ျမန္မာႏိုင္ငံေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ား(အပိုင္း-၁)

ျမန္မာ့ႏိုင္ေရးဟု ေျပာလွ်င္ အာဏာရွင္(စစ္အစိုးရ)ႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ား ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားျပီး ေျပာဆိုရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
အာဏာရွင္ စစ္အစိုးရပိုင္းတြင္ လူအေျပာင္းအလဲသာရွိႏိုင္ေသာ္လည္း မူအေျပာင္းအလဲေတာ့ ျဖစ္လာ ႏိုင္စရာ မရွိဘူး ဆိုဒါ က်ေနာ္တို႔ သိထားၾကျပီး ျဖစ္ပါသည္။ အာဏာရွင္မ်ားမွာ စစ္သားမ်ားျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ ႏိုင္ငံေရး ကို စစ္ဗ်ဴဟာတစ္ခု ကဲ့သို ့အသံုးျပဳျပီး ရန္သူ(အတိုက္အခံ)မ်ားကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ လွည့္ဖ်ား ႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိတို႔ထံတြင္ ရွိေနေသာ အာဏာကို မိမိတို ့အစဥ္လက္စြဲကိုင္ေရး ဟူသည့္ မူဝါဒ ကိုဦးတည္ျပီး အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားႏွင္ ့ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားကို စစ္သံု႔ပန္း သဖြယ္ အသံုးျပဳကာ (ထိုးစစ္ ၊ခံစစ္ ၊ခြာစစ္) ဗ်ဴဟာ မ်ားျဖင့္ ေခ်ာ့တခါ၊ ေျခာက္တလွည့္ မာယာပရိယာယ္ကို အသံုးျပဳ ကာကြယ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ကိုလည္း အားလံုး ျမင္ေတြ႕ ေနၾကရသည္။
အာဏာရွင္မ်ားကို အျပင္ရုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာအရ ၾကည့္ပါလွ်င္ မတူကြဲျပားေနသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း မိမိတို႔ထံတြင္ ရွိေနေသာ အာဏာကို မိမိတို ့လက္စြဲကိုင္ေရး ဟူသည့္ ခံယူခ်က္ဦးတည္ခ်က္မွာမူ အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္ အားလံုးတို႔၏ တူညီေနေသာအဓိက အခ်က္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ပါ၍ အခ်င္းခ်င္း မတူညီ ကြဲျပားေနမႈမ်ား အားလံုးကို အာဏာအဓြန္႔့ရွည္ တည္ျမဲေရးဟူေသာ မူဝါဒ တစ္ခုက အာဏာရွင္ အားလံုးကို ထိန္းေက်ာင္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ား တြင္မူ "ဒီမိုကေရစီ" အေရးဆိုသည့္ ဦးတည္ခ်က္ကို ဦးတည္ျပီး တမ်ိဳးသားလံုး လြတ္ေျမာက္ေရး၊ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဟူေသာ မူဝါဒကို ယေန ့လက္စြဲျပဳ တိုက္ပြဲဝင္ ေနၾကသည္ ဟု ထင္ပါသည္။
ဤသို ့တိုက္ပြဲဝင္ရာတြင္မူ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးေတြ႔ရပါသည္။ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ား ဆိုသည္မွာ (တိုင္းရင္းသားအဖြဲ ့အစည္းမ်ား အားလံုးကို ဆိုလိုျခင္း)ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုမ်ား ဆိုသည္မွာ (ပါတီ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားအစရွိသည့္ အဖြဲအစည္း အင္အားစုမ်ား အားလံုး)ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
(က) ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား။

ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုမ်ားအားလံုးသည္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ အေရး ဦးတည္ျပီး အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး မူဝါဒကို လက္ကိုင္ျပဳ လိုၾကသည္။ သို ့ေသာ္ ပါတီအဖြဲ ့အစည္း၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား မူဝါဒႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္ မ်ားမွာ တူညီေနၾကေသာ္လည္း လမ္းစဥ္ ကြဲျပားေနၾကသည္။
ဤသို ့ကြဲျပားရျခင္းမွာ-
(၁) အဖြဲ ့အစည္းတစ္ခုကို ပီပီျပင္ျပင္ ပံုစံေပၚ ေအာင္မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း၊
(၂) ရွိျပီးအဖြဲ ့အစည္းမ်ား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းျခင္း၊
(၃)တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ဦးေဆာင္မႈ အသြင္ေဆာင္ေနေသာ အဖြဲ႕အစည္း ပံုေပၚေနျခင္း၊
(၄)တစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ အားနည္းခ်က္ကိုသာ ရွာေဖြေနၾကျခင္း၊
(၅)ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေရးသာ လံုးပန္းေနၾကရျခင္း၊
(၆)ကိုယ့္စိတ္ကူးကိုကိုယ္ ပံုေဖၚေနၾကျခင္း၊
(၇)ေနရာ အစားထိုး မူဝါဒေျပာင္းလဲႏိုင္မႈ မရွိျခင္း၊
(၈)ပုဂၢိဳလ္ေရးကို ဦးစားေပးေနၾကျခင္း၊
(၉)အခ်င္းခ်င္း ေလးစားေသာ ေခါင္းေဆာင္မရွိျခင္း၊
(၁၀)ႏိုင္ငံေရး အေရျခံဳသူမ်ား ပါဝင္ေနျခင္း၊
(၁၁)အခြင့္အေရး ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေရွ ့ထြက္လာျခင္း၊
(၁၂)ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသူမ်ား ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ျခင္း၊
(၁၃)ျပည္သူတရပ္လံုး အသိအမွတ္ျပဳ ေခါင္းေဆာင္မရွိျခင္း၊
(၁၄)ရရွိေနေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေနရာတက် မသံုးစြဲႏိုင္ျခင္း၊
(၁၅)ရန္သူ့ေနာက္လိုက္ လမ္းစဥ္ကိုသာ က်င့္သံုးေနၾကျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

(ခ)တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား။

တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားအားလံုးသည္ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဟူေသာ ဦးတည္ခ်က္ကို လက္ကိုင္ျပဳ ထားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ခိုင္မာသည့္ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္တခုကို ပူးေပါင္း ခ်မွတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ-

(၁)တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းေသြးကြဲေနၾကျခင္း၊
(၂)လက္နက္ႏွင့္ လက္နက္မဲ့ ပူးေပါင္းမရႏိုင္ျခင္း၊
(၃)လူမ်ိဳးႏြယ္စု တစ္ခုခ်င္းစီ၏ လြတ္ေျမာက္ေရးကို ဦးတည္ေနျခင္း၊
(၄)မိမိ လူမ်ိဳးႏြယ္စုတို႔၏ ေလးစားခ်စ္ခင္မႈကို မရျခင္း။
(၅)အေျပာနဲ ့အလုပ္ လြဲမွားေနျခင္း
(၆)အတတ္ပညာျပည့္ဝေသာေခါင္းေဆာင္မရွိျခင္း
(၇)လူမ်ိဳးႏြယ္စု အခ်င္းခ်င္း ေလးစားမူ မရွိျခင္း။
(၈)ေနထိုင္ဆင္းရဲမူ ဒဏ္ကို ေရရွည္မခံႏိုင္ျခင္း။
(၉)အမ်ိဳးသားေရးႏွင့္ တစ္မ်ိဳးသားလံုးေရးကို ခြဲျခားေနၾကျခင္း
(၁၀)မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား မေမြးထုတ္ႏိုင္ျခင္း တို ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
(က်ေနာ့္၏အျမင္သက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။)

ကိုကို(ေရႊဝါေရာင္)
အီးေမးမွ ေပးပို႔လာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သူတို႔အေတြး သူတို႔ အျမင္တြင္ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္
ဤဘေလာ့၏ အာေဘာ္မဟုတ္ပဲ
ကာယကံရွင္မ်ား၏ ေတြးျမင္ယူဆခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။