyfudkifpOf zrf;qd;cH&olrsm;. uH=urRmrSm vGefpGm pdk;&drfzG,fjzpfaeonf?

r=umao;rDu EdkifiHa&;tusOf;om;tcsdK@udk AHk;azmufcGJolrsm;jzpfa=umif; twif;t=uyf cH0efvufrSwfrsm;xkd;cdkif;cJhonf[laom owif;rsm;vnf; xGufay:vmcJhonf? atatyDyD twGif;a&;r_;udkwdwfEdkifu “AHk;aygufuGJr_rsm; jzpfay:vmwJh tcgwdkif; ppftpdk;&u vufeufudkiftzGJ@ rsm;tay:rSm tjypfyHkcsavh&SdcJh&muae ,cktcg EdkifiHa&;tusOf;om;rsm;udk AHk;azmufcGJolrsm; jzpfav[ef rrSefruef pGyfpGJ jyKrlaewmudk awG@&ygw,f” [k ajymqdkvdkufonf?

“'ga=umifh 'Drdkua&pDESifh vl@tcGifhta&; v_yf&Sm;olrsm;/ vlr_a&;vkyfief;rsm; vkyfudkifaeolrsm;udk tjypfwpHkw&mr&SdbJ ta=umif;trsdK;rsdK;jy/ yk'frtrsdK;rsdK;wyf+yD; ESpf&Snfaxmif'%frsm; csrSwf&ef pDpOfaqmifaejcif;rsm;tm; csufcsif;&yfwef@+yD; c|if;csufr&dS tjrefqHk; jyefv$wfay;&ef jrefrmppftpkd;&tm; awmif;qdkvdkufygw,f? wqufwnf;rSm ukvor*~tygt0if EdkifiHwum rdom;pkrsm;uvnf; 4if;wdk@vGwfajrmufa&;twGuf 0dkif;0ef; ta&;,laqmif&Gufay;&ef wdkufwGef;vdkygw,f? [k qufvuf ajymqdkvdkufonf?”

EdkifiHa&;tusOf;om;rsm;ulnDapmifha&Smufa&;toif; (jrefrmEdkifiH)

qufoG,f&ef -

ukdwdwfEkdif (66) 81 287 8751

ukdbdk=unf (66) 81 324 8935

အစိုးရ႐ံုးမ်ား ဗံုးခြဲခံရမည္ဟု သတင္းထြက္၊ လံုၿခံဳေရးပိုမိုတင္းက်ပ္


ျမန္မာျပည္တြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း တဒါဇင္ထက္မနည္း ဗုံးေပါက္ကြဲမႈမ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ေနာက္ထပ္ အၾကမ္းဖက္ ဗုံးေဖာက္ခြဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္လာသည္ဆုိေသာ သတင္းမ်ား ရရွိထားေသာေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တို႔တြင္ ရဲႏွင့္စစ္တပ္မ်ား ခ်ထားၿပီး လုံၿခဳံေရး အထူးတင္းက်ပ္ေနေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

“အစိုးရ၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ စက္႐ံုေတြကို ပစ္မွတ္ထား ဗုံးေဖာက္ခြဲမႈေတြ လုပ္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြ လုံၿခဳံေရးသတိ ရွိၾကဖို႔ လိုတယ္ဆိုၿပီး စက္႐ံုမႉးက ေခၚေျပာတယ္” ဟု မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္၊ အမွတ္ ၁ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ အစိုးရစက္မႈ ကုန္ထုတ္စက္႐ံုမွ ၀န္ထမ္းတဦးကေျပာသည္။

စက္တင္ဘာလက ရဲကား၊ စစ္ကားမ်ားျဖင့္ လက္နက္အျပည့္အစုံ တပ္ဆင္ ကင္းလွည့္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ အစိုးရ ၀န္ႀကီးဌာနပိုင္ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ သံ႐ံုးမ်ား၊ လမ္းဆုံလမ္းမမ်ားႏွင့္ အထင္ကရ ေနရာမ်ားတြင္သာ အဓိကထားၿပီး လံုထိန္းမ်ားကို ခ်ထားေတာ့ေၾကာင္း ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕မွ ဒုရဲအုပ္ တဦးက အတည္ျပဳေျပာဆိုသည္။

“အခု လုံၿခဳံေရးျမႇင့္တာက ဗုံးခြဲမယ့္ရန္ေၾကာင့္ အဓိကပဲ။ စက္တင္ဘာတုန္းကလို ရဲကားေတြနဲ႔ လမ္းေတြေပၚလွည့္တဲ့ လုံၿခဳံေရးမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ဘူး” ဟု ထုိ ရဲအရာရွိကေျပာျပသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဘုရင့္ေနာင္ပြဲ႐ံုအတြင္းတြင္လည္း နယ္ေျမခံရဲမ်ားႏွင့္ ေစ်းအာဏာပိုင္မ်ားက ပြဲ႐ံုနယ္ေျမ အတြင္း ဗုံးေဖာက္ ခြဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာမည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ တင္းက်ပ္ေသာ လုံၿခဳံေရးအစီအစဥ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း သတင္း ရရွိသည္။

ေနျပည္ေတာ္တြင္လည္း အလားတူလုံၿခဳံေရးတင္းက်ပ္မႈမ်ား ရွိေနၿပီး လာမည့္ ႏုိ၀င္ဘာလအတြင္း က်င္းပရန္ရွိသည့္ ႀကံ့ဖြံ႕ သင္းလုံးကၽြတ္ ညီလာခံေၾကာင့္ လူအ၀င္အထြက္ မ်ားကိုု အထူးေစာင့္ၾကပ္ သတိထားမႈမ်ားရွိေၾကာင္း ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။

“ေနျပည္ေတာ္တ၀ိုက္ကေတာ့ အၿမဲတမ္း လုံၿခဳံေရးရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္တိုဘာလကစၿပီး လုံၿခဳံေရးယူတဲ့ ရဲနဲ႔ စစ္သားေတြ တအားမ်ားလာတာကို သတိထားမိတယ္” ဟု ေနျပည္ေတာ္အစိုးရ ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ေရလုပ္ငန္း၀န္ႀကီးဌာနမွ အရာရွိႀကီးတဦး၏ မိသားစု၀င္တဦးကေျပာသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးခ်ဴပ္ခင္ရီက ေနျပည္ေတာ္ရွိ အစိုးရအေဆာက္အအုံမ်ား၊ ေရကာတာႀကီးမ်ား၊ ဆည္ႀကီးမ်ားကို အၾကမ္းဖက္ဖ်က္ဆီးမည့္ ျပည္ပအေျခစိုက္ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကို အခ်ိန္မီတားဆီးႏုိင္ ခဲ့ေၾကာင္း စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔က က်င္းပသည့္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ၁/၂၀၀၈ တြင္ေျပာၾကားခဲ့သည္။

“အစိုးရက ေဖာက္ခြဲမႈေတြျဖစ္မယ္၊ ေဖာက္ခြဲေရးသမားေတြ ေရာက္ေနၿပီလို႔ ေျပာၿပီးတုိင္း ဗုံးေပါက္ကြဲ မႈေတြက အၿမဲတမ္း ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ ႏုိင္ငံေရးအုပ္စုေတြက လုပ္တာ၊ NLD က လုပ္တာဆိုၿပီး ရွင္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒီလို ဗုံးေပါက္ကြဲမႈေတြက အစိုးရရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ကစားကြက္ျဖစ္ႏုိင္တယ္” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ အထက္တန္းေရွ႕ေန တဦးက သုံးသပ္သည္။

ျပည္တြင္း သတင္းမီဒီယာေလာကမွ အယ္ဒီတာတဦးက လမ္းမႀကီးမ်ားႏွင့္ အထင္ကရ ေနရာမ်ားတြင္ ရဲႏွင့္ စစ္သားမ်ား လုံၿခဳံေရးယူေနသည့္ ျမင္ကြင္းမွာရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံမ်ားအတြက္ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ သေဘာထားလာ ေၾကာင္း၊ လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ ရဲႏွင့္စစ္သားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းကသာ အထူးအဆန္း ျမင္ကြင္းမ်ဳိးျဖစ္လာေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။

လုံၿခဳံေရးမ်ား ဆက္တုိက္တင္းက်ပ္ထားသည့္ ၾကားမွပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ အတြင္းက ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ႀကံ့ဖြံ႕႐ံုးတြင္လည္းေကာင္း၊ စက္တင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔က ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ အနီး မဟာဗႏၶဳလ ပန္းၿခံေရွ႕တြင္ လည္းေကာင္း၊ ေအာက္တိုဘာလ လကုန္ပုိင္းကရန္ကင္း ၿမိဳ႕နယ္၊ ေဘာက္ေထာ္ အားကစားကြင္းအနီးႏွင့္ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ လူေနအိမ္တခုတြင္ ဗုံးေပါက္ကြဲမႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး လူေသဆုံးမႈမ်ားႏွင့္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။

Min Ko Naing Transferred ၈၈ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မအူပင္ေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕

Former student leader Min Ko Naing and eight leading political activists from the 88 Generation Students group were transferred on Friday morning from Rangoon’s Insein Prison to Maubin Prison in Irrawaddy Division two days after they were sentenced to six months imprisonment for disrespecting the court, according to sources inside Insein Prison.

A staff member at Insein told that Min Ko Naing and eight political prisoners were loaded into a prison truck, which left the prison at about 7am escorted by two police vehicles.

Min Ko Naing (Photo: Dominic Faulder)

The nine members of the 88 Generation Students group were sentenced to six months imprisonment on Wednesday under Section 228 of the penal code—for contempt of court—by the Northern District Court inside Insein Prison in the northwestern suburbs of Rangoon.

According to the source, the nine political prisoners were named as Min Ko Naing, Ko Ko Gyi, Pyone Cho (aka Htay Win Aung), Htay Kywe, Mya Aye, Hla Myo Naung, Nyan Lin, Aung Thu and Myo Aung Naing.

Several members of the 88 Generation Students group were arrested, including Min Ko Naing, Ko Ko Gyi and Pyone Cho, after they led a march on August 19, 2007, against sharp increases in the price of fuel and other commodities, which led to mass demonstrations led by Buddhist monks the following month.

Since August 2008, more than 35 members of the 88 Generation Students group have been charged by the Insein Prison Special Court under a variety of charges, including Section 4 of the SPDC Law No. 5/96 (Endangering the National Convention).

The joint-secretary of Thailand-based Assistance Association for Political Prisoners (AAPP-Burma), Bo Kyi, said that the nine members of the 88 Generation Students group were moved to Maubin Prison because they verbally appealed to the judge for “free and fair justice.”

“They will not get regular family visits in Maubin,” Bo Kyi said. “The prison transfer will cause trouble for the prisoners’ health, their families and their lawyers.”

According to the AAPP-Burma, a political prisoner, Kyaw Myo Thant, died in Maubin Prison in 1990 under what it called “awful” conditions.


၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၉ ဦးအား ယေန႔ နံနက္တြင္ အင္းစိန္ေထာင္မွ မအူပင္ေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လုိက္သည္။
ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ ကိုလွမ်ဳိးေနာင္၊ ကိုေဌးႂကြယ္၊ ကိုျမေအး၊ ကုိဥာဏ္လင္း၊ ကိုၿပဳံးခ်ဳိ (ခ) ကိုေဌး၀င္းေအာင္၊ ကိုေအာင္သူႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္တို႔ ယေန႔နံနက္ ၇ နာရီခန္႔က ဧရာ၀တီတုိင္းရွိ မအူပင္ေထာင္သုိ႔ ပုိ႔လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

"ဒီမနက္ ၇ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ထြက္သြားတယ္။ မအူပင္ေထာင္ကုိ ပုိ႔လုိက္တယ္ ေျပာတယ္။ မိသားစုေတြကလည္း ေမးေတာ့ ေထာင္တာ၀န္ရွိသူက မအူပင္ကုိ စံုစမ္းေပးတယ္ေလ။ သူတုိ႔ကုိ အဲဒီေထာင္ကုိ ထုတ္တာ ေသခ်ာသြားၿပီေပါ့" ဟု ကုိေအာင္ႏုိင္၏ မိသားစု၀င္တဦးက ေျပာသည္။

သူက "သူတုိ႔ကုိ ေထာင္၀တ္စံု အျပာေတြနဲ႔ လက္ထိပ္ေရာ ခတ္ထားတယ္။ ေထာင္ကားနဲ႔ တင္သြားတယ္။ အေနာက္မွာလည္း ရဲကားေတြ ပါတယ္။ သူတုိ႔ ထုတ္သြားတဲ့ ပံုစံက ထူးထူးဆန္းဆန္းေပါ့ေနာ္။ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔ အုပ္စု ထုတ္သြားတယ္ဆုိတာ သိရတယ္လုိ႔ ေထာင္ထဲမွာ ရွိတဲ့ မ်က္ျမင္ေတြက ေျပာတယ္ေလ" ဟု ဆက္ေျပာသည္။

အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္သို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္ အမည္မေဖာ္လိုသူ အရာရွိတဦးက မအူပင္ေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းမွာ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳေသာ္လည္း အေသးစိတ္ကိုမူ ေျပာဆုိရန္ ျငင္းဆိုသည္။

ကုိကုိႀကီး၏ ညီျဖစ္သူ ကုိေအာင္ေအာင္ထြန္းက "ေရွ႕ေန ဦးေအာင္သိန္းက ဒီမနက္ပဲ ဖုန္းဆက္ေျပာတယ္။ ေသခ်ာပါတယ္။ ေထာင္ေျပာင္းလုိက္တာ။ က်ေနာ္တုိ႔က ႐ံုးထုတ္တာကုိေတာင္ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္မယ္ ဆုိတာပဲ နားေထာင္ေနေတာ့တယ္" ဟု ေျပာသည္။

ယခုလ ၂၉ ရက္ေန႔က အင္းစိန္ေထာင္တြင္းရွိ ရန္ကုန္ ေျမာက္ပိုင္းခ႐ိုင္တရား႐ံုးတြင္ အမႈၾကားနာေနစဥ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၉ ဦးက တရားစီရင္မႈအား လြတ္လပ္မႈမရွိေၾကာင္း ေ၀ဖန္ေျပာဆိုသျဖင့္ ႐ံုးေတာ္အား မထီမဲ့ျမင္ျပဳမႈ - ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၂၂၈ ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၆ လစီ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ၿပီး ၂ ရက္အၾကာတြင္ ေထာင္ေျပာင္းေရႊ႕မႈ ေပၚေပါက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

မနက္ျဖန္ ႐ံုးထုတ္ရက္တြင္ မိသားစု၀င္မ်ားက အင္းစိန္ေထာင္သို႔ သြားေရာက္ရန္ စီစဥ္ထားသည္။

ကုိမင္းကုိႏုိင္၏ မိသားစု၀င္တဦးက ယခုလို ေထာင္ေျပာင္းျခင္းေၾကာင့္ စုိးရိမ္တႀကီး ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည္ဟု ဆိုသည္။

အလားတူ ေရႊ၀ါေရာင္ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါ၀င္သျဖင့္ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းက်ခံေနရသူ အန္အယ္ဒီလူငယ္ ကိုေသာ္ဇင္မင္း၊ ကုိေ၀လြင္မ်ဳိးႏွင့္ သံဃာေတာ္ ဦးစႏၵိမာ (ေခၚ) အပုေလး ဆိုသူတို႔သည္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း၌ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပေနသည္ဟု သိရသည္။

ယခုလ ၂၇ ရက္ေန႔က ကိုေ၀လြင္မ်ဳိး၏ မိခင္ျဖစ္သူမွ ေထာင္၀င္စာ ပုိ႔သည္ကုိ လက္မခံေၾကာင္းႏွင့္ ေထာင္ အစားအစာမ်ားကုိလည္း စားေသာက္ျခင္း မျပဳေၾကာင္း မိသားစုႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။

"ကိုေ၀လြင္မ်ဳိးရဲ႕ မိခင္က ၿပီးခဲ့တဲ့ တနလၤာေန႔မွာ သြားတာ။ ေထာင္၀င္စာလည္း ေပးမေတြ႔ဘူး။ ေထာင္ပါဆယ္လည္း လက္မခံဘူး။ အစားအေသာက္ ပါဆယ္ လက္မခံဘူး" ဟု သူက ေျပာသည္။

သူတုိ႔သည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား၏ လံုျခံဳေရးႏွင့္ ရာဇ၀တ္အက်ဥ္းသားမွ မတရား အတင္းအဓမၼ ခုိင္းေစမႈ၊ ႐ုိက္ႏွက္မႈမ်ား မျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားထံ ေတာင္းဆိုထားသည္ဟု ဆိုသည္။

Gem traders to fight Burma ban

The world's gemstone traders have decided to fight back against a new US law banning the sale of Burmese rubies and sapphires.

The new law, which came into effect this week, makes it illegal for American gem dealers to buy Burmese products - even if the stones have been cut, polished and re-traded from a third country.

Previously the law banned gems bought directly from Burma but not those traded via other countries.

Dave Mathieson from Human Rights Watch told Radio Australia that closing the legal loophole was a small but important step.

"In terms of monetary value it's probably not huge, but in terms of symbolic value and the fact that these counter-measures are in place and being tightened up, it is important because it sends a signal to the Burmese military government and their business associates that abusive production of gems and other precious metals won't be accepted into the United States," he said.

But the International Coloured Gemstone Association, which represents 600 traders in 40 countries, describes the law as "well-meaning" but "misguided".

"The huge concern I have and many other people in the industry [have] is that this was targeted to help the people of Burma and in fact there was little or no collateral damage study undertaken and they've actually forgotten about the very people they were trying to help," said Andrew Cody, the association's president.

The production of opium poppies in Burma has decreased over the last decade, but some farmers are choosing to go back to the lucrative drug trade.

However, Dave Mathieson from Human Rights Watch disagrees with the gem traders' argument - that those at the bottom of the industry will be hardest hit.

"That's really not the case, because a lot of the miners around Mogok and other places inside Burma get paid appallingly anyway, so they never see any of the top end profits of the trade," he said.

"And the small traders, the ones that actually do mine and bring some of the stones out, those guys don't actually make that much money and these measures don't affect their low level sales."

Since the 1960s, Burma has held annual gem sales and at the trade fair earlier this month, more two thousand dealers spent an estimated $US175 million on Burmese gems.

Human rights groups say this money funds Burma's repressive military, but Andrew Cody says only around 5 per cent of the profits from gemstones filters back to the Burmese regime.

You can find the full story at the Connect Asia website: http://www.radioaustralia.net.au/connectasia

10.30.2008

AAPP statement: 9 leaders of the 88 generation students group were sentenced to 6 months


ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းျခင္း အႏွစ္ ၂၀ ျပည့္ ပုိ႔စကဒ္


၈၈ အေရးေတာ္ပုံက ေပၚထြန္းလာသည့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္

ဖြဲ႔စည္းျခင္း အႏွစ္ ၂၀ ျပည့္ ပုိ႔စကဒ္ထြက္ရွိ

ေအာက္တိုဘာ ၂၉၊ ၂၀၀၈

၎တို႔ ၀က္ဆိုက္ကို သည္မွာ သြားၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ http://www.absdf8888.org/

နာဂစ္မုန္တိုင္းသင့္မိဘမဲ့ကေလးသူငယ္မ်ား စာရင္း ထုတ္ျပန္

#fullpost {display:none;}


ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္မ်ား၏ Child Aid Foundation က

ျပဳစုကူညီေထာက္ပ့ံထားေသာ မိဘမဲ့ကေလးသူငယ္မ်ား စာရင္း ထုတ္ျပန္

မိုးမခ အေထာက္ေတာ္ ၀၀၂

ေအာက္တိုဘာ ၂၉၊ ၂၀၀၈

ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္ ျမန္မာမိသားစုမ်ား ၀ိုင္း၀န္းျပီး ေစတနာ့၀န္ထမ္းေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည့္ ခ်ဳိင္းအိတ္ဒ္ေဖာင္ေဒးရွင္းက ယခုေအာက္တိုဘာလအတြင္း ေကာက္ခံရယူထားေသာ နာဂစ္ မုန္တိုင္းသင့္ မိဘမဲ့ ကေလးသူငယ္မ်ားစာရင္းႏွင့္ ေထာက္ပံ့ကူညီေနသည့္ ေစတနာအလွဴရွင္မ်ားကိုပါ တြဲဖက္သည့္ စာေစာင္ငယ္ေလးတခု ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။

ယာယီ သတင္းျပန္ၾကားေရးအတြက္ တင္ဆက္ေနသည့္ http://childaid08.blogspot.com အျပင္ အင္တာနက္စာရြက္စာတမ္းမ်ား သိမ္းဆည္း ထုတ္ျပန္ရန္ မွတ္သားရလြယ္ကူမည့္ အင္တာနက္ လိပ္စာတခုကိုလည္း စတင္လိုက္သည္။ လိပ္စာမွာ - http://ChildAidMyanmar.Org ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ အလွဴရွင္မ်ား စာရင္းတြင္ စာမ်က္ႏွာ ၄၅ မ်က္ႏွာခန္႔ပါ၀င္ျပီး ကေလးသူငယ္ေပါင္း ၄၃၉ ဦး၏ စာရင္း၊ ဓာတ္ပုံငယ္၊ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းႏွင့္ တႏွစ္စာ လစဥ္အလွဴ ကူညီသူ ျမန္မာမိသားစုမ်ား၊ ေစတနာရွင္မ်ား၏ အမည္တို႔ကို တြဲဖက္ျပီး ထုတ္ျပန္ထားသည္။ တ၀က္ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ သီးသန္႔အလွဴရွင္ မရွိေသးေသာ္လည္း ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥ တကာ၊ တကာမ်ားက စုေပါင္းအလွဴေငြမ်ားကတဆင့္ ၀ိုင္း၀န္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားသည္ဟု ဆိုသည္။

ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ အလွဴရွင္စာရင္းကို ဒီေနရာကေန ကူးယူ ရရွိႏိုင္ပါသည္။ http://childaidmyanmar.org/images/CAFas102908.pdf

NLD လူငယ္ အက်ိဳးေဆာင္ ေရွ႕ေန အဖမ္းခံရ

ျမန္မာစစ္အစိုးရ အာဏာပိုင္ေတြက အတုိက္အခံပါတီရဲ႕ ပါတီ၀င္ေတြကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ေရွ႕ေန တစ္ဦးကို ဖမ္းဆီးလုိက္တယ္လို႔ အေမရိကန္ အေျခစုိက္ လူ႔အခြင့္အေရး အဖဲြ႔တခုက ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။ ဗုဒၶဟူးေန႔က ကိုညီညီေထြးကို ရန္ကုန္ လႈိင္သာယာ ရဲစခန္းမွာ ရဲေတြက ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းလိုက္တယ္လုိ႔ USCB အေမရိကန္ အေျခစုိက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားမႈအဖဲြ႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆုိလုိက္တာပါ။

ကိုညီညီေထြးနဲ႔အတူ ေရွ႕ေနတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ေစာေက်ာ္ေက်ာ္မင္း တုိ႔ဟာ လူထု မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္တယ္ဆုိတဲ့ စြပ္စဲြခ်က္နဲ႔ ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္က လူငယ္အဖဲြ႔၀င္ ၁၁ဦးဘက္က ကာကြယ္ေျပာဆုိခဲ့တယ္လုိ႔ USCBက ေျပာပါတယ္။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ဂ်ဴလုိင္ ၁၉ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္ခဲ့တဲ့ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ေရႊတိဂံုဘုရားကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ၾကရာမွာ အဲဒီလူငယ္ ၁၁ဦးကို ဖမ္းဆီးခဲ့တာပါ။ ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ တရားမွ်တတဲ့ စီရင္မႈေတြ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ USCBက ေျပာဆုိပါတယ္။

Trials in Burma under the Military Regime,2 မင္းကိုႏိုင္ အပါအ၀င္ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၉ဦးကို တရားရံုးမေထမဲ့ျမင္မႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၆လစီ အျပစ္ေပး

October 29, 2009



Min Ko Naing and Eight Members of the 88 Generation Students Sentenced
for Contempt of the Court

I have reported on Oct 27, 2008 that the judge from Rangoon Northern
District Court, held inside the Insein Prison Compound, told the
members of the 88 Generation Students on trials that they would be
charged with Section 188 of the Penal Code for contempt of the court.

Today, on Oct 29, 2008, during the court hearing, Min Ko Naing and all
defendants stood up and complained for their right and lack of free
and independent judiciary. Then Judge accused that they were
disturbing the court procedure, charged them with the Section 188 of
the Penal Code and delivered six-month imprisonment each for nine
student leaders, Min Ko Naing, Ko Ko Gyi, Mya Aye, Min Zeya, Pyone
Choe (aka) Htay Win Aung, Aung Thu, Hla Myo Naung, and Aung Naing. The
rest defendants stood up and demanded the judge to sentence them too.
Then, the judge ordered security forces to remove the defendants from
the court and adjourned the trial.

Please see below, which I reported on Oct 27, 2008, for back ground information.


One More Charge for Min Ko Naing and 88 Generation Students Group



October 27, 2008

Min Ko Naing and 34 members of the 88 Generation Students are facing
21 trials with dozens of charges, which will lead up to over 150 years
imprisonment, since August 2008. Their cases were heard by two
District Courts and seven Township Courts, held inside the Insein
Prison Compound. Since October 15, 2008, all Township Courts handed
over the cases to three District Courts, which are Rangoon Eastern
District Court, Rangoon Western District Court and Rangoon Northern
District Court. These three District Courts are hearing the cases
inside Insein Prison Compound. As they are instructed to wrap up the
cases by the authorities, the court hearings are held at least two or
three days a week.

Last Friday, on Oct 24, 2008, Rangoon Northern District Court held a
hearing against Min Ko Naing and group. All student leaders stood up
and asked the judge to allow their family members to attend the
hearing. Security was very tight. Armed security forces were present
outside and inside the Insein Prison Compound and around the Special
Court. Further, dozens of armed police stood behind all defendants in
the Court room. When the student leaders stood up and demanded for
their rights, the police prosecutor asked the judge to take action
against the defendants for contempt of the court and the judge
instructed the armed police to force them down to sit. Later, the
judge decided to adjourn the hearing and instructed the police to
remove defendants from the court room. Before they left the room, the
judge told them that they would be charged with Section 188 of the
Penal Code, for contempt of the court.

Their trial continued on Monday, Oct 27. Many defendants began to
withdraw their attorney power from their lawyers, as they believe it
is not a fair trial. Some refused to answer the questions of the
prosecutors. Security was still tight and the defendants are concerned
for their safety. Trial will continue on Wednesday, Oct 29, 2008.


Aung Din

U.S. Campaign for Burma

aungdin@uscampaignforburma.org

မင္းကိုႏိုင္ အပါအ၀င္ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၉ဦးကို တရားရံုးမေထမဲ့ျမင္မႈျဖင့္
ေထာင္ဒဏ္ ၆လစီ အျပစ္ေပး

၈၈ေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကုိႏုိင္ အပါအ၀င္ ၉ဦးကို တရားရံုးကုိ မထီမဲ့ျမင္ျပဳတဲ့ ပုဒ္မနဲ႔ တရားလုိ အရာရွိျဖစ္တဲ့ ဦးျမႀကိဳင္ကေန တရားစဲြဆုိခဲ့ၿပီး တရားရံုးကို တင္ျပရာမွာ တရားရံုးက ဒီေန႔မွာ ေထာင္ဒဏ္ ၆ လ အျပစ္ေပး လုိက္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အမႈလုိက္ေရွ႕ေန ဦးေအာင္သိန္းက ၾကားသိရသမွ်ကို အခုလုိ ေျပာျပပါတယ္။

“မင္းကိုႏုိင္ရယ္၊ ကိုကိုႀကီးရယ္၊ လွမ်ိဳးေႏွာင္ရယ္၊ ျမေအးရယ္၊ ဥာဏ္လင္း၊ ၿပဳံးခ်ိဳ၊ ေအာင္သူ၊ ေဌးႂကြယ္၊ မ်ိဳးရန္ႏုိင္တုိ႔ ကိုးဦးကုိ အမႈကေန ဖယ္ထုတ္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ထားတယ္။ သူတုိ႔ကုိ တရားရံုးကုိ မထီေလးစား ျပဳလုပ္တဲ့ ပုဒ္မ အေရးယူေပးဖုိ႔ ဆုိၿပီး ဦးျမႀကိဳင္က တရားရံုးကို ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ အမႈကို တရားရံုးက အမိန္႔မခ်ေသးဘူး။ ခဏ ဆုိင္းထားဦးမယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ ပုဒ္မ ၂၂၈အရ တရားရံုးကို အေႏွာက္အယွက္ေပးတယ္။ တရားရံုးကို အမႈစစ္ေဆးရာမွာ ဟန္႔တား ေႏွာက္ယွက္မႈေတြ ျပဳတဲ့ အေရးယူေပးဖုိ႔ ေလွ်ာက္တယ္။ ဒီေန႔က်ေတာ့ သူတုိ႔ ၉ေယာက္ကို ရံုးထုတ္တယ္။ သူတုိ႔ကုိ ေထာင္ဒဏ္ ၆ လစီ ျပစ္ဒဏ္ေပးတယ္။”

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို စဲြဆုိထားတဲ့ ထားတဲ့ ပုဒ္မေတြက အမ်ားႀကီးရွိေသးေပမယ့္ ဒီေန႔ စစ္တဲ့ အမႈထဲမွာေတာ့ အဲဒီ အမႈေတြ မပါလာပါဘူး။

10.29.2008

Myanmar (Burma): Beyond the Delta

Date Published: 28/10/2008 03:55

“I want all HIV patients to be helped in the way that people have helped the Nargis cyclone victims. When Nargis happened, people all over Myanmar and other nations came in to help. I want them to help HIV patients the same way”. MSF HIV Patient

HIV sufferers face a critical situation in Myanmar, with an estimated 240,000 people thought to be infected with the disease and 24,000 AIDS related deaths in 2007 alone. A similar number of people are expected to suffer the same fate in 2008, due to the inaccessibility of lifesaving anti-retroviral treatment (ART). “I simply cannot afford to buy it and so I must accept that I will die – I have no other choice”, told a 28year old MSF patient. He arrived at one of the organisation’s Yangon clinics not long after MSF had been forced to cap the number of people for whom they could provide ART. “MSF currently provide ART to more than 11,000 people countrywide, with thousands more registered to start when needed. That is 80% of all available treatment in Myanmar, but it is simply not enough. The lack of response by other organisations has pushed MSF to its limit and now we must go through the painful process of telling people they have HIV but that we cannot treat them. It is heart wrenching”, explains an MSF doctor.

Currently the Government of the Union of Myanmar (GoUM) treats around 1,800 patients with ART, whilst other NGOs engage in HIV care but very few provide treatment. An estimated 75,000 people urgently need ART but cannot access it. “Provision of care is important for people’s recovery, but without ART a patient cannot recover, many people are dying unnecessarily”, adds the MSF doctor. The 2006-2010 National Strategic Plan on AIDS, issued by the GoUM with the support of UN and other NGOs, offers a sound basis for rolling out appropriate levels of care, however the situation as it stands is unacceptable.

HIV is just one of a number of treatable epidemics that causes Myanmar to have some of the worst health statistics in Southeast Asia. Out of its 11 neighboring countries Myanmar has the lowest life expectancy at birth and the highest rates of neonatal and under-five mortality. Malaria remains the number one killer, with deaths in the country equaling more than half of those in Southeast Asia as a whole. 97,000 new tuberculosis cases are detected each year (among the highest rate worldwide) and multi-drug-resistant TB is on the rise. In certain parts of the country, such as Rakhine State where the Muslim population is heavily discriminated against, the health statistics are even worse. The critical need for increased healthcare is evident, yet the lack of investment from both inside and outside of the country remains grossly insufficient. Official sources alone reveal chronic under-funding of the health infrastructure. State health expenditure per person in 2007 was just $0.7 USD and a meagre 0.3% of the country’s Gross Domestic Product, a sum that is disproportionate to both the extent of the needs and the countries overall resources. Similarly, the level of international humanitarian aid is strikingly low, around $3 USD per person 5, the lowest rate worldwide and significantly different to the far greater amounts received by nearby countries facing similar epidemics.

Nargis, in all its horror, threw Myanmar back into the international spotlight and brought to the forefront some of the complex issues around providing humanitarian assistance to the country. It clearly demonstrated that delivering humanitarian assistance in Myanmar is not easy, due to numerous limiting factors; not least controlled access, overbearing administration and the highly politicised environment. But, more importantly, it demonstrated that providing humanitarian assistance in Myanmar is possible, as MSF has been doing for the past fifteen years without sacrificing either independence or accountability.

The task may not be easy but it is unarguably critical if people are to receive the care and support necessary to live healthy and dignified lives. Likewise, the authorities need to increase their efforts to assist those in urgent need of assistance and to facilitate the activities of others who work to do so. The health needs of countless people throughout the country require immediate attention in order to prevent unnecessary suffering. This is not about politics, it is about saving innocent lives. If ever there was a window through which to re-visit our collective responsibility to the people of Myanmar, it is now!

Claims Burma is missing out on crucial aid due to politics

Updated October 29, 2008 18:02:06

Despite an influx of foreign aid in the aftermath of the cyclone in May Burma receives the lowest amount of international aid in the world. [Reuters]

Despite an influx of foreign aid in the aftermath

of the cyclone in May Burma receives

the lowest amount of international aid

in the world. [Reuters]

Aid agency Medecins Sans Frontieres says it is concerned international governments have placed a boycott on humanitarian aid to Burma because of their disapproval of the military government.

It says while there has been an influx of foreign aid workers to the region since the cyclone in May, more needs to be done to address health problems such as malaria, tuberculosis, AIDS and malnutrition.

Doctor Frank Smithuis from Medecins Sans Frontieres Holland, based in Burma, has told the Connect Asia Program the nation receives the lowest amount of international aid in the world.

"I don't know who to blame, but I think the world has not paid enough attention to Myanmar and I think the main reason is the political reason," he said.

"It is basically a humanitarian boycott and that is not fair to the Myanmar people."

Doctor Smithuis says there are about 30 international aid agencies working in Burma but the number of aid workers is not enough for a country with a population of 55 million people.

He says Laos and Cambodia have far better access to international aid.

Burma: Chinese Dams at High Human Cost

Wednesday, 29 October 2008
Active ImageAt least 66,000 are fleeing from attacks – 18,500 farmers are threatened with resettlement.

Below is an article published by Reliefweb.int:

At least 66,000 members of ethnic minorities have fled their villages in the east of Burma since June 2007 in the face of severe violations of human rights. This figure was published this week [October 2008] by a consortium of human rights organisations working in the border area between Thailand and Burma. 142 villages of minorities have been destroyed since June 2007 or the villagers have been forcibly moved from their homes. "A further 18,570 members of the peoples of the Karen, Kachin and Kayan are threatened by eviction in coming months because Chinese investors are building new dams”, said the Asia consultant of the Society for Threatened Peoples (GfbV), Ulrich Delius in Göttingen. "Systematic eviction, forced labour, rape, torture politically motivated murder and the theft of land by government troops and allied militia have reached a point where one can only speak of crimes against humanity”, said Delius.

About 451,000 Karen, Kachin, Shan, Mon and members of other minorities have been struggling for survival day by day as displaced persons in the rural areas of eastern Burma. The situation is particularly difficult for 101,000 people who have fled their villages in the face of attacks and military offensives and who are hiding in the forests and inaccessible mountainous regions. Another 126,000 members of minorities have been forcibly moved by the army to facilitate the fight against armed resistance groups or the construction of dams and other large development projects.

China plans the construction of 60 dams in Burma. In the upper reaches of the Irrawaddy River in the state of Kachin the Myitsone Dam has been under construction since May 2007. The project, costing 500 million US dollars, is to supply China with energy. It is the first of nine dams planned in the state of Kachin. This huge project means the evacuation of about 10,000 Kachin from 47 villages.

Another 5,000 Karen in 20 settlements on the Salween River are threatened with resettlement when the Hat Gyi Dam is completed in the year 2010. In the southern part of the state of Shan the 12 villages of 3,570 Kayanare to be flooded when in December 2009 the Upper Paunglaung Dam is completed. "China’s thirst for energy is not only destroying in Burma, a country with many nationalities, cultures which go back for centuries, but is also stirring up a vicious circle of violence and exhausting the natural resources of the country”, said Delius.

ႏွစ္ဆယ္တဆယ္တကယ္မလြယ္

'Drkdua&pDpHepfqkdwm ±Sif;±Sif;qkd&&if “vlvlcsif; tjyeftvSefwefbkd;xm;av;pm;_yD;/ trsm;'kuQa&mufaprJhudpPawG raqmif±Guf yJ trsm;jynfolwum vGwfvyfpGm at;csrf; om,m 0ajym pnfyifwkd;wufatmifjyKaqmifay;&wJh w&m;Oya'pdk;rkd;wJhpHepf” jzpfygw,f? taemufwkdif; ‘pH’yJjzpfap/ ta±S hwkdif; ‘pH’yJjzpfap 'D tESpfom&[m t"duygyJ? umvHa'oHt& ykdrkdaumif;rGefrJh vkdufavsmnDaxG±dSrJh rGrf;rHjznfhpGufcsufawG±dSaumif;±dSrSmjzpfayrifh 'DtESpfom&ukd zkH;v$rf;arS;rSdefatmif vkyfaqmifjcif;r±dS -uygbl;? 'D tESpfom&ukd zkH;v$rf;arS;rSdefoGm;apw,fqkd&if ‘'Drdkua&pD’vkd h rqkdEdkifawmhyg? ‘'Drdkua&pD’trnfcH tjcm;,EW&m; wckckyJjzpfygvdrfhr,f?

jrefrmjynfoltrsm;pk[m qkdcJhwJh tESpfom&eJ hjynfh0wJh 'Drdkua&pDukd acwftajctaet& tvGeftrif; vkdvm; awmifhwae -uygw,f? trsm;jynfol[m vlvlcsif; tjyeftvSef wefbkd;xm;av;pm;jcif;rcH&bl;? tajccHvl htcGifhta&;awGqkH;±+H;ae-u &w,f? at;csrf;om,mpGmrae-u&bl;? 0ajympnfyifwkd;wufr+&J htoD;tyGifhawGukd rcHpm;-u&bl;? r#wr+r±dSwJh w&m;Oya' pkd;rkd;r+r±dSwJh0ef;usifrSm usD;vef hpmpm;ae-u&w,f? pm;0wfaea&;twGuf cufcJyifyef;pGm ±kef;uefae-u&w,f? 'gawG[m vuf±dSjrefrmjynf&J hyuwdtajctaeawGyg? ukvor*~tygt0if tjynfjynfqkdif&mu wm0ef±dSolrsm;eJ hurBmw0Srf;ujynfol trsm;vJodae-uygw,f? axmufjyajymqkdaewmvJ ±dSaeygw,f? ‘[kwfvkd h ausmf’wmyg?

'Dvkdtaetxm;rsKd;jzpfatmifzefwD;ol w&m;cHb,folvJa[hvkd har;&if ‘ppftm%m,EW&m;’vkd hyJ wdkifyif!dSE+dif;rxm;-uyJ w oHwnf;xGuf ajzqkd-urSm {uefrkcsyif? ajymvJajymp&mygyJ? ‘ppftm%m,EW&m;’a-umifh jrefrmEdkifiH[m urBmhtqif;&JqkH;EdkifiH pm&if;0ifoGm;cJh&w,f? 'kwd,jcpm;tusifhysufqkH;EdkifiHtjzpfpm&if;oGif;cH&w,f? vltcGifhta&; usifhokH;r+ zGH h_zdK;wkd;wufjcif;r±dS wJhEdkifiHtjzpfowfrSwfcH&w,f? w&m;Oya'pkd;rkd;r+enf;yg;vGef;wJh EdkifiHtjzpfvJ vuf!d+;xkd;cHae&w,f?

'Dvkdjzpf&yfawGa-umifh jrefrmEdkifiHrSm ppfrSefwJh 'Drdkua&pDpHepfukdajymif;vJzkd h etzppftpdk;&ukd EdkifiH}uD;tawmfrsm;rsm;eJh a'o wGif;EdkifiHtcsKd huvJ zdtm;ay;awmif;qkdr+rsm;±dSae-uygw,f? ukvor*~uvJ awmif;qkdaeygw,f? ukvor*~qkdwmu tzGJ h 0ifEdkifiH 192 EdkifiHtrsm;pk&J qkH;jzwfaxmufcHcsuft&vkyfaqmif&wmyg? 'ga-umifh ukvor*~&J htoH[m urBmhEdkifiHtrsm;pk&J h qkH;jzwfcsufyg? 'ga-umifh EdkifiHtenf;i,frSty trsm;pku oabmwlawmif;qkdaewmyg? tar&duef/ t*Fvef=jyifopftygt 0if Oa&myor*~/ uae'geJ h-opa-w;vsEdkifiHwkd huvJ jrefrmEdkifiHppftpkd;&ukd pD;yGg;a&;ydwfqkd hr+awG xdxda&mufa&mufusifhokH; um zdtm;ay;awmif;qkdaeygw,f?

'ga-umifh etz[m ab;usyfeHusyfjzpfvmvkd h jrefrmEdkifiHukd 'Drdkua&pDpHepfjzifhajymif;vJzkd hjyifqifajymqkdvmygw,f? tcsuf 7 csufygvrf;jyajrykHqkdwmukd csrSwfvkyfaqmifcJhygw,f? etz&J hqufvuf&yfwnfEdkifzkd hu EdkifiHtrsm;pk&J h awmif;qkdr+eJ hvkduf avsmnDaxGaqmif±GufrSjzpfr,fqkdwmukd a,bl,svufcHusifhokH;vmygw,f? wu,fhukd olwkd h qufvuf±Sifoef&yfwnfEdkifzkd h ukdom OD;pm;ay;aqmif±Guf-uwmyg? trsm;jynfoltwGuf enf;enf;rSxnfhrxGufyg bl;? twkta,mifnDvmcH/ ppfrSefr+r±dSwJh tajccHOya'awGeJ h‘ppftm%m,EW&m;’oufqkd;±Snfzkd hom rormwJhenf;awGeJ hpDrHvmygw,f? ukvor*~eJ hEdkifiH}uD;trsm;pk u 92²4µ eJ htwnfjyKvkdufw,fqkdwJh tajccHOya'[m rormr+rsm;a&m¹yGrf;aewJ htwkta,mifomjzpfw,fvkd hajym-uyg w,f? oufqkdifolrsm;yg0ifwJh ormorwfuswJh vkyfxkH;vkyfenf;rsm;eJ hjyefvnfaqmif±Gufzkd hawmif;qkdae-uygw,f? 'Dvkdvkyf zkd hrjzpfEdkifa-umif; etzuqkdygw,f? olwdk h&J h wzufowfa&;qGJxm;wJh tajccHOya'ukdrjyifEdkifawmhyJ aemufwqifhjzpfwJh a±G;aumufyGJukdyJ owfrSwfxm;wJh 2010 ckESpfrSm usif;yoGm;rSmjzpfa-umif; wif;cHaqmif±GufaewmukdyJawG hae&ygw,f?

etz[m rdrdvkyfcsifwmukdom OD;wnfvkyfaqmifae_yD;/ trsm;pk&J hqENukdrsufuG,fjyKaeqJyg? a'oa&m umvyg ra0;vSwJh

xkdif;EkdifiH&J hjzpfpOfukdyg etzu rodusKd;u|HjyKaevsuf±dSygw,f? xdkif;EdkifiH&J hwyfrawmf[m owfqif tpkd;&qDu tm%mukd aoG;xGufoH,kdr±dS odrf;,lcJhygw,f? tjccHOya'ukd acwftajctaeeJ htnD jyefvnfa&;qGJ_yD; wkdawmif;wJh tcsdeftwGif;rSm ay;xm;wJhuwdtwdkif; a±G;aumufyGJusif;yay;um t&yfbuftpkd;&ukd jyefvnftm%mv$Jtyfay;cJhygw,f? xkdif;wyfrawmf [m ±dS&if;pGJtajccHOy'&J h tm;enf;csuf/ [muGufrsm;ukd trsm;jynfoltusKd;jzpf aprJh Oya'rsm;jzifh jyifqifa&;qGJay;vdkufyg w,f? ‘wyfrawmfonfomtb wyfrawmfonfomtrd’ qkd_yD; ‘ppftm %m,EW&m;’wefckd;xGm;zkd h&nf±G,fa&;qGJjcif;rjyKcJhyg? aemufwufvmwJh t&yfbuftpkd;&uvJ tajccHOya'ukdjyefvnfa&;qGJzkd hjyifqifaeqJrSm xkdif;rSm vuf±dStpkd;&ukd tvkdr±dSvkd h tkHºuG&ifqkdifvsuf±dSaeygw,f? ormorwfusus jynfvkH;u|wfqENcH,lr+eJ htwnfjyKxm;wJhtajccHOya'udkawmif trsm;jynf oltusKd;ukda±S h±+um jyifqifa&;qGJcJhwmyg? xkdif;EdkifiHrSm tajccHOya'ukd jyefvnfa&;qGJwm t}udrfrenf;awmhygbl;? trsm; jynfoltusKd;±dSzkd hyJa&;qGJcJhwm rsm;ygw,f?

etz&J hvrf;jyajrykHtwdkif; 2010 ckrSma±G;aumufyGJudk ZGwftwif;jyKvkyfvkduf&ifawmh omrefwyfrawmfom;rsm;eJ h jynfolt rsm;pk[m ‘ppftm%m,EW&m;’&J hppfu|efrsm;tjzpf EGHepf-u&awmhrSmyg? jynfoltrsm;pktwGufawmh ESpfq,fwq,f(2010) [m wu,frvG,fyg?

etzuawmh ‘ppftm%m,EW&m;’wefckd;xGm;a&;twGuf qufvufZGwftwif;vkyfaqmifoGm;r,fqkd&if urBmhEdkifiH trsm;pk&J h t-uOfcH txD;usefb0eJ h vkH;yg;yg;zkd hyJ±dSygw,f? olwkd h&J hudk,fusKd;pD;yGm;awGvJ xdckdufysufpD;oGm;rSmjzpfygw,f? olwkd hukd,fusKd; pD;yGm;awGxdckdufepfemr+awG±dSvmaevkd hvJ [efraqmifEdkifawmhyJ ukvor*~taxGaxGnDvmcH}uD;rSm pD;yGm;a&;ydwfqkd hr+awG z,f±Sm;ay;zkd hetz EdkifiHjcm;a&;0ef}uD;[m vlod±Sif-um;xkwfazmfawmif;qkd&ygawmhw,f? pD;yGm;a&;rSm ta&;ygvSwJh tmrcH xm;a&;twGuf vGdK'ftmrcHukr`%D}uD;uvJ EdkifiH}uD;rsm;&J hzdtm;ay;r+a-umifhh etzukd qufqHr+ &yfpJvkdufyg_yD? taemuftkyfpk &J h ‘ypfrSwfpD;yGm; a&;ydwfqkd hr+’a-umifh etzeJ htaygif;yg a&ay:qDawGvJ tenf;eJ h trsm; tuGJt±Srsm; pwifcHvmae-u&yg _yD? olwkd h&J hacwfysufolaX;jzpf ‘ylaygif;pD;yGm;a&;’uvJ r-umrDumvrSm wvkH;_yD;wvkH;pwifaygufuGJukef-urSmjzpfygw,f?

ta&;t}uD;qkH;uawmh vuf±dSurBmhaiGa-u;tusyftwnf; yÉduuQygyJ? urBmhpD;yGm;a&;uarmufurjzpfaeap_yD; rwnfr_idrf jzpfaevkd h urBmeJ ht0Srf;pD;yGm;a&;uyfqkdufawmhrvkdvkdawmifjzpfaeygw,f? jrefrmEdkifiHukdwkduf±dkuf xdckdufr+r±dSao;ayrifh t aES;eJ htjref*,uf±dkufxdcdkufvmrSm{uefrvGJyg? cdkifrmwJhb%fpHepfr±dSjcif;/ u|rf;usifonfh }uD;-uyfuGyfuJr+r±dSjcif;/ trmcH ausmaxmufaemufcHr±dSyJ tuef htowfr±dS aiGpuULrsm; ±dkufESdyfxkwfjcif;/ a':vmoef;&mausmfwJh obm0"gwfaiG ha&mif;&aiG rsm;ukd jynfyb%frsm;wGif ukd,fydkifaiGa-u;toGiftyfESHjcif;pwJh b¾ma&;tajccHtaqmuftODtm;enf;csufrsm;[m etzukd aumif;aumif;jy\emjzpfvmaprSmyg?

'dtjyif etz&J hvrf;jyajrykH 7 csuft&jzpfay:vmrJh 2010 a±G;aumufyGJeJ hv$wfawmf[mvJ rormr+rsm;/ w&m;rJhr+rsm;eJ h &nf ±G,fcsufrrSefuefr+rsm;a-umifh tajccHtaqmuftOD[mrckdifcHhwma-umifh tcsdefr-umrD,drf;,dkif_ydKvJoGm;rSmyg? t"du tus qkH;uawmh jynfwGif;jynfy&Jh ppfrSefwJh'Drdkua&pDpHepfwnfaxmifa&; bufaygif;pkHrS “vufoD;ykef;”rsm;pGm xkd;ESufcsufukd etz [m tvGJraoG&ifqkdif&rJhjzpfpOfygyJ?

'ga-umifh etztaeeJ h 2010 a±G;aumufyGJukd wbufowfZGwftwif;jyKvkyf&ifawmh etztwGufvJ ESpfq,fwq,f(2010) [m wu,frvG,fyg?

armifarmifvS}udKif

2008=10=28

အေမရိကန္ရဲ႕ ျမန္မာေက်ာက္မ်က္ပိတ္ဆို႕မႈ ယခင္ဒဏ္ခတ္မႈမ်ားထက္ ထိေရာက္ဟု လူ႕အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ သံုးသပ္

28 October 2008

လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ က်ဴးလြန္ေနတဲ့ ျမန္မာစစ္အစုိးရအေပၚ အေမရိကန္

ျပည္ေထာင္စုက အေရးယူ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ ပုိမုိလုပ္ေဆာင္လာတဲ့အေပၚ
လူ႔အခြင့္အေရးအဖဲြ႕ေတြက ႀကိဳဆုိလုိက္ၾကပါတယ္။

President Bush signs H.J. Res. 93, the Renewal of Import Restrictions on Burma and H.R. 3890, the Tom Lantos Block Burmese JADE Act of 2008, Tuesday, July 29, 2008.AP
အေမရိကန္သမၼတဘုရွ္ ျမန္မာ့ေက်ာက္မ်က္ တင္သြင္းမႈ ပိတ္ပင္သည့္ ဥပေဒကို လက္မွတ္ေရးထုိးေနစဥ္။
ဇူလုိင္ ၂၉၊ ၂၀၀၈။
အခုေနာက္ဆုံး ျမန္မာႏုိင္ငံကထြက္တဲ့
ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ
ထဲမွာ ေရာင္းခ်တာေတြ မလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔
တားျမစ္တဲ့ဥပေဒ မေန႔တုန္းက စတင္
အသက္၀င္လာခဲ့တဲ့ေနာက္ ဒါဟာ လူ႔အခြင့္
အေရးနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြ
တုိးတက္လာေစဖုိ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္အျဖစ္နဲ႔
အခုလုိ တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြ ထြက္ေပၚလာတာ
လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံက ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြကုိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံထဲ တင္သြင္းခြင့္မျပဳတဲ့
ဥပေဒအသစ္တရပ္ကုိ အေမရိကန္အစုိးရက ျပ႒ာန္းထားတာ စတင္အသက္၀င္လာခဲ့
တဲ့ေနာက္ ျမန္မာစစ္အစုိးရရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ က်ဴးလြန္ေနတာေတြကုိ
တားျမစ္ႏုိင္ဖုိ႔ အဟန္႔အတားတခု ျဖစ္လာေစလိမ့္မယ္ဆုိၿပီး လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူ
ေတြက ႀကိဳဆုိလုိက္ၾကတာပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံထြက္ ေက်ာက္မ်က္ေတြကုိ တင္သြင္းခြင့္မျပဳ
တားျမစ္ထားတဲ့ အရင္တုန္းက ဥပေဒမွာ တတိယႏုိင္ငံေတြကတဆင့္ တင္သြင္းတာ
ေတြကုိ တားျမစ္ထားတာမ်ဳိးမရွိဘဲ ျဖစ္ေနရာက အခုေတာ့ အဲဒီလစ္ဟာခ်က္ကုိ
ပိတ္ပင္လုိက္တဲ့ ဥပေဒအသစ္တရပ္ကုိ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ျပ႒ာန္းလုိက္တာ
ပါ။

ဒီလုိ လစ္ဟာခ်က္ေတြကုိ ပိတ္ပင္ႏုိင္လုိက္တာေၾကာင့္ ဒါဟာ စစ္အစုိးရရဲ႕ လူ႔အခြင့္
အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကုိ ဟန္႔တားရာမွာ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစလိမ့္မယ္လုိ႔
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အေျခစုိက္ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြကုိ ေစာင့္ၾကည့္
ေလ့လာေနတဲ့ Human Rights Watch အဖဲြ႔ႀကီးက စီးပြားေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္ေရးရာ
ဒါ႐ုိက္တာ အာဗင္ ဂေနဆန္ (Arvind Ganesan) က ေျပာပါတယ္။

"ဒါဟာ အေရးႀကီးတဲ့ ေျခလွမ္းတရပ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာ့
ေက်ာက္မ်က္ေတြဟာ ထုိင္း၊ အိႏၵိယလုိ ႏုိင္ငံေတြကတဆင့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံထဲကုိ
၀င္လာေနတဲ့ ယုိေပါက္ဟာေပါက္ေတြ ျဖစ္ေနတာ ၾကာလွၿပီျဖစ္တာမုိ႔ အခုေတာ့ ဒါကုိ
ပိတ္လိုက္ႏုိင္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ေနလုိ႔လည္း စစ္အစုိးရအေနနဲ႔ အေမရိကန္
မွာ ေက်ာက္မ်က္ေတြ ေရာင္းလုိ႔ရတာကေန ေဒၚလာသန္းေပါင္း ရာေထာင္ခ်ီ ၀င္ေငြရ
ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီယုိေပါက္ေတြကုိ ပိတ္လုိက္လုိ႔ ျမန္မာစစ္အစုိးရအေန
နဲ႔ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ဖိႏွိပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ၀င္ေငြရဖုိ႔ ခက္ခဲသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

"က်ေနာ္တုိ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္နဲ႔ ဒီအရင္တုန္းကတည္းက မွတ္တမ္းေတြ လုပ္လာတဲ့ေနရာမွာ
ျမန္မာႏုိင္ငံက ေက်ာက္မ်က္ေလလံပဲြေတြဟာ အစုိးရက လုပ္တဲ့ပဲြေတြျဖစ္တာ ေတြ႕ရပါ
တယ္။ ေလလံပဲြဘုတ္အဖဲြ႕ဟာဆုိရင္လည္း အစုိးရကုိယ္တုိင္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေက်ာက္မ်က္ေလလံပဲြေတြက ရလာတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ေတြကုိ အဓိက
အက်ဳိးခံစားခြင့္ ရေနသူေတြဟာလည္း စစ္အစုိးရပဲ ျဖစ္ပါတယ္။"

ဒီလုိ ဖိအားေပးမႈေတြ ႏုိင္ငံတကာ အတုိင္းအတာနဲ႔ တုိးျမႇင့္လာတာဟာဆုိရင္ ျမန္မာ
စစ္အစုိးရရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကုိ ဟန္႔တားေစႏုိင္မွာျဖစ္သလုိ ႏုိင္ငံေရး
အေျပာင္းအလဲေတြအတြက္လည္း တတပ္တအား ျဖစ္ေစပါလိမ့္မယ္လုိ႔ လူ႔အခြင့္အေရး
လႈပ္ရွားသူေတြကေတာ့ ယူဆေနၾကပါတယ္။

"ဒီလုိ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအရ ဖိအားေပးမႈေတြ တုိးၿပီးလုပ္လာမယ္ဆုိရင္ ျမန္မာ
စစ္အစုိးရအေနနဲ႔ အရင္လုိ စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးကုိ လက္ခံၾကေတာ့မွာ မဟုတ္
ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ ဒါဟာလည္း
ေက်ာက္မ်က္နဲ႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕လုိ ထုတ္ကုန္ေတြကရတဲ့ အမ်ားျပည္သူပုိင္တဲ့ေငြေတြ
ကုိ ဘယ္လုိ သုံးစဲြေနသလဲဆုိတာ သိဖုိ႔အတြက္လည္း လမ္းပြင့္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔လည္း ဖိအားေတြ တုိးၿပီးေပးတာဟာ ဒီမုိကေရစီေရး အေျပာင္းအလဲေတြ
ျဖစ္ေစဖုိ႔အတြက္လည္း အေရးပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။"

လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ Human Rights Watch အဖဲြ႔ႀကီးက စီးပြားေရးနဲ႔
လူ႔အခြင့္ေရးရာ ဒါ႐ုိက္တာ အာဗင္ ဂေနဆန္ ေျပာျပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ စက္တင္ဘာ သံဃာေတာ္ေတြဦးေဆာင္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ျမန္မာ
အာဏာပုိင္ေတြက အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခဲြခဲ့တဲ့ေနာက္ ဒီလုိ ျမန္မာေက်ာက္မ်က္ေတြကုိ
သပိတ္ေမွာက္တာ အပါအ၀င္ စစ္အစုိးရအေပၚ ဖိအားေပးမႈေတြလည္း အရွိန္ျမင့္လာခဲ့
တာပါ။ အခု အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အသစ္ျပ႒ာန္းဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ဒီဥပေဒကုိ
ဒီမုိကေရစီေရး စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ကြယ္လြန္သူ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အမတ္
တြမ္လန္းတုိ႔စ္ (Tom Lantos) ကုိ အစဲြျပဳၿပီးေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေက်ာက္စိမ္းဥပေဒ
ဆုိၿပီး အမည္ေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

International Herald Tribune wants to Interview the monks.

Burma/Thai friends:
Flyer for tomorrow's event that we've organized for U Pyinyar Zawta, U Gawsita, and U Pyinyar Nyar Thiri. We hope to arrange more speaking engagements as opportunities come up. Please forward this, especially to friends in the NJ/ NY area.
Thanks, Nancy & Natalie

Begin forwarded message:


International Herald Tribune wants to Interview the monks.
This is the flyer we made for the event.

Cbox ဂယက္ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား

အေမရိကန္ေရာက္သံဃာတပါးမွေရးပို႕လာေသာစာ
ဂတံုးရႈပ္ရင္ရွင္းမရဘူးတဲ့ ဒကာေရ
ဒါေၾကာင့္ ဦးဇင္းက ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေနေတာ့မယ္လို ့
ဆံုးျဖတ္လိုက္တာ မဲေဆာက္မွာကတဲကေပါ့ေကာင္းေတာ့မေကာင္းဘူးေပါ့
ေဒၚစုလို ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓါတ္မထားႏိုင္တာေတာ့ ရွက္စရာပါ
အေျခအေနက မတူဘူးေလ
ဘုန္းႀကီးေတြေၾကာင့္ လူေတြမွာ ႏွလံုးမသြင္းတက္ရင္ အကုသိုလ္ေတြျဖစ္လိမ့္မယ္
ခုဘဲ ၾကည္ေလ ဘယ္သူေတြက စၿပီးသံဃာေတြကို စေစာ္ကားတာလဲ
သိၾကမွာပါ
ခုေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ကုန္လဲ ေကာင္းၾကေရာေပါ့
ဘုန္းႀကီးဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးမွာ လိုအပ္မွတခ်ီတေမာင္း ၀င္ပါရတာ
ေစာက္ခ်လုပ္လို ့ဘယ္ရမလဲ
ဘာသာေရးအလုပ္ေတြလဲ လုပ္စရာရွိေသးတာပဲ
ဘယ္သူမွားတယ္ မွန္တယ္ေတာ့ မေျပာခ်င္ပါဘူး
၀င္မပါမိေစနဲ ့ သိပ္အျပစ္ႀကီးတယ္
ခတ္တာက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုဟာ
ဘာသာေရးမွာ အားနည္းတာပါပဲ
ဒါလဲ အျပစ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး
နားမလည္ရင္ နားမလည္သလိုေနတာကပိုေကာင္းပါတယ္
အျခားကိစၥနဲ ့မတူဘူးေလ အျပစ္ျဖစ္တက္လို ့ဘဲ
ဘာမွနားမလည္ဘဲနဲ ့ ကိုယ္ေတာ္တပါးအေၾကာင္း လက္သရမ္းၿပီးေရးလိုက္
တာက စတဲ့ျပႆနာဟာ ခုထိမျပီးေတာ့ဘူး
ခုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာသိကၡာ က်လိုက္တာ မေျပာနဲ ့ေတာ့
ႀကီးလိုက္တဲ့အျပစ္ သံဃာအခ်င္းခ်င္းလဲ ကြဲျပားမႈေတြ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့
စေရးတဲ့ သူဟာ သူ ့ေၾကာင့္ သာသနာဘယ္ေလာက္ညိွဳးႏြမ္းသြားတယ္ဆိုတာ
သူခ်င္မွသိမွာ ဒါေၾကာင့္ဘာသာေရးမွာ ဘာမွမသိရင္၀င္မပါတာေကာင္းတယ္
ဒကာေတြတာ၀န္ျဖစ္တဲ့ လွဴႏိုင္သေလာက္လွဴ က်င့္ႏိုင္သေလာက္က်င့္
ဒါဟာ အေကာင္းဆံုးဘဲ
ဒါေတြဟာ ဦးဇင္းအျမင္ပါ
ႀကိဳက္ရင္ေတာ့ လကၡ`ံေပါ့
ကိုယ့္ေၾကာင့္ သာသနာမညိွဳးႏြမ္းပါေစနဲ ့
ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ရန္သူကို လက္ညိွဳးသိပ္မထိုးနဲ ့
ကိုယ့္လူေတြ လဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပင္ဆင္ျခင္ၾကဖို ့ေကာင္းပါၿပီ
ေမတၱာျဖင့္...
အရွင္နႏၵိေသန




မဟုတ္ပဲႏွင့္အမည္တပ္ခံရေသာေအာင္မိုးဝင္း၏စာ




Yes! Ko Aung Moe Win,
It's so true and if every ones on board is each and every part of what they can do is no matters, But ! when became attacking on each other is disturb our unity and SPDC Dogs will clap their hands, will said they don't even have to do anythings to tear aparts...It's so ashame for our self..
My personally when i see back and forth attacking each other who ever right or wrong is doesn't matter, only the matters is now how we'll face to end up our cause for freedom democratic Burma after twenty years long has been passed?
That's only my concern and I'm always only to be care for that..
Any way! this is my last e-mail on this matter back & forth.
Also! I do really appreciated on every ones who're still long lasting in twenty years long our cause with their efforts.
Again! Thanks to all... and we'll all going home one day together.

Warmth the best regards w- respected to you all,
Ko Myoe (88)
http://www.pbase.com/komyoe88


စက္တင္ဘာကိုဂုဏ္ျပဳတာလားဥေသွ်ာင္

ခုေနာက္ပိုင္းအီးေမးေတြ-ဘေလာ့ေတြမွာဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးထက္အခ်င္းခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားေရး
သားမူေတြတိုးပြားလာေနႀကပါတယ္။အစတံုးကေတာ့အျပန္အလွန္ေရး
သားေနႀကမူေတြသာရွိခဲ့ေပမဲ့အခုအဆင့္ျမင့္လာပံုကေႀကျငာ
ခ်က္ေတာင္ထုတ္လာႀကပါျပီတကား။ေအာ္ ျဖစ္သင့္တာထက္ဘာျဖစ္လို
့ျဖစ္ခ်င္တာကိုဦးစားေပးေနႀကတာလဲ။အားလံုးစဥ္းစားႀကပါ
ငါတို ့ဘာေတြလုပ္ေနႀကသနည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုေမးခြန္းထုတ္ႀကပါ။
ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္တန္းတူလြတ္လပ္းေရးဆိုတာမွာေပါက္ကရေရး
ေျပာတာေတြပါပါသလား။မေကာင္းမူကိုမေကာင္းေသာသူသာလုပ္၏။
လူမိုက္ႏွင့္ဖက္ျပိဳင္ရန္ျပဳလွ်င္လူယုတ္သာျဖစ္သည္။ကိုယ္ဘက္
ကမွန္ကန္ေရးသာပဓါနျဖစ္သည္။လူမွာလူ ့က်င့္ဝတ္ရွိသလို-ရဟန္း
မွာလည္းရဟန္းက်င့္ဝတ္ရွိ၏။က်င့္ဝတ္နဲ ့ညီသူရွိသလိုမညီသူလည္း
ရွိႀက၏။ေဘးေလတိုက္ေခြးထေအာင္ေနတာျပသနာမဟုတ္ပါ။မုန္း
တိုင္းတိိုက္သူခိုးခိုးတာမခံရေအာင္ကာကြယ္ႏိုင္ေရးကသာအေရးႀကီး
သည္။ဒီေတာ့ယခုဥေသွ်ာင္မွထုတ္ေသာစာသည္ျပသနာကိုျငိမ္းေအး
ေစတာထက္ပိုျပိးႀကီးထြားမူကိုျဖစ္ေစတာနဲ ့ေကာမတူဘူးလား။
စာေရးသူလည္းဘေလာ့မွာစာတင္တာခံခဲ့ရဘူးသည္။ဒါေပမဲ့ဘာ
မွကိုျပန္မေျပာခဲ့ပါဘူး။ႏိုင္ငံေရးသမားတိုင္းႏိုင္ငံေရးကိုလုပ္သူ
တိုင္းမိတ္ဖက္ျပသနာရွိတက္သည္။အဲဒါႀကီးေလးေသာျပသနာ
မဟုတ္ပါ။အ၇ပ္သံုးစကားနဲ ့ေျပာရင္အလုပ္တူသျဖင့္ျငင္းခံုေရးအ
ဆင့္သာရွိသည္။
ဥေသွ်ာင္သည္ (၂၀၀၇ -စက္တင္ဘာေႀကာင့္ေပၚခဲ့ရသည္)။
မိုးသီးဇြန္၏ကူညီပံ့ပိုးမူေတြလည္းပါခဲ့သည္။မိုးသီးဇြန္ေရးတာမွန္
သည္ျဖစ္ပါ္ေစခုလိုေႀကျငာခ်က္မထုတ္သင့္ပါ။မိုးသီးဇြန္သည္
ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ေနသလိုဥေသွ်ာင္သည္လည္းဥေသွ်ာင္ျဖစ္ေန
ကိုသိဖို ့လိုပါသည္။ဥေသွ်ာင္ခုလိုလုပ္တာဘယ္သူဂုဏ္တက္ပါသလဲ။
စက္တင္ဘာသံဃာမ်ားရင္က်ိဳးလွခ်ည့္လား။စာဖတ္သူမ်ားကို
ေျပာလိုက္ပါမည္။ဥေသွ်ာင္သည္လည္းစက္တင္ဘာသံဃာမ်ားထက္
ပတ္စပို ့ကုန္ျပီးအေမရိကမွာေနထိုင္ခြင့္ရဖို့ ့ကိုႀကိဳးစားေနႀကသူမ်ားေတာ့
ခုလိုျဖစ္တာလည္းမဆန္းပါ။
ျမတ္သူ





I am totally agreed with Ko Myat Thu,
Most important thing in within twenty years long is more than enough for every ones learning unity..
Thanks Ko Myat Thu for pointing this out.
We all have to go for smae goal in each and different visions to freedom Democratic to reform, we all have to look out for only inside poor hopeless Burmese people waiting for Democracy in Burma. That is all... nothing else!
I hope that will understand what we have to face with..!
Thanks again.
With regards & respected to all..
Ko Myoe ( 88 )

ဤခရီး… နီးသလား

ေဆာင္းပါး
ေရႊအိမ္စည္
အဂၤါေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ 28 2008 15:33 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ဤခရီး… နီးသလား


မဲေဆာက္မွ အုန္းဖ်န္သို႔ ထြက္သည့္ ခရီးသည္တင္ကားမ်ားက ေန႔စဥ္နံနက္ ၇-နာရီခြဲတြင္ မဲေဆာက္မွစ၍ ထြက္သည္။ တနာရီျခားတစီး ပံုမွန္ထြက္၏။ မြန္းလႊဲပိုင္း သံုးနာရီခြဲအထိ ရွိသည္။ လုိင္းကားမ်ားက `တိုယိုတာ ဟုိင္လက္ ၅-ခ်ိပ္`ကားငယ္ေလးမ်ား ျဖစ္သည္။ လမ္းက ….အတက္၊ အဆင္း၊ အေကြ႔၊ အေကာက္မ်ား၏။ …..လႈိင္းလံုးႀကီးမ်ားသဖြယ္ …..။ ေစြ႔ခနဲ ေျမာက္၍ တက္သြားသည္လည္း ရွိ၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. ၿငိမ္႔ခနဲ ျပန္၍ ဆင္းျပန္၏။ တက္ရင္းႏွင့္ ေကြ႔သည္။ ေကြ႔ရင္းႏွင့္ ဆင္းျပန္၏။ မလြယ္…..။

မဲေဆာက္မွ ၄၈-ကီလိုအထိမူ လမ္းက ေျမျပင္ညီလမ္းျဖစ္သည္။ လမ္းေကာင္း၏။ ၄၈-ကီလိုလြန္လွ်င္ လမ္းသည္ ေတာင္ေပၚသို႔ တက္ၿပီ။ အေကြ႔အေကာက္ အဆင္းအတက္မ်ားအား ျဖတ္ရၿပီ။

ယခင္ကမူ ဤလမ္းေၾကာင္း၌ ခရီးသည္ အသြားအလာ မမ်ားလွ…..။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာတြင္ မဲေဆာက္ UNHCR ရုံး၌ အမည္စာရင္း တင္သြင္းထားၾကသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအား အုန္းဖ်န္ ဒုကၡသည္စခန္းႏွင့္ ႏို႔ဖိုး ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားသို႔ PAB ႏွင့္ UNHCR မွ ပို႔ေဆာင္ခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ဤလမ္း၊ ဤခရီးသည္ အသြားအလာ မ်ားလာခဲ့ေတာ့သည္။ ေနာက္ပိုင္း PAB ႏွင့္ UNHCR ၏ အစီအစဥ္ႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ မိမိဘာသာမိမိ ၀င္ေရာက္ ေနထုိင္ၾကသည့္ သူမ်ားႏွင့္ …..ဤခရီးလမ္းက `သာ` ၍ေနေတာ့သည္။

ကားေဘးသို႔ `စံမေလာ့` ႏွစ္စီး ဆုိက္လာသည္။ `စံမေလာ့` ေပၚမွ ပစၥည္းမ်ား ကားေပၚသို႔ တင္ၾကသည္။ ပစၥည္းမ်ားက မ်ား၏။ အိမ္ေထာင္ ေျပာင္းသကဲ့သို႔ …..။ လူကလည္း မ်ားသည္။ ခေလးငယ္မ်ားက ေလးေယာက္၊ ဆယ့္သံုးႏွစ္ ဆယ့္ေလးႏွစ္အရြယ္ မိန္းမငယ္မ်ားက သံုးေယာက္ ….။ ၿပီးလွ်င္ ….အသက္ေလးဆယ္ခန္႔ အမ်ဳိးသမီးက ႏွစ္ေယာက္ …..။ ကားငယ္ေလးအတြင္း လူျပည့္သြား၏။ သူတုိ႔ကား …. အိႏၵိယႏြယ္ဖြား ျမန္မာႏုိင္ငံသား အစၥလမ္ ဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္သည္။

လူျပည့္ၿပီျဖစ္၍ ကားသည္ဂိတ္မွ စ၍ ထြက္သည္။ မိုးမရြာသျဖင့္ ကားေဘးမိုးကာမ်ားအား လိပ္တင္ထားသျဖင့္ ေလ၀င္ေလထြက္ ေကာင္း၏။ အ၀ိုင္းတခုအား ပတ္၍ ကားသည္ အာရွလမ္းမေပၚသို႔ တက္သည္။ ၿမိဳ့ျပ၏ လမ္းမမ်ားေပၚမွ ဆင္ေျခဖံုး…..။ ကတ္ပိဘန္းရြာေလးအား ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ ကတ္ပိဘန္းရြာက မဲေဆာက္၏ အ၀င္အ၀ရြာငယ္ေလး….။ ၿမိဳ့ႏွင့္တဆက္တည္း ထိစပ္ေနသည့္ရြာ….။ ကတ္ပိဘန္းလြန္လွ်င္….မယ္ကု….။

ကားငယ္ေလးအတြင္း၌ ထိုင္းလူမ်ဳိး ခရီးသည္တဦးမွ်မပါ။ အားလံုး ျမန္မာျပည္သားမ်ား….။ အုန္းဖ်န္ ဒုကၡသည္သို႔ သြားမည့္သူႏွင့္ ႏုိ႔ဖိုးဒုကၡသည္ စခန္းသို႔ သြားၾကမည့္သူမ်ားသာ …..။ ကားေပၚ၌… ေနာက္ဆံုး တက္လာခဲ့ၾကသည့္ ခေလးေတြ အမ်ားႀကီးႏွင့္ သူတုိ႔ မိသားစုက စိတ္၀င္စားစရာ။ သူတုိ႔ အခ်င္းခ်င္းေျပာေနသည့္ စကားသံမ်ားအား နားစြင့္၍ ေနမိေတာ့သည္။

`ညက ငါတုိ႔အိပ္တဲ့အိမ္နဲ႔ ကားဂိတ္… နီးနီးေလးကို စံမေလာ့သမားက လုိက္ပတ္နင္းေနၿပီး ႏွစ္ရာေတာင္ ေတာင္းတယ္`

`အေဒၚက ေပးလုိက္တာကိုး`

`ဟဲ….. မေပးလုိ႔ ရမလား။ စံမေလာ့သမားက မေပးရင္ ….ရဲကို အေၾကာင္းၾကားလုိက္မယ္လုိ႔ ေျပာတာကိုး…..`

သူတုိ႔အထဲမွ ၁၂-ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးႏွင့္ အသက္ေလးဆယ္ခန္႔ရွိ ခပ္၀၀ သားသည္ မိခင္တုိ႔ ေျပာေနၾကသည့္အား ၾကားရ၏။

`နင္တုိ႔က ဘယ္သြားၾကမလုိလဲ….`

ကားေပၚမွ အသက္ေျခာက္ဆယ္ခန္႔ရွိ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတဦးက သူတုိ႔အား စပ္စုလုိက္သည္။ ဤအမ်ဳိးသမီးႀကီးက ႏုိ႔ဖုိး ဒုကၡသည္မွ ျဖစ္သည္။ စခန္းသစ္က်ၿပီး ႏုိ႔ဖိုး ဒုကၡသည္စခန္း စတည္ကတည္းက ႏို႔ဖိုးတြင္ပင္ ေနလာခဲ့သည့္သူ….။ သူမသည္လည္း အိႏၵိယႏြယ္ဖြား ျမန္မာျပည္သား အစၥလမ္ ဘာသာ၀င္တဦးပင္ ….။ ႏုိ႔ဖိုးတြင္ ေစ်းဆုိင္ တည္ထား၏။ သူ႔ဆုိင္က …. ေရဒီယို၊ ကက္စက္၊ နာရီမွအစ အုိးခြက္ ပုဂံအထိ ေရာင္းသည္။ သူမသည္လည္း UNHCR အစီအစဥ္ႏွင့္ တတိယႏုိင္ငံ တခုသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ အေျခခ်ရန္ စီစဥ္ထား၏။ အေမရိကန္က ျငင္းပယ္ခဲ့သျဖင့္ ၾသစေၾတးလ်သို႔ ခုိလႈံခြင့္ရရန္ အဆိုျပဳထားသည္။

`က်မတုိ႔က မုဒံုကပါ…. မေန႔ညကမွ မဲေဆာက္ကို ေရာက္တယ္။ ေမာင္က ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေခၚလို႔ေလ…. ေမာင္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ပ်က္ေနတာၾကာၿပီ၊ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိၿပီ။ သူတုိ႔လည္း ႏုိင္ငံျခား သြားေတာ့မယ္။ နင္တုိ႔လည္း သြားခ်င္ရင္လာ ဆိုတာနဲ႔ လာခဲ့တာ …..။ သူက က်မနဲ႔ အတူတူ မုဒံုမွာ ေစ်းေရာင္းေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ….။ သူကလည္း နင္တုိ႔သြားရင္ ငါလည္းလုိက္မယ္ ဆုိတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ခေလးေတြေခၚၿပီး ထြက္လာခဲ့တာ….`

ခပ္၀၀ႏွင့္အမ်ဳိးသမီးက သူမ၏ေဘးတြင္ ထိုင္ေနသည့္ ပိန္ပိန္ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးအား လက္ႏွင့္ပုတ္ရင္း ေျပာသည္။ ပိန္ပိန္ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးက ခေလးငယ္အား ရင္ခြင္အတြင္း ေပြ႔ခ်ီထားရင္း …. ၿပံဳး၍ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။

`ဒါ အားလံုးက က်မ ကေလးေတြပဲ….သူ႔ခေလးက ဒီႏုိ႔စို႔တေယာက္ပဲ….။ သူ႔ေယာက်္ားလည္း မရွိေတာ့ဘူး….. က်မေယာက်္ားလည္း ဘန္ေကာက္တက္မယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာ ေလးငါးႏွစ္ရွိၿပီး ျပန္လည္း မဆက္သြယ္ဘူး…. က်မတုိ႔ဘာသာ လုပ္စားေနၾကရတာ….`

`မုဒံု…. ကားဂိတ္မွာ အေႀကာ္ေႀကာ္တယ္။ သူတုိ႔ေတြက ေရာင္းေပါ့….`

ဝဝႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးက အပ်ဳိေဖာ္၀င္စ သမီး ၃-ေယာက္ကို လက္ညဳိးထိုးျပရင္း ေျပာ၏။ မုဒံုကားဂိတ္က စည္ကားသည့္ ကားဂိတ္တခု ျဖစ္သည္။ ေမာ္လၿမိဳင္၊ သံျဖဴဇရပ္၊ ထား၀ယ္လမ္းေၾကာင္းေပၚ၌ ရွိသည္။ ၿပီးလွ်င္ ….တံခြန္တိုင္၊ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီး လမ္းပိုင္းသို႔ ထြက္သည့္ ကားမ်ားလည္း ဂိတ္ထိုးရာ ျဖစ္သည္။ ဤကားဂိတ္၌ သူတုိ႔သည္ အေႀကာ္ေႀကာ္၊ အေႀကာ္ဗန္း ေခါင္းေပၚတင္၍ လွည့္ေရာင္းၾက၏။ ဤနည္းႏွင့္ …. ဤမုဆုိးမ၊ ဤတခုလပ္တုိ႔သည္ သားသမီး ခုႏွစ္ေယာက္၊ ရွစ္ေယာက္အား ရွာေဖြ ေကၽြးေမြးေနခဲ့ၾက၏။ ယခုမူ …. အားလံုးကို ထားရစ္ၿပီး ေမာင္ေခၚရာ အရပ္ဆီသို႔ ထြက္ခဲ့ၾကၿပီ…..။ မည္သည့္အရပ္ဟူ၍ မသိ….။ မည္သုိ႔ သြားရမည္နည္း….။ ေနရာသစ္တြင္ မည္သို႔ အေျခခ်ေနရမည္နည္း….။ မသိ….။ ေမာင္ေခၚရာသို႔ လုိက္လာျခင္းမွ်သာ ….။ သူတုိ႔ေတြအား မဲေဆာက္တြင္ လာေရာက္ႀကိဳသည္က ဆယ္ႏွစ္ ႏွစ္အရြယ္ ေမာင္၏သား….။ သူမ၏တူ ….။

`ဘာလက္မွတ္ပါလဲ ….`

တေယာက္က ေမးသည္။ သူတုိ႔က …. မေန႔က ျမ၀တီမွ မဲေဆာက္သို႔ ျဖတ္ကူးခဲ့သည္။ နယ္စပ္ျဖတ္ကူးခြင့္ လက္မွတ္ အျပာေရာင္ကဒ္ေလးအား ထုတ္ျပသည္။ ဤကဒ္ျပားက မေန႔ကပင္ သက္တမ္း ကုန္ဆံုး၍ သြားၿပီ။ သံုး၍မရေတာ့….။ ဤလက္မွတ္ႏွင့္လည္း ဤလမ္းခရီးအား သြား၍မရ….။ သူတုိ႔ ဘာမွ်မသိၾက….။ ဤလမ္းခရီးတြင္ ထုိင္းပုလိပ္ ဂိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိသည္။ ထိုင္းအာဏာပိုင္ တေယာက္ေယာက္၏ ခရီးသြားခြင့္ လက္မွတ္ မပါလွ်င္ သြား၍ မရ…။ ဆြဲခ်ထားလိမ့္မည္။ အခ်ဳပ္သို႔ ပို႔မည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္မႈႏွင့္ ရုံးတင္မည္။ အနည္းဆံုးေတာ့ ၁၂-ရက္ ေထာင္ခ်ျခင္း ခံရမည္။ ၿပီးလွ်င္မူ …. ျမ၀တီသို႔ ျပန္ပို႔မည္။ ဤသည္တုိ႔အား သူတုိ႔ သိပံုမရ….။ေၾကာက္ေၾကာက္ရႊံရႊံေတာ့ ျဖစ္ေနပံုရသည္။ မ်က္၀န္းမ်ားအတြင္း စုိးရႊံမႈမ်ားအား ေတြ႔ရ၏။ အေရွ႔တြင္ …. မယ္ကုရြာအ၀င္ရွိ ပုလိပ္ဂိတ္အား ျဖတ္ရမည္။ ကားသည္ `ဘြန္ခ်ဳိင္း` အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံအား ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီ။ `ဘြန္ခ်ဳိင္း` စက္ရုံလြန္လွ်င္ …..`မယ္ကု`….ဂိတ္။ မယ္ကုဂိတ္က လမ္း၏ လက္ယာဖက္တြင္ ရွိသည္။ ယာဥ္ေၾကာ၏ လက္ယာယာဥ္ေၾကာ၌…..။ ကားက လက္၀ဲဖက္ယာဥ္ေၾကာမွ ေမာင္းလာ၏။ လက္၀ဲဖက္ယာဥ္ေၾကာမွ ကားမ်ားအား စစ္လွ်င္မူ ပုလိပ္ႏွစ္ေယာက္၊ သံုးေယာက္သည္ ပုလိပ္ဂိတ္၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ရွိ ဗံဒါပင္ေအာက္၌​ ခံုမ်ားႏွင့္ ထိုင္ေစာင့္၍ စစ္ၾက၏။ မိုးရြာလွ်င္မူ သူတုိ႔မထြက္ ….။

ကားသည္ အရွိန္အား ေလ်ာ့လုိက္၏။ ဂိတ္အေရွ႔ ယာဥ္ေၾကာတြင္ ခ်ထားသည့္ သံဆူးႀကိဳး တံတုိင္းငယ္မ်ားအတြင္း ေကြ႔၍ ေကာက္၍ ေမာင္း၀င္ေနသည္။ ေကာင္းကင္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရအုိးအား သြန္ခ်လုိက္သကဲ့သို႔ ….. မိုးရြာခ်လုိက္သည္။ ဗံဒါပင္ေအာက္၌ ပုလိပ္မ်ားမရွိ….။ သံဆူးႀကိဳး တံတုိင္းငယ္မ်ားအား လြန္ေလၿပီ….ကားအရွိန္အား ျမွင့္လုိက္၏။

သူတုိ႔အားလံုး သက္ျပင္းရွည္အား ခ်လုိက္ၾကသည္။ မယ္ကုဂိတ္ေတာ့ လြန္ၿပီ…..။

`တဂိတ္ေတာ့ လြန္သြားၿပီ၊ အုန္းဖ်န္အထိဆုိရင္ အေရွ႔မွ ပုလိပ္ဂိတ္ ၃-ဂိတ္ က်န္ေသးတယ္….`

ကားအတြင္း စကားသံမ်ား ျပန္၍ ထြက္လာသည္။ အသက္ရႈသံတို႔ ျပန္၍ မွန္လာၾကၿပီ။ မယ္ကုဂိတ္ အနားျဖတ္ခါနီးခ်ိန္၌ ေရအိုးေမွာက္ရြာခ်ခဲ့ေသာ မိုးသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ တိတ္၍ သြားျပန္သည္။

`အေရွ႔မွာ `ၾကာေလခို႔` ပုလိပ္ဂိတ္ရွိတယ္။ အရမ္းဆိုးတယ္။ …. လက္မွတ္မပါလုိ႔ကေတာ့ အတင္းဆြဲခ်တာပဲ …။ ... ပိုက္ဆံမ်ားမ်ား မေတြ႔ေစနဲ႔ ``

အသက္ႀကီးႀကီး အစၥလမ္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက သူတုိ႔တေတြအား ေျပာေနသည္။

`မုဒံုမွာရွိတဲ့ အိမ္ေလးေရာင္းလာတာ…. သံုးသိန္းေလာက္ ရတယ္။ အဲ့ဒါ အေၾကြးေလးဘာေလး ဆပ္ၿပီး ႏွစ္သိန္းေလာက္ေတာ့ ပါလာတယ္။ ကားခနဲ႔…..ၿပီးေတာ့ ….မွတ္ပံုတင္မရွိေတာ့ တလမ္းလံုးကားတခါရပ္၊ တေယာက္ကို တေထာင္ေပးလုိက္နဲ႔ ျမ၀တီေရာက္ေတာ့ …..တသိန္းနဲ႔ သံုးေသာင္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒါေလးကို ဘတ္ေငြလဲၿပီး လာခဲ့တာ….``

ေျပာရင္း ….. ခပ္၀၀ အမ်ဳိးသမီးသည္ ဘတ္ေငြတေထာင္တန္ေလး ႏွစ္ရြက္အား ေခၽြးခံအင္က်ီအတြင္းလိပ့္၍ ထုိးထဲ့ေန၏။

ကားသည္ `ဖုတ္ဖၿမိဳ့`လမ္းခြဲသို႔ လြန္ခဲ့ေလၿပီ။ ဖုတ္ဖလမ္းခြဲအား လြန္လွ်င္ …..နာမည္ႀကီးသည့္ `ၾကာေလးခို႔`ပုလိပ္ဂိတ္…..။ မိုးကမသည္း…..ဖြဲဖြဲႏွင့္သာ ေစြေနသည္။ ကားေဘးရွိ မိုးကာမ်ား ခ်ထားသျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္အား မျမင္ရ….။ ကား၏ အေနာက္ပိုင္း…. မွတဆင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီးသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုသာ ေတြ႔ရ၏။ အေရွ႔ကိုမူ မေတြ႔ရ….။ `ၾကာေလးခို႔` ဂိတ္က လမ္း၏ လက္၀ဲဖက္တြင္ ရွိသည္။ လမ္းမႀကီးက အသြားလမ္း၊ အျပန္လမ္း…. ႏွစ္လမ္းေမာင္း လမ္းမႀကီး ျဖစ္သည္။ ယခုသြားေနေသာ ယာဥ္ေၾကာလမ္းက လက္၀ဲဘက္ ယာဥ္ေၾကာမွ ျဖစ္သည္။ ပုလိတ္ဂိတ္ႏွင့္ တဖက္တည္း….။ မုိးက ထင္သေလာက္မသည္း….။ ၿပိဳပါေတာ့လား မိုးရယ္….။ ကားသည္ တျဖည္းျဖည္း`ၾကာေလးခုိ႔`ဂိတ္ႏွင့္ နီးလာၿပီ။ သံုးမိစ္…. ႏွစ္မိနစ္… တမိနစ္…. စကၠန္႔ ၆၀… စကၠန္႔ ၅၀….။ ကားအရွိန္က ေလ်ာ့ခ်လုိက္ၿပီ….။ စကၠန္႔ ၃၀….။ စကၠန္႔ ၂၀….။ ဘရိတ္နင္းလုိက္သျဖင့္ ကားသည္ တန္႔ခနဲ ရပ္သြား၏။ ဇက္ႀကိဳးအား သတ္လုိက္သကဲ့သို႔ ….။ သူတုိ႔သည္ တခုခုအား တတြက္တြက္ႏွင့္ ရြတ္ေနၾက၏။ `သံဗုေဒၵ`ဂါထာကဲ့သို႔ ကိုရမ္က်မ္းလာ…. အႏၱရာယ္ကင္း က်မ္းစာ တပုဒ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ပုလိပ္မ်ား….ႏွစ္ေယာက္ သို႔မဟုတ္ သံုးေယာက္ ထီးေဆာင္း၍ ကားဆီသို႔ လာၾကလိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ …. ကားေပၚတတ္၍ ထုိင္ၿပီး ခရီးသြားလက္မွတ္မ်ားအား စစ္ေဆးၾကမည္။ လက္မွတ္ မပါသည့္သူမ်ားအား ဆြဲခ်မည္….။ ဖမ္းမည္။ ေငြေတာင္းမည္။ ေငြေပးႏုိင္လွ်င္မူ….။

စကၠန္႔ငယ္တုိ႔၏ ေရႊ႔လ်ာမႈသည္ ေႏွးေကြးလွေပစြ….။ ခဏငယ္တုိ႔ကား ၾကာရွည္လွေပစြ….။ ကားအေနာက္၌ အရိပ္တစ္ခု ၀င္လာ၏။ သြားၿပီ….။ သံလြင္ေရာင္ ဂ်ာကင္ထားသည့္ ထိုင္းအမ်ဳိးသားတေယာက္။ ေဘာင္းဘီ၏ အေရာင္ကမူ ပုလိပ္တုိ႔ ၀တ္သည့္ ယူနီေဖာင္းအေရာင္မဟုတ္ ….။ အျဖဴေရာင္ ေပ်ာက္က်ားေဘာင္းဘီ….။ ထီးကုိပိတ္ၿပီး ကားေပၚသို႔ တက္သည္။ သူတုိ႔ေတြထဲမွ ဆယ္သံုးေလးႏွစ္အရြယ္ အပ်ဳိမငယ္ေလးတဦးအား ထုိင္းလို ေျပာေန၏။ လက္မွတ္ေတာင္းတာ ေနမွာပါ။ အားလံုးျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ေၾကာင္ေနၾကသည္။ ထုိင္းလို ထပ္ေျပာၿပီး လက္ဟန္ေျခဟန္ႏွင့္ ေနရာနည္းနည္း ဖယ္ေပးဖို႔ ျပသည္။ သိလိုက္ရၿပီ။ သူထုိင္ဖို႔ေနရာ ေရႊ႔ခိုင္းျခင္း ….။ သူလည္း ခရီးသည္….။

ကားသည္ …. ဂီယာထုိးၿပီ `ၾကာေလးခို႔` ဂိတ္အေရွ႔မွ ထြက္သည္….။ လြတ္ျပန္ၿပီ…. တဂိတ္။ ၾကာေလးခို႔လြန္လွ်င္ အေရွ႔၌ ကီလို-၄၈ တဂိတ္သာ က်န္ေတာ့၏။ ထုိဂိတ္က သိပ္ၿပီး အစစ္အေဆးမရွိ….။ ဤသို႔ သိထားခဲ့ၾက၏။ ကားငယ္ေလးအတြင္း စကားသံမ်ားျပန္၍ ေ၀စီလာသည္။

`နင္တုိ႔ တေတြ ကံေကာင္းတယ္။ ဘာလက္မွတ္မွ မပါဘဲနဲ႔ လာၾကတာ….ဒီဂိတ္က မစစ္လုိ႔ ….စစ္လုိ႔ကေတာ့ နင္တုိ႔အားလံုး ဆြဲခ်ခံထိမွာပဲ …..နင္တို႔ကို စိတ္ပူၿပီး ငါလည္း နင္တုိ႔အတြက္ တခ်ိန္လံုး စိတ္ထဲကေနၿပီး စာဖတ္ေနရတယ္``

ႏို႔ဖိုးသို႔ သြားမည့္ အသက္ႀကီးႀကီး အမ်ဳိးသမီးႀကီးက ဆိုသည္။ သူမသည္လည္း အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ တဦးျဖစ္သည္။ သူမေျပာသည့္ စိတ္ထဲကေနၿပီး စာဖတ္ေနတယ္ ဟူသည္မွာ ကိုရမ္က်မ္း စာတပုဒ္ပုဒ္အား ရြက္ဖတ္ေနျခင္းအား ေျပာတာျဖစ္မည္။

ခပ္၀၀ႏွင့္ သားသည္အေမက …``က်မတုိ႔လည္း ဒီမလာခင္ ….မုဒံုမွာကတည္းက ဒီခရီး…ဒီခရီးသြားမယ္။ အလႅာခြင့္ျပဳပါဆိုၿပီး အလႅာဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းလာတာ….``

သူတုိ႔ အားလံုး၏ မ်က္ႏွာမ်ားက ေပ်ာ္ရႊင္၍ ေနၾကသည္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး….။ သားရဲတြင္း အတြင္းမွ လြတ္လာသည့္ ယုန္သူငယ္မ်ားလို….။ ေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္ နီးလာ၍လား မသိ…..။ ရာသီသည္ ေျပာင္းလဲ၍လာသည္။ မိုးစဲသြားေသာ္လည္း ေကာင္းကင္သည္ လင္းလင္းထင္ထင္မရွိ….။ ေအးစိမ့္မႈက ခ်ည္းႏွင္း၍ ၀င္လာၿပီ။ ယူကလစ္ပင္မ်ားက ကားလမ္း၏ ၀ဲယာတြင္ အုပ္အုပ္ဆုိင္းဆုိင္း….။ အေ၀းမွ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားက ျမင့္ျမင့္မားမား….။ အထပ္လုိက္….အထပ္လုိက္….။ ညိဳ႔ညိဳ့မိႈင္းမႈိင္း….။ မႈန္မႈန္၀ါး၀ါး….။ ေျမသားအေရာင္သည္ ပတၱျမားေသြးလည္းမက်….သံေခ်းေရာင္….။ မုိင္တုိင္မ်ားအား တခုၿပီး၊ တခု ျဖတ္ေက်ာ္၍သြားသည္။ ကီလို ၄၀….။ ကီလို ၄၂……. ၄၅….. ၄၆…. ၄၇ …။ ၄၈ ကီလို ပုလိပ္ဂိတ္ႏွင့္ နီးလာေသာ္လည္း ….သူတုိ႔တေတြ၏ စိုးရိမ္မႈက `ၾကာေလးခို႔`ဂိတ္ေလာက္ မပူေလာင္…..။ အရင္ကလည္း ဤဂိတ္က သိပ္၍ စစ္ေဆးသည့္ ဂိတ္မဟုတ္….။ အေပါ့အေလး ဆင္းသြား၍ ရသည္။ ေတာင္ေပၚသို႔ မတက္မွီ ေနာက္ဆံုးဂိတ္….။ တခါတေလတြင္မူ ပုလိပ္တေယာက္တေလ ထြက္လာၿပီး ကားအား လွည့္၍သာ ၾကည့္သည္။ ေမးျမန္း စစ္ေဆးသည္မ်ဳိးက မရွိ….။

ကားသည္ ၄၈-ကီလို ပုလိပ္ဂိတ္ အေရွ႔၌​ ထုိးရပ္လုိက္သည္။ ၄၈-ကီလို ပုလိပ္ဂိတ္က ယူကလစ္ပင္မ်ား ေအာက္၌ အရိပ္ခို၍ ေနသည္။ အခ်ဳိ႔က ကားေပၚမွဆင္း၍ အေပါ့အပါး သြားၾကသည္။ ခေလးမ်ားႏွင့္သူတုိ႔ မိသားစုသာ ကားေပၚ၌ က်န္ခဲ့ၾက၏။ ပုလိပ္တေယာက္သည္ ဂိတ္တဲေလးအတြင္းမွ ထြက္လာၿပီး ကားအား လွည့္ပတ္ၾကည့္၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. ဆယ့္သံုးေလးႏွစ္အရြယ္ မိန္းမငယ္ေလးမ်ားအား လက္မွတ္ ေတာင္းၾကည့္၏။ မိန္းမငယ္မ်ားက ထိုင္းလုိ ေျပာသည္အား နားမလည္….။ က်ီးၾကည့္ ေၾကာင္ၾကည့္…. ၾကည့္ေနၾကသည္။ ပုလိပ္က သူတုိ႔အား ကားေပၚမွ ဆင္းခိုင္းသည္။ ခေလးငယ္မ်ားကိုလည္း ေမး၏။ လက္မွတ္က မရွိ….။ ခေလးမ်ားအား ဆင္းခိုင္းျပန္သည္။ ပိန္ပိန္ႏွင့္ သားသည္ အေမသည္လည္း ႏို႔စို႔အရြယ္ ကေလးငယ္အား ရင္တြင္ေပြ႔ခ်ီရင္း …. ကားေအာက္သို႔ ဆင္းျပန္သည္။ တေယာက္ကိုေမးလည္း ထုိင္းစကား နားမလည္…..။ လက္မွတ္ေတာင္းလွ်င္လည္း လက္မွတ္ကမရွိ….။ တေယာက္တေလလည္းမဟုတ္….။ အားလံုးေပါင္း ၉-ေယာက္….။

ေသြးဆုတ္၍ ျဖဴေရာ္ေရာ္ ျဖစ္ေနေသာ ထုိင္းပုလိပ္၏ မ်က္ႏွာသည္ အေရာင္တမ်ဳိး ေျပာင္းလာသည္။ ေနာက္ဆံုး က်န္ေနသည့္ ခပ္၀၀ႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးအား ကားေပၚမွ ဆင္းခိုင္းသည္။ အမ်ဳိးသမီး၏ ၀ဖိုင့္ေသာ ခႏၶာႏွင့္ ကားမူး၍ သူမ၏ ရင္ခြင္တြင္ လဲေနေသာ ခေလးေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ကားေပၚမွ မဆင္းႏုိင္….။ ထိုင္းပုလိပ္သည္ ေဒါသ ထြက္လာ၏။ အမ်ဳိးသမီး၏ေ က်ာကုန္းအား တဘုန္းဘုန္း ရိုက္ႏွက္ၿပီး ဆင္းခိုင္းေန၏။

က်န္ခရီးသည္မ်ားက မ်က္ႏွာ လႊဲထားလိုက္ၾက၏။ ျမင္ေနရသည့္ ျမင္ကြင္းက စိတ္မသက္သာစရာ…။ မတတ္ႏိုင္….။ သူတုိ႔အားလံုးအား ၄၈ ကီလိုဂိတ္ရွိ အခ်ဳပ္ခန္းအတြင္း ထည့္လုိက္ၾကသည္။ သူတုိ႔၏ ပစၥည္းမ်ားအား ကားေပၚမွခ်၍ ယူကလစ္ ပင္ရင္း၌ပင္ စုပံုထား၏။ က်န္ခရီးသည္မ်ား ကားေပၚသို႔ ျပန္၍ တက္ၾကသည္။ ယူကလစ္ပင္ အရိပ္မွ ကားငယ္သည္ တျဖည္းျဖည္း လွိမ့္၍ ထြက္လာသည္။ ၄၈-ကီလို ရဲကင္းစခန္းက ယူကလစ္ပင္ အရိပ္ေအာက္၌ ပုန္းခိုရင္း က်န္ရစ္ေလၿပီ….။ ဤ ရဲကင္းစခန္း၏ အခ်ဳပ္ခန္းငယ္ေလးအတြင္း၌ကား ….. သူတုိ႔ မိသားစုမ်ား…..။

ကားသည္ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားဆီသုိ႔ အရွိန္ႏွင့္ တိုး၀င္သြားေန၏။ ျမင့္မားေသာ ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားအား ေကြ႔၍ … ၀ုိက္၍… ခ်ဳိး၍… တက္ရေပလိမ့္မည္။

ေရႊအိမ္စည္

10.28.2008

Burma: US Consumers Should Avoid Banned Gems

US Measure Tightening Sanctions Has Gone Into Effect

(Washington, DC, October 27, 2008) – Consumers should support a new US law banning Burmese gems by refusing to buy from jewelers unless they ensure their gems are not from Burma, Human Rights Watch said today.

The US government began enforcement on October 27, 2008, of a law that strictly bans the import of rubies and jade from Burma. The Tom Lantos Block Burmese JADE (Junta's Anti-Democratic Efforts) Act of 2008 was approved unanimously by both houses of Congress, and on July 29, 2008 was signed into law by President George W. Bush.

“For years many American jewelry retailers have bought Burmese rubies and jade that help finance the military junta’s brutality,” said Arvind Ganesan, director of the Business and Human Rights Program at Human Rights Watch. “Now it is illegal to support that trade.”

Forced repatriation of Karen refugees from Mae Ra Ma Luang camp
Rings and necklaces displayed at a jewelry fair in Bangkok. International pressure to block sales of rubies and sapphires from Burma increased after the country's military rulers launched a brutal crackdown against peaceful pro-democracy protesters in 2007. © Reuters 2007
The new US measure tightens an existing ban on the trade in Burmese gems. The earlier ban blocked the import of gems sent directly from Burma, but a loophole allowed the import of Burmese gems cut or polished in third countries, such as India and Thailand. The Block Burmese JADE Act closes that loophole and blocks the import of any rubies or jade mined in Burma, regardless of whether they may have been processed and imported via a third country.

The law went into effect after 60 days, on September 27, but US Customs and Border Protection developed a phased-in implementation plan and granted a 30-day grace period for the jewelry industry to adapt to the new rules. That grace period expired on October 26.

Human Rights Watch said that, in addition to compliance with the Block Burmese JADE Act, gem dealers and retailers should also carefully screen their purchases of other gems Burma is known to produce, such as sapphires and spinel, to guarantee that they do not support the unethical trade in Burmese gems.

Consumers should ask retailers about the origin of the jewelry they sell and decline to buy from retailers who will not identify in writing the country where the gemstones were mined, such as on the sales receipt, Human Rights Watch said.

In addition to the import ban, the US Treasury Department has put in place targeted sanctions on a number of Burmese companies that are involved in the gem business, including the Union of Myanmar Economic Holdings Company (a military-owned conglomerate), Myanmar Gems Enterprise, Myanmar Pearl Enterprise, Myanmar Ruby Enterprise, and Myanmar Imperial Jade Company.

The engagement fantasy

I highly recommend this column today by Fred Hiatt, editorial page editor at the Washington Post. He's writing about the International Crisis Group's recommendation that the international community "normalise relations" with Burma's generals, and start sending them money. Hiatt's reaction: WTF? (I paraphrase.)

I share Hiatt's skepticism. There is absolutely no reason to believe that shovelling money into Burma's corrupt government would make life any better for the people of Burma, and indeed, good reason to believe it might make things worse.

On page 20, the ICG admits that "the government has a track record of commandeering the country's resources for its own political projects." (It might have added, for weddings, too.) But by page 30, the concern that the government might just steal the money has been forgotten: "The regime itself, as distinct from the country's people, does not particularly want or need Western aid. Thus, aid cannot be used as a bargaining chip, but should be seen as an instrument in its own right for improving governance and promoting socio-economic change." And how is this to happen? The ICG says that "as long as programs focus on human development and are managed responsibly, the net effect will be in favour of change rather than the status quo."

Well, far be it from me to suggest that the government of Burma would do anything but implement responsible programs that focus on human development.

The ICG's argument seems to be that boycotts and sanctions haven't turned Burma into a democracy. To which I say: engagement and the Olympics haven't turned China into a democracy, either. And hey, while we're talking about China, what about the fact that it's China's support of Burma that undermines the sanctions of the rest of the world?

Hiatt's conclusion is bang-on:

But the idea that voters in Western democracies would support buckets of aid to a loathsome regime, delivered without political conditions and with a willing suspension of grass-roots pressure -- how realistic is that? You might almost say it's naive.

And one more aside: At a time when global foreign aid levels are still far too low, shouldn't we be sending all our official development assistance to governments like that in Malawi, which we know are likely to put it to good use?

ၾကားသမွ်ျမင္သမွ်အခ်ိဳးမက်တာေလးေတြ

ဒီဘေလာ့ကေနၿပီးေတာ့က႑အသစ္အေနနဲ႔ၾကားရျမင္ရသမွ်အခ်ိဳးမက်တာ
ေလးေတြကိုေရးခ်င္ပါတယ္။အဓိကကေတာ့နယ္စပ္ေဒသမွာျမင္ရသမွ်ပံုမက်
တဲ့ကိစၥေတြအေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒုကၡသည္ရဲ႔အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္အသစ္


အရင္ကေတာ့UNHCRမွာဒုကၡသည္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုဖြင့္ဆိုခ်က္ရွိပါတယ္။
အသက္ေဘးေၾကာင့္ေသာ္၎၊ဖမ္းဆီးခံရမည့္အႏၱရာယ္ေၾကာင့္၎မိိမိတို႕
ပိုင္ဆိုင္သမွ်လက္လြတ္ဆံုးရံႈးထြက္ေျပးခဲ့ရတဲ့လူေတြလို႕နားလည္ခဲ့ရပါ
တယ္။

အခုအခါမွာေတာ့ရြာမွာရွိတဲ့အိမ္ေလးေရာင္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ႏိုင္ငံျခား
မွာရွိတဲ့အမ်ိဳးေတြကပို႕ေပးလို႔ေသာ္လည္းေကာင္းပိုက္ဆံအနည္းငယ္ရွိတဲ့လူ
ေတြသာဒုကၡသည္ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့တကယ္တိက်မွန္ကန္တဲ့အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို
ခ်က္အသစ္ျဖစ္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြဟာတကယ္လို႕ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဒါမွမဟုတ္အ
သက္ေဘးကိုထိခိုက္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ထြက္ေျပးလာခဲ့လို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္မဲ
ေဆာက္မွာရွိတဲ့UNHCRရုံးကိုေရာက္ရင္မိတ္ေဆြအတြက္တန္ဘိုးမျဖတ္ႏိုင္
တဲ့လမ္းညႊန္ခ်က္တခုရရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။အဲဒါကေတာ့ကိုယ္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႕
ဒုကၡသည္စခန္းရွိရာကိုအေရာက္သြားကိုယ့္ဘာသာကိုယ္စာရင္းဝင္ေအာင္
ႀကိဳးစားပါဆိုတဲ့အႀကံေပးခ်က္ပါ။

ကမာၻေက်ာ္စက္တင္ဘာကေတာ့ခၽြင္းခ်က္ေပါ့ဗ်ာ။တခ်ိဳ႕မဲေဆာက္ကလူေတြ၊
ျမဝတီကလူေတြေတာင္စက္တင္ဘာအေရးအခင္းျဖစ္ေနတံုးမွာေလယဥ္ပ်ံနဲ႕
ေျပးပါလိုက္တာအခုအေမရိကန္ေရာက္သြားပါၿပီ။တခ်ိဳ႕တကယ္ပါဝင္ခဲ့ၿပီးဟို
ေရွာင္ဒီပုန္းနဲ႔ေနာက္က်မွေရာက္လာသူေတြကေတာ့ထြက္ခြာဒိတ္မရေသးလို႕
္္ဟုိတိုးဒီတိုးလုပ္ေနရတယ္ဆိုပဲဗ်ိဳ႕။အလုပ္ေလးရွာလုပ္မယ္ႀကံေတာ့လဲမနက္
ျဖန္လားသဘက္ခါလားထြက္ရမလိုလိုဆိုေတာ့အလုပ္ကမရ။ႏိုင္ငံျခားေရာက္
ရင္ေတာ့အဆင္ေျပမွာျဖစ္ေပမယ့္။ေလာေလာဆယ္ထမင္းမစားပဲေစာင့္ေနလို႕
ကလဲမရ။အင္း...........ဒါလဲတဒုကၡေပါ့.....

ဒုကၡသည္အျဖစ္ခံယူမယ့္သူတေယာက္ဟာဒုကၡသည္စခန္းကိုသြားဖို႔လမ္းမွာရွိ
တဲ့ဂိတ္အဆင့္ဆင့္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ဖို႕စားရိတ္၊ကမ့္ထဲေရာက္ရင္အိမ္ဝယ္ရမယ့္
စားရိတ္၊ဆန္ဆီအစရွိတဲ့ေထာက္ပံမႈေတြမရေသးမျခင္း၆လေလာက္ေနထိုင္စား
ေသာက္ရမယ့္စားရိတ္ေတြေပါင္းလိုက္ရင္လက္ထဲမွာဘတ္၃ေသာင္းေလာက္ပါ
လာႏိုင္မွအဆင္ေျပမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ျမန္မာဒုကၡသည္အေပါင္းကိုအသိေပးလိုတာကအသက္ေဘးေၾကာင့္
မေျပးခင္၊ဖမ္းမွာဆီးမွာေၾကာင့္ထြက္မေျပးရေသးခင္မွာရြာကလယ္ကြက္ေလး
ျဖစ္ျဖစ္အရင္ေရာင္းခဲ့ပါ။ႏိုင္ငံျခားမွာရွိတဲ့အမ်ိဳးေတြကိုႀကိဳမ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးထား
ပါ။ဒါမွမဟုတ္ရရာအလုပ္ေလးလုပ္ၿပီးေငြစုလာၾကပါလို႕အႀကံေပးလိုပါတယ္။

အဲဒီၾကားထဲမွာဖမ္းဆီးခံရရင္လည္းနအဖကမေသရုံေတာ့ေကၽြးမွာပါ။နဲနဲပါးပါး
အေညာင္းေျပထုေထာင္းတာေလာက္လဲရွိမွာပါ။ဒါမွမဟုတ္ေသသြားရင္လဲ
က်န္တာေတြမပူရေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ဇတ္ထဲကလူျပက္ေတြကေတာ့ေစာေစာ
ေသရင္ေစာေစာအိပ္ရတယ္လို႕ေျပာၾကတာပဲ။ဒါမွမဟုတ္တေနရာမွာပုန္းေန
ၿပီးစက္တင္ဘာလိုအေရးအခင္းႀကီးျဖစ္လာေအာင္ေစာင့္ၿပီးမွေရာထြက္လာပါ
လို႕အႀကံျပဳပါရေစ။

UNကိုအႀကံေပးခ်င္တာကအခုလိုေဆာင္ရြက္ေနရတာေတြအတြက္သိပ္အခက္
အခဲေတြ႕ေနမယ္ဆိုယင္ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံမွာစစ္မွန္တဲ့ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး
ေရးတခုတည္းသာျဖစ္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးပါ။ဒါဆိုယင္ေနာင္အခုလိုနယ္စပ္
ေဒသေတြမွာျမန္မာႏိုင္ငံကဒုကၡသည္ေတြကိုမူးလို႕ရႈခ်င္ရင္ေတာင္အိတ္(စ)ပို႕
လုပ္မွာမွေတြ႕ရမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းသတင္းေကာင္းေပးလိုပါတယ္။
ကိုေတာသား(မဲေဆာက္)

ေလေဘးဒုကၡသည္မဵား ေရအခက္အခဲပၝႀကံဳေတြ႕

2008-10-27

နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရတဲ့ ေဒသတခ်ိဳ႕က ျပန္လည္ တည္ေထာင္ေရးအတြက္ ႟ရြာသစ္တည္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေသာက္ေရ သံုးေရ ျပႆနာေတြ ေပၞေပၝက္ေနတယ္လိုႛ စံုစမ္းသိရွိရပၝတယ္။

(Photo: AFP)ကြဲပဲ့ေနေသာ အိုးမဵားမွေရကို ခပ္ယူ

အသံုးျပဳေနေသာ နာဂစ္စ္ မုန္တိုင္း ဒုကၡသည္မဵား ျဖစ္ပၝသည္။

ဒီျပႆနာ ေပၞေပၝက္ရတာဟာ ႟ရြာသစ္ေတြ ျပန္တည္ရာမွာ ေလ့လာစူးစမ္းမႈ ေသေသခဵာခဵာ မလုပ္ပဲ အလဵင္စလို ေဆာင္႟ရြက္တာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လိုႛ ေဒသတြင္းအကူအညီေပးေရးလုပ္ငန္းေတြ

ြလုပ္ကုိင္ေနသူေတြက ေျပာပၝတယ္။

ဟိုင္းႀကီးကၽြန္း အလယ္ကၽြန္းမွာ ရွိတဲ့ ႟ရြာလံုးကၽြတ္ ပဵက္စီးသြားတဲ့ ႟ရြာေတြအတြက္ ေနရာေ႟ရႊႚ႓ပီး ႟ရြာျပန္တည္ရာမွာ အလားတူျပႆနာေတြေပၞေနတာ ျဖစ္တယ္လိုႛ သိရပၝတယ္။ ဟိုင္းႀကီးကၽြန္းမွာအကူအညီေပးေရး လုပ္ငန္းေတြလုပ္ေနသူ INGO တဦးက ခုလို ေျပာပၝတယ္။

“ဘုန္းေတာ္ျပည့္႟ရြာရယ္၊ ခံုႀကီး႟ရြာရယ္၊ ေသာင္ေလး႟ရြာရယ္ေပၝ့၊ ဒီသံုး႟ရြာကေတာ့ အဓိကေပၝ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ႟ရြာလံုးကၽြတ္ကို ေမဵာတာဆိုေတာ့ ဘာမွကို အိမ္လည္းမကဵန္ခဲ့ဘူး၊ အဲဒီေနရာေတြက ေန႓ပီးေတာ့။ ေသာင္ေလးကေတာ့ သပ္သပ္ တေနရာေပၝ့။ ခံုႀကီးနဲႛ ဘုန္းေတာ္ျပည့္ကေတာ့ တေနရာမွာ ေတာင္ေပၞမွာေပၝ့။ ေနရာခဵေပးထားတယ္။ ”

“အခု ေႏြေတာင္ မေရာက္ေသးပၝဘူး။ ေဆာင္းဦးေပၝက္ ရွိေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ေသာက္ေရမရွိေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ ေရတြင္းက ေအာက္မွာႏွ စ္လံေလာက္ပဲတူးႏိုင္တယ္။ ေအာက္ပိုင္းကဵေတာ့ ေကဵာက္ဆိုေတာ့ ဆက္မတူးႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ လက္နဲႛ တူးဖိုႛဆိုတာ မလြယ္ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ႏွစ္လံေလာက္တူးတဲ့ေရက ခမ္း႓ပီ။ အဲဒီမွာ ေသာက္ေရ ေတာ္ေတာ္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ေသာက္ေရမဟုတ္ပၝဘူး၊ သံုးေရေတာင္ မရွိဘူး။”

႟ရြာေတြကို ေ႟ရႊႚေျပာင္းရာမွာ ကုန္းျမင့္ရာဘက္ကို ေ႟ရႊ႕တာျဖစ္ပၝတယ္။ ဟိုင္းႀကီးကၽြန္းအလယ္ကၽြန္းမွာ ရွိတဲ့ ႟ရြာသစ္တည္ရာမွာ အရုဏ္ဦး ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၼဏီက အိမ္ေတြ ေဆာက္လုပ္တာ ျဖစ္႓ပီး အိမ္ေတြမေဆာက္ခင္ ေရရႏိုင္မရႏိုင္ စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ခဲ့တာ မရွိဘူးလိုႛ သိရပၝတယ္။ ဒီကိစၥနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ျမစ္ဝကၽြန္းေပၞေဒသမွာ အဝိစီတြင္းေတြ လိုက္တူးေပးေနတဲ့ NGO တဦးကို ေမးၾကည့္တဲ့ အခၝ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၞရွိ ေရခိုေအာင္းတဲ့ သဲေၾကာေတြမွာ ေရငံဝင္ ေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လိုႛေျပာပၝတယ္။

“ေလာေလာဆယ္၊ ေမာ္လ႓မိဳင္ကၽြန္းတိုႛ ရန္ကုန္တိုင္းဘက္က တြံေတး၊ ကြမ္းၿခံကုန္းဘက္ေတြမွာ ၅၃၀ ကေန ၅၅၀ (ေပ) ၾကားမွာ ရတယ္။ ကဵန္တဲ့ေနရာေတြကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ဘူးေလ၊ ပင္လယ္ေရ၊ ဆားငံေရ ဝင္ေန႓ပီးသား ျဖစ္ေနတယ္။ ခုနကေျပာတဲ့ ေမာ္လ႓မိဳင္ကၽြန္း ရတယ္ဆိုတာကလည္း တႏွစ္ၾကာမွာလားႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွာလား မသိဘူး၊ ၾကာရင္ ဆားငံေရဝင္လာရင္ ဒီေရတြင္းက အလကား ျဖစ္သြားမွာပဲ။”

ခုလိုျပႆနာေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၞေဒသမွာ ေရခ်ိဳတူးမယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး ေပ၅၀၀အထက္ကို တူးမွ ေရခ်ိဳ ရႏိုင္ေလာက္တယ္လိုႛ ေျပာျပသြားခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာ့မိတ္ေဆြႏိုင္ငံမ်ား ေဆြးေႏြးပြဲ အာရွေဒသတြင္း က်င္းပဖို႕ ၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရ တိုက္တြန္း

ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကုလသမဂၢ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕
အစည္းေတြဟာ ရည္မွန္းခ်က္ တိတိက်က်နဲ႔ အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္း
စဥ္ေတြ ခ်မွတ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ဖို႔ အေ၀းေရာက္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ၫြန္႔ေပါင္း
အစိုးရ (NCGUB) က ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လက္ရွိ လုပ္ေဆာင္ေနတာ
ေတြကေန အစီအစဥ္အသစ္တခုကို အဆိုျပဳ တင္ျပလိုက္ပါေသးတယ္။

NCGUB က အဆိုျပဳတင္ျပလိုက္တဲ့ အစီအစဥ္အသစ္ ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာ့အေရး
ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြႏိုင္ငံမ်ားအုပ္စု ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို အာရွ
ေဒသတြင္းႏိုင္ငံေတြမွာ က်င္းပသြားဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းက က်င္းပၿပီးစီး
သြားတဲ့ အာရွ-ဥေရာပ ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းအၿပီး ထုတ္ျပန္တဲ့ သဘာပတိ ေၾကညာ
ခ်က္ထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထည့္သြင္းေျပာဆိုထားတဲ့အေပၚ
NCGUB ရဲ႕ တုံ႔ျပန္ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ အဲဒီလို အဆိုျပဳတင္ျပထားတာပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးကိစၥဆိုင္ရာ မူ၀ါဒေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေသးစိတ္လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ
ခ်မွတ္ၿပီး အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ႏုိင္ငံတကာ
အင္အားစုေတြၾကားမွာ အေတာ္ေဆြးေႏြးဖို႔ လိုအပ္ေသးတယ္၊ ကြာဟမႈေတြ နည္းႏုိင္
သမွ်နည္းၿပီး ထိေရာက္တဲ့ သံတမန္ေရး ဖိအားေပးမႈေတြ လုပ္ႏုိင္ဖို႔ အစည္းအေ၀း
ေတြကို နယူးေယာက္မွာတင္ လုပ္မေနဘဲ ေဒသတြင္းႏုိင္ငံေတြမွာပါလုပ္ဖို႔ အဆိုျပဳ
တင္ျပတာျဖစ္ေၾကာင္း ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းက ဆိုပါတယ္။

Dr Thaung Htun, NCGUB.AP
NCGUB ကုလသမဂၢေရးရာ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္း။
"ေဒသတြင္းႏုိင္ငံေတြမွာ အထူးသျဖင့္ ကေမၻာဒီးယား
ကိစၥကို ေျဖရွင္းတုန္းကဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာ အစည္း
အေ၀းေတြကို ေဒသတြင္းက ႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့
အင္ဒိုနီးရွားတုိ႔ ထုိင္းတုိ႔ကေနၿပီး ဂ်ကာတာတို႔
ဘန္ေကာက္တုိ႔မွာ ကမကထလုပ္ၿပီး က်င္းပတာေတြ
ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဟာေတြကို ျပန္ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ျမန္မာ့
အေရးကိစၥမွာလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံ မိတ္ေဆြမ်ားအဖြဲ႕
အစည္းအေ၀းေတြကို အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာ က်င္းပသင့္ပါ
တယ္။

"ဒါမွလည္း နအဖအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္အေရးနဲ႔
ပတ္သက္လုိ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ အေနာက္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြကတင္ တြန္းလာ
တာမဟုတ္ဘူး၊ ေဒသတြင္းႏုိင္ငံေတြ၊ သူတုိ႔နဲ႔ မိတ္ေဆြသေဘာမ်ဳိး ဆက္ဆံေရးရွိတဲ့
ႏုိင္ငံေတြကပါ တြန္းအားေပးလာမႈ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို သူတုိ႔ ပိုျမင္လာမယ္၊ သံတမန္
ေရးအရ တြန္းအားေပးမႈေတြဟာ ပိုၿပီးေတာ့ ဟန္ခ်က္ညီလာမယ္၊ ပိုၿပီးေတာ့
ထိေရာက္မႈရွိလာႏုိင္မယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။"

တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပခဲ့တဲ့ ASEM ေခၚ အာရွ-ဥေရာပ ထိပ္သီး
အစည္းအေ၀းကေန ျမန္မာ့အေရးကိစၥကို အထူးတလည္ ထည့္သြင္းေျပာဆိုခဲ့တဲ့
အတြက္ အသိအမွတ္ျပဳေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ ေလ်ာ့နည္းေနတယ္
လို႔ ေ၀ဖန္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္ကဆိုရင္ ASEM အစည္းအေ၀းေတြမွာ ျမန္မာ
ႏိုင္ငံကို တက္ေရာက္ခြင့္မျပဳဘူး၊ ျပဳရမယ္ဆိုတဲ့အေပၚ အျငင္းပြားတာေတြေတာင္
ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးၿပီး အခုဆိုရင္ ျမန္မာ့မဟာမိတ္ တ႐ုတ္က အိမ္ရွင္အျဖစ္ လက္ခံက်င္းပတဲ့
အစည္းအေ၀းကေန ျမန္မာႏိုင္ငံကိစၥ ဘာမွမေျပာတာထက္စာရင္ အခုလို ထည့္သြင္း
ေျပာဆိုတာက ပိုမေကာင္းပါဘူးလား၊ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းကေတာ့ ဒီလိုထည့္ေျပာ
တာကို ႀကိဳဆိုၿပီး ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တ႐ုတ္အပါအ၀င္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ႕
မူ၀ါဒပိုင္းမွာ အေျပာင္းအေရြ႕ ျဖစ္လာတာကိုေတာ့ သတိ္ထားမိပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

"ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီဘက္မွာ တစုံတရာ တုိးတက္မႈေတြ ျဖစ္လာတယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က သတိျပဳမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ျမန္မာျပည္အေရးကိစၥ
ဟာ လာမယ့္တႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ႀကီးမားတဲ့ အခ်ဳိးအေကြ႕ေတြ ျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အေန
အထားမွာ ေၾကညာခ်က္ေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ ေၾကညာခ်က္ေတြဟာ စကားလုံးသာမန္မွ်
မျဖစ္သင့္ေတာ့ဘဲ အဲဒီအႏွစ္သာရေတြကုိ တကယ္လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့
လုပ္ငန္းစဥ္ေတြဘက္ အခ်ိန္ဇယားနဲ႔ အခ်ိန္ကာလကို ေခါင္းထဲမွာထည့္ၿပီး အေကာင္
အထည္ေဖာ္တဲ့ဟာေတြ ျဖစ္ဖို႔လုိတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမုိ
ကေရစီေရး ေျပာင္းလဲမႈဟာ ကာလတုိအတြင္း အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္မယ့္
အေနအထားရွိတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။"

ASEM အစည္းအေ၀းကေန ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးကို အားေပးတုိက္တြန္းတဲ့ ထုတ္ျပန္
ခ်က္မ်ဳိး ထြက္လာေပမယ့္ ဒီအစည္းအေ၀းမွာပါ၀င္တဲ့ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယနဲ႔ ထိုင္းတို႔လို
အစိုးရေတြဟာ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ စီးပြားကုန္သြယ္ေရးေတြ တက္တက္ႂကြႂကြ ပူးတြဲ
လုပ္ေဆာင္ေနၿပီး စစ္အစိုးရ ဆက္ၿပီးရွင္သန္ႏိုင္ေရး လိုအပ္တဲ့ အေျခခံအေဆာက္
အအံုေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏံွမႈေတြ လုပ္ေနၾကတာေၾကာင့္ ဒါဟာ ASEM ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီေရး
ထုတ္ျပန္ခ်က္နဲ႔ ရွင္းရွင္းႀကီးကို ဆန္႔က်င္ေနတယ္လို႔ NCGUB က ေထာက္ျပထားပါ
ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာ ျမန္မာစစ္အစိုးရနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံတာေတြလုပ္ၿပီး
တဖက္မွာလည္း ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ
ေတြလုပ္ဖို႔ တုိက္တြန္းေတာင္းဆိုတာေတြ တၿပိဳင္တည္း မလုပ္ႏုိင္ပါဘူးလား၊ စီးပြား
ေရးအရ ဆက္သြယ္မႈေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ နီးစပ္မႈအရ အျပဳသေဘာ
ေဆာင္တဲ့ တြန္းအားေပးတာေတြ လုပ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္း
က သေဘာတူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရရွည္အျမင္နဲ႔ လုပ္ဖို႔လိုတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

"ေရတုိအျမင္နဲ႔ ျမန္မာျပည္က သယံဇာတ ေခါင္းပုံျဖတ္လုိ႔ရရင္ ေတာ္ေလာက္ၿပီဆုိၿပီး
လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ဟာ ခၽြတ္ၿခဳံက်တဲ့ ႏုိင္ငံတခု ျဖစ္သြားတဲ့အခါမွာ
သက္ေရာက္မႈေတြက ျမန္မာျပည္နယ္စပ္နဲ႔တင္ ရပ္ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္နီးခ်င္း
ႏုိင္ငံေတြလည္း ထိခုိက္မယ္။ တဖက္မွာ စီးပြားေရး၊ သံတမန္ေရးအရ နီးစပ္တဲ့
ဆက္ဆံမႈနဲ႔ အဲဒီဆက္ဆံမႈ အေျခခံေပၚမွာ ျမန္မာျပည္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္
ေရးေပၚမွာ အေျခခံတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈတခု၊ ဒီမုိကေရစီေျပာင္းလဲမႈတခု၊ ဒါ ဘယ္ဘက္မွ
နာေစ၊ သာေစ မဟုတ္ပါဘူး။

"တုိင္းျပည္အတြက္လည္း ပိုေကာင္းလာမယ္၊ ျပည္သူလူထုအတြက္လည္း ပိုေကာင္း
လာမယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြ အေနနဲ႔လည္း ျမန္မာျပည္ဟာ သုိးမည္းတေကာင္မျဖစ္
ဘဲ ေဒသတြင္း လုံၿခဳံေရးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ ေဒသတြင္းဖြံ႕ၿဖဳိးမႈ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ
မွာျဖစ္ျဖစ္ ဒီ့ထက္ပုိၿပီးေတာ့ လုပ္လာႏုိင္မယ့္ အေနအထားေတြ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္
သူတုိ႔အေနနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ဆက္ဆံမႈအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ပါးစပ္နဲ႔ေျပာေနတာတင္ မကဘဲ
နဲ႔ လက္ေတြ႕တြန္းအားေပးမႈေတြ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ အခုထိေတာ့ မလုပ္
ေသးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး အားမလုိအားမရ ျဖစ္ပါတယ္။"လို႕

အေ၀းေရာက္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရရဲ႕ ကုလသမဂၢေရးရာ
ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္း ေျပာျပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အကယ္၍သာ အခု အဆိုျပဳတင္ျပသလို ကုလသမဂၢရဲ႕ ျမန္မာ့အေရးမိတ္ေဆြႏိုင္ငံမ်ား
အစည္းအေ၀းေတြကို ေဒသတြင္းႏိုင္ငံေတြမွာ လွည့္လည္က်င္းပၿပီး ထိထိ
ေရာက္ေရာက္ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ လက္ရွိအေျခအေနထက္ ပိုၿပီး
ထိေရာက္မႈရွိလာမယ္လို႔ NCGUB က ေျပာပါတယ္။